Wewnętrzna instalacja kanalizacyjna

Rozplanowanie instalacji kanalizacyjnej

Przy planowaniu i montażu wewnętrznej instalacji kanalizacyjnej trzeba uwzględnić szereg wymagań formalnych, technicznych jak i estetycznych.

Z reguły domowe instalacje kanalizacyjne funkcjonują na zasadzie samoczynnego, grawitacyjnego odprowadzenia ścieków bytowych i wód opadowych, ale niekiedy konieczne jest zamontowanie kanalizacji ciśnieniowej jeśli nie można uzyskać odpowiedniego nachylenia rur instalacyjnych.

Poglądowy schemat rozprowadzenia instalacji kanalizacji w budynku piętrowym. rys. Pipelife Polska

Zgodnie z przepisami wymagane jest wyprowadzenie pionów kanalizacji grawitacyjnej ponad dach budynku, co umożliwi ich napowietrzanie lub - po spełnieniu określonych warunków - zamontowanie na niektórych z nich zaworów umożliwiających dopływ powietrza do pionu podczas przepływu ścieków.

Specjalnych zabezpieczeń wymaga natomiast odprowadzenie ścieków z miejsc znajdujących się poniżej poziomu terenu.

Niezależnie od sposobu odprowadzenia ścieków na zewnątrz - do zbiornika szambowego, oczyszczalni przydomowej czy sieci kanalizacyjnej - potencjalnie istnieje ryzyko cofnięcia się ścieków i ich wypływ przez przybory sanitarne czy kratki odpływowe znajdujące się w piwnicy.

O wstępnym przygotowaniu i wykonaniu instalacji kanalizacyjnej należy pomyśleć już na początkowym etapie prac budowlanych, gdy prowadzona jest budowa domu niepodpiwniczonego.

Rury odpływowe umieszczane są wtedy pod podłogą parteru i po wylaniu podkładu podłogowego trudno będzie skorygować miejsca przewidziane do podłączenia przyborów sanitarnych.

Przy znacznej rozległości instalacji umieszczanej pod podłogą, podłączenia do odległych punktów odprowadzenia ścieków lepiej wyprowadzić poza obrys budynku, łącząc je w pewnej odległości w jeden odpływ.

Łatwiejsze dopasowanie do ewentualnych zmian w instalacji kanalizacyjnej będzie w domach podpiwniczonych i można ją będzie zacząć układać po osiągnięciu stanu surowego budynku

Wytyczenie przebiegu instalacji kanalizacyjnej dostosowuje się do rozmieszczenia urządzeń z których odprowadzane będą ścieki.

Wytyczenie instalacji kanalizacyjnej

Wytyczenie przebiegu instalacji kanalizacyjnej wymaga aktywnego współdziałania inwestora z hydraulikiem, gdyż wymaga dokładnego ustalenia rozmieszczenia urządzeń, z których odprowadzane będą ścieki, zatem powinniśmy prace rozpocząć od zaznaczenia miejsc ustawienia przyborów sanitarnych - zwłaszcza sedesu, wanny czy brodzika.

Podłączenie rur kanalizacyjnych do przyborów sanitarnych. fot. T. Rybarczyk

Pozwoli to na wstępne ustalenie punktów podłączenia syfonów i odpływów, sprawdzenia czy można będzie uzyskać wymagane spadki nachylenia rur, gdzie umieścić trójniki i piony.

Ponieważ rozprowadzenie instalacji prowadzimy w niewykończonym domu, musimy brać pod uwagę grubość warstw wykończeniowych przy wyznaczaniu wysokości podłączenia.

Jakie rury do kanalizacji wewnętrznej?

W obecnie montowanych wewnętrznych instalacjach kanalizacyjnych wykorzystujemy wyłącznie rury tworzywowe najczęściej z PVC, rzadziej z polipropylenu. Zależnie od przeznaczenia musimy dobrać odpowiednią średnicę nominalną:

- 160 mm mają zastosowanie jako rury do ułożenia bezpośrednio w gruncie w odcinkach kanalizacji zewnętrznej i podpodłogowej. W odróżnieniu od rur przeznaczonych do instalacji wewnętrznej, produkowane są w kolorze pomarańczowym.

Łączenie rur do kanalizacji układane w gruncie. fot. T. Rybarczyk

- 110 mm przeznaczone są do układania pionów i odprowadzania ścieków z sedesów

- 75 mm mogą być montowane jako piony nie odprowadzające ścieków z sedesów

- 50 mm wykorzystywane do wykonywania odgałęzień do umywalek, wanien, brodzików, zlewozmywaków

- 40 mm o tej średnicy można wykonywać krótkie podłączenia do pojedyczych umywalek, brodzików

- 32 mm maja zastosowanie jako bardzo krótkie podłączenia bezposrednio do syfonów umywalkowych

Oprócz rur produkowany jest bogaty asortyment trójników, kolan stałych i nastawnych, oraz dodatkowe akcesoria takie ja złączki rewizyjne, napowietrzacze, giętkie rury przyłączeniowe

Wybrany asortyment rur do kanalizacji z oferty Gamrat S.A.

Konieczne zasyfonowanie

Wszystkie urządzenia podłączane do instalacji kanalizacyjnej muszą posiadać tzw. zamknięcie wodne w postaci syfonu. Dzięki wypełnieniu syfonu wodą tworzy ona korek uniemożliwiający przenikanie nieprzyjemnych zapachów do wnętrza domu.

W sedesach syfon jest integralna częścią tego urządzenia (odpowiednio ukształtowany wewnętrzny kanał odpływowy), ale inne przybory sanitarne wymagają zamontowania syfonu zewnętrznego.

Syfony do wanien z reguły łatwo podłączyć do rury odpływowej, gdyż umożliwiają one wielokierunkową regulację ustawienia wylotu.

Zarówno przy podłączeniu wanny jak i brodzika warto zamontować syfony umożliwiające czyszczenie od góry, dzięki czemu unikniemy kłopotliwego demontażu obudowy w razie wystąpienia zapchania.

Ochrona budynku przed zalaniem i cofką

Odpływy do instalacji kanalizacyjnej, które umieszczone są poniżej poziomu otaczającego dom terenu są potencjalnym miejscem zwrotnego wypływy ścieków powstałego w wyniku np. intensywnych opadów.

Ochronę pomieszczeń przed zalaniem w wyniku zwrotnego napływu ścieków zapewniają klapy - zawory burzowe lub wyeliminowanie grawitacyjnego odprowadzenia ścieków z pomieszczeń poniżej terenu i zastąpienie go instalacja ciśnieniową.

Wybrana oferta zasuw burzowych Capricorn

Zawory zwrotne są urządzeniami działającymi samoczynnie, które zamykają przepływ w rurze odprowadzającej w przypadku pojawienia się strumienia płynącego w przeciwnym kierunku.

W najprostszej wersji wyposażenie w pojedynczą klapę umożliwia również zamykanie ręcznie, ale w celu zwiększenia pewności i szczelności zamknięcia zasuwy burzowe mają dwie, szeregowo ustawione klapy.

W bardziej zaawansowanych wersjach jedna z klap dociskana jest za pośrednictwem siłownika, co poprawia szczelność, szczególnie przy odprowadzaniu ścieków z fekaliami.

Podstawowe wymagania przy budowie instalacji kanalizacyjnej

1. W instalacji kanalizacyjnej przynajmniej jeden pion powinien posiadać naturalne napowietrzenie wyprowadzone ponad dach. Na pozostałych można montować napowietrzacze samoczynne zamontowane w pobliżu przyborów sanitarnych
2. Rury instalacji kanalizacyjnej powinny być stabilnie zamocowane do ściany zwłaszcza w pobliżu podłączenia do przyborów oraz w miejscach zmiany kierunku przepływu ścieków.
3. Należy unikać połączeń przy użyciu rur elastycznych tzw. harmonijkowych w miejscach o utrudnionym dostępie. W takich rurach dość łatwo gromadzą się zanieczyszczenia co może doprowadzić do niedrożności instalacji kanalizacyjnej.
4. Nie należy podłączać innych odpływów do poziomych odcinków rur odprowadzających ścieki z sedesu. Intensywny ich przepływ może powodować wysysanie wody z innych syfonów podłączonych do tej samej rury.
5. Połączenia rur i kształtek muszą zapewniać współosiowe ustawienia elementów, bez naprężeń wyginających złącze. W przypadku problemu z uzyskaniem pożądanego kąta załamania instalacji zamiast typowych kolanek montowane są kolanka nastawne umożliwiające płynną regulację.
6. Piony kanalizacyjne warto prowadzić równolegle z kanałami wentylacyjnymi co ułatwi ich obudowanie i wyprowadzenie ponad dach odcinka napowietrzającego. Unikniemy wtedy konieczności wykonania dodatkowego przejścia przez połać dachową i zapewnienia starannego uszczelnienia.
7. W pobliżu wypustów podłogowych nie można układać ogrzewania podłogowego, gdyż powoduje to szybkie odparowanie wody z syfonu i w efekcie przenikanie nieprzyjemnych zapachów. Takiego ogrzewania nie należy również kłaść pod syfonami brodzików i wanien.
8. Na pionach kanalizacyjnych w pobliżu odprowadzenia ścieków do instalacji zewnętrznej należy zamontować czyszczaki (trójniki rewizyjne) umożliwiające udrożnienie rur w razie ich zapchania. Przy długich odprowadzeniach do szamba czy oczyszczalni ścieków warto zamontować blisko domu studzienkę rewizyjną tzw. kinetę co ułatwi czyszczenie instalacji.

Autor: Cezary Jankowski

Opracowanie: Aleksander Rembisz

Zdjęcia: Pipelife Polska, Gamrat, Capricorn, T. Rybarczyk