Jak uniknąć błędów przy budowie komina?

2020-05-18 07:56:34

Lokalizację komina, jego rodzaj, wymiary i sposób wykonania w nowo budowanych domach określa zawsze projekt architektoniczny i instalacyjny budynku. Często pełni on również inne funkcje i może być zintegrowany np. z kanałami wentylacyjnymi czy odpowietrzeniem kanalizacji. Niekiedy musimy też zdecydować się na modyfikację komina w wyniku np. wymiany kotła grzewczego.

Z artykułu dowiesz się:

Co decyduje o wyborze komina?
Jaki komin możemy zbudować?
Jakich błędów unikać?

Co decyduje o wyborze komina?

Przy wyborze rodzaju komina powinniśmy brać pod uwagę kilka czynników istotnych dla prawidłowej i bezawaryjnej eksploatacji, jak i wydatków poniesionych na jego budowę.

Lokalizacja komina - w domach jednorodzinnych z reguły budowane są kominy wewnętrzne i tylko sporadycznie instalowane są kominy zewnętrzne. Usytuowanie komina wewnętrznego umożliwia grupowanie umieszczonych w nim kanałów dymowych, spalinowych czy wentylacyjnych, wymaga jednak opracowania sposobu przejścia przez stropy, konieczności ocieplenia, gdy umieszczony jest w ścianie zewnętrznej czy dostosowania wysokości wyprowadzenia ponad dach domu.

Rodzaj podłączonych urządzeń grzewczych - przepisy nakładają obowiązek spełnienia określonych wymagań dotyczących własności i wymiarów kanałów kominowych, dostosowanych do rodzaju i mocy kotłów czy palenisk. Szczególnie istotne jest zapewnienie odporności korozyjnej przewodów kominowych, dołączonych do kotłów olejowych i gazowych. Dlatego przy odprowadzaniu spalin z tych urządzeń, kanały kominowe wykonywane są z kwasoodpornej stali lub ceramiki.

Stare kominy zastępowane są przez nowoczesne konstrukcje prefabrykowane . Fot. budujemydom.pl

Przekroje kanałów kominowych muszą być dostosowane do rodzaju i mocy urządzeń grzewczych, dlatego już na etapie budowy komina musimy ustalić jaki konkretny typ kotła będzie z nim współpracował. Pozwoli to także na dopasowanie wysokości umieszczenia wlotu do kanału kominowego, sposobu doprowadzenia powietrza potrzebnego do spalania, czy odprowadzenia skroplin.

Koszty - porównanie kosztów wykonania kominów w różnych wariantach, powinno obejmować kompletne zestawienie wydatków na materiały, robociznę i wykończenie. Trzeba też brać pod uwagę koszty ewentualnych innych robót dostosowujących konstrukcję domu do konkretnego rodzaju komina (np. fundamentowanie, modyfikacja konstrukcji stropowej, izolacja termiczna).

Jaki komin możemy zbudować?

Uwzględniając powyższe wymagania, przy odprowadzaniu spalin z urządzeń grzewczych możemy zdecydować się na postawienie komina z prefabrykowanych elementów ceramicznych, o konstrukcji stalowej lub w postaci przewodu powietrzno-spalinowego. Natomiast w modernizowanych kominach murowanych wprowadzane są stalowe wkłady, zapewniające szczelność i ochronę przed niszczącym oddziaływaniem spalin na ceglane ścianki kanałów dymowych.

Prefabrykowane kominy ceramiczne to najczęściej wykorzystywany system w nowych domach. Zapewnia on łatwy montaż i możliwość wyboru wariantu dostosowanego do dowolnego rodzaju współpracującego z nim urządzenia grzewczego. Kominy te składają się z wewnętrznych kwasoodpornych odcinków rur wykonanych z kamionki lub ceramiki szamotowej, łączonych specjalną zaprawą , a zewnętrzną obudowę stanowią pustaki - najczęściej keramzytobetonowe.

Kominy ceramiczne zwykle składają się z właściwego kanału dymowego lub spalinowego, izolacji cieplnej oraz obudowy z pustaków. Fot. Schiedel

Zależnie od wersji, między obudową, a rurą wewnętrzną może być układana warstwa ocieplenia z wełny mineralnej lub pozostawiona pustka powietrzna, pozwalająca na doprowadzenie powietrza potrzebnego do spalania. Rura wewnętrzna tworząca kanał dymowy, bądź spalinowy, dostosowana jest do parametrów wymaganych przy podłączeniu do kotłów gazowych (zwykłych lub kondensacyjnych), olejowych bądź na paliwo stałe. Obudowa zewnętrzna może być zintegrowana z jednym lub dwoma kanałami wentylacyjny, dzięki czemu umożliwi to funkcjonowanie wentylacji pomieszczeń.

Producenci systemów prefabrykowanych kominów ceramicznych oferują z reguły kompletne zestawy, dostosowane do określonego rodzaju kotła i wysokości komina. Przy doborze takiego komina, oprócz podstawowych informacji o jego przeznaczeniu, warto sprawdzić szczegółowe parametry takie jak: dopuszczalną temperaturę pracy, klasę ciśnieniową określającą przystosowanie kotła do pracy w podciśnieniu lub nadciśnieniu i stopień szczelności, odporność na pożar sadzy czy na korozyjne oddziaływanie spalin.

Stalowe kominy dwuścienne przeznaczone są głównie do montowania na zewnątrz domu. Składają się z odcinków typu „rura w rurze", w których wewnętrzny, stalowy przewód dostosowany jest do rodzaju odprowadzanych spalin czy dymu, a na zewnątrz znajduje się rura osłonowa wykonana ze stali nierdzewnej, bądź np. lakierowanego aluminium.

Komin stalowy dwuścienny montowany jest głównie na zewnątrz budynku. Fot. Komin-Flex

Między rurami znajduje się izolacja cieplna z wełny mineralnej, chroniącą przed zbyt szybkim wychłodzeniem odprowadzanych spalin. Poszczególne odcinki rur dwuściennych, łączone są kielichowo z użyciem obejm zaciskowych, a co kilka metrów wsporniki mocują je do muru. Na zakończeniu komina zakładany jest ustnik, który zamyka przestrzeń między rurami, chroniąc ocieplenie przed zamoknięciem.

Przewody powietrzno-spalinowe wykorzystywane są przy współpracy z kotłami gazowymi z zamkniętą komorą spalania głównie w sytuacjach, w których nie trzeba prowadzić równolegle innych kanałów spalinowych czy wentylacyjnych. Ich zewnętrzne powierzchnie powinny być ocieplone, co zapobiegnie kondensacji pary wodnej, gdyż pod ścianką rury zewnętrznej przepływa zimne powietrze zasysane z otoczenia.

Przewody te produkowane są w wersji stalowej (obie rury) jak też w wariancie – rura spalinowa ze specjalnego polipropylenu (PPH), a zewnętrzna stalowa. Dostosowane do nich są elementy instalacyjne – kolanka, łączniki, nasady czy adaptery montażowe. Zależnie od trasy przebiegu (liczby zakrętów), należy liczyć się z ograniczeniem długości odprowadzenia spalin, stosownie do wytycznych producenta kotła i przewodów kominowych.

Montaż przewodów powietrzno-spalinowych jest niezwykle prosty – poszczególne odcinki łączy się kielichowo, mocując w pewnych odstępach przewód do ściany. Zależnie od sposobu wyprowadzenia spalin, na wylocie instalowana jest nasada ścienna lub dachowa.

Wkłady kominowe wykorzystywane są jako rury ochronne w tradycyjnych kominach murowanych oraz przy remontach i modernizacjach starych kominów. Średnica wkładu powinna umożliwiać swobodne jego wprowadzenie do istniejącego kanału kominowego, a w przypadku kanałów prostokątnych instalowane są wkłady o przekroju owalnym, gdyż wprowadzenie rur okrągłych znacząco zmniejszyłoby przekrój czynny przewodu dymowego.

Wkład kominowy jest wykorzystywany jako rura ochronna w kominach murowanych. Fot. Komin-Flex

Przy dostatecznie dużych przekrojach można też utworzyć (na zewnątrz wkładu) przestrzeń powietrzną, zapewniającą doprowadzenie powietrza do spalania. Zależnie od rodzaju spalin wprowadza się wkłady ze stali kwasoodpornej lub żaroodpornej.

Jakich błędów unikać?

Montaż systemowych kominów powinien być wykonany zgodnie z zaleceniami producenta, co ułatwia również dołączona do produktu instrukcja. Niemniej popełniane są błędy spowodowane koniecznością dostosowania działań do nietypowych sytuacji, a prace często wykonują pracownicy np. specjalizujący się w innych robotach budowlanych. Do najczęściej popełnianych błędów należą:

Przekrój kanału kominowego nie może być mniejszy niż króćca przyłączeniowego w kotle. Trzeba też zwrócić uwagę na to, aby rura przyłączeniowa nie była osadzona zbyt głęboko, zmniejszając przez to prześwit w kominie.
Do jednego kanału dymowego czy spalinowego nie wolno podłączać dwóch urządzeń grzewczych np. kotła węglowego i kominka. Jedynie dopuszczalne jest odprowadzenie spalin wspólnym kanałem z kotłów wyposażonych w zamkniętą komorę spalania.
Lokalizacja wyczystki musi umożliwiać łatwy do niej dostęp pozwalający na usunięcie nagromadzonych osadów. Wyczystka powinna być zamykana podwójnymi, szczelnymi drzwiczkami. Przy kanałach spalinowych ze zbieraczem skroplin, należy zapewnić ich odprowadzenie do zbiornika lub kanalizacji.
Istotny wpływ na uzyskanie wymaganego ciągu kominowego ma zapewnienie dopływu powietrza zewnętrznego. Doprowadzenie powietrza do palenisk z otwartą komorą spalania nie może odbywać się przez kanały wentylacyjne, lecz oddzielnym nawiewnikiem w postaci otworu w ścianie zewnętrznej (tzw. zetki) lub rurą nawiewną.
Kanały wentylacyjne powinny być wyprowadzone przez boczne ścianki komina „na przestrzał", co zapewni prawidłowy ciąg i zapobiegnie wstecznemu wtłaczaniu powietrza przez wiatr. W przypadku kanałów dwurzędowych można wyprowadzić je do góry, zakładając odpowiednie nasadki.
Przy montowaniu rur powietrzno-spalinowych lub wykorzystaniu istniejącego kanału do doprowadzenia powietrza niezbędnego do spalania, trzeba brać pod uwagę znaczne schładzanie ścianek zewnętrznych, zwłaszcza w górnym odcinku komina. Może to spowodować wykraplanie się pary wodnej np. na poddaszu, zatem konieczne będzie ułożenie tam ocieplenia.