2020-09-30 07:35:19 
Jak naprawić uszkodzoną powierzchnię?
Zewnętrzny odcinek komina budowano najczęściej z pełnej cegły ceramicznej lub silikatowej, a na zewnątrz nakładano warstwę tynku. Na trzonach otynkowanych bardzo często dochodzi do odparzenia tynku i jego odpadania. Proces ten jest nieunikniony, gdyż duże zmiany temperatury wylotu komina, deszcz i mróz z reguły w krótkim czasie doprowadzają do odspojenia się tynku. Poza nieestetycznym wyglądem odpadający tynk może niszczyć pokrycie dachowe, a zalegająca w zakamarkach i pęknięciach woda powoduje przyspieszone niszczenie ceglanej konstrukcji.
Skucie tynku i nałożenie nowego na zakończeniu komina nie gwarantuje, że po kilku latach zjawisko to nie powtórzy się, zwłaszcza na kominach bez wkładu oraz z licznymi kanałami wentylacyjnymi. Zamiast niezbyt trwałego tynku, ścianki komina można obłożyć płytkami klinkierowymi. Ich trwałość zależeć będzie przede wszystkim od staranności przygotowania podłoża i użycia właściwych materiałów do przyklejenia oraz spoinowania.
Przed ich ułożeniem powierzchnię komina należy naprawić i pokryć gruntem głęboko penetrującym. Następnie nakładamy izolację przeciwwilgociową z zaprawy hydroizolacyjnej lub z tzw. płynnej folii przeznaczonej do użycia na zewnątrz. Kolejny etap to przyklejenie płytek elastyczną zaprawą klejową nakładaną w taki sposób, aby pod płytkami nie pozostawały wolne przestrzenie. Wymaga to nałożenia zaprawy na podłoże i płytkę, która po dociśnięciu powinna równomiernie wypłynąć wzdłuż spoin.
Do wykończenia używamy fugi elastycznej wypełniającej spoiny na pełną głębokość. Alternatywnym sposobem wyremontowania nasady komina będzie obłożenie ścianek blachą np. trapezową, mocowaną na listwach dystansowych. Oczywiście konieczna będzie też naprawa powierzchni ceglanych poprzez uzupełnienie wyruszeń i wzmacniające owinięcie siatką z włókna szklanego, zatopioną w warstwie zaprawy klejowej.
Stawiamy nowe zakończenie komina
Przy znacznym zniszczeniu komina, który już się rozpada, konieczne będzie rozebranie tej części - z reguły do poziomu poniżej konstrukcji dachowej i postawienie jej na nowo. Do wymurowania nowego zakończenia komina powinniśmy użyć wysokiej jakości pełnej cegły klinkierowej, łączonej przy użyciu specjalnej zaprawy np. z dodatkiem triasu, która zapewni wysoką przyczepność i wyeliminuje powstawanie wykwitów solnych.
Murowanie najwygodniej prowadzić jednoetapowo (bez dodatkowej operacji spoinowania) przy użyciu zabarwionej zaprawy murarskiej. Dzięki niej komin stawiany jest od razu na pełne spoiny ukształtowane w taki sposób, aby nie zatrzymywała się w nich woda. Przy murowaniu dwuetapowym można użyć tańszej zaprawy niebarwionej, nakładanej w takiej ilości, aby po wyciśnięciu nie wypływała poza obrys muru, co zapewni wykorzystanie dystansowych listew spoinowych.
Po kilku dniach wykonuje się spoinowanie barwną zaprawą o konsystencji wilgotnej ziemi, wciskaną kielnią/spoinówką w fugi. Dość częstym błędem jest murowanie na spoiny wgłębione, co sprzyja przyspieszeniu niszczenia tej części komina. Natomiast zbliżony do pustych spoin efekt wizualny uzyskuje się poprzez kształtowanie fug o zarysie trójkąta lub półokrągłego zagłębienia, przy czym zewnętrzne brzegi spoiny powinny licować się z płaszczyzną klinkieru.
Ścianka klinkierowa po wymurowaniu powinna być chroniona przez kilka dni przed opadami, ale założone osłony muszą zapewniać przepływ powietrza umożliwiający twardnienie i wysychanie zaprawy. Wyrazistość barwy klinkieru wzmacnia nałożenie preparatu impregnującego, który także zabezpieczenie przed wchłanianiem wody, co dodatkowo zmniejsza ryzyko pojawienia się wykwitów solnych.
Klinkierowa obudowa komina prefabrykowanego
Planując wykończenie nowo stawianego komina z ceramicznych elementów prefabrykowanych, w postaci klinkierowej obudowy (z widocznym ponad dachem zakończeniem) musimy przede wszystkim stworzyć oparcie dla tej obmurówki umieszczonej na trzonie kominowym. Niekiedy można wykorzystać gotową płytę wspornikową dostosowaną do określonego systemu kominowego, ale najczęściej wykonywana jest ona na budowie po utworzeniu odpowiedniego szalunku i wstawieniu zbrojenia.
Płyta spoczywająca na obudowie kanałów kominowych nie może ograniczać ich przekroju, konieczne więc będzie umieszczenie odpowiednio ukształtowanych wkładek rozmieszczonych zgodnie z przebiegiem kanałów. Płytę wspornikową umieszcza się najczęściej możliwie blisko pod konstrukcją dachową, ale przy niskim poddaszu można z niej zrezygnować, opierając obmurówke na stropie najwyższej kondygnacji, po ewentualnym jego wzmocnieniu.
W celu zmniejszenia obciążenia na płytę lub strop, do obmurowania można użyć klinkierowych cegieł kratowych (drążonych) lub połówkowych (grubości ok. 6 cm), gdy komin dość nisko wystaje ponad dachem. Obmurówka obudowy komina systemowego nie powinna być z nim sztywno związana np. poprzez połączenie zaprawą. Materiały i technologia murowania są takie same jak przy tworzeniu klinkierowego zakończenia komina, oczywiście dostosowując odpowiednio wymiar cegieł tworzących kolejne warstwy z przewiązaniem na ½ ich długości.
Betonowe zwieńczenie komina
Niezależnie od konstrukcji komina – murowany czy też systemowy, na jego zakończeniu powinna być umieszczona „czapa” w postaci żelbetowej płyty z odpowiednio rozmieszczonymi otworami. Jednak często zamiast niej tworzone jest zwieńczenie z wysuniętych 2-3 warstw cegieł, co jednak nie gwarantuje szczelnego przykrycia. Przy takim zakończeniu niezbędne będzie utworzenie nakrywy z blachy powlekanej z brzegami wychodzącymi poza przekrój komina. Czapę przykrywającą komin wykonuje się z mocnego zbrojonego betonu w deskowaniu ustawionym na jego wierzchu.
Górna powierzchnia powinna tworzyć czterostronny spadek na zewnątrz i wystawać 4-5 cm poza obrys komina, a pod spodem, przy krawędzi należy wykonać rowek/kapinos zapobiegający ściekaniu wody po powierzchni ścianek. Beton użyty do budowy czapy powinien zawierać dodatek uszczelniający, co zwiększa mrozoodporność, a jego powierzchnię dodatkowo zabezpieczamy np. poprzez 2-3 krotnie pokrycie farbą do betonu, co zmniejszy nasiąkliwość i poprawi wygląd.
Również na czapie warto umieścić blaszaną osłonę, w formie i barwie dostosowanej do rodzaju pokrycia dachowego. W zwieńczeniu komina umieszczane są wyprowadzenia kanałów dymowych, spalinowych i wentylacyjnych. Ich rodzaj i formę należy dostosować do wymagań funkcjonalnych np. zwiększających efektywność ciągu kominowego. Z reguły remontowane kominy wyposażane są we wkłady stalowe, które zakańcza się nasadkami chroniącymi przed wnikaniem opadów.
Kłopotliwe może być wyprowadzenie kanałów wentylacyjnych, gdy przebiegają w układzie dwurzędowym i nie można wyprowadzić ich przez boczną ścianę komina. W takich sytuacjach zakładane są nasady na wylotach pionowych np. typu H, ograniczające wzajemne oddziaływanie, wylotu spalin i wentylacji lub obrotowe, zwiększające ciąg.
Uszczelnienie komina na dachu
O szczelności przejścia komina przez pokrycie dachowe decyduje właściwe i staranne ułożenie obróbki blacharskiej. Jej forma musi być dostosowana do rodzaju pokrycia dachowego, a przylegające do komina oblachowanie musi zostać szczelnie z nim połączone. Jednym z często stosowanych rozwiązań jest nacięcie w ściankach komina kanałku pozwalającego na wprowadzenie tam zagiętego brzegu blachy i uszczelnienie silikonem.
Niekiedy, na równych powierzchniach, obróbkę blacharską zamocowuje się bezpośrednio do boków komina, a jej krawędź osłania specjalną listwą chroniącą przed podciekaniem wody. Na przenikanie opadów pod pokrycie narażona jest szczególnie obróbka od strony spływu wody deszczowej. Blacha z tej strony powinna być dostatecznie wysoko wyprowadzona na komin, jak też sięgać głęboko pod pokrycie. Uchroni to przed skutkami dynamicznego oddziaływania w przypadku intensywnych opadów.
Autor: Redakcja BudownicwaB2B
Opracowanie: Klaudia Tomaszewska
Zdjęcie otwierające: Pixabay
demo
15 Gru 2022, 13:56
16 minut temu, Gość Przybyła kominy napisał: warto wykonywać szlamowanie lub frezowanie i montaż wkładu Ciekawe po co szlamować i frezować jak zostanie włożony wkład??.
Gość Przybyła kominy
15 Gru 2022, 13:38
Najczęściej robi się to co widać a środek czyli tam gdzie jest najbardziej narażony zostaje nie ruszony warto wykonywać szlamowanie lub frezowanie i montaż wkładu.