Kupujemy wełnę mineralną - czym się kierować?

Chociaż wełna mineralna jest powszechnie wykorzystywana do ocieplania dachów skośnych, można ją stosować do izolacji praktycznie wszystkich elementów domu. Trzeba tylko wybrać odpowiednią jej odmianę.

Kupujemy wełnę mineralną - czym się kierować?
Z artykułu dowiesz się:
  • Jakie są rodzaje wełny mineralnej i gdzie można stosować takie ocieplenie?
  • Jakie są najważniejsze parametry wełny mineralnej?
  • Czym charakteryzują się maty i płyty z wełny mineralnej?

Materiał ten wykazuje oczywiście bardzo dobre parametry cieplne, a oprócz tego doskonale tłumi dźwięki, jest niepalny, odporny na wysoką temperaturę, wysoce paroprzepuszczalny i elastyczny - łatwo dopasowuje się do krzywizn. Swoje właściwości izolacyjne traci jednak przy dłuższym kontakcie z wodą.

WEŁNA MINERALNA - RODZAJ I PRZEZNACZENIE

Wełna mineralna może mieć rozmaitą formę - od miękkich, lekkich mat przypominających watę, po twarde, kilka razy cięższe płyty. Różnice bywają zatem znacznie większe, niż w przypadku styropianu. Włókniste materiały izolacyjne otrzymuje się z piasku kwarcowego lub stłuczki szklanej - wełna szklana - lub ze skał bazaltowych z niewielką domieszką żużlu - wełna skalna (inaczej bazaltowa).

Pierwsza z nich jest lżejsza (ma mniejszą gęstość), bardziej elastyczna i mniej pyli. Łatwiej wypełnić nią przestrzenie pomiędzy krokwiami - utrzymuje się nawet bez dodatkowego mocowania i tylko nieznacznie obciąża konstrukcję. Skalna może być twardsza i wyraźnie wytrzymalsza pod względem mechanicznym. Głównie ona występuje w postaci twardych płyt, nadających się do ocieplania dwuwarstwowych ścian zewnętrznych metodą lekką-mokrą (elementy mocuje się wtedy na klej i kołki, pokrywa zaprawą klejową, wtapia w nią siatkę i wykańcza tynkiem cienkowarstwowym).

Poza izolacją ścian dwuwarstwowych, oba rodzaje wełny można stosować zamiennie (np. do wykonywania zewnętrznych i działowych ścian szkieletowych, ocieplania połaci dachu, wypełnienia drewnianych stropów), tym bardziej że mają prawie taką samą termoizolacyjność. Oprócz wełny mineralnej, w sprzedaży znajdziemy podobne do niej maty i płyty z naturalnej wełny owczej oraz drzewnej, produkowanej z celulozy. Ich popularność jest jednak mała.

Ocieplenie połaci dachu i ścian szkieletowych wełną szklaną
Do ocieplania połaci dachu i ścian szkieletowych powszechnie stosuje się wełnę mineralną. W takich miejscach najwygodniejsze jest użycie mat z wełny szklanej (fot. Isover)
Płyty z wełny skalnej układane w szczelinach między krokwiami
Jeśli wybieramy płyty z wełny skalnej, najlepiej aby ich szerokość odpowiadała rozstawowi krokwi, słupów itd. (fot. Rockwool)

NAJWAŻNIEJSZE PARAMETRY WEŁNY MINERALNEJ

Poza nazwą wyrobu i producenta, na etykiecie zamieszczane są dane o grubości materiału (np. 100 mm), liczbie i wymiarach płyt, wymiarach maty w rolce (po rozpakowaniu), współczynniku lambda (λ - W/(m·K)) oraz ewentualnie oporze cieplnym (R - m2·K/W).

Współczynnik przewodzenia ciepła λ podawany jest jako wartość stała dla danego produktu, niezależna od jego grubości. Nadaje się więc do porównywania różnych materiałów, np. wełny i styropianu. Im niższy współczynnik, tym lepsza izolacja. Zwykle wynosi ok. 0,040 W/(m2·K), jednak rozpiętość może być znaczna, tj - 0,030-0,045. Gdy dysponujemy ograniczonym miejscem - nie możemy sobie pozwolić na pogrubianie ocieplenia - wybierzmy najwyższą izolacyjność.

Opór cieplny R informuje, na ile warstwa danego materiału, o konkretnej grubości, utrudnia ucieczkę ciepła. Im wyższa jego wartość, tym skuteczniejsza izolacja. Posługiwanie się tym parametrem nie jest w Polsce powszechne - jesteśmy przyzwyczajeni do współczynnika przenikania ciepła U, czyli odwrotności R - jednak łatwo obliczyć jeden z drugiego:

U = 1 : R
R = 1 : U

Operowanie parametrem R jest wygodne w przypadku przegród wielowarstwowych - można policzyć go dla każdej z warstw i zsumować, żeby poznać właściwości izolacyjne całości. Po prostym przeliczeniu (1 : R) otrzymamy U przegrody.

Układanie wełny skalnej
Elewacja domu ocieplona wełną skalną
Wełna skalna jest niepalna i wykazuje bardzo dobre parametry cieplne oraz akustyczne. Niestety jej docinanie i obróbka są pracochłonne, a montaż na ścianach zewnętrznych wymaga użycia kołków z trzpieniem stalowym (droższych niż do styropianu). (fot. Rockwool)

POZOSTAŁE WŁAŚCIWOŚCI WEŁNY MINERALNEJ

Dodatkowe parametry (wytrzymałość, nasiąkliwość czy paroprzepuszczalność) zawarte są w kodzie wyrobu, umieszczonym na ogół obok znaku CE. Początek zapisu zawsze brzmi tak: MW-EN 13162. Oznacza to, że mamy do czynienia z wełną mineralną (MW - Mineral Wool), której cechy określono według podanej normy. Dalsza część kodu może być bardzo różna - producent podaje jedynie dane odnoszące się do tych parametrów, które sprawdził. Najczęściej są to:

  • T - tolerancja wymiarów. Symbolowi towarzyszy liczba od 1 do 7 (np. T1) - im wyższa, tym większa dokładność wymiarów. T6 oraz T7 ma jedynie wełna pod wylewkę w podłogach pływających;
  • DS(70,-) - stabilność wymiarowa w określonej temperaturze (tu 70°C). W takich warunkach po upływie 48 godzin wymiary nie powinny się zmienić więcej niż o 1%;
  • DS(70,90) - stabilność wymiarowa w określonej temperaturze i wilgotności względnej 90%;
  • CS(10)20 - wytrzymałość na ściskanie przy 10% odkształceniu względnym. Mówi o tym, jak duży nacisk (tu 20 kPa) jest potrzebny, żeby sprasować warstwę wełny o 10% jej grubości. Jest to parametr przesądzający o możliwości użycia izolacji np. pod wylewkę podłogową. Przy podłogach na gruncie za minimum uznaje się zwykle 80 kPa;
  • TR15 - wytrzymałość na rozciąganie prostopadłe do powierzchni płyty (tu 15 kPa). Określa się ją dla wełny przeznaczonej do ścian dwuwarstwowych;
  • WS - nasiąkliwość wodą przy krótkotrwałym zanurzeniu nie przekraczająca 1 kg/m2;
  • WL(P) - nasiąkliwość wodą przy długotrwałym zanurzeniu nie przekraczająca 3 kg/m2;
  • MU1 lub Z1 - praktycznie pomijalny opór dyfuzyjny (czyli odnoszący się do przenikania pary wodnej). MU dotyczy wyrobów jednorodnych, Z niejednorodnych lub powlekanych.

Najprostsze oznaczenie może wyglądać tak: MW-EN13162-T1. Określono w nim tylko tolerancję wymiarów - w najłagodniejszym zakresie (T1). Jest to więc miękka wełna o najniższej gęstości, odpowiednia do połaci dachu na poddaszu, ścianek działowych, podłogi na legarach.

Wełna do ocieplenia ścian dwuwarstwowych będzie miała długi kod, np. MWEN13162- T5-CS(10)20 - TR15 - WS - WL(P) - DS(70,90)-MU1. Świadczy on o większej dokładności wymiarów (T5), określonej odporności na ściskanie (CS(10)20), odporności na rozerwanie (TR15), odporności na zawilgocenie przy krótkim i długim zanurzeniu (WS, WL(P)), zachowywaniu wymiarów pomimo działania wysokiej temperatury i wilgotności (DS(70,90)), znikomym oporze dyfuzyjnym (MU1).

Przed dokonaniem zakupu wełny sprawdźmy, czy w jej specyfikacji opisane są wszystkie współczynniki podane w projekcie lub np. w wymogach systemu ociepleń.

OCIEPLENIE DOMU - MATY I PŁYTY

Te dwa rodzaje produktów już na pierwszy rzut oka różnią się od siebie. Faktycznie, mają nieco inne właściwości i zastosowanie.

Maty sprzedawane są w rolkach o długości kilku metrów, szerokości 120 albo 125 cm oraz grubości 5-20 cm. Ocieplenie takie wygodnie umieszczane jest pomiędzy krokwiami, belkami nośnymi stropów drewnianych (odcina się fragmenty dopasowane do rozstawu elementów), a także na stropach nieużytkowych poddaszy (wystarczy rozwinąć rolki). Służą też np. do izolacji ścian szkieletowych. W takich przypadkach wystarcza niska lub średnia gęstość materiału.

Do ocieplania dwuwarstwowych ścian zewnętrznych używa się zawsze płyt (twardej wełny skalnej). Jeśli mają być stosowane w obrębie połaci dachu bądź ścian szkieletowych, trzeba zadbać, by rozstaw krokwi, słupów, rusztu odpowiadał ich szerokości. W przeciwnym razie nie unikniemy czasochłonnego przycinania i powstawania odpadów.

Płyta z wełny szklanej
Płyta z wełny szklanej pokryta czarnym welonem z włókna szklanego. (fot. Climowool)
Dwugęstościowe płyty z wełny skalnej
Dwugęstościowe płyty z wełny skalnej. (fot. Rockwool)

Zarówno maty, jak i płyty, występują w różnych odmianach o specjalnym przeznaczeniu:

  • akustyczne - wygłuszają dźwięki i stosowane są w podłogach pływających (pod warstwą wylewki podłogowej), wykonywanych na stropach między kondygnacjami;
  • dwugęstościowe - taką budowę mają płyty do ocieplania ścian nośnych. Strona wewnętrzna jest elastyczna, dzięki czemu lepiej dopasowuje się do ewentualnych nierówności muru, zaś zewnętrzna jest twarda i stanowi dobre podłoże tynku;
  • lamelowe - mają lamelowy układ włókien. Ustawione są one prostopadle, a nie równolegle do powierzchni czołowej. Zwiększa to wytrzymałość na ściskanie i rozerwanie. Wełną taką łatwiej ociepla się powierzchnie o kształcie łukowym;
  • z warstwą włókna szklanego - nałożona jednostronnie wzmacnia powierzchnię i ogranicza pylenie;
  • z warstwą folii paroizolacyjnej - powłoka ma zastępować paroizolację w postaci folii z rolki (skuteczność tego rozwiązania jest wątpliwa, bo powstają liczne połączenia, które należałoby uszczelnić taśmą).

Małgorzata Kolmus
fot. otwierająca: Isover

Komentarze

FILMY OSTATNIO DODANE
Copyright © AVT 2020 Sklep AVT