Różnice między rynnami z PCW i stali powlekanej

Rynny na dachu chronią ściany domu przed zamakaniem wodą opadową oraz zapewniają jej odprowadzenie w sposób dostosowany do warunków lokalnych. Prawidłowe orynnowanie nabiera szczególnego znaczenia, gdy dach ma nieznacznie wystające okapy, a uszkodzenie rynien i rur spustowych spowoduje zamakanie muru, co może doprowadzić do niszczenia elewacji i pojawienia się wilgoci wewnątrz domu.

Różnice między rynnami z PCW i stali powlekanej

Jakie rynny wybrać

Stosowane dotychczas rynny stalowe, ocynkowane obecnie zastępuje się rynnami z PCW lub ze stali powlekanej, a także droższymi z aluminium. Na obiektach o walorach reprezentacyjnych instalowane są też rynny z tytano-cynku lub miedzi.

Wybierając system orynnowania najczęściej stajemy przed problemem - czy mają to być rynny stalowe czy z PCW. Oba systemy mają swoje wady i zalety, zbliżoną trwałość, podobną paletę barw i kształtów oraz sposób montażu.

Ze względu na własności tych materiałów, rodzaj systemu dobiera się głównie ze względu na lokalizację budynku. W miejscach zacienionych, w pobliżu drzew lepiej sprawdzają się rynny z PCW, gdyż nawet w przypadku długotrwałego zalegania liści nie będą korodować, a podczas czyszczenia są mniej narażone na ewentualne uszkodzenia.

Z kolei rynny stalowe montujemy na dachach nasłonecznionych domów stojących na otwartej przestrzeni, bo w porównaniu z rynnami z PCW są mniej wrażliwe na wysokie temperatury i ze względu na niższą rozszerzalność cieplną "nie pracują" na połączeniach podczas nagrzewania się i stygnięcia.

Akcesoria rynnowe

Oprócz podstawowych elementów orynnowania producenci oferują różne elementy dodatkowe. Są to siatki i koszyczki chroniące przed wpadaniem większych zanieczyszczeń do rynien i rur spustowych. Gdy woda ma być zbierana do zbiornika na deszczówkę, przydatne będą filtry i łapacze.

Orynnowanie można też wyposażyć w układ antyoblodzeniowy układając w rynnach i rurach spustowych specjalne przewody grzejne. Ich załączanie może być sterowane termostatem lub - co jest rozwiązaniem korzystniejszym - wykorzystuje się samoograniczające przewody grzejne, które automatycznie dostosowują moc grzewczą do temperatury otoczenia.

Przygotowania do założenia rynien

Montaż orynnowania z reguły wykonuje się przed ułożeniem pokrycia dachowego. Sposoby montowania mogą nieco różnić się dla poszczególnych systemów, ale ogólne zasady są podobne. Okap dachu może być wykańczany na kilka sposobów - z odsłoniętymi krokwiami i deskowaniem, z osłonięciem podbitką lub rzadziej z ozdobnym gzymsem.

W każdym przypadku konieczne jest zamontowanie tzw. pasa nadrynnowego - obróbki blacharskiej krawędzi dachu, która zapobiega podciekaniu wody pod pokrycie i kieruje strumień wody do rynny.

W okapach odsłoniętych w pierwszej kolejności należy zamocować uchwyty do rynien gdyż dopiero na nich można będzie umieścić pas blachy nadrynnowej. Pas nadrynnowy powinien zachodzić na ok. 1/3 szerokości rynajz i na głębokość umożliwiającą późniejsze wstawienie rynien.

W okapach osłoniętych rynny mocuje się do deski okapowej dostępnej również po ułożeniu pokrycia. Przy takim wariancie przygotowanie do orynnowania obejmuje zamocowanie pasa nadrynnowego (pod pokryciem) oraz przybicia deski okapowej wraz z pasem podrynnowym z blachy powlekanej.

Montaż orynnowania

Orynnowanie zwykle montuje dekarz podczas układania pokrycia dachowego i rozpoczyna od przymocowania uchwytów na rynny, jeśli nie zostały wcześniej umieszczone. Uchwyty czołowe (rynajzy, rynhaki) przykręca się do deski okapowej. Odległość między uchwytami dostosowuje się do rodzaju orynnowania i spodziewanych obciążeń śniegiem zgodnie z zaleceniami producenta.

W pobliżu narożników, rury spustowej i łączników uchwyty powinny być rozmieszczone gęściej. Odległość rynajz od zakończenia rynny, krawędzi narożnika oraz z obu stron wlotu rury spustowej (leja) i łącznika nie powinna przekraczać 10-15 cm. Rynajzy powinny umożliwiać ułożenie rynien ze spadkiem 2 - 5 promili (2 – 5 mm na 1 metr długości) w kierunku odpływu jedno- lub dwustronnego.

Niektóre rodzaje uchwytów umożliwiają regulację poziomowania na elementach mocujących, a w przypadku stalowych rynajz mocowanych na stałe, korekty dokonuje się przez ich doginanie. Kolejny etap to ewentualne przycięcie rynien na taką długość, aby połączenia nie wypadły na uchwytach oraz wycięciu otworów w miejscach gdzie mają być założone kosze spustowe, jeśli technologia montażu tego wymaga.

Przygotowane odcinki rynien wstawia się w uchwyty i łączy za pomocą złączek zatrzaskowych, następnie zakłada leje spustowe oraz denka.

W celu sprawdzenia prawidłowości zamontowania, do rynny wlewa się dość sporo wody i sprawdza jak szybko się ona opróżni oraz czy nie pojawią się miejsca gdzie powstały zastoiny wody. Po sprawdzeniu skuteczności odpływu pozostaje jeszcze zamontowanie rur spustowych połączonych z lejami odpływowymi.

Rury te montowane są najczęściej na wcisk, a w miejscach połączeń mocuje się obejmy zamocowane do ściany domu. Obejmy mocuje się zawsze pod dolnym kolanem odsadzki i pod złączkami lub kielichami łączącymi poszczególne rury.

Odległość między sąsiednimi obejmami nie powinna przekraczać 2 m. Skośny odcinek rur spustowych - tzw. odsadzka - pod okapem powinien być układany z użyciem dwóch kolanek o kącie 45 st, co zapewnia szybki spływ wody.

Jeśli woda ma być odprowadzana do kanalizacji deszczowej lub do zbiornika na deszczówkę, to na zakończeniu rury należy zamontować rewizję (czyszczak) lub wpust deszczowy z osadnikiem. Urządzenia te umożliwiają usuwanie liści i zanieczyszczeń spływających rurami.

Elementy systemu rynnowego
Elementy systemu rynnowego

 

Choć zamontowanie orynnowania nie jest skomplikowane, zdarzają się jednak błędy skutkujące niewłaściwym odprowadzeniem wody opadowej jak i zmniejszeniem trwałości systemu. Zbyt duże odstępy między uchwytami mogą spowodować uginanie się rynien a w skrajnych przypadkach nawet ich oberwanie.

Niezależnie od tego, na dachach o dużym spadku powinny być założone płotki przeciwśnieżne chroniące orynnowanie przed obciążeniem zsuwającym się śniegiem. Zdarza się też nadmierne wsunięcie rynny pod okap co powoduje wychlapywanie wody przed rynnę przy intensywniejszych opadach. Krawędź dachu powinna "wchodzić" na ok. 1/3 szerokości rynny mierząc od strony ściany.

Do nieszczelności w miejscach połączeń, a nawet rozłączenia się rynien dochodzi na skutek zbyt płytkiego osadzenia złączek lub braku dostatecznej dylatacji. Szczególnie przy rynnach narożnych rozszerzanie się jednego ciągu rynien napiera na rynny biegnące poprzecznie.

W przypadku odprowadzenia wody opadowej w systemie pośrednim (np. z lukarny gdy odpływ kieruje się na niżej położoną połać dachu) wylot rury spustowej powinien być skierowany skośnie do nachylenia dachu, aby nie powodować spiętrzenia wody w pobliżu ściany.

autor: Cezary Jankowski
oprac.: Maja Wychowaniec
zdjęcia: Galeco, Redakcja

Komentarze

FILMY OSTATNIO DODANE
Copyright © AVT 2020 Sklep AVT