2022-11-01 13:44:15 
Kłopoty z odprowadzeniem spalin
Problemy z kominem mogą objawiać się trudnościami z rozpaleniem np. kotła na paliwo stałe, dymieniem do pomieszczenia kominka, a w przypadku kotłów gazowych czy olejowych, automatyka sterująca ich pracą spowoduje wyłączenie palnika.
Podstawowym warunkiem zapewniającym skuteczne odprowadzenie produktów spalania jest uzyskanie dostatecznego ciągu kominowego, czyli podciśnienia lub ciśnienia w kanale spalinowym czy dymowym.
W przypadku grawitacyjnego odprowadzenia spalin jego wartość zależy od różnicy pomiędzy temperaturą spalin na wyjściu z kotła, a otoczenia na wylocie z komina oraz od wysokości kanału spalinowego.
Przybliżoną wartość ciągu można obliczyć posługują się wzorem Pc = (Mz - Ms) x g x h (w paskalach -Pa), gdzie:
Mz - gęstość powietrza zewnętrznego w określonej temperaturze (kg/m3).
Ms - gęstość spalin przy temperaturze wlotu (kg/m3)
g - przyspieszenie ziemskie = 9,81 m/s2
h - wysokość komina w metrach.
Zasadniczy wpływ na siłę ciągu ma gęstość spalin, która maleje wraz ze wzrostem ich temperatury - a więc wpływa na jego zwiększenie - dlatego w kotłach nisko-temperaturowych konieczne jest wyposażanie ich w dmuchawę dostarczającą powietrze do spalania i jednocześnie wywołującą nadciśnienie w kanale spalinowym.
Dzięki temu zmniejszony zostaje wpływ otoczenia i warunków atmosferycznych na funkcjonowanie odprowadzanie produktów spalania.
Przy systemie grawitacyjnym na rzeczywistą intensywność ciągu kominowego znaczny wpływ ma również wiatr - zależnie od usytuowania wylotu może on poprawić ciąg jak i powodować jego osłabienie.
W domach jednorodzinnych problem z uzyskaniem dostatecznego ciągu wynika najczęściej z ograniczonej wysokości komina, jak te oddziaływania obiektów w bliskim otoczeniu - np. wysokich drzew, budynków.
Oczywiście uszkodzenia wewnątrz kanałów dymowych czy spalinowych powodujące zwiększone opory przepływu niekorzystnie wpływają na utrzymanie wymaganego ciągu.
Większość kotłów czy kominków pracujących w systemie grawitacyjnego odprowadzenia spalin wymaga zapewnienia naturalnego ciągu na poziomie 20-25 Pa, a kanał kominowy pracuje jako podciśnieniowy.
Dla prawidłowego odprowadzenia spalin konieczne jest również zapewnienie dostatecznego napływu powietrza zewnętrznego odrębnym kanałem doprowadzonym do pomieszczenia kotłowni lub w pobliże samego paleniska.
Standardowy sposób na sprawdzenie funkcjonowania nawiewu to otwarcie okien lub drzwi zewnętrznych - przy dostatecznym napływie powietrza inna drogą , nie powinno to wywołać wyraźnego wzrostu efektywności odprowadzenia spalin przez komin.
Wyloty kanałów spalinowych i wentylacyjnych
Ponieważ kanału kominowe mogą pełnić różne zadania, ich wyloty trzeba odpowiednio dostosować do pełnionej funkcji. W praktyce mamy do czynienia z trzema typami wylotów kominowych - najprostszy to wylot dymowy lub spalinowy przykryty daszkiem ochronnym niekiedy przedłużony rurą stalową lub ceramiczną.
Specjalnego zakończenia kanałów wymagają natomiast wyprowadzenia przewodów powietrzno-spalinowych podłączonych do kotłów z zamkniętą komorą spalania w postaci systemowej nasadki pozwalającej na zasysanie powietrza i odprowadzenie spalin
W przypadku kanałów wentylacyjnych rozmieszczonych dwurzędowo, nie można umieścić ich wyprowadzeń w bocznej ścianie komina, gdyż przy połączeniu przelotowym istnieje zagrożenie zasysania powietrza odprowadzanego między kanałami.
Z kolei utworzenie między nimi przegrody, grozi wstecznym wdmuchiwaniem powietrza przy powiewach wiatru jak i znacznie gorszym ciągiem grawitacyjnym.
W takim układzie kanały wentylacyjne powinny być wyprowadzone do góry przez otwory w czapie i wyposażone w odpowiednie nasadki kierunkowe.
Odpowiednie wykorzystanie wiatru do poprawienia funkcjonowania układu odprowadzenia spalin umożliwia zamontowanie na wylocie z komina nasadki, która swoim kształtem wytwarza siłę ssącą, wspomagającą naturalny ciąg grawitacyjny.
Dzięki obrotowemu zamocowaniu tzw. strażaka działanie nasadki zawsze samoczynnie dostosowuje się do kierunku wiatru chroniąc jednocześnie przed zwrotnym wdmuchiwaniem spalin gdy wiatr wieje z innej strony.
Zależnie od rodzaju odprowadzanych spalin nasady typu strażak wykonywane są ze stali kwasoodpornej, zwykłej i ocynkowanej lub żaroodpornej przeznaczone szczególnie do montowania na kanałach kominowych od kotłów węgłowych i kominków.
Dla niezawodności funkcjonowania strażaka istotne znaczenie ma sposób łożyskowania. Większą trwałość mają nasady z łożyskowaniem zewnętrznym, gdy nie jest ono narażone na bezpośrednie, szkodliwe oddziaływanie dymu, a w razie zatarcia się łożyska niewłaściwie ustawiony względem wiatru wlot spowoduje wtłaczanie spalin do wnętrza dom.
Niekiedy problemy z ciągiem kominowym może rozwiązać podwyższenie komina np. poprzez zamontowanie stalowych przedłużek.
W przypadku odprowadzania spalin w sposób nadciśnieniowy na zakończeniu wylotu montowany jest ustnik, który zwiększa prędkość wylotu spalin ograniczając dzięki temu negatywny wpływ oddziaływania wiatru.
Jak poprawić wentylację grawitacyjną?
Najczęściej użytkowany system to wentylacja grawitacyjna - działającą na podobnej zasadzie jak odprowadzenie spalin - co sprawia, że pracuje ona z bardzo zmienna wydajnością, a w budynkach ze szczelną stolarką okienną i drzwiową praktycznie przestaje funkcjonować.
Dlatego w razie stwierdzenia niedostatecznego jej skuteczności, w pierwszej kolejności sprawdźmy, czy zapewniony jest dostateczny dopływ powietrza zewnętrznego przez nawiewniki, funkcje rozszczelnienia czy po prostu otwarcie okien.
Orientacyjny działanie wentylacji możemy sprawdzić przy pomocy świeczki zbliżając płomień do kratki wywiewnej - stopień odchylenia płomienia w jej kierunku zależeć będzie od intensywności przepływu powietrza.
Przy słabym działaniu wentylacji jej poprawę możemy uzyskać dzięki nasado zamontowanym na wylocie kanałów wentylacyjnych. Ich działanie może być statyczne, dynamiczne lub wspomagane prze wentylator.
Nasady statyczne dzięki odpowiednio ukształtowanym kanałom wykorzystują wiatr do intensyfikacji funkcjonowania wentylacji działając jak inżektor.
Wykorzystywane są też do odpowiedniego ukierunkowania wylotów, gdy zgrupowanie kanałów wentylacyjnych może wpływać na wzajemne ich oddziaływanie.
Dynamiczne oddziaływanie wiatru wykorzystywane jest w nasadach obrotowych, które pod jego wpływem zachowują się jak wentylator wyciągowy chroniąc jednocześnie przed wstecznym ciągiem.
Elementy konstrukcyjne komina ponad dachem
Pod względem konstrukcyjnym i funkcjonalnym w wystającym ponad dachem zakończeniu komina składa się z kilku odcinków - najwyższego zwaną nakrywą albo czapą, gdzie mogą być instalowane urządzenia poprawiające ciąg tzw. nasadki , środkowego będącego trzonem o odpowiedniej długości oraz dolnej części jako uszczelnienie przejścia przez połać dachową.
Nakrywę zależnie od konstrukcji komina oraz liczby i rodzaju kanałów wykonuje się z gotowej, prefabrykowanej płyty systemowej lub wykonanej na zamówienie lub tworzy indywidualnie w postaci zbrojonej, betonowej wylewki w odpowiednio uformowanym deskowaniu.
Niekiedy ze względów ozdobnych zwieńczenie komina wykonuje się jako murowane - głównie z cegły klinkierowej - w postaci dekoracyjnie ułożonych 2-3 warstw takich cegieł wysuniętych poza obrys komina.
Nie jest jednak dobre rozwiązaniem, gdyż nie zabezpiecza skutecznie przed wnikaniem wody w strukturę materiału i przyczynia się do jej zaciekania na trzon komina.
Przy takim wykończeniu konieczne będzie utworzenie blaszanej „pokrywki” trwale zamocowanej do komina i ukształtowanej ze spadkiem na zewnątrz obrysu.
Krawędzie nakrywy komina powinny wystawać przynajmniej 4-5cm poza jego obrys, a w czapach betonowych pod ich spodem, należy wykonać (przy krawędzi) obwodowy rowek - kapinos, który zapobiegnie podciekaniu wody na ścianki komina.
Beton użyty do budowy czapy powinien zawierać dodatek uszczelniający, co zwiększa mrozoodporność.
Dodatkowe zabezpieczenia przed wnikaniem wody uzyskuje się poprzez 2-3 krotne malowanie farbą do betonu, co pozwoli również na zharmonizowanie barwy z resztą komina.
Trzon kominowy zależnie od rodzaju kanałów kominowych tworzony jest na gotowo np. w postaci konstrukcji murowanej osłaniającej rury ceramiczne lub stalowe bądź montowany w stanie surowym z systemowych elementów przeznaczonych do dekoracyjnego wykończenia w postaci obudowy np., z blachy lub okładzin ceramicznych.
Istotnym elementem przejścia komina przez połać dachową jest skuteczne uszczelnienie tego miejsca w sposób dostosowany do rodzaju pokrycia dachowego.
Najczęściej tworzy je obróbka z blachy z dodatkową hydroizolacją tworzona przez specjalne taśmy i silikony dekarskie.
Autor: Redakcja BudownicwaB2B
Opracowanie: Aleksander Rembisz
Zdjęcia: Komin-Flex, Fotolia/budujemydom.pl, ATLAS, Wadex
Komentarze