Dlaczego Polacy decydują się na dom z kominkiem?

Dostępne warianty

Tradycyjne otwarte kominki są dziś rzadkością. Zwykle wybieramy bowiem specjalne wkłady z przeszklonymi drzwiczkami (i ewentualnie ściankami), które możemy w różny sposób obudować i uzyskać pożądaną stylistykę (np. pieca kaflowego lub otwartego paleniska). Urządzenia takie pozwalają odizolować ogień od wnętrza pomieszczenia – co zapewnia bezpieczeństwo i wygodę użytkowania. Z zamkniętego paleniska nie strzelają bowiem iskry, nie trzeba go wygaszać, planując wyjcie z domu. Drewno pali się wolniej, ze względu na ograniczony dopływ powietrza. Możliwe jest też sterowanie intensywnością spalania. Przy wykorzystaniu systemu DGP (dystrybucji gorącego powietrza) lub centralnego ogrzewania wodnego (wkłady z płaszczem wodnym), kominek może efektywnie ogrzewać cały budynek. Jako pomocnicze źródło ciepła, pozwala ograniczyć koszty zużycia gazu czy oleju opałowego. Oczywiście używany okazjonalnie, głównie do celów dekoracyjnych, nie musi być podłączony do żadnego z tych układów. W pierwszej kolejności zastanówmy się zatem, jaką funkcję ma pełnić.

Piece wolnostojące mają ciekawą stylistykę i są idealne do tego, by ogrzewać salon w chłodne dni. SCAN, KOMINKI DOVRE

Alternatywą wkładów są piece wolnostojące (tzw. kozy). Choć mniej popularne, mogą być ciekawym elementem wystroju. Ponadto są niedrogie w montażu i eksploatacji. Sprawdzają się tam, gdzie instalacja wkładu jest kłopotliwa. Zazwyczaj tylko miejscowo wspomagają istniejący system grzewczy – ogrzewając duże pomieszczenie.

Piece wolnostojące mają ciekawą stylistykę i są idealne do tego, by ogrzewać salon w chłodne dni. SCAN, KOMINKI DOVRE

Stylistyka

Pamiętajmy, aby wygląd kominka dopasować do charakteru wnętrza. Szeroki wybór produktów (wkładów, obudów, pieców) sprawia, że zarówno miłośnicy tradycyjnego, jak i nowoczesnego stylu, mogą znaleźć coś dla siebie. Najbezpieczniej unikać jaskrawych kolorów i zbyt wyszukanej formy. Wkłady często obudowuje się kamieniem, choć można je po prostu ukryć w ścianie, stosując ognioodporne płyty g-k (wariant minimalistyczny).

PIECE WOLNOSTOJĄCE

Mają stylistykę tradycyjną albo nowoczesną, niekiedy intensywne barwy, choć klasyczne czarne najłatwiej dopasować do charakteru pomieszczeń. Wykonywane są z żeliwa, stali lub ceramicznych paneli dostępnych w różnych kolorach. Te ostatnie zapewniają estetykę nawiązującą do dawnych pieców kaflowych i ostatnio cieszą się dużym zainteresowaniem.

WKŁADY

Ich obudowa zawsze powinna być wykonana z materiałów niepalnych. Z cegły, kamienia bądź kafli tworzy się tzw. obudowy ciepłe, które nagrzewają się, a potem oddają ciepło swoją powierzchnią.

Nowoczesne wkłady, przeszklone z dwóch lub nawet trzech stron, mają bardzo dobrze wyeksponowane palenisko. HAJDUK

Obudowy zimne – z ognioodpornych płyt gipsowo-kartonowych, mocowanych do stelaża albo z betonu komórkowego obłożonego kamieniem – z założenia mają się nie nagrzewać i nie akumulować ciepła. Możemy kupić gotowe wyroby o zróżnicowanym wzornictwie, ale dostosowane są one do wkładów o standardowych wymiarach. Obudowa zimna zawsze musi mieć od środka termoizolację z wełny mineralnej, płyt izolacyjnych lub ocynkowanej blachy stalowej (działa jak ekran odbijający ciepło).

Dzięki odpowiedniej zabudowie kominki zyskują niepowtarzalny charakter. Pamiętajmy jednak, by używać w tym celu wyłącznie niepalnych materiałów. KRATKI

Wkłady z płaszczem wodnym produkowane są zazwyczaj ze stali. Jeśli ktoś decyduje się na kominek z DGP albo pozbawiony systemu rozprowadzania ciepła, do wyboru ma produkty stalowe i żeliwne. Różnice między nimi dotyczą przede wszystkim ceny i wzornictwa. Stalowe wyglądają nowocześniej i są lżejsze. Żeliwne z zasady mniej kosztują i mają większą odporność na korozję.

Drzwiczki wkładów zwykle otwierają się na bok, niekiedy do góry – taki kominek bardziej przypomina otwarte palenisko i łatwiej włożyć doń opał. Szyba przeważnie znajduje się tylko na przedniej ściance, choć oferowane są też przeszklenia L-kształtne (narożne), U-kształtne (z trzech stron), ustawione na przestrzał oraz pryzmatyczne (trzy szyby pod różnym kątem). Oprócz szyb płaskich, stosuje się również panoramiczne – zakrzywione w łuk. Wszystkie one wykonywane są ze szkła żaroodpornego. Najczęściej mają ramy, ale znajdziemy też nowocześniejsze drzwiczki bezramowe.

Wkład zabudowany płytami gipsowo-kartonowymi może wtapiać się w płaszczyznę ściany. SCHIEDEL

Lokalizacja

Kominek jest często główną atrakcją salonu i znajduje się w wyeksponowanym miejscu. Najlepiej zamontować go naprzeciw okna lub drzwi – jak najdalej od nich. W przypadku DGP, najkorzystniej zaplanować go w centralnej części budynku – mniejsza będzie długość przewodów rozprowadzających, a nagrzewanie wnętrz szybsze i bardziej równomierne.

Łatwopalne przedmioty, meble i inne sprzęty powinny być odsunięte od paleniska na odległość przynajmniej 80 cm. Korpus pieca wolnostojącego mocno się nagrzewa, zatem ściany i strop w pobliżu urządzenia muszą zostać zabezpieczone przed działaniem wysokiej temperatury.

Kominek odsunięty od ścian prezentuje się oryginalnie. Trzeba jednak pamiętać, że wymaga on dostępu do przewodu kominowego. JØTUL

O czym trzeba pamiętać?

Choć kominek jest tylko uzupełnieniem głównej instalacji grzewczej, powinien być zaplanowany przez fachowca, który optymalnie (do danego budynku) dobierze wkład i zaprojektuje instalację. Kupowanie urządzenia na własną rękę w supermarkecie może przynieść żałosny rezultat. Należy unikać wyrobów podejrzanie tanich, nieznanych marek. Istotną kwestią jest doprowadzenie do kominka powietrza potrzebnego do spalania – najlepiej osobnym kanałem (zwykle biegnie on pod podłogą).

Jeśli chodzi o system DGP, najlepiej gdy jest uwzględniony w projekcie domu (niestety, gotowe projekty zazwyczaj go nie przewidują). Kłopotliwy jest bowiem jego montaż w urządzonym już budynku. Umieszczenie kanałów rozprowadzających ciepło w ścianach, podłogach czy sufitach wiąże się wtedy z gruntownym remontem. Ruch powietrza może odbywać się grawitacyjnie, w wyniku samoczynnej cyrkulacji albo nadmuchowo – gdy wspomagany jest wentylatorem. Na ścianach i sufitach pomieszczeń, w miejscu wylotu kanałów, montuje się kratki lub anemostaty, oferowane w rozmaitym wzornictwie. System szczególnie dobrze sprawdza się w domach rekreacyjnych, bo niegroźna mu ujemna temperatura wewnątrz budynku. Ponadto można go szybko uruchomić.

Kominek z płaszczem wodnym, podłączony do systemu centralnego ogrzewania, pełni podobną rolę, co kocioł na paliwo stałe. Wkłady przeznaczone do tego typu rozwiązań zawierają wodny wymiennik ciepła. Ogrzewana przezeń woda zasila ścienne grzejniki wodne albo podłogówkę. Kominek zapewnia komfortowe ogrzewanie całego domu oraz ciepłą wodę użytkową (c.w.u.).

Wykończenie podłogi wokół kominka czy pieca powinno być wykonane z niepalnego materiału – zapobiegnie to ryzyku rozprzestrzenianiu się ognia. Posadzkę najlepiej ułożyć z płytek ceramicznych lub kamiennych. Ewentualnie stosuje się osłonę z blachy albo szkła.

Ze względu na duży ciężar wkładu (łącznie z obudową może ważyć ponad 500 kg) – podłoga i cokół muszą mieć bardzo wysoką wytrzymałość (którą ocenia konstruktor). Piece są dość lekkie, więc rzadko zachodzi konieczność wzmocnienia podłoża.

Autor: Małgorzata Kolmus
Zdjęcie otwierające: Kominki Dovre