2022-01-16 15:59:04 
Kryteria doboru systemu sufitowego
Rynek materiałów wykończeniowych oferuje kilka systemów sufitów podwieszanych różniących się walorami estetycznymi, użytkowymi i oczywiście ceną. Przede wszystkim wybór rodzaju pokrycia sufitu podwieszanego powinien uwzględniać to, czy konieczne będzie zapewnienie łatwego dostępu do przestrzeni podstropowej, jeśli umieszczone są tam np. instalacje techniczne budynku.
Kolejnym kryterium doboru będą warunki jakie panują w pomieszczeniu (wilgotność, zanieczyszczenie powietrza) jak też wymogi ochrony przeciwpożarowej związane ze sposobem użytkowania pomieszczania.
W zakresie zabezpieczenia przed skutkami pożaru niezwykle istotne jest odpowiednio odporne na podwyższoną temperaturę zamocowanie konstrukcji pokrycia sufitu podwieszanego. Do mocowania nie można używać np. kołków z tworzywa sztucznego, które pod wpływem ciepła miękną, co prowadzi do zawalenia się całej konstrukcji.
Oczywiście oprócz wymogów technicznych pozostaje jeszcze dostosowanie systemu do planowanej aranżacji wnętrza pod kątem formy, kolorystyki czy rozmieszczenia oświetlenia.
Planując umieszczenie w pokryciu sufitowym elementów funkcjonalnych - np. oświetlenia, klimatyzacji - trzeba zapewnić dostateczną odległość od konstrukcji stropowej dostosowaną do głębokości osadzenia instalowanych urządzeń. Powoduje to zmniejszenie wysokości pomieszczenia o 10-25 cm , co trzeba uwzględnić już na etapie budowy domu.
Sufity z pokryciem płytami gipsowo-kartonowymi
System sufitów podwieszanych z pokryciem płytami gipsowo -kartonowymi pozwala na niemal nieograniczone możliwości kształtowania ich powierzchni. Przy odpowiednio uformowanym stelażu nośnym można kształtować zarówno powierzchnie płaskie, wielopoziomowe jak i łukowe.
Dzięki tym możliwościom uzyskujemy szczególnie dekoracyjny charakter powierzchni sufitowej doskonale pasującej do reprezentacyjnych pomieszczeń. Jednak monolityczne, nierozbieralne pokrycie sprawia, że takie rozwiązania nie powinny być stosowane w obiektach, w których przewiduje się częstą zmianę aranżacji wnętrza czy zapewnienie wygodnego dostępu do instalacji ukrytych pod sufitem podwieszanym.
Oczywiście w razie potrzeby można zastosować pokrycie w systemie mieszanym - w części jako nierozbieralne, a w miejscach przebiegu instalacji w systemie umożliwiającym łatwy demontaż.
System monolitycznych sufitów podwieszanych obejmuje elementy nośne w postaci profili stalowych, płyt pokryciowych oraz akcesoriów montażowych i wykończeniowych. Podstawowy asortyment składa się z profili sufitowych CD, przyściennych UD, wieszaków z zaciskami sprężystymi, łączników krzyżowych oraz taśm i zapraw do spoinowania.
Jako pokrycie mogą być stosowane standardowe płyty gipsowo-kartonowe, elastyczne płyty gipsowe zbrojone włóknem szklanym, lub specjalne płyty gipsowo-kartonowe o podwyższonej izolacyjności akustycznej.
Zamocowanie rusztu nośnego
Płaskie monolityczne sufity podwieszane montowane są z reguły na rusztach dwuwarstwowych powstających ze krzyżowego połączenia profili stalowych CD i zamocowanych wieszakami do sufitu.
Zależnie od wymaganego obniżenia sufitu podwieszanego od stropu stosowane są zawiesia stałe tzw. ES do których mocowane są wkrętami do profile główne lub przy znacznym obniżeniu rusztu stosuje się zawiesia sprężyste współpracujące z drutem wieszakowym o odpowiednio dobranej długości.
Rozstaw osiowy profili głównych (górnych) nie powinien być większy niż 100 cm, natomiast połączone z nimi prostopadle profile nośne rozmieszczamy w odstępach co 50 cm. Końce profili nośnych osadzane są w profilu przyściennym, do którego przykręca się później również krawędzie płyt pokryciowych.
Montaż rozpoczynamy od wyznaczenia punktów osadzenia zawiesi zgodnie z zaplanowanym układem. Przy instalowaniu sufitu z pokryciem płytami gipsowo-kartonowymi mamy swobodę w ich rozmieszczeniu, a podane odległości to wartości maksymalne i zawsze można je zmniejszyć.
Główne profile nośne umieszczamy najczęściej wzdłuż długości pomieszczenia z zachowaniem odstępów od ścian nie większych niż 40 cm. Zawiesia mocujemy w rozstawieniu nie większym niż 90 cm wzdłuż profilu, a skrajne uchwyty nie dalej niż w połowie tej odległości.
Dzięki możliwości swobodnego doborowi rozmieszczenia zawiesi możemy wybrać takie miejsca ich osadzenia, które zapewniają stabilny montaż w podłożu przy użyciu metalowych kołków do betonu. W popularnych stropach gęstożebrowych typu teriva kołki osadza się wyłącznie w miejscach przebiegu belek nośnych, co na sufitach pokrytych tynkiem wymaga zlokalizowania ich np. wykrywaczem metalu.
Do wytyczenia linii zamocowania wykorzystuje się rozpięty sznur lub wskaźnik laserowy, którym wyznacza się również poziom sufitu na obwodzie całego pomieszczenia tworząc tzw. linię bazową, która określa poziom na zamocowania listew przyściennych.
Przy pokryciu z płyt g-k profil przyścienny UD mocuje się do ściany wzdłuż tej linii w odstępach, co ok. 60 cm.
Dostępne obecnie na rynku zestawy profili i akcesoriów pozwalają na łatwe konstruowanie rusztu łukowego pod krzywoliniowy sufit. Konstrukcję rusztu łukowego można porównać do krzyżowej dwuwarstwowej konstrukcji sufitu płaskiego z tym, że zamiast profili CD, do utworzenia górnej warstwy używa się specjalnych profili giętych.
W osi tego profilu przebiega rząd otworów o średnicy 6 mm, a połączenie profilu giętego z montażowym zapewniają łączniki krzyżowe, które górną częścią obejmują profil specjalny a u dołu są zatrzaśnięte na profilach CD.
W konstruowaniu rusztu łukowego do utworzenia takiego sufitu obowiązuje zasada, że każdy łącznik krzyżowy jest podwieszony do stropu, a dodatkowym warunkiem poprawnego zmontowania konstrukcji nośnej jest zaprojektowanie i przygotowanie szablonu krzywizny. Szablon powinien stanowić odwzorowanie projektowanej powierzchni po opłytowaniu.
Jeżeli sufit będzie pełnił jedynie funkcje dekoracyjną to najczęściej będzie stosowana płyta giętka zbrojona o grubości 6,5 mm i mocowana jednowarstwowo. Podczas spoinowania połączeń płyt na konstrukcji krzywoliniowej szablon taki będzie też potrzebny do ostatecznego wyprowadzenia powierzchni poprzez szpachlowanie korygujące.
Przy niewielkich powierzchniach łukowych na suficie, konstrukcję nośną można wykonać w sposób uproszczony przy zastosowaniu wsporników kształtowych ze sklejki lub płyty OSB o grubości ok. 2 cm. W tym wypadku takie wsporniki zastępują profile specjalne - gięte, do których przykręcane są łączniki zatrzaskowe do profili CD.
Zamocowanie poszycia i wykończenie
Na wypoziomowanym ruszcie nośny mocuje się wkrętami płyty gipsowo-kartonowe w takim układzie, aby dłuższe boki płyt ze spłaszczonymi brzegami ustawione były prostopadle do profili nośnych, a połączenia wzdłużne znalazły się na tych profilach. Łączenia poprzeczne w kolejnych pasach pokrycia powinny być wzajemnie przesunięte o przynajmniej jeden odstęp między tymi profilami.
Odstępy między wkrętami mocującymi płyty nie powinny być większe niż 20 cm, a ich dokręcenie nie może powodować przecięcia warstwy kartonu. Wykończenie powierzchni pokrycia wymaga dość pracochłonnego szpachlowania złączy z użyciem siatki zbrojącej lub perforowanej taśmy papierowej oraz gipsowej zaprawy szpachlowej.
Ostateczne wyrównanie powierzchni sufitu uzyskuje się przez szlifowanie spoin i wypełnień w miejscach osadzenia wkrętów. Bezpośrednio na płytach pokrycia sufitu podwieszanego można mocować jedynie lekkie wyposażenie (do 6 kg) - cięższe muszą być zakotwione w konstrukcji stropowej, otwory montażowe pod urządzenia instalowane w pokryciu sufitowym wycina się po zamocowaniu płyt za pomocą np. wyrzynarki.
Autor Redakcja BudownicwaB2B
Opracowanie: Aleksander Rembisz
Zdjęcia: Siniat, Norgips, Rigips Polska
Film. Knauf
Komentarze