System zabudowy

Zabudowa wnęk

Wnętrze szafy: na zamówienie, projekt wykonywany z wykorzystaniem programów komputerowych po podaniu przez klienta wymaganych wymiarów i sposobu zagospodarowania wnętrza; wyposażenie: półki z płyty laminowanej lub fornirowanej, szuflady, drążki wieszakowe, wysuwane kosze i półki siatkowe, pantografy, wysuwane wieszaki (na żelazko, odkurzacz, buty, paski i krawaty).

Jak wybrać drzwi do szafy?

Typy drzwi - mamy do wyboru następujące rodzaje drzwi: przesuwne, składane lub rozwierane:

• drzwi przesuwne - najbardziej popularne; płynność i lekkość otwierania drzwi zapewniają kółka jezdne (zwane też rolkami nośnymi) toczące się po prowadnicach; z reguły mają one łożyska kulkowe, zmniejszające opory toczenia i tłumiące hałas teflonowe "opony"; stosowane są dwa systemy montowania rolek nośnych: z prowadzeniem górnym - rolki poruszają się po prowadnicy zamocowanej do sufitu lub ścian; w systemie prowadzenia górnego nie ma prowadnic podłogowych, a stabilność drzwi (aby skrzydło nie huśtało się w czasie ruchu) zapewniają specjalne ograniczniki montowane przy brzegach drzwi; z prowadzeniem dolnym - rolki nośne poruszają się po prowadnicy umieszczonej na podłodze - zapewnia to większą stabilność drzwi, ale wymaga dbałości, aby w dolnej prowadnicy nie gromadziły się zanieczyszczenia utrudniające ruch drzwi. Ponadto w systemie tym konieczne jest zamontowanie dodatkowo również prowadnicy górnej, po której toczą się kółka podtrzymujące górną krawędź drzwi. Prowadnice w obydwu systemach mogą mieć wiele torów jezdnych, dzięki czemu skrzydła drzwi mogą zachodzić za siebie, zapewniając dostęp do poszczególnych części szafy,
• drzwi składane - zapewniają po złożeniu dostęp do całej szerokości wnęki; mogą być jedno- lub dwuskrzydłowe, a każde skrzydło może składać się z dwóch lub czterech segmentów połączonych ze sobą za pomocą specjalnych zawiasów. Każdy segment wyposażony jest w wózki jezdne poruszające się po prowadnicy zamocowanej do sufitu. Przy dużych, cięższych drzwiach dodatkowo montuje się również prowadnicę dolną;
• drzwi rozwierane - otwierają się jak zwykłe drzwi wewnętrzne, są jednak mniej popularne, ponieważ przy otwieraniu potrzebują znacznej przestrzeni;

Konstrukcja drzwi - drzwi zwykle mają konstrukcję ramową złożoną z profili aluminiowych lakierowanych proszkowo (najczęściej w kolorach: czarnym, białym lub złotym; matowym lub z połyskiem), anodowanych (z połyskiem metalicznym i w odcieniach: srebrnym, złotym, oliwkowym, szampańskim) lub pokrytych okleiną drewnopodobną (mahoniową, dębową, sosnową, jesionową itp.);

Wypełnienie drzwi - ma zasadniczy wpływ na ich wygląd - możemy zamówić: płyty laminowane w wielu kolorach i wzorach (do 250 rodzajów - kolory jednolite, drewnopodobne, metaliczne, z połyskiem, satynowe lub matowe); szkło bezpieczne hartowane lub laminowane, akrylowe - w różnych kolorach, przezroczyste lub matowe, z nadrukami; lustra (dla bezpieczeństwa mają naklejoną z tyłu folię) - nawet w 10 kolorach, w tym 4 tzw. antyczne; płyty rattanowe i ażurowe - w wielu kolorach i wzorach; płyty z poliwęglanu komorowego - w różnych grubościach i kolorach.

Płyty gipsowe

Płyty gipsowo-kartonowe

Płyty gipsowo-kartonowe składają się z gipsowego rdzenia oraz obustronnej okładziny z kilkuwarstwowego kartonu. Gips tworzący rdzeń płyty jest modyfikowany dodatkami, które regulują czas wiązania, obniżają gęstość oraz zwiększają przyczepność do kartonu.

Karton ma za zadanie przejmowanie naprężeń rozciągających powstających przy zginaniu płyty. Jedna strona płyty jest stroną licową, a na drugiej znajduje się napis identyfikujący rodzaj i grubość płyty. Krawędzie podłużne płyt mogą być: proste, spłaszczone lub zaokrąglone i spłaszczone.

Płyty zwykłe budowlane, ogólnego przeznaczenia (oznaczone symbolem GKB - kolor kartonu jasnoszary, napisy niebieskie) mogą być stosowane w pomieszczeniach o wilgotności względnej powietrza nie przekraczającej 70%.

Płyty wodoodporne, otrzymane w wyniku dodatkowej hydrofobizacji gipsu (GKBI - kolor kartonu zielony, napisy niebieskie) mogą być stosowane w pomieszczeniach wentylowanych o wilgotności powietrza okresowo (do 10 godzin na dobę) zwiększonej, ale nie przekraczającej 85%, pod warunkiem pokrycia całej powierzchni ściany materiałem odpornym na wilgoć (glazura przyklejona klejem wodoodpornym, z wykończeniem spoin materiałem wodoodpornym, wykładzina ścienna z PVC, malowanie hydrofobowe).

Płyty o podwyższonej odporności na działanie ognia (GKF – kolor kartonu jasnoszary, napisy czerwone), z dodatkiem włókna szklanego, mogą być stosowane w pomieszczeniach o wilgotności względnej powietrza nie przekraczającej 70%.

Płyty wodoodporne o podwyższonej odporności na działanie ognia (GKFI - kolor kartonu zielony, napisy czerwone) mogą być stosowane w pomieszczeniach o wilgotności powietrza okresowo zwiększonej (warunki stosowania - jak w przypadku płyt zwykłych wodoodpornych).

Uwaga! Producenci mogą stosować własne oznaczenia, jednak zawsze w takim przypadku muszą określić przeznaczenie płyty.

Płyty giętkie, o grubości 6 lub 6,5 mm, dające się wyginać w stanie suchym, pokryte obustronnie włóknem szklanym, są przeznaczone do budowy ścianek i sufitów o kształcie łukowym.

Płyty zespolone z fabrycznie przymocowaną warstwą (o grubości od 2 do 8 cm) z pianki polistyrenowej, sprasowanej wełny mineralnej lub styropianu, stosuje się w celu polepszenia izolacji cieplnej i akustycznej pomieszczeń. Większość firm oferuje je na zamówienie.

Płyty GRUBAS o grubości 20 lub 25 mm, zwiększonej sztywności i odporności na uderzenia, stosuje się do budowy ścianek działowych, głównie na poddaszach.

Płyty twarde, wykonane ze specjalnie utwardzonego gipsu, stosuje się w miejscach narażonych na silne uderzenia.

Płyty podłogowe są także specjalnie utwardzone (np. mają rdzeń gipsowy z dodatkiem włókien szklanych). Stosuje się je jako suchy jastrych. Mają grubość 8 lub 12,5 mm i wymiary w planie: 60x200 cm lub 60x240 cm.

Płyty dźwiękochłonne wielkoformatowe - z fabrycznie nałożoną warstwą izolacji, perforowane lub szczelinowe, stosuje się do budowy sufitów dźwiękochłonnych. Perforacja ma postać otworów o średnicy od 6 do 15 mm (wszystkie otwory na płycie mają taką samą średnicę lub występują różne wielkości średnic).

Spotyka się różne systemy rozmieszczenia otworów - mogą one tworzyć proste rzędy, być w kolejnych rzędach wzajemnie przesunięte lub dowolnie rozrzucone. Szczeliny występują na całej powierzchni płyty lub są zblokowane (na przykład w prostokąty).

Płyty gipsowo-włóknowe

Kasetony dźwiękochłonne są zbudowane podobnie jak płyty dźwiękochłonne dużego formatu, ale mają wymiary 60x60 cm. Płyty gipsowo-włóknowe mają budowę jednorodną - składają się z masy gipsowej wzmocnionej rozproszonym zbrojeniem z włókien celulozowych, uzyskiwanych z papieru makulaturowego.

Otrzymane w wyniku prasowania płyty są bardzo wytrzymałe i elastyczne, charakteryzują się też większą odpornością na wodę i ogień niż płyty gipsowo-kartonowe. Minimalny promień gięcia płyt gipsowo-włóknowych (bez nacinania powierzchni w stanie zawilgoconym) wynosi 20 cm.

Płyty te mogą mieć różne grubości: 10; 12,5; 15 i 18 mm. Montowane są na tych samych stelażach co płyty gipsowo-kartonowe. W trakcie montażu krawędzie płyt skleja się, co ogranicza odpady (można wykorzystać nawet płyty złamane podczas transportu). Zaletą płyt g-w jest uniwersalność - jeden typ płyt do wszystkich rodzajów pomieszczeń. Mogą być stosowane w pomieszczeniach suchych i o podwyższonej wilgotności.

Z płyt g-w mogą być wykonywane konstrukcje o odporności na ogień od F0,5 do F2. Wykorzystywane są jako elementy ścienne, sufitowe i podłogowe, a nawet jako poszycie ścian zewnętrznych w budynkach o konstrukcji szkieletowej.

Ścianki działowe

Ścianki działowe dzielą większe pomieszczenia na mniejsze. Nie przenoszą żadnych obciążeń pionowych poza ciężarem własnym, ale stanowią obciążenie dla stropu (a pośrednio dla ścian i fundamentów), na którym stoją.

Muszą przenieść siły poziome, które mogą powstać na przykład przy gwałtownym oparciu się człowieka lub uderzeniu. Muszą zapewnić właściwą izolację akustyczną między sąsiednimi pomieszczeniami, a jeżeli oddzielają pomieszczenie ogrzewane od nieogrzewanego - także właściwą izolację cieplną.

Powinny być wykonane z takich materiałów, żeby można było mocować w nich gwoździe i haki oraz zawieszać różne przedmioty (obrazy, półki, lustra itp.).

Ścianki działowe nie mogą tworzyć monolitycznej całości ze stropami (są w nich tylko zakotwione). W przeciwnym wypadku ugięcie stropów (dolnego lub górnego) mogłoby spowodować uszkodzenie ścianki. Wykonuje się je jako jedno-, dwu- lub trójwarstwowe. Przestrzeń między płytami może być wypełniona wełną mineralną lub szklaną.

Montaż

Ścianki działowe montuje się na ruszcie stalowym lub drewnianym:

• ruszt stalowy składa się z systemu giętych profili z blachy stalowej ocynkowanej. Dwa podstawowe rodzaje profili to: typu U oraz typu C. Profile U mocuje się poziomo do podłogi i sufitu przy pomocy łączników zależnych od rodzaju podłoża. Między profile poziome wstawia się słupki z profili C (maksymalny rozstaw 60 cm wynika z wymiarów płyt, których styki muszą wypadać na słupkach). Skrajne profile C mocuje się do istniejących ścian. Pod profile przylegające do podłogi, sufitu i ścian podkłada się taśmę uszczelniającą (na przykład z pianki poliuretanowej), która pełni rolę izolacji akustycznej. Zaletą rusztu stalowego jest łatwość montażu gotowych, dopasowanych wzajemnie elementów;
• ruszt drewniany wykonuje się z łat drewnianych poziomych i pionowych. Łaty poziome mocuje się do sufitu i do podłogi przy pomocy wkrętów lub kotew (od podłoża oddziela się je taśmą uszczelniającą). Pomiędzy łaty poziome wstawia się łaty pionowe (słupki), o rozstawie od 30 do 60 cm. Łaty pionowe przybija się do łat poziomych gwoździami. Wykonanie rusztu drewnianego jest dużo bardziej pracochłonne niż stalowego (ruszt jako taki nie jest dostępny w składach budowlanych).

Płyty gipsowo-kartonowe układa się na ruszcie długością w kierunku pionowym, płyty gipsowo-włóknowe można układać dowolnie. Styki krawędzi podłużnych (pionowych) powinny wypadać na słupkach. Po obłożeniu rusztu z jednej strony układa się przewody mające przebiegać wewnątrz ścianki oraz izolację akustyczną (jeżeli jest przewidziana) z wełny mineralnej lub szklanej. Na końcu okłada się płytami ruszt z drugiej strony. Ścianki kotwi się do sąsiadujących z nimi ścian i stropów kotwami lub dyblami.

Styki płyt wypełnia się przeznaczonymi do tego celu szpachlówkami na bazie gipsu. Ze względu na małą wytrzymałość spoin na rozciąganie muszą być one zbrojone taśmami (papierowymi perforowanymi, z włókna szklanego) wchodzącymi najczęściej w skład systemu. Płyty można malować i pokrywać tapetami. Do malowania stosuje się farby klejowe, olejne, emulsyjne, silikatowe. Nie wolno stosować farb wapiennych. Jako wykończenie powierzchni można też stosować glazurę, okładziny kamienne, tynki dekoracyjne.

Sufity podwieszane

Sufity podwieszane osłaniają dolną powierzchnię stropu, którą w nowym budynku pozostawia się niewykończoną (można jej nie tynkować).

Można ukryć pod nimi uszkodzenia i pęknięcia powłoki malarskiej lub tynku, a w przestrzeni między sufitem i stropem - różnego rodzaju instalacje (elektryczne, klimatyzacyjne itp). Układając tam izolację termiczną można polepszyć warunki cieplne w pomieszczeniu (jest to szczególnie istotne w przypadku pomieszczeń ogrzewanych sąsiadujących z nieogrzewanymi).

Sufity podwieszane można też wykorzystać do poprawienia izolacyjności akustycznej stropów (stanowią układy mające zdolność pochłaniania dźwięków o niskiej częstotliwości). Na poddaszu sufit podwieszany często pełni dodatkowo funkcję ochrony przed działaniem ognia.

Sufit podwieszany można też traktować jako sposób na zmianę wystroju wnętrza (poprawa lub zmiana proporcji pomieszczenia przez: obniżenie całego sufitu lub tylko jego fragmentów, podwieszenie sufitu o kształcie sklepienia kolebkowego, falistego, łukowego, stworzenie lepszego lub bardziej interesującego oświetlenia - np. rozproszenie światła w ciemnych pomieszczeniach).

W sufit z kasetonów można wbudować oprawy oświetleniowe, głośniki, kratki wentylacyjne. Dzięki możliwości wyjmowania płyt zapewniony jest łatwy dostęp do przestrzeni między sufitem i stropem przy konserwacji lub remoncie.

Jaki rodzaj sufitów podwieszanych wybrać?

• z płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych - jest to najpopularniejsze i najtańsze rozwiązanie. Płyty o grubości 9,5 lub 12 mm mocowane są, za pomocą wkrętów lub gwoździ, do rusztu stalowego, aluminiowego lub drewnianego. Ruszt mocowany jest bezpośrednio do powierzchni stropu, jeśli jego powierzchnia jest dostatecznie równa. Gdy powierzchnia stropu nie jest równa oraz gdy chcemy obniżyć wysokość pomieszczenia, ruszt mocujemy na regulowanych wieszakach - umożliwiają one dokładne wypoziomowanie sufitu. Po zaszpachlowaniu połączeń między płytami powierzchnię sufitu można pomalować lub wytapetować;
• kasetonowe (modułowe) - mają podobną konstrukcję, ale ruszt ma bardziej regularne kształty, dostosowane do wymiarów wypełnienia. Najczęściej stosowane są płyty wykonane z prasowanej wełny mineralnej, pokryte tynkiem o różnorodnych fakturach i barwach oraz płyty metalowe lub drewniane - pokryte powłokami malarskimi. Elementami wypełniającymi mogą też być płyty gipsowe lub z tworzyw sztucznych oraz elementy rastrowe. Sufity kasetonowe nie wymagają wykończenia i po zamontowaniu nadają się do użytku. W razie uszkodzenia płyty lub konieczności naprawy instalacji przechodzących ponad stropem możliwy jest demontaż poszczególnych płyt, które po naprawie można z powrotem zamontować;
• panele sufitowe - najczęściej aluminiowe lub stalowe, wsuwane są w uchwyty rusztu mocowanego do sufitu i ścian. Taki sposób montażu oraz zastosowanie paneli o długości dochodzącej do 7 m zapewnia szybki postęp prac. Panele wykończone są powłokami malarskimi i mają powierzchnię gładką lub perforowaną. Panele mogą być montowane "na styk" lub w miejscu połączenia mogą być włożone dekoracyjne profile wypełniające albo pozostawiona szczelina;
• napinane - rozpinane na listwach mocowanych do ścian i sufitu. Sufity napinane nie muszą mieć poziomej powierzchni, ale można je dowolnie kształtować używając do tego celu dodatkowych profili. Dostępne są formy owalne, łukowe, załamane i skośne, ciekawe efekty uzyskuje się przez podświetlenie sufitu od środka. Powłoki sufitowe są nieprzemakalne i wodoszczelne. Ich zaletą jest też szybki montaż i demontaż, niewyłączający z użytku remontowanego pomieszczenia. Folie z PVC stosowane w sufitach podwieszonych mogą mieć różne kolory i faktury (satynowe, matowe, metalizowane, perforowane, przezroczyste). Sufity te są łatwe w utrzymaniu czystości - są antystatyczne (nie osiada na nich kurz) i nie wymagają odświeżania oraz malowania, jak w przypadku tradycyjnych sufitów.

Absorbery, ekrany i tłumiki dźwięku

Materiały te stosuje się do izolacji pomieszczeń odsłuchowych, technicznych - kotłowni, maszynowni, kanałów wentylacyjnych i przesyłowych oraz wszelkiego rodzaju przegród odseparowujących dźwięki. Wykonane są z trudno zapalnej pianki poliuretanowej i polietylenowej z połączenia tych dwóch rodzajów materiałów.

Do wyciszenia źródła hałasu służą absorbery dźwięku o grubościach od 2 do 5 mm, które opracowane zostały w celu minimalizowania natężenia dźwięku. Mogą występować w wersjach samoprzylepnych, pokrytych folią PE i zbrojoną folią aluminiową oraz mogą być pokryte licem z pianki poliuretanowej, uzyskiwanym metodą natryskową.

Warstwą pochłaniającą jest specjalna pianka poliuretanowa, która może występować również w wersji moletowanej o profilu przypominającym tzw. "wytłaczankę do jajek" lub odpowiednio wycinanych i kształtowanych kolców. Warstwa pianki polietylenowej w absorberach ma zadanie izolować od dźwięków uderzeniowych powstających, gdy urządzenie wytwarza drgania i wibracje. Do ścian absorber można przyklejać klejem, a pod sufitem układać na ruszcie jako sufit podwieszany.

Suchy jastrych

Jastrych to bezspoinowy podkład podłogowy (który czasami pełni też rolę posadzki). Suchy jastrych układa się z jednej, dwóch lub trzech warstw płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych.

Jastrych jedno- i dwuwarstwowy układa się z płyt o grubości 12,5 mm, najczęściej na podłożu drewnianym. Jastrych trójwarstwowy układa się z płyt o grubości 8 mm. Płyty każdej kolejnej warstwy powinny być obrócone o kąt 90° w stosunku do płyt poprzedniej warstwy.

Płyty skręca się wkrętami systemowymi lub zszywa ocynkowanymi zszywkami. Do wykonywania jastrychu stosuje się też płyty warstwowe laminowane styropianem, polistyrenem ekstrudowanym lub wełną mineralną. Aby zapobiec przenoszeniu się dźwięków, na stykach płyt ze ścianami pozostawia się szczeliny (ok. 10 mm), które wypełnia się paskami wełny mineralnej lub styropianu.

Zależnie od rodzaju podłoża i sposobu ułożenia rozróżniamy jastrych:

• zespolony - układany bezpośrednio na zagruntowanym podłożu,
• na warstwie oddzielającej - układany na izolacji przeciwwilgociowej,
• pływający - układany na warstwie izolacji termicznej lub akustycznej.

Jastrych z płyt gipsowo-kartonowych nie może być układany w pomieszczeniach mokrych (takich jak pralnie, kabiny natryskowe), w których wilgotność powietrza stale przekracza 85%. W pomieszczeniach takich jak kuchnie i łazienki, w których wilgotność powietrza jest podwyższona, a dodatkowo woda może wylać się na posadzkę, płyty jastrychu trzeba dodatkowo zabezpieczyć.

Pod warstwą jastrychu układa się folię polietylenową, a górną powierzchnię płyt pokrywa się emulsją uszczelniającą. Wszystkie połączenia elementów podłogowych z elementami pionowymi (ścianami, obudowami wanien) uszczelnia się taśmą uszczelniającą. Elementy stałego wyposażenia (np. wanny) powinny być ustawione na płytkach rozkładających obciążenie punktowe na większą powierzchnię.

Suchy jastrych można stosować przy ogrzewaniu podłogowym (warstwa izolacji termicznej musi być wykonana z płyt styropianowych przynajmniej FS 30). Zastosowany system ogrzewania podłogowego musi być dopuszczony przez producenta do stosowania w połączeniu z suchym jastrychem.

Na suchym jastrychu można układać wszystkie rodzaje posadzek: posadzki z drewna (parkiet, mozaika, deski), panele podłogowe, płytki ceramiczne, wykładziny dywanowe, z PVC i korkowe. Posadzkę układa się na zagruntowanym (i ewentualnie zaszpachlowanym) podłożu zgodnie z ogólnymi zasadami układania posadzek danego typu.

Profile i mocowania

Profile do ścianek działowych

Ruszt stalowy składa się z systemu giętych profili z blachy stalowej ocynkowanej o grubości 0,6 mm.

Profile typu U - mocowane poziomo do stropu i podłogi - mają szerokość 50, 75 lub 100 mm i standardową długość 4 m.
Profile typu C - pionowe, do wykonania słupków - mają szerokość 50, 75 lub 100 mm oraz długość (zależnie od wysokości pomieszczenia): 2,6; 3,0; 3,2; 3,4 lub 4,0 m.
Profile typu UA - ościeżnicowe, do dodatkowego usztywnienia ościeżnic otworów drzwiowych w ściankach działowych, w przypadku gdy drzwi mają ciężar większy niż 25 kg, szerokość większą od 90 cm lub wysokość pomieszczenia jest większa od 2,6 m; mają szerokość 74 lub 100 mm i długość: 3,0; 3,5 lub 4,0 m.
Profile nacięte - przeznaczone są do wykonywania ścianek działowych o kształcie łukowym (wstępne nacięcie umożliwia dowolne kształtowanie promienia łuku).

Profile do sufitów podwieszonych

Profile główne typu C - które mocuje się do stropu (lub zawiesza na wieszakach, jeżeli sufit ma być obniżony) - mają szerokość 60 cm i standardową długość 2,6 lub 4 m.

Profile poprzeczne typu C mają szerokość 60 cm i długość 1,135 m.

Profile typu U przyścienne mają szerokość 28 cm i długość 4 m.

Łączniki wzdłużne służą do przedłużania profili C.

Łączniki krzyżowe służą do łączenia profili głównych i nośnych w sufitach podwieszonych dwuwarstwowych albo bezpośredniego ich mocowania do podłoża. Łączniki poprzeczne jednostronne służą do łączenia profili C głównych i poprzecznych w sufitach podwieszonych jednowarstwowych.

Łączniki poprzeczne dwustronne (podwójne) służą do przyłączenia profili C poprzecznych do profili głównych w sufitach podwieszonych jednowarstwowych (jeden łącznik łączy dwa profile poprzeczne krzyżowo do głównego).

Wieszaki (kotwowe, noniuszowe obrotowe, przesuwne) służą do podwieszenia profili konstrukcji nośnej sufitu do stropu; umożliwiają regulację wysokości podwieszenia.

Profile do łuków sufitowych służą do kształtowania sufitów podwieszonych o powierzchni zakrzywionej.

Profile kapeluszowe służą do bezpośredniego mocowania płyt do stropu w przypadku równej powierzchni sufitu.

Profile narożne zewnętrzne służą do zaokrąglania narożników wypukłych.

Profile narożne wewnętrzne służą do zaokrąglania narożników wklęsłych.

Profile schodkowe służą do stylowego wykończenia naroży i krawędzi.

Profile oświetleniowe służą do osłaniania lamp i reflektorów w sufitach podwieszonych.

Pustaki szklane

Pustaki szklane przepuszczają rozproszone światło, a jednocześnie stanowią barierę dla wzroku. Ze względu na swoje właściwości mogą być wykorzystywane niemal wszędzie. Dobrze izolują termicznie i są dźwiękoszczelne.

Charakteryzują się wysoką ognioodpornością. Są też odporne na uderzenia i wilgoć. Na rynku dostępne są pustaki bezbarwne, żółte, błękitne, zielone, różowe, lila, czerwone, szare, brązo-we, atramentowe i inne. Mogą być przezroczyste lub matowe jedno- lub dwustronnie.

Oprócz gładkich można kupić pustaki z różnymi wzorami, m.in. fal, linii, siatki i tzw. diagonalne (czyli z ukośnym cięciem wewnętrznym), a nawet o powierzchni przypominającej kuty metal.

Dostępne są też różne kształty pustaków - kwadratowe, prostokątne lub trójkątne. Pustaki szklane są nie tylko elementem architektonicznym pozwalającym na stawianie ścianek działowych, ale ich podstawową zaletą jest ogromna atrakcyjność dekoracyjna. Można z nich wykonywać nie tylko ściany proste, ale również zakrzywione.

Dzięki nim pomieszczenia stają się jaśniejsze i sprawiają wrażenie bardziej przestronnych. Trzeba jednak pamiętać, że różne pustaki w różny sposób rozpraszają światło dając ostre lub łagodne refleksy. Świetnie nadają się do zbudowania ściany oddzielającej salon od jadalni, kuchni lub holu.

Sztukaterie

Sztukaterie gipsowe

Wyroby sztukateryjne wykonane z gipsu zbrojonego włóknem szklanym mogą być stosowane wewnątrz pomieszczeń lub na zewnątrz (po uprzedniej impregnacji) - jako elementy wykończeniowe zarówno w budownictwie tradycyjnym, jak i nowoczesnym oraz w architekturze ogrodowej.

Oferowana jest duża gama wzorów (style od starożytności do XXI wieku - możliwość dopasowania do każdego rodzaju wnętrza lub elewacji) i duża ilość wyrobów (listwy płaskie, kornery, rozety gzymsy, konsole, pilastry, półkolumny oraz inne wg zamówienia klienta). Wyroby te charakteryzuje duża trwałość i łatwość montażu, a w razie potrzeby możliwość szybkiej i łatwej naprawy uszkodzeń.

Sztukaterie i profile ozdobne z innych materiałów

• profile elewacyjne ze styropianu lub polistyrenu ekstrudowanego pokrytego cienkowarstwowym tynkiem mineralnym zbrojonym włóknami szklanymi lub wzmocnionym siatką z włókna szklanego - odporne na warunki atmosferyczne, stosowane przy renowacji i konserwacji budynków zabytkowych, do uplastycznienia istniejących "płaskich" elewacji, jak i przy budowie aktualnie wznoszonych budynków, mogą być również stosowane we wnętrzach jako uzupełnienie tradycyjnej sztukaterii lub użyte zamiast niej;
• rozety i listwy ozdobne z poliuretanu i styropianu - swoim wyglądem nie różnią się od oryginalnej sztukaterii. Mogą być pokrywane dowolnymi farbami emulsyjnymi oraz innymi wodorozcieńczalnymi;
• dekoracyjne kasetony sufitowe (płyty z wytłaczanego styropianu) i ozdobne listwy wykończeniowe - dekoracyjnie rzeźbione, łatwe i szybkie w montażu, ocieplają mieszkanie i wygłuszają hałas - stwarzają przytulną atmosferę mieszkania, maskują nierówności i pęknięcia sufitów - tworzą nową estetykę wnętrz;
• system belek rustykalnych z pianki poliuretanowej - łatwe w montażu, nadają wnętrzu rustykalny wygląd;
• dekoracyjne łuki drzwiowe naśladujące różne style - z MDF niemalowanego lub lakierowanego proszkowo na biało.