2021-06-20 21:05:46 
Jakie wymagania musi spełniać komin odprowadzający spaliny z kotła gazowego?
Wybór odpowiedniego sposobu odprowadzenia spalin zależeć będzie od rodzaju instalowanego kotła gazowego - czy jest on z otwartą czy tez zamkniętą komorą spalania - oraz możliwości modernizacji istniejących przewodów kominowych. Ponadto, niezależnie od rodzaju podłączanego typu kotła gazowego, kanał kominowy musi zapewniać odporność na korozyjne oddziaływanie spalin.
Własności takie mają przewody spalinowe wykonane ze stali kwasoodpornej, specjalnych odmian ceramiki bądź tworzywa sztucznego. Trzeba też brać pod uwagę wymagany przez producenta kotła minimalny przekrój/średnicę przewodu odprowadzającego spaliny, jak również sposób doprowadzenia powietrza niezbędnego do spalania gazu.
Dopasowanie komin do kotła z otwartą komorą spalania
Ten rodzaj kotłów jest powoli wypierany przez sprawniejsze kotły kondensacyjne, które pracują w nieco innym trybie spalania i są wyposażone w hermetyzowaną od otoczenia komorę spalania. Niemniej ze względu na znacznie niższe ceny jak i łatwiejsze dostosowanie stare instalacji kominowej do nowego źródła ciepła, są nadal instalowane zwłaszcza w starych domach, zastępując wysłużone kotły węglowe.
Kotły z otwartą komorą spalania pracują z naturalnym, grawitacyjnym ciągiem kominowym i muszą mieć zapewniony dopływ powietrza zewnętrznego do pomieszczenia, w którym są zamontowane. Dlatego najczęściej instalowane w oddzielnej kotłowni z otworem nawiewnym i tzw. „zetką” (odcinkiem rury w kształcie litery Z), która zapewnia dopływ świeżego powietrza.
Najprostszym sposobem na dostosowanie istniejącego komina do współpracy z kotłem gazowym będzie modyfikacja istniejących kanałów dymowych (wykorzystywanych dotychczas do podłączenia kotła węglowego) a nawet wolnego kanału wentylacyjnego o dostatecznym przekroju.
Ze względu na wymaganą odporność korozyjną, kotła gazowego nie możemy bezpośrednio podłączyć do kanału wykonanego tradycyjnie z cegły i musimy wewnątrz umieścić wkład kominowy ze stali kwasoodpornej, a średnica tego wkładu powinna umożliwiać swobodne jego wprowadzenie do istniejącego kanału kominowego. W przypadku kanałów prostokątnych instalowane są wkłady o przekroju owalnym, gdyż wprowadzenie rur okrągłych znacząco zmniejszyłoby przekrój czynny tego przewodu.
Montaż wkładów kominowych nie stwarza specjalnych problemów, a połączone poszczególne odcinki rur wprowadza się od góry do komina. Konieczne jest jednak rozkucie w miejscu podłączenia kotła umożliwiające wstawienie trójnika i wyczystki ze zbieraczem skroplin. Jeśli istniejący kanał nie przebiega na całej wysokości pionowo, konieczne będzie wprowadzenie elastycznych wkładów kominowych o odpowiednio dobranej średnicy.
Alternatywnym rozwiązaniem może być budowa nowego, prefabrykowanego komina wolnostojącego zestawionego z gotowych elementów, przy czym producenci oferują je jako zestawy z pełnym wyposażeniem lub pojedyncze elementy do samodzielnego kompletowania, choć wbudowanie go w istniejący budynek będzie dość trudne. Podstawowe części składowe tych kominów to ceramiczne rury spalinowe o przekroju okrągłym bądź kwadratowym, obudowy zewnętrzne (najczęściej z keramzytobetonu) oraz ewentualnie ocieplenie wkładane między rurę spalinową a obudowę.
Przy zakupie konkretnego systemu trzeba upewnić się czy może on współpracować z kotłem gazowym, gdyż nie wszystkie rury spalinowe są przystosowane do odprowadzania spalin o niskiej temperaturze. Niektóre systemy kominowe mają obudowy zintegrowane z kanałem wentylacyjnym, co eliminuje konieczność stawiania go jako oddzielny element komina.
Większą swobodę w lokalizacji nowego komina i łatwe jego postawienie umożliwiają systemowe kominy metalowe. Składają się z odcinków rury dwuściennej, w której wewnętrzny przewód spalinowy ze stali kwasoodpornej otacza rura osłonowa wykonana ze stali nierdzewnej bądź aluminium.
Między rurami umieszczona jest izolacja cieplna z wełny mineralnej chroniąca przed wychłodzeniem odprowadzanych spalin. Komin opiera się na konsoli wsporczej przymocowanej do ściany zewnętrznej, a poszczególne odcinki rur dwuściennych łączone są kielichowo z obejmami zaciskowymi. Co kilka metrów komin mocuje się obejmami do muru i wyprowadza ponad dach domu.
Odprowadzenie spalin z kotłów z zamkniętą komorą spalania
Dzięki odizolowaniu komory spalania od pomieszczenia, w którym pracować będzie kocioł i doprowadzeniu powietrza niezbędnego do spalania gazu oddzielnym kanałem, kotły takie mogą współpracować zarówno z samodzielnym przewodem spalinowym (podobnie jak kotły z otwartą komora spalania), kominem powietrzno-spalinowym lub nawet można będzie zrezygnować z komina wyprowadzając przewód powietrzno-spalinowy przez ścianę domu.
Ponieważ ciąg kominowy wytwarzany jest przez wbudowany w kocioł wentylator, zatem średnica przewodu spalinowego może być mniejsza niż w kotłach z naturalnym ciągiem grawitacyjnym. Łatwym w realizacji sposobem odprowadzenia spalin z kotła z zamkniętą komorą spalania będzie - podobnie jak przy kotłach z otwartą komora spalania - wykorzystanie istniejących kanałów kominowych, w które należy wstawić wkład kominowy ze stali kwasoodpornej.
Musimy jednak zapewnić dopływ powietrza zewnętrznego montując na wylocie z kotła specjalny adapter rozdzielający kanał spalinowy i powietrzny. Wewnętrzną rurę spalinową łączymy z wtedy z kominem, natomiast rurę powietrzną wyprowadzamy na zewnątrz przez ścianę domu.
Ponieważ kocioł z zamkniętą komorą spalania można umieścić w dowolnym pomieszczeniu (kuchni, łazience, przedpokoju) i podłączyć do nowego komina, to przy poważniejszej modernizacji całego domu, można zdecydować się na postawienie prefabrykowanego komina ceramicznego w wersji turbo, który umożliwia również doprowadzenie powietrza zewnętrznego.
Jednak w przypadku ograniczenia robót modernizacyjnych jedynie do zmiany lokalizacji i wymiany kotła, optymalnym rozwiązaniem będzie zamontowanie komina z wykorzystaniem łatwych w montażu rur powietrzno-spalinowych. Mogą one służyć jako niezależne kanały kominowe wyprowadzone ponad dach budynku i obudowane wewnątrz pomieszczeń np. płytami gipsowo kartonowymi, a przy niewielkiej średnicy zewnętrznej (120-140 mm) łatwo przeprowadzić je przez strop wycinając nieco większy otwór.
Zewnętrzna powierzchnia tych rur powinna być ocieplona, gdyż pod ścianką rury zewnętrznej przepływa zimne powietrze zasysane z zewnątrz, co może prowadzić do kondensacji pary wodnej na ich powierzchni. Przewody powietrzno-spalinowe produkowane są w wersji stalowej (obie rury) jak też w wariancie - rura spalinowa z polipropylenu, a zewnętrzna stalowa i są przystosowane do współpracy z kotłami kondensacyjnymi o bardzo niskiej temperaturze spalin.
Montaż przewodów powietrzno-spalinowych jest niezwykle prosty - poszczególne odcinki łączy się kielichowo i mocuje w pewnych odstępach przewód do ściany, a na wylocie zakłada nasadkę rozdzielającą wylot spalin i wlot powietrza do spalania.
Równie łatwym do wykonania wariantem odprowadzenia spalin z kotła z zamkniętą komorą spalania będzie wykorzystanie standardowych rur powietrzno-spalinowych, które można będzie wyprowadzić przez ścianę domu. Przepisy dopuszczają takie rozwiązanie w budynkach jednorodzinnych, jeśli moc nominalna kotła nie przekracza 21 kW. Wylot takiego przewodu musi znajdować się w odległości nie mniejszej niż 0,5 m od krawędzi okna oraz np. przysłaniających go ryzalitów, okapów, co utrudniałoby odpływ strumienia spalin.
autor: Redakcja BudownicwaB2B
opracowanie: Aleksander Rembisz
zdjęcia: Wadex, Komin-Flex, Ekobudowanie.pl
Film: Schiedel
Komentarze