2020-10-02 08:02:30 
Blaszane profile dachowe
Blachy profilowane zależnie od przeznaczenia mogą mieć różne formy przetłoczeń kształtujących, nadających im pożądany wygląd i wytrzymałość. Kształtowane są z blach stalowych o grubości od 0,5 mm (blachodachówki, niskie profile trapezowe) do 1,5 mm przy wysokich profilach trapezowych i kasetonach elewacyjnych.
Wykorzystywane są również blachy aluminiowe o grubościach 0,6 - 1,2 mm. Szerokość arkuszy blach tłoczonych ograniczona jest wymiarami wstęgi przed tłoczeniem - z reguły 150 - 200 cm, natomiast długość ze względów transportowych jak i możliwości montażu nie przekracza 6 - 12 m.
Asortyment wyrobów z blach profilowanych zawiera materiały przeznaczone wyłącznie do krycia dachów, uniwersalne nadające się tak na dachy, jak i elewacje, oraz typowo elewacyjne.
Blachodachówki są jednymi z najlżejszych materiałów dekarskich - 1m² pokryć blaszanych waży około 5,0 kg. Nadają się do montowania na wszystkich rodzajach dachów o nachyleniu powyżej 8o. Ułożenie pokryć blaszanych należy do jednych z najtańszych i najszybszych. Montaż pokrycia trwa krótko dzięki temu, że blachodachówka jest wytwarzana na dowolną długość i dopasowywana do konkretnych płaszczyzn, co pozwala na ograniczenie odpadów do minimum. Dostępne są również w formie paneli o powierzchni ok. 1 m2, co pozwala na krycie dachów o skomplikowanych kształtach.
Blachy trapezowe służą do krycia powierzchni zewnętrznych dachów jak również ścian budynków przemysłowych lub użytkowych. O ich zastosowaniu decyduje przede wszystkim wysokość profilu - niski T6 - T20 stosowane są głownie jako pokrycia elewacyjne, natomiast o wysokim przetłoczeniu są elementami konstrukcyjnymi i z uwagi na swoją wysoką wytrzymałość stosowane są na dachach o dużych rozpiętościach.
Kasetony i panele to elementy systemów elewacyjnych wykorzystywanych jako osłona warstw ociepleniowych ścian zewnętrznych. Jako materiał produkcyjny stosuje się blachy ocynkowane powlekane o grubości od 1 mm do 1,5 mm lub blachę aluminiową o grubości 1,2 mm. Kaseta ścienna jest doskonałym materiałem służącym do szybkiej zabudowy ścian np. obiektów użyteczności publicznej czy przemysłowo-magazynowych. Ich główną zaletą jest łatwość montażu, wielofunkcyjność oraz wysoka wytrzymałość elementów.
Płyty warstwowe produkowane są w dwóch zasadniczych asortymentach - jako płyty ścienne oraz dachowe różniące się przede wszystkim kształtem i konstrukcją zamka służącego do ich połączenia. Konstrukcja płyt warstwowych składa się z dwóch profilowanych arkuszy z blachy powlekanej zespolonych z rdzeniem izolacyjnym z pianki poliuretanowej, styropianu lub wełny mineralnej. Grubość warstwy izolacyjnej wynosi najczęściej 6 - 18 cm, a ich modułowa szerokość to 100 cm. Długość elementów, zależnie od producenta może dochodzić do 12 - 18 m.
Powłoki ochronne blaszanych pokryć dachowych
Blachy powlekane chronione są przed wpływem czynników zewnętrznych wielowarstwowymi powłokami ochronno-dekoracyjnymi. Podstawową ochronę przed korozją zapewnia ocynk lub pokrycie alucynkiem.
W ofercie firm dostępne są blachy jedynie ocynkowane lub z dodatkową warstwą dekoracyjnej powłoki z tworzywa sztucznego, której rodzaj znacząco rzutuje na cenę produktu. Do najczęściej spotykanych pokryć ochronno-dekoracyjnych należą:
Poliester - w wersji połysk lub mat jest podstawową powłoką dla większości blach powlekanych. Zapewnia ona wystarczającą trwałość w przeciętnych warunkach zanieczyszczenia atmosfery. Powłoki matowe są nieco grubsze (ok. 35 mikronów), a blachy z taką powłoką są droższe o ok. 10%.
PVDF (inaczej PVF2) - obok puralu jest jednym z najtrwalszych tworzyw. Mimo, że powłoki z PVDF są niemal tak cienkie jak poliestrowe (27 mikronów), są bardzo odporne na promieniowanie UV i bardzo (ale mniej niż pural) odporne na czynniki chemiczne. Mają dobrą odporność na uszkodzenia, są dostępne w średniej liczbie kolorów. PVDF jest najdroższą z powłok. Stosuje się go w warunkach silnego zanieczyszczenia środowiska, raczej w budynkach przemysłowych niż w budownictwie indywidualnym.
Pural to powłoka nowej generacji. Jej głównym składnikiem jest poliuretan, a dodatkiem - poliamid. Charakteryzująca się szczególną odpornością na uszkodzenia mechaniczne, czynniki chemiczne i promieniowanie ultrafioletowe. Jest dwa razy grubsza od zwykłego poliestru (50 mikronów), droższa i dostępna w mniejszej liczbie kolorów. Blachy powleczone puralem stosuje się głównie do krycia dachów i wykonywania elewacji budynków znajdujących się na terenach o dużym zanieczyszczeniu środowiska.
Odmianą blach powlekanych są blachy pokryte granulatem ceramicznym (imitujące dachówkę ceramiczną) lub posypką mineralną (np. kwarcową lub skalną, z łupka naturalnego). Jako lepiszcze, a dodatkowo jako składnik bakterio- i grzybobójczy za zabezpieczenie przed promieniami UV służy żywica akrylowa lub poliester. Blachy z posypkami mineralnymi lub ceramicznymi mają znacznie dłuższą trwałość niż zwykłe blachy powlekane, a ich dodatkowym walorem jest wyciszenie odgłosu deszczu.
Montaż blaszanych pokryć dachowych
Arkusze blach profilowanych przy pokryciach dachowych, mocuje się do łat montażowych przybijanych na kontrłatach. Rozstaw łat dobierany jest do podziałki przetłoczeń w blachodachówkach, a przy kryciu blachą trapezową zgodnie z zaleceniami producenta - zwykle co 40 - 50 cm.
Kontrłaty układane są niezależnie od rodzaju podłoża. Mocuje się je tak na "gołych" krokwiach jak i na pełnym poszyciu z desek i papy. Pod blachodachówki i blachy trapezowe - gdy nie ma pełnego pokrycia z desek - zawsze powinna być kładziona folia paroprzepuszczalna, niezależnie od tego czy dach jest ocieplony czy też nie. Zapobiegnie to zawilgoceniu konstrukcji dachu w wyniku skraplania (kondensacji) pary wodnej.
Starannie ułożone pokrycie ma kilkudziesięcioletnią trwałość, jeśli jednak podczas transportu lub montażu nastąpi uszkodzenie powłok ochronnych, jego żywotność ulegnie znacznemu skróceniu. W przypadku powstania otarć i zadrapań należy zamalować je farba zaprawową.
Blachy powlekane w opakowaniach fabrycznych nie powinny być składowane dłużej niż przez 3 tygodnie. Później opakowanie należy rozciąć, a arkusze ułożyć z przekładkami umożliwiającymi swobodną cyrkulację powietrza. Stosy powinny być ułożone ze spadkiem, aby w przypadku zawilgocenia woda spływała po powierzchni arkuszy.
Do cięcia arkuszy nie wolno używać szlifierek kątowych i innych narzędzi o podobnej zasadzie działania, ponieważ zniszczą strukturę materiału na ciętej krawędzi. Dodatkowo snop iskier uszkodzi powłokę, czego skutkiem będzie szybko pojawiająca się korozja.
Autor: Cezary Jankowski
Opracowanie: Klaudia Tomaszewska
Zdjęcia: Blachy Pruszyński
Komentarze