2022-04-07 08:20:42 
Projekt instalacji wodnej
Zużycie wody w budynkach mieszkalnych waha się w bardzo szerokim zakresie, zależnie od liczby mieszkańców, sposobu prowadzenia gospodarstwa domowego czy nawyków higienicznych. Przeciętne zużycie dobowe przyjmowane do celów projektowych wynosi ok. 150 litrów na mieszkańca, przy czym pobór wody jest bardzo zróżnicowany w ciągu dnia.
Przy planowaniu instalacji wodnej istotne jest więc określenie również chwilowego poboru wody jaki może wystąpić przy jednoczesnym korzystaniu z kilku punktów czerpania. W praktyce przyjmuje się że dla domu czy mieszkania zajmowanego przez cztero-, pięcioosobową rodzinę korzysta się równocześnie nie więcej niż z dwóch - trzech punktów czerpania o łącznej intensywności przepływu na poziomie nie wyższym niż 0,5 litra/sek. (30l/min).
Wartość ta posłuży do wyznaczenia przekroju rur, niezbędnego dla zapewnienia wymaganej wydajności i ciśnienia w poszczególnych punktach poboru. Przy rozległych instalacjach przekroje rur powinny być określone na podstawie obliczeń, ale w praktyce w domach jednorodzinnych można przyjmować średnice rur według typowych parametrów montując główne zasilanie z rur o średnicy 25 mm, piony i zasilanie rozdzielaczy z rur 20 mm, a podejścia do poszczególnych przyborów z rur 16 mm.
Zakłada się, że w instalacji wodnej powinno być utrzymywane ciśnienie na poziomie ok. 0,3 MPa (3 bary) choć dopuszczalne jego wartości w miejscu poboru (na zaworze czerpalnym) mogą wynosić od 0,5 bara do 6 barów. Do obliczeń instalacji na ciepłą wodę uwzględnia się jej dobowe zużycie (wliczone w ogólne zapotrzebowanie na wodę) na poziomie 50 l na mieszkańca przy temperaturze zasilania 55°C.
Podgrzewanie wody użytkowej można zrealizować centralnie - z dwufunkcyjnego kotła grzewczego czy zasobnika c.w.u., lub indywidualnie dla każdego przyboru lub grupy punktów czerpania - z podgrzewaczy pojemnościowych lub przepływowych.
W instalacji c.w.u. zasilanej z zasobnika lub dużego podgrzewacza pojemnościowego należy zamontować naczynie rozszerzalne, które umożliwi przejęcie zwiększonej objętości wody na skutek jej podgrzewania. Obowiązkowo montowane zawory antyskażeniowe na wejściu do instalacji, nie pozwalają bowiem na cofnięcie się objętości wody do sieci, co w efekcie spowoduje wzrost ciśnienia i uruchomienie zawóru bezpieczeństwa bądź uszkodzi instalację.
Rozplanowanie instalacji zimnej i ciepłej wody
Instalacje wodno-kanalizacyjne w obiektach budowanych na sprzedaż wykonywane są według standardowego projektu i bez konsultacji z przyszłym użytkownikiem. Najczęściej wymagają późniejszej, niekiedy kłopotliwej przeróbki.
Dostosowanie instalacji do pożądanej aranżacji wnętrza - zwłaszcza łazienki, wymaga ustalenia nie tylko rozmieszczenia poszczególnych przyborów, ale też ich konkretnych modeli, co często decyduje o sposobie ich podłączenia. Warto więc już na tym etapie budowy wybrać konkretne np. baterie naścienne, wannowe i precyzyjnie ustalić miejsce ich zamontowania. Np. niektóre rodzaje baterii ściennych wymagają wstawienia dostosowanych do tych modeli armatury puszek przyłączeniowych, które trzeba osadzić na etapie montażu instalacji wodnej.
Przy planowaniu miejsc wyprowadzenia rur należy uwzględnić również zapewnienie dostępu do elementów łączących je z armaturą (odstępu od ściany i innych instalacji). Rury mogą być prowadzone pod podłogą, w wydzielonych kanałach (tzw. szachtach instalacyjnych), w bruzdach wykutych w ścianie bądź na jej powierzchni.
Można je również ukryć w ściankach szkieletowych, co będzie wygodnym rozwiązaniem przy montażu instalacji np. na poddaszu. W praktyce instalacja wodna na poszczególnych odcinkach prowadzona jest w różny sposób, zależnie od konfiguracji przyborów sanitarnych jak i konstrukcji budynku.
Materiały i montaż instalacji wodnej
Jakie średnice rur PEX do wody?
Tradycyjne instalacje z ocynkowanych rur stalowych praktycznie nie są już montowane i zastąpiły je rury z tworzyw sztucznych lub miedziane. Początkowy odcinek instalacji doprowadzający wodę zimną montowany jest najczęściej z rur polietylenowych PE o średnicy 25 - 32 mm, które w prosty sposób zaciskane są poprzez dokręcenie nakrętki w złączce umożliwiającej podłączenie do armatury hydraulicznej.
Na dalszych odcinkach o mniejszych średnicach wykorzystujemy głównie rury warstwowe PEX-Al.-PE, które można montować zarówno do wody zimnej jak i ciepłej. Zapewniają one niewielkie opory przepływu, łatwość kształtowania poprzez wyginanie, co eliminuje konieczność montowania kolanek i charakteryzują się stosunkowo niewielką rozszerzalnością cieplną (ok. 0,25 mm na 1mb przy różnicy temp. 10°C).
Do połączeń wykorzystuje się złączki zaciskane lub zaprasowane przy czym te ostatnie mogą być zakładane w instalacji prowadzonej np. pod jastrychem podłogowym. Niekiedy wykorzystuje się też rury polipropylenowe PP łączone metodą zgrzewania.
Rury w wewnętrznej instalacji mają niewielkie średnice - najczęściej 16 - 20 mm, można je więc łatwo ukryć w płytkich bruzdach bądź poprowadzić pod pokryciem podłogowym. W nowych instalacjach rozprowadzenie zasilania wykonuje się w systemie rozdzielaczowym (każdy przybór sanitarny zasilany jest z indywidualnie doprowadzonych rur) lub w układzie mieszanym z jednym, dwoma głównymi rozdzielaczami oraz trójnikami odgałęźnymi do poszczególnych urządzeń.
Trasa przebiegu powinna być jak najkrótsza, aby nie powodować nadmiernych spadków ciśnienia. Najprostszym rozwiązaniem jest poprowadzenie rur w kanałach przypodłogowych, w których zmieszczą się również rury kanalizacyjne, a jedynie krótkie ich odcinki doprowadzające wodę do poszczególnych przyborów, umieszczane są w bruzdach pod tynkiem.
Rury ciepłej wody jak i cyrkulacyjne powinny mieć otulinę ciepłochronną o grubości ścianki przynajmniej 20 mm, co trzeba uwzględnić przy wykonywaniu bruzd instalacyjnych. Rozmieszczenie punktów wyprowadzenia rur z zimną i ciepłą wodą najlepiej oznaczyć bezpośrednio na ścianach wskazując również rodzaj baterii i ewentualnie rozstaw końcówek.
Standardowe umiejscowienie wyprowadzeń do umywalki czy zlewozmywaka to symetryczne rozstawie ich względem osi odpływu do kanalizacji w odległości między nimi 10 - 15 cm i na wysokości ok. 50 cm od wykończonej podłogi.
Przy wyprowadzeniu podejść do baterii naściennych bardzo istotne jest zachowanie wymaganego rozstawu rur ciepłej i zimnej wody, a także umieszczenie ich na jednym poziomie. Najlepszym rozwiązaniem będzie wykorzystanie specjalnej płytki montażowej gwarantującej precyzyjne i stabilne zamocowanie rur.
Z mniejszą precyzją można wyznaczyć miejsce wyprowadzenia zasilania do pralki, zmywarki innych urządzeń podłączanych przy użyciu elastycznych przewodów (wężyków).
autor: Redakcja BudownicwaB2B
oprac.: Maja Wychowaniec
zdjęcie otwierające: Floria.pl
film: Dworek Polski
Komentarze