Wentylacja i klimatyzacja - czyste i chłodne powietrze

JAK DZIAŁA WYMIANA POWIETRZA?

Dobrze działająca instalacja wentylacyjna to niezbędne wyposażenie każdego domu. Jest potrzebna przede wszystkim dla naszego zdrowia i dobrego samopoczucia, ale również dla dobrej kondycji samego budynku. Źle wietrzonym wnętrzom grozi długotrwałe zawilgocenie i zagrzybienie. Grzyby domowe potrafią zaś niszczyć więźbę, mury, podłogi. Pozbycie się ich jest trudne i kosztowne.

Klimatyzacja to zaś element może nie absolutnie konieczny lecz często bardzo pożądany. Bez niej w czasie upałów w wielu domach nie tylko trudno mówić o komforcie ale nawet o przynajmniej znośnych warunkach.

Zwykle w jednych pomieszczeniach mamy dopływ powietrza z zewnątrz (głównie pokoje, tzw. pomieszczenia czyste), w innych zaś wyciąg (kuchnie, łazienki, tzw. pomieszczenia brudne). W związku z tym system ma być wykonany tak, żeby powietrze dostawało się do pomieszczeń czystych i przepływało w kierunku brudnych, skąd zostaje usunięte. Dzięki temu w całym domu następuje wymiana powietrza, choć nawiew lub wywiew jest w większości przypadków pośredni.

Ruch powietrza pomiędzy poszczególnymi wnętrzami jest więc niezbędny. Sam wyciąg (pionowy kanał wentylacyjny w kominie) nic nie da, jeżeli nie zapewnimy dopływu świeżego powietrza. Boleśnie przekonali się o tym kupujący w ramach remontów nowe, niemal całkiem szczelne okna bez nawiewników. O ile przed wymianą starych, nieszczelnych okien wentylacja działała sprawnie, bo powietrze w dużej ilości (nie kiedy za dużej) wpływało do domu, to po wymianie wymiana powietrza zamierała, właśnie z braku nawiewu.

Z kolei nawet przy dobrym nawiewie ale zbyt słabym wyciągu wymiany powietrza też nie ma. Często widać to np. w łazienkach na poddaszach, gdzie kanały są bardzo krótkie - niejednokrotnie kratkę wlotową w pomieszczeniu od wylotu ponad dachem dzieli mniej niż 1 m. A żeby ciąg był odpowiedni, potrzeba 3-4 m.

Prawidłowo zaprojektowana i wykonana wentylacja powinna w związku z tym:

• zapewnić wymianę powietrza na poziomie nie mniejszym niż wymagają tego przepisy budowlane;
• pozwalać na regulację intensywności wietrzenia - w nocy a tym bardziej w czasie naszej nieobecności, wystarczy mniej intensywne działanie, za to gdy mamy gości i w domu przebywa więcej osób niż zwykle potrzeba większej wymiany powietrza;
• działać w sposób ciągły - tak by powietrze zawsze było wystarczająco świeże (tego nie zapewnia np. wietrzenie przez otwarcie okien);
• pracować w sposób nieuciążliwy dla domowników, czyli cicho, bez powodowania przeciągów, a także bez konieczności częstej obsługi.

RODZAJE WENTYLACJI:

WENTYLACJA GRAWITACYJNA - CHARAKTERYSTYKA

W wentylacji grawitacyjnej ruch powietrza następuje dzięki różnicy jego gęstości, która wynika z różnicy temperatury i ciśnienia. Zimne, a przez to o większej gęstości powietrze z zewnątrz napływa do domu przez nawiewniki i wszelkie nieszczelności. Następnie przemieszcza się do wnętrz z pionowymi kanałami wyciągowymi (kuchnia, łazienki). Działa tym mocniej im większa jest różnica temperatury w pomieszczeniu i na zewnątrz, a kanały wentylacyjne wyższe. W związku z tym w zimie bywa zbyt intensywna, a za to zamiera latem, gdy brak różnicy temperatury. Wtedy pozostaje już tylko otwarcie okien i zrobienie przeciągu.

Tego rodzaju wentylacja nie potrzebuje do działania energii elektrycznej. Ponadto jest cicha i tania w budowie - o ile tylko uda się zgrupować potrzebne kanały w 1-2 kominy. Ponadto tylko ją wolno stosować w pomieszczeniach z kotłami z otwartą komorą spalania, czyli na paliwa stałe oraz starego typu gazowych. Strumienie powietrza usuwanego i nawiewanego równoważą się samoczynnie. Nie ma ryzyka odwrócenia ciągu w kominie, a mocniejszy ciąg kominowy powoduje jedynie zassanie większej ilości powietrza przez nawiewniki.

Powietrze napływa z zewnątrz przez nawiewniki, zaś jego wyciąg zapewnia powstający samoczynnie ciąg kominowy. Tak działa wentylacja grawitacyjna.

WENTYLACJA WYCIĄGOWA - CHARAKTERYSTYKA

To rodzaj wentylacji mechanicznej. Działa pod wieloma względami podobnie jak grawitacyjna, lecz zamiast naturalnego ciągu mamy wymuszający go wentylator elektryczny. Tak samo dopływ powietrza zewnętrznego zapewniają nawiewniki. Jednak zasadnicza różnica polega na tym, że mechaniczny, wymuszony przez wentylator, wyciąg działa niezależnie od warunków zewnętrznych (temperatury, ciśnienia, wiatru). Nie są potrzebne wysokie kanały wywiewne, a odcinki poziome mogą być długie. W korzystnej sytuacji wszystkie kratki wywiewne w domu mogą się łączyć z jednym wentylatorem. Z kolei intensywność wymiany powietrza możemy regulować zmieniając prędkość obrotową wentylatora. Można to robić ręcznie albo sprzęgając go np. z czujnikiem wilgotności.

W tym systemie niezbędne jest zasilania energią elektryczną. Chodzi przede wszystkim nie o zużycie prądu, bo to jest znikome, jeśli stosujemy wentylatory dobrej jakości, lecz o to, że awaria zasilania powoduje zatrzymanie wymiany powietrza. A zdarzają się rejony, gdzie takie awarie sieci energetycznej są częste. Ponadto mechanicznego wyciągu nie wolno stosować w pomieszczeniach, w których pracują urządzenia z otwartą komorą spalania. Jeśli kominek, piec lub kocioł pobiera powietrze z pomieszczenia, w którym jest zainstalowany, to działanie wentylatora wyciągowego mogłoby spowodować cofnięcie się spalin.

Z tych względów wyciągowa wentylacja całych budynków nigdy się u nas nie upowszechniła, choć stosowanie wyciągu miejscowo, w postaci okapów kuchennych i wentylatorów łazienkowych, jest bardzo popularne.

WENTYLACJA HYBRYDOWA - CHARAKTERYSTYKA

To połączenie wentylacji grawitacyjnej i mechanicznej wyciągowej. Chodzi o to, że w korzystnych warunkach działa wentylacja grawitacyjna, a gdy naturalny ciąg staje się zbyt słaby - uruchamia się wentylator wyciągowy. Wentylator najczęściej zakładamy nie w wentylowanym pomieszczeniu lecz jest częścią specjalnej nasady kominowej.

Wentylator w nasadzie kominowej pracuje tylko jeżeli ciąg grawitacyjny jest zbyt słaby. Tak działa wentylacja hybrydowa. (fot. Uniwersal)

WENTYLACJA MECHANICZNA NAWIEWNO-WYWIEWNA - CHARAKTERYSTYKA

Ruch zarówno powietrza usuwanego, jak i nawiewanego wymuszają w tym przypadku wentylatory. W związku z tym nawiewniki w przegrodach zewnętrznych (oraz inne nieszczelności) są nie tylko niepotrzebne, ale po prostu niedopuszczalne. Kanały wywiewne i nawiewne łączą wnętrza z centralą wentylacyjną. W niej mamy dwa wentylatory (nawiewny i wyciągowy), filtry oraz wymiennik ciepła (rekuperator), pozwalający odebrać ciepło z powietrza usuwanego i za jego pomocą podgrzać powietrze nawiewane.

To właśnie możliwość oszczędzania znacznych ilości ciepła dzięki rekuperacji przesądziła o upowszechnieniu się tego systemu w ostatnich latach. Istotną zaletą jest również pełna kontrola nad wymianą powietrza. Niestety, system jest najbardziej złożony z dotychczas omawianych. Przede wszystkim ze względu na konieczność rozprowadzenia i ukrycia kanałów. Najłatwiej, jeżeli uwzględniono to już w projekcie. Jednak właściciele użytkowanych już domów także decydują się na wentylację z rekuperatorem, wykorzystując do rozprowadzenia kanałów np. strychy lub sufity podwieszane.

Głównie z myślą o istniejących domach opracowano też urządzenia przeznaczone do wentylacji pojedynczych pomieszczeń. To najczęściej wentylatory ze specjalnym wymiennikiem ciepła (regeneratorem), przez który naprzemiennie przepływa powietrze usuwane (nagrzewa wymiennik) i nawiewane (ochładza wymiennik). Nie jest to może system idealny, ale pozwala na wykonanie wentylacji z odzyskiem ciepła bez rozprowadzania sieci kanałów.

W wentylacji mechanicznej nawiewno-wywiewnej całe wymieniane powietrze przechodzi przez centralę z rekuperatorem. (fot. Concept Air)

RODZAJE NAWIEWNIKÓW I ICH REGULACJA

Intensywność wentylacji grawitacyjnej oraz mechanicznej wyciągowej można zmieniać dzięki odpowiednim nawiewnikom. Mogą być:

• stałe - bez możliwości przymknięcia. Takie są najprostsze i najtańsze nawiewniki okienne o niewielkiej wydajności. Podobnie działają nawiewniki ścienne w formie kratek montowanych np. w kotłowniach z kotłami z otwartą komorą spalania. Mają wielokrotnie większą wydajność i mogą czasem powodować wyraźne wychłodzenie pomieszczeń. Jednak tu priorytetem jest bezpieczeństwo, konieczność zapewnienia wystarczającej ilości powietrza do spalania;
  
  
• regulowane ręcznie - możemy je ręcznie przymykać i otwierać. Jednak zwykle okazuje się, że mało komu chce się to faktycznie robić. A wtedy regulacja staje się fikcją;
  
  
• ciśnieniowe - samoczynnie przymykają się i otwierają, tak aby utrzymać stały przepływ niezależnie od podmuchów wiatru. Jednak to oznacza, że jeżeli zechcemy go zwiększyć (lub zmniejszyć) trzeba ręcznie zmienić ustawienia przesłony;
  
  
• higrosterowane - samoczynnie otwierają się bardziej, gdy wzrasta wilgotność powietrza w pomieszczeniach. Ten wzrost to zwykle dobry sygnał wzrostu zanieczyszczenia powietrza wewnętrznego.

Nawiewniki regulowane ręcznie dobrze sprawdzają się jedynie w przypadku mechanicznej wentylacji wyciągowej, w której intensywność wymiany powietrza zmienia się poprzez zmianę prędkości obrotowej wentylatora. Mechaniczny wyciąg zalecają także producenci nawiewników higrosterowanych, bo przy systemie grawitacyjnym i tak ostatecznie nie sposób przewidzieć jak intensywny będzie ruch powietrza.

Nawiewniki mogą być umieszczone w ramach okiennych (także w już zamontowanych oknach) lub w ścianach. Nie stosuje się ich tylko w domach z mechaniczną wentylacją nawiewno-wywiewną, bo w tym przypadku świeże powietrze jest doprowadzane kanałami, a nawiewniki zaburzałyby jego rozdział.

Nawiewników nie stosuje się w oknach łazienek i kuchni. Chociaż formalnie umieszczania ich w oknach kuchennych wymaga norma wentylacyjna. Jednak jest to ewidentny błąd i projektanci zwykle ignorują ten zapis. Efektem byłoby swoiste krótkie spięcie - kanał wywiewny w kuchni usuwałby powietrze zassane najkrótszą i najłatwiejszą drogą, czyli przez nawiewnik w kuchni. A ma przecież wymusić ruch powietrza wpływającego przez nawiewniki w sąsiednich pokojach. Wentylacja by w nich po prostu nie działała.

Negatywnym skutkiem zastosowania nawiewnika w łazience, poza zepsuciem wentylacji w sąsiednich pokojach, jest także wychłodzenie tego pomieszczenia, a powinno być w nim najcieplej. Po prostu powietrze zewnętrzne napływające przez nawietrzak może mieć nawet -20°C, podczas gdy pochodzące z innych pomieszczeń ma ok. +20°C.

Nawiewniki w ramie to typowy element wyposażenia nowych szczelnych okien. (fot. Aereco)

 

Nawiewniki ścienne mają znacznie większą wydajność niż okienne. Łatwo je przy tym zamontować. (fot. Eureka)

Wentylacja mechaniczna nawiewno-wywiewna lub przynajmniej wyciągowa daje o wiele większe możliwości sterowania. Intensywność wentylacji można zmieniać, regulując prędkość obrotową wentylatorów. Łatwo też zastosować sterowanie czasowe (np. obniżenie nocne intensywności wietrzenia), wystarczą do tego proste programatory. Wyższy poziom zaawansowania to wykorzystanie czujników wilgotności powietrza, zawartości dwutlenku węgla, temperatury.

Ale to już raczej domena sterowników w centralach wentylacji nawiewno-wywiewnej. Taka zaawansowana automatyka kosztuje ale zyskujemy najbardziej komfortowy i co ważne, bezobsługowy układ. Ponadto dobre sterowanie zmniejsza zużycie energii. Nie bez przyczyny klasa efektywności energetycznej tej samej centrali - z takim samym wymiennikiem i wentylatorami - może być odmienna, zależnie od zastosowanego sterownika.

CENTRALE I WYMIENNIKI - JAK NIMI STEROWAĆ?

Ci, którzy zdecydowali się na wentylację z rekuperatorem, najwięcej uwagi poświęcają wyborowi centrali. A, wbrew pozorom, to błąd. Nie można bowiem dobrze dopasować centrali do domu, jeżeli wcześniej nie określi się, ile powietrza trzeba wymienić oraz jakie i jak ułożone będą kanały. Od nich bowiem zależą opory przepływu powietrza w instalacji. Pamiętajmy, najpierw specjalista musi rozplanować kanały, wyznaczyć wielkość i opory przepływu powietrza, a dopiero wtedy można dobierać centralę o odpowiednich do tego parametrach.

Nad centralą wentylacyjną mamy pełną kontrolę. Ustawienia można zmieniać również zdalnie, o ile automatyka oferuje funkcję komunikacji przez Internet. (fot. Ventia)

Duże zainteresowanie budzą też same wymienniki, a przede wszystkim ich sprawność odzysku ciepła. Jednak trzeba sobie zdawać sprawę, że sama teoretyczna sprawność wymiennika niewiele nam mówi o energooszczędności całej centrali w rzeczywistych warunkach eksploatacji. Tym bardziej, że na ostateczny efekt duży wpływ mają faktyczne parametry pracy (przede wszystkim przepływ), jakość wentylatorów oraz sposób sterowania centralą.

Lepiej już w ramach wstępnej selekcji sprawdzić etykiety energetyczne central. Z zastrzeżeniem jednak, że niewielkie różnice nie powinny ostatecznie decydować o zakupie. Wszystko dlatego, że metoda wyznaczania parametrów uwzględnionych na etykiecie też nie jest doskonała i tylko fachowiec jest w stanie ostatecznie ocenić, które z urządzeń o zbliżonych parametrach będzie faktycznie najlepsze w konkretnej sytuacji.

Ponadto warto wiedzieć o pewnych specyficznych cechach samych wymienników. Obecnie stosuje się ich trzy typy:

• przeciwprądowe - z kanałami ułożonymi równolegle, w których powietrze przepływa w przeciwnych kierunkach. Mają wysoką sprawność (nawet ponad 90%), niewielkie rozmiary i umiarkowaną cenę. Niestety, powodują duże opory przepływu, trudno je wyczyścić i występuje w nich szronienie, czyli zamarzanie skroplin. W związku z tym należy je wyposażyć w nagrzewnicę powietrza do odmrażania lub powinny współpracować z gruntowym wymiennikiem ciepła (GWC);
  
  
• obrotowe - mają kształt walca, który w czasie pracy się obraca. W efekcie powietrze nawiewane i usuwane przepływa naprzemiennie tymi samymi kanałami. Mają również bardzo wysoką sprawność (ponad 90%), a przy tym nie występuje w nich szronienie. Stąd duża popularność w krajach skandynawskich. Wadą jest nieco bardziej skomplikowana budowa (ruchome części), wyższa cena i mieszanie w pewnym stopniu powietrza nawiewanego i usuwanego;
  
  
• krzyżowe - mają kanały ułożone prostopadle, dzięki czemu ich budowa jest prosta, czyszczenie łatwe, a cena niska. W nich również może występować szronienie. Niestety, ich sprawność jest niska - poniżej 70%. Dlatego niektóre centrale mają dwa wymienniki ustawione szeregowo (jeden za drugim). Ich popularność w ostatnich latach bardzo spadła.

W wymienniku obrotowym powietrze usuwane i nawiewane przepływa naprzemiennie tymi samymi kanałami. (fot. Enervent)

 

Wymienniki przeciwprądowe są obecnie najpopularniejsze - ze względu na wysoką sprawność i umiarkowaną cenę. (fot. Istpol)

DLA KOGO KLIMATYZACJA?

Kto potrzebuje w domu klimatyzacji? Najprościej można powiedzieć, że każdy, dla kogo temperatura wnętrz latem jest zbyt wysoka. Oczywiście, w niemałym stopniu jest to kwestia naszej indywidualnej odporności na upał, ale w znacznie większym stopniu cech samego budynku. A w ostatnich latach zmiany sposobu budowania domów, przy swoich licznych zaletach, spowodowały równocześnie, że budynki stały się bardziej podatne na przegrzanie.

W pierwszym rzędzie to konsekwencja upowszechnienia dużych przeszkleń. Bowiem to przegrody przezroczyste są w największym stopniu źródłem zysków ciepła od słońca. Przeszklona południowa elewacja jest bardzo korzystna w chłodne lecz słoneczne dni. Jednak latem takie okna należy zacienić, np. roletami zewnętrznymi lub markizami. A i tak nie zawsze efekt jest wystarczający. Trzeba od razu zaznaczyć, że osłony zewnętrze i klimatyzacja to nie rozwiązania alternatywne. Raczej uzupełniające się.

Ponadto domy mają obecnie często znacznie lżejszą konstrukcje niż dawniej. A duża masa ścian i stropów to swoisty akumulator ciepła. Ciężkie masywne elementy po prostu wchłoną dużo energii zanim ich temperatura odczuwalnie się podniesie. Dlatego starsze budynki często są bardzo odporne na duże, ale niezbyt długotrwałe upały.

Trzeba też zaznaczyć, że szczególnie podatne na przegrzanie są poddasza użytkowe. Wynika to zarówno z bardzo dużej ekspozycji ukośnych połaci dachu na bezpośrednie działanie słońca, jak i faktycznie lekkiej konstrukcji najwyższej kondygnacji. Poddasze to przecież w dużej mierze lekka konstrukcja drewniana, której szkielet tworzy szkielet więźby dachowej. Trzeba przy tym zaznaczyć, że wbrew dość rozpowszechnionemu przekonaniu, gruba izolacja cieplna dachu zapobiega przegrzaniu. Przecież to co nazywamy popularnie ociepleniem jest faktycznie izolatorem, barierą utrudniającą przenikanie ciepła z każdej strony.

TYPY KLIMATYZATORÓW

Jeżeli chcemy mieć klimatyzację, powinniśmy przede wszystkim zdecydować czego od niej oczekujemy. Jeżeli chodzi nam jedynie o sporadyczne ochłodzenie wnętrz przez kilkanaście najgorętszych dni w roku, wystarczy przenośny klimatyzator zwany monoblokiem. To urządzenie najmniej wygodne w obsłudze, głośne i mało efektywne energetycznie. Jednak jest tanie, nie wymaga montażu i można je przenosić pomiędzy chłodzonymi pomieszczeniami. Krótko mówiąc, w sam raz, jeżeli potrzebujemy tylko sporadycznego chłodzenia.

Klimatyzatory montowane na stałe, czyli split i multi split, są z kolei bardziej wydajne, ciche i wygodne w obsłudze. Dopiero w ich przypadku można mówić o pełnoprawnej instalacji klimatyzacyjnej. Zawsze składają się z jednostki zewnętrznej, którą można powiesić na elewacji lub ustawić przy budynku, oraz jednej (w typie split) lub kilku (w multi split) jednostek wewnętrznych.

Co ważne, w przypadku multi split na każdej jednostce wewnętrznej możemy ustawić inną temperaturę. Pod względem użytkowym oba systemy są więc równie wygodne. Jednostki wewnętrzne łączą z zewnętrzną cienkie rurki miedziane, którymi przepływa sprężony czynnik roboczy, popularnie nazywany freonem. Montaż tych urządzeń generalnie musi przeprowadzić fachowiec dysponujący nie tylko wiedzą, ale i specjalistycznym sprzętem (np. pompą próżniową). Wyjątkiem są dość nieliczne modele klimatyzatorów wyposażone w specjalne szybkozłączki na przewodach i napełnione już czynnikiem roboczym. Nawet wówczas jednak montaż jest zajęciem tylko dla doświadczonych majsterkowiczów. Bezpieczniej jednak zatrudnić fachowców.

Z kolei same jednostki wewnętrzne mogą być stojące, naścienne, przysufitowe, kasetonowe, czyli przeznaczone do ukrycia w sufitach podwieszanych. Oferta jest bardzo bogata, zarówno jeżeli chodzi o stronę czysto techniczną, jak i o stylistykę. Możemy np. kupić klimatyzator ozdobiony reprodukcją znanego obrazu albo z motywami z dziecięcych bajek. Sprawy techniczne - rodzaj i lokalizację - trzeba zaś ustalić ze specjalistą.

Jeżeli planujemy sufit podwieszany, warto pomyśleć o klimatyzatorze kasetonowym. Może on kierować strugę chłodnego powietrza w dowolną stronę, a wykorzystując czujnik ruchu ominąć przy tym osoby w pomieszczeniu. (fot. Daikin)

ZASADY DOBORU KLIMATYZATORA

Samodzielne dobieranie klimatyzatorów, np. według ogólnego wskaźnika 100 W mocy chłodniczej na 1 m² pomieszczenia, może skończyć się totalną klęską. Dobór urządzeń chłodzących jest znacznie trudniejszy, niż dopasowanie np. grzejników. Trzeba przede wszystkim uwzględnić wielkość przeszkleń, ich orientację względem stron świata, rodzaj osłon przeciwsłonecznych. Ponadto bardzo ważna jest wysokość i kubatura wnętrz. Tu duża wysokość sporo zmienia, bo najbardziej nagrzane powietrze gromadzi się pod sufitem, w tym przypadku już znacznie powyżej naszej głowy. Wbrew pozorom, już różnica pomiędzy pomieszczeniami o wysokości 2,60 i 2,90 m jest wyraźnie odczuwalna.

Reasumując, na pomocy fachowca nie warto oszczędzać, skoro w same urządzenia zainwestujemy kilka czy kilkanaście tysięcy złotych.

KOSZTY INSTALACJI WENTYLACYJNEJ I KLIMATYZACYJNEJ

Paradoksalnie, najtrudniej podać koszty wciąż najpopularniejszej wentylacji grawitacyjnej. Wszystko dlatego, że o ile kanały wentylacyjne da się zgrupować razem z kominami, które i tak stawiamy na potrzeby kotła i kominka, to wzrost kosztów na pustaki wentylacyjne lub systemowe kształtki w kominach prefabrykowanych wyniesie zaledwie kilkaset złotych. Co innego jeżeli będziemy stawiać osobne kominy wentylacyjne. Tu chociaż kształtki z ceramiki lub silikatów są niedrogie, trzeba jeszcze wzmocnić podłoże lub wykonać stopę fundamentową, zrobić przepust w stropie i obróbki w pokryciu dachowym. W efekcie wydamy dodatkowo nawet 1000 zł.

Nawiewniki to zaś koszt od kilkudziesięciu złotych za sztukę za najprostsze, ręcznie regulowane, po przeszło 200 zł za higrosterowane.

W przypadku mechanicznej wentylacji wyciągowej trzeba doliczyć koszt dobrej jakości wentylatora (lub kilku), a to przynajmniej 400 zł. Niezbędne są też nawiewniki - analogicznie jak w wersji grawitacyjnej. Za to jeżeli od początku planujemy budowę wentylacji mechanicznej, to nie musimy stawiać kominów. Wystarczy doprowadzić kanały do wentylatora i wyrzutni powietrza. To potencjalnie rozwiązanie nawet tańsze inwestycyjnie.

W wentylacji nawiewno-wywiewnej z odzyskiem ciepła najdroższym pojedynczym elementem jest sama centrala (od 5000 zł). Jednak za cały system wraz z robocizną zapłacimy zwykle 15 000-20 000 zł. Nie zapominajmy, że tu trzeba rozprowadzić całą sieć rurociągów po domu. A oszczędzanie na materiałach i fachowych wykonawcach może mieć opłakane skutki.

Klimatyzator monoblokowy niewielkiej mocy kupimy już za ok. 1000 zł.

Klimatyzatory typu split kosztują od 2000 zł. Kilkaset złotych zapłacimy za montaż, dlatego warto kupić urządzenie od razu wraz z tą usługą. Wówczas skorzystamy z niższej stawki podatku VAT 8% i nie będzie niejasności w kwestii gwarancji na sprzęt.

Klimatyzator multi split, współpracujący z kilkoma jednostkami wewnętrznymi, to już instalacja obejmująca cały budynek. Ceny będą porównywalne z montażem kilku typowych urządzeń split. Musimy być przygotowani przynajmniej na wydatek rzędu 10 000-15 000 zł.

Autor: Jarosław Antkiewicz
fot. otwierająca: Daikin