Zalety wymiennika ciepła
Warto wiedzieć, jakie są specyficzne cechy różnego rodzaju wymienników. Rynek polski zdominowały trzy zasadnicze typy rekuperatorów. Pierwsze z nich to krzyżowe, w których kanały z wywiewanym (ciepłym) i nawiewanym (zimnym) powietrzem są ustawione prostopadle. Ich budowa jest prosta i tania, a do tego są łatwe w czyszczeniu.
Jednak wykazują niski stopień sprawności – poniżej 70%. Dlatego spotyka się także centrale z dwoma ułożonymi szeregowo wymiennikami. Niska sprawność wpływa na ich coraz mniejszą popularność.
Są średnio podatne na zamarzanie kondensujących w wymienniku skroplin (wilgoci z ochładzanego powietrza usuwanego). Drugi model to rekuperatory przeciwprądowe, które są podobne do krzyżowych, ale z kanałami nawiewnymi i wywiewnymi ułożonymi równolegle. Oznacza to, że powietrze płynie w nich w przeciwnych kierunkach, stąd nazwa „przeciwprądowe”.
W ich przypadku sprawność jest zdecydowanie wyższa i sięga ponad 90%. Jak wszystko mają też wady, oporów przepływu, trudność czyszczenia i podatność na zaszronienie zamarzającymi skroplinami. Mimo to, jest on obecnie najpopularniejszym typem wymiennika.
Rekuperatory obrotowe mają mają kształt walca z kanałami biegnącymi równolegle do jego osi. Walec ten się obraca i tymi samymi kanałami przepływa naprzemiennie powietrze usuwane (podgrzewa wymiennik) i nawiewane (ochładza go).
Działa zatem w zupełnie inny sposób niż pozostałe wymienniki, a jego sprawność przewyższa 90%. Ogromną zaletą jest całkowita odporność na szronienie, nawet w skrajnie niskiej temperaturze (strugi powietrza nawiewanego osuszają kanały). To jeden z powodów ich popularności w Skandynawii. Słabą stroną jest pewna skłonność do mieszania się strumieni powietrza nawiewanego i usuwanego oraz ryzyko awarii obracającego je silnika.
Źródło i zdjęcia: Lindab
Komentarze