Dobrą izolacyjność akustyczną można zapewnić na kilka sposobów.
Duża masa materiałów stanowi jedno z najlepszych i najtańszych rozwiązań. Oznacza budowę ścian głównie z pełnych cegieł ceramicznych lub wapienno-piaskowych, których ciężar jednostkowy wynosi około 200 kg/m2. Oczywiście ciężki tradycyjny tynk cementowo-wapienny lub cementowy (wskazany na ścianach z cegły dziurawki lub z pustaków) bardzo poprawia właściwości akustyczne tych przegród.
Szczeliny i drążenia w cegłach i pustakach mogą być bardzo korzystne, ale tylko pod warunkiem, że stanowią je wąskie prostokątne otwory usytuowane prostopadle do płaszczyzny ściany działowej. Powinno być ich jak najwięcej w jednym rzędzie.
Włóknista struktura materiałów użytych do budowy ścian jest równie skutecznym sposobem tłumienia dźwięków. Zadowalające efekty uzyskuje się już przy 5 cm warstwie półtwardej wełny mineralnej stosowanej w ścianach szkieletowych. Obustronne, podwójne opłytowanie sprawia, że przegrody o masie 55-62 kg/m2 mają podobną izolacyjność akustyczną co ściany murowane.
Miarą tłumienia i pochłaniania dźwięków jest wskaźnik oceny przybliżonej izolacyjności właściwej R'A1 [dB] lub jego wartość projektowa RA1R określona na podstawie badań laboratoryjnych i pomniejszona o 2 dB, która zwykle podawana jest przez producentów materiałów. Pomiędzy tymi wskaźnikami zachodzi zależność
R'A1≤RA1R - K,
gdzie K oznacza poprawkę uwzględniającą wpływ przenoszenia bocznego dźwięku zależną od masy ścian działowych, stropów, ścian zewnętrznych (K=0,5 dB dla ścian murowanych i K=0,11 dB dla ścian szkieletowych).
Zgodnie z warunkami normowymi dla
- ścian pomiędzy pokojami:
- RA1R>30+0÷11 dB (standard podstawowy),
- RA1R>40+0÷11 dB (standard podwyższony);
- ścian pomiędzy pokojem, a łazienką lub WC:
- RA1R>35+0÷11 dB (standard podstawowy),
- RA1R>45+0÷11 dB (standard podwyższony).
opr.: Redakcja
zdjęcie: Rigips
Komentarze