2021-05-31 11:16:43 
Konstrukcje balkonów i tarasów
Dostosowanie pokrycia podłogowego do typu balkonu czy tarasu musi uwzględniać dopuszczalną grubość warstw podłogowych, które po ostatecznym wykończeniu powinny znajdować się poniżej dolnej krawędzi drzwi balkonowych z uwzględnieniem możliwości odpływu wody z otworów odwadniających obramowanie (najczęściej 3-5 cm). Dlatego już na etapie projektu konstrukcyjnego należy dobrać pożądany rodzaj nawierzchni i umieścić konstrukcje nośną na odpowiedniej wysokości.
Balkon i loggia
Balkony są to z reguły konstrukcje wspornikowe „wysunięte” z elewacji. Sposób ich osadzenia powinien zapewniać zminimalizowanie strat ciepła w tym miejscu, gdyż późniejsze ocieplenie płyty balkonowej może być niewykonalne. W podobny sposób budowane są tzw. loggie - „cofnięte balkony” opierające się również na bocznych ścianach.
Taras nad pomieszczeniem lub na gruncie
Z kolei tarasy mogą występować jako konstrukcje na gruncie o różnej wysokości wyniesienia bądź przykrywać pomieszczenia ogrzewane lub nieogrzewane. Formą tarasu jest również użytkowa powierzchnia tzw. odwróconego dachu, który umożliwia niemal nieograniczony dobór pokrycia nawierzchni.
Jakie warstwy kryją się pod podłogą?
Dobór wierzchniego pokrycia podłogi balkonu czy tarasu wymaga uwzględnienia wymagań, jakie powinny spełniać niżej położone warstwy, a w szczególności zapewniające konieczną izolację cieplną oraz sposób ochrony przed zawilgoceniem i możliwość odprowadzenia wody.
Izolacja termiczna
Izolacja termiczna jest konieczna na tarasach pokrywających pomieszczenia ogrzewane, a jej skuteczność musi odpowiadać wymaganiom dla dachów i aktualnie jej wartość, wyrażona współczynnikiem przenikania ciepłą U, nie może przekraczać 0,18 W/m2 K, co odpowiada ociepleniu grubości ok. 20 cm z płyty styropianowej o przeciętnym współczynniku przewodności cieplnej (λ = 0,035 W/m K).
Uwzględniając również kolejne warstwy podpodłogowe, poziom płyty konstrukcyjnej powinien znajdować się wtedy przynajmniej 25-30 cm niżej niż planowany dla gotowej podłogi tarasu.
Izolacja przeciwwodna
W warstwach podpodłogowych musi być umieszczona izolacja przeciwwodna chroniąca przed wodą opadową i topniejącym śniegiem, znajdujące się poniżej pomieszczenia. W przypadku balkonów zapobiega to wnikaniu wody w konstrukcje, co przy cyklicznym zamarzaniu i rozmarzaniu prowadzi do destrukcji betonu płyty nośnej.
Ułożenie izolacji przeciwwilgociowej konieczne jest również na tarasach ziemnych przykrytych betonową płytą z planowanym pokryciem szczelnym (np. klejonymi płytkami ceramicznymi lub kamiennymi).
Zabezpiecza ona przed kapilarnym podciąganiem wilgoci z gruntu, gdyż nagromadzona pod płytkami woda - gdy zacznie parować pod wpływem nasłonecznienia - będzie napierać na pokrycie, doprowadzając do jego odspojenia.
Odpowiedni spadek płyty/terenu
Niezależnie od rodzaju materiału pokryciowego, powierzchnia balkonu czy tarasu powinna być ukształtowana ze spadkiem umożliwiającym szybki spływ wody opadowej. W przypadku układania odwodnienia podpokryciowego, np. drenażu podpłytowego nachylenie musi być utworzone już pod tą warstwą.
Czym można pokryć podłogę balkonu/tarasu?
Za wyborem określonego rodzaju nawierzchni najczęściej przemawiają względy estetyczne, choć często nie są to optymalne pokrycia ze względu na ich trwałość w konkretnych warunkach.
Płytki ceramiczne
Mimo wysokich kosztów materiałów i robocizny inwestorzy często decydują się na klejone do podłoża pokrycia z płytek ceramicznych, które pozwalają na efektowne wykończenie podłogi.
Ułożenie takiej nawierzchni wymaga niezwykle starannego przygotowania, a na ostateczny efekt i trwałość wpływa wiele czynników związanych z jakością wykorzystywanych do tego licznych materiałów, warunkami prowadzenia robót i doświadczeniem wykonawców.
Pokrycia takie są również wrażliwe na niestabilność podłoża (np. ruchy termiczne, osiadanie), przenikanie wilgoci pod pokrycie i jej zamarzanie bądź parowanie oraz ścieranie powodujące odbarwienie w przypadku płytek szkliwionych.
Z powyższych względów pokrycia z klejonych płytek zaleca się układać w przypadku ograniczonej wysokości dyspozycyjnej dla ostatecznego pokrycia (samo pokrycie ma grubość do 1-2 cm), w miejscach nienasłonecznionych - i w praktyce są dobrym rozwiązaniem, np. dla balkonów i tarasów o niewielkiej powierzchni.
Wielkoformatowe płyty betonowe lub kamienne
Coraz większą popularność uzyskują pokrycia w postaci betonowych lub kamiennych płyt kładzionych na sypkim podłożu lub podkładkach regulacyjno-dystansowych.
Wielobarwne i zdobione płyty z betonu doskonale imitują naturalne kamienia, a nawet drewno i w prostu sposób mogą być układana na tarasach ziemnych i betonowych.
Grubość samych płyt wynosi 3-4 cm, a przy montażu na podkładkach poziom podłogi podnosi się o kolejne 3-4 cm. W przypadku tarasów ziemnych ciekawym wariantem pokrycia może też być ułożenie metodą brukarską kostki betonowej, kamiennej a nawet drewnianej.
Drewno i materiały drewnopochodne (kompozyty)
Pokrycia z drewna lub materiałów drewnopochodnych wzbudzają zainteresowanie coraz większej liczby inwestorów. Materiał ten w postaci desek montowany jest na samodzielnych konstrukcjach nośnych lub mocowany do legarów spoczywających na stabilnym podłożu.
Deski tarasowe produkowane są z krajowych lub egzotycznych gatunków drewna, a także z kompozytu drzewnego (mączki drzewnej i lepiszcza z tworzywa sztucznego, np. PVC). Niezwykle łatwe w montażu (łączone na zatrzask) są kompozytowe panele tarasowe, które przy grubości od 2 cm nadają się do ułożenia tak na balkonie jak i obszernym tarasie. Warunkiem bezproblemowego ich użytkowania będzie zapewnienie bardzo równej powierzchni betonowego podłoża.
Pokrycia z drewna wymagają okresowej konserwacji (impregnowania, malowania) z częstotliwością zależną od gatunku drewna i warunków użytkowania, przy czym drewno egzotyczne pierwotnie dobrze zabezpieczone nie wymaga konserwacji przez wiele lat. Okresowego odświeżania wymagają też materiały kompozytowe, gdy powierzchnia szarzeje, zmienia barwę.
Zamiast lastrico
Monolityczne pokrycia podłóg układanych na zewnątrz budynków wykonywane były już od dawna w formie szlifowanego betonu z kruszywem ozdobnym tzw. lastrico nazywanego potocznie - ze względu na podobieństwo - „salcesonem”.
Ograniczone możliwości zdobnicze i uciążliwe wykonawstwo wyeliminowały praktycznie ten rodzaj pokrycia i zastąpienie go przez kompozycje z żywic epoksydowych lub poliestrowych zawierających różne dodatki uszlachetniające, pigmenty, wypełniacze.
Ze względu na grubość warstwy powłokowej mogą być one nakładane jako powłoki cienkowarstwowe o grubości 0,5-1 mm lub grubowarstwowe o grubości 1-5 mm. Zależnie od grubości powłoki uzyskuje się różną odporność na ścieranie, a także inne będą wymagania dotyczące przygotowania podłoża.
Sztuczna trawa
Na podłogach balkonów czy tarasów użytkowanych okazjonalnie wygodnym pokryciem może być układana sezonowo (np. na lato) i łatwa do zdjęcia i wymiany pokrycia, wykładzina typu sztuczna trawa lub dywanowa przeznaczonych do układania na zewnątrz.
Maty z PCW lub gumy
Ciekawe pokrycie podłogi można uzyskać, montując matę segmentową PCW lub gumy, która jednocześnie zapewnia drenaż odprowadzający wodę opadową. Zaletą tych pokryć jest możliwość ułożenia na każdym w miarę równym podłożu bez konieczności trwałego mocowania.
Autor: Cezary Jankowski
Opracowanie: Aleksander Rembisz
Zdjęcie otwierające: Poz Bruk
Zdjęcia w tekście: EKO-BORD System, Inoutec/Deceuninck (marka Twinson), Saint-Gobain Construction Products Polska (marka Weber), Piotrowice II (marka Alpol)
Komentarze