2022-07-04 08:00:00 
Dlaczego sedes podwieszany?
Łazienka czy wc to pomieszczenia, w których często dochodzi do zabrudzenia i zmoczenia podłogi, a spoczywające w na niej wyposażenie utrudnia utrzymanie czystości. „Oderwanie” miski sedesowej od podłoża i zawieszenie jej na odpowiednio dostosowanym stelażu umożliwia łatwe sprzątanie podłogi, a brak widocznych elementów instalacyjnych zapewnia estetyczny wygląd wyposażenia.
W przeciwieństwie do tradycyjnych sedesów typu compact czy dolnopłuków, spłuczka i podłączenia do niej są ukryte za obudową stelaża, a na zewnątrz dostępny jest tylko ozdobny przycisk do spuszczania wody.
Pod względem technicznym montaż sedesu podwieszanego nie stawia specjalnych wymagań przy podłączaniu do instalacji kanalizacyjnej czy wodociągowej, ale przy jego lokalizacji należy uwzględnić konieczność ustawienia stelaża zamocowanego do stabilnej ściany.
W praktyce powoduje to odsunięcie zamocowania miski ustępowej o ok. 20 cm od ściany, a także konieczność obudowania podłączenia. Najczęściej taką obudowę wykonuje się w formie, np. niskiej ścianki instalacyjnej tworzącej półkę, za którą prowadzone są wszelkie elementy instalacyjne.
Dobór elementów montażowych i wstępne dopasowanie
W zestawie elementów potrzebnych do zainstalowania sedesu podwieszanego znajduje się stelaż montażowy, miska sedesowa, przycisk spłuczki i deska, a także szereg części hydraulicznych i mocujących. Główne zespoły z reguły zawierają niezbędne akcesoria z dołączoną instrukcją montażową i najczęściej sprzedawane są w kompletach, choć niektóre elementy (przyciski, deski) można dobierać indywidualnie, zwracając uwagę na ich dopasowanie do konkretnego zestawienia.
Natomiast dobór drobnych elementów montażowych zależy od konkretnych wymagań odnośnie podłączeń i zamocowania. Przy pracach montażowych najwięcej problemów sprawia najczęściej podłączenie odpływu do kanalizacji, zwłaszcza przy ograniczonych pracach remontowych całej instalacji.
Montowane dawniej sedesy miały odpływ dolny do rury przechodzącej przez strop (tzw. typ warszawski) lub wyprowadzenie skośne z tyłu miski (tzw. typ poznański). W przypadku odprowadzenia dolnego istotna dla możliwości montażowych jest odległość otworu w stropie od ściany, decyduje ona bowiem od odstępie stelaża od płaszczyzny jego zamocowania. Orientacyjnie odległość ta powinna zawierać się w granicach 7-15 cm (mierzonych od osi odpływu), ale trzeba to również sprawdzić w instrukcji montażowej konkretnego stelaża. W pewnym zakresie podłączenie takie można korygować za pomocą kształtek i złączek mimośrodowych.
Łatwiejsze będzie dopasowanie odprowadzenia, gdy rura ułożona jest nadstropowo i z podłączeniem do sedesu typu poznańskiego. Łącząc kolanka o różnym kącie z odcinkami rury kanalizacyjnej, łatwo ustalimy odpowiednią ich konfigurację umożliwiającą podłączenie stelaża do kanalizacji. Długość doprowadzenia do pionu nie powinna przekraczać 2 m, a ze względu na wysoko umieszczony wylot z miski sedesowej z reguły nie będzie problemów z uzyskaniem przynajmniej 2% nachylenia odpływu.
Do sedesu podwieszanego trzeba też doprowadzić podłączenie do wody, co zapewni napełnianie spłuczki. Doprowadzenie takie w postaci oddzielnej rury wyprowadzonej z rozdzielacza lub z wcięcia trójnikiem w dostępnym miejscu przebiegu instalacji wodociągowej prowadzimy pod obudową stelaża, ale poza nim, np. w bruździe przykrytej płytkami.
W większości użytkowane dotychczas sedesy podłączone były do nisko zawieszonej spłuczki tzw. dolnopłuka, do którego doprowadzano wodę wężykiem z umieszczonego na podobnej wysokości podłączenia do instalacji wodociągowej.
Przy instalowaniu nowego sedesu z doprowadzeniem wody do zabudowanej w stelażu spłuczki, wystarczyć połączyć ją z instalacją łatwą do formowania rurką warstwową PEX z odpowiednio dobranymi końcówkami przyłączeniowymi. Choć spłuczka najczęściej wyposażona jest w wewnętrzny zawór odcinający wodę, to w miarę możliwości warto założyć go również na zewnątrz, dzięki czemu unikniemy konieczności opróżniania całej instalacji przy prowadzeniu poważniejszej naprawy spłuczki.
Lokalizacja i ustawienie stelaża
Wstępne ustawienie stelaża rozpoczynamy od wyregulowania wysokości zamocowania miski i odstępu jego ramy od ściany. Zalecana wysokość siedziska miski nad podłogą to 40 cm i taką odległość ustalamy, wysuwając nóżki na wymaganą długość. Wysięg poziomych ramion mocujących dostosowujemy do umiejscowienia odpływu, który w razie potrzeby możemy jeszcze później skorygować.
Na kątową rurę odpływową do kanalizacji osadzoną w stelażu zakładamy wstępnie zestawione podłączenie, składające się z odpowiednio dobranych kształtek kanalizacyjnych średnicy 110 mm z wyjętymi z nich pierścieniami uszczelniającymi, co ułatwi zamianę - w razie potrzeby - poszczególnych elementów.
Wstępny zestaw przyłączeniowy powinien zapewniać odpowiedni spadek w kierunku odpływu (minimum 2%), a połączenia nie mogą wywoływać naprężeń na złączach. Skonfigurowany wstępnie zestaw rozbieramy, wkładamy uszczelki i ostatecznie łączymy.
Zamocowana w stelażu i podłączona do kanalizacji rura odprowadzająca pozwala na wyznaczenie stałych punktów zamocowania ramy stelaża do podłogi i ściany. W miejscach otworów mocujących zaznaczamy punkty osadzenia kołków rozporowych, wiercimy w wyznaczonych miejscach otwory, a po zamocowaniu stelaż jest gotowy do przeprowadzenia dalszych prac montażowych.
Wstępny montaż miski
Zależnie od konstrukcji określonego modelu stelaża, w instrukcji montażowej znajdziemy opis sposobu osadzenia prętów gwintowanych mocujących miskę. Osadzamy je w otworach odpowiadających rozstawowi mocowania naszej miski - najczęściej istnieje możliwość dopasowania do dwóch rozstawów.
Dołączone do stelaża rury - spłukująca i odpływowa - są z reguły znacznie dłuższe niż potrzeba i musimy je odpowiednio przyciąć. Wstawiamy je do oporu w odpowiednie otwory sedesu i po przyłożeniu sztywnej linijki do brzegu miski zaznaczamy na rurach ich zagłębienie.
Następnie obie rury przekładamy do odpowiednich otworów w podłączeniach stelaża, wsuwamy je do oporu i od tej strony zaznaczamy ich wysunięcie względem płaszczyzny stelaża. Na rurach uzyskujemy w ten sposób dwie kreski, a odległość miedzy nimi pozwoli na wyznaczenie długości skrócenia tych przyłączy.
Przy wyznaczaniu długości obcięcia musimy uwzględnić grubość obudowy stelaża oraz niezbędny luz. Przyjmując dwuwarstwowe pokrycie płytami i standardową grubość glazury, odsunięcie muszli od stelaża wyniesie ok. 3,5 cm, które korygujemy o 0,5 cm na niezbędny luz.
Do przecięcia możemy użyć ręcznej piłki do metalu lub szlifierki kątowej. Z krawędzi usuwamy zadzioru i ukosujemy ją pod kątem ok. 45 stopni, co ułatwi wprowadzenie w pierścień uszczelniający.
Próbne uruchomienie
Dopasowane rury pozwalają na próbne zamontowanie i uruchomienie sedesu. Aby zapewnić docelowe odsunięcie miski od stelaża, musimy pod nią wstawić odpowiednie dystanse, np. odpowiednio grube deski, na których oprze się tył muszli. Rury wkładamy w otwory stelaża, a na pręty montażowe nasuwamy sedes, wciskając jednocześnie podłączenia rurowe.
Po oparciu go na deskach dystansowych nakładamy tuleje mocujące i ewentualnie korygujemy wysunięcie prętów i możemy prowizorycznie przykręcić sedes, używając niewielkiej siły. Po odkręceniu zaworu napełniamy wodą spłuczkę i uruchamiamy spłukiwanie. Oczywiście na prowizorycznie zamocowanym sedesie nie można siadać, a po pewnym czasie powinniśmy sprawdzić, czy nie pojawiły się jakieś przecieki.
Robimy obudowę stelaża
Po sprawdzeniu funkcjonowania sedesu, do prowadzenia dalszych prac musimy go zdemontować, nie zapominając o opróżnieniu syfonu z wody. Najczęściej decydujemy się na utworzenie niskiej ścianki instalacyjnej przylegającej jednym bokiem do sąsiedniej ściany i wystającej poza brzeg stelaża, co utworzy długą półkę.
Przy takim rozwiązaniu będziemy musieli zmontować ruszt z wykorzystaniem stalowych profili używanych do budowy ścianek szkieletowych. Konstrukcja rusztu powinna zapewniać stabilne oparcie dla płyty g-k na całym jej obwodzie, a do pokrycia obudowy użyjemy wodoodpornych płyt gipsowo-kartonowych tzw. zielonych.
Dość kłopotliwe będzie wykonanie w płytach otworów do przeprowadzenia rur między stelażem a miską oraz osadzenie przycisku, co wymaga precyzyjnego wytrasowania ich rozmieszczenia i wycięcia otwornicą lub wyrzynarką. Frontowe pokrycie stelaża wmontujemy jako dwuwarstwowe, co zapewni stabilne oparcie dla płytek i miski sedesowej.
Wykończenie obudowy i ostateczny montaż
Do wykończenia obudowy sedesu użyjemy płytek ceramicznych uniwersalnych lub gresowych o dużej wytrzymałości na miejscowe naciski. Płytki osadzamy na kleju elastycznym i fugujemy, a do ostatecznego zamocowania sedesu przystępujemy po 3-4 dniach.
Podobnie jak w płytach g-k, w okładzinie ceramicznej będziemy musieli wyciąć otwory pod rury i przycisk spłuczki, co może wymagać użycia narzędzi z nasypem diamentowym i szlifierki kątowej.
Montaż rozpoczynamy od nałożenia na pręty mocujące maty elastycznej, a następnie w otwory przyłączeniowe wstawiamy rury z uszczelkami posmarowanymi pastą poślizgową i podtrzymując miskę nasuwamy ją aż do oparcia na macie.
Sedes powinien ściśle przylegać na całym obwodzie, a gwint na prętach mocujących powinien wystawać o ok. 2 cm nad tuleją i podkładką montażową, co pozwoli po dokręceniu nakrętki i zakrycie połączenia ozdobnym kapturkiem. Są też sedesy o innym sposobie zamocowania i wtedy musimy posłużyć się instrukcją producenta.
Ostatnim etapem prac przy instalowaniu sedesu będzie obcięcie ostrym nożykiem wystających brzegów maty zgodnie z obrysem miski, zamontowanie deski sedesowej oraz wyregulowanie poziomu wody w spłuczce i osadzenie płytki przycisku.
autor: Redakcja BudownicwaB2B
opracowanie: Aleksander Rembisz
zdjęcia: Cersanit dla portalu budujemydom.pl, Ultrament, Botament Systembaustoffe, Geberit, KK-POL
film: KK-POL
Komentarze