Posadzki z litego drewna - rodzaje i wykonanie

Podłogi z litego drewna

Do produkcji posadzek z litego drewna wykorzystywane są gatunki drzew pochodzenia krajowego, najczęściej dębu, buku, jesionu, jak też liczne gatunki drewna egzotycznego pochodzące w różnych rejonów świata. Asortyment drewnianych pokryć podłogowych ze względu na ich wymiary podzielony jest na deski, deszczułki (klepki) oraz mozaikę.

Deski to wyroby o dużych wymiarach - ich szerokość wynosi najczęściej 80 - 130 mm, przy zróżnicowanych długościach od 300 do 1500 mm i produkowane są o różnych grubościach od 14 do 22 mm zależnie od ich przeznaczenia. Wykorzystywane są do układania w równoległych pasmach. Łączenie wzdłużne jak i poprzeczne zapewniają pióra i wpusty ukształtowane na ich bokach.

Deszczułki nazywane również klepką, to produkty o mniejszych wymiarach niż deski - typowa szerokość to 70 mm, a ich długość nie przekracza 500 mm. Selekcjonowane są pod katem jednakowych wymiarów jak i wyglądu powierzchni (układu słojów), a ich grubość to 19 - 22 mm. Dzięki względnie niewielkim wymiarom pozwalają na tworzenie zróżnicowanych układów wzoru np. układania w popularną "jodełkę".

Drewniana podłoga ułożona we wzór jodły francuskiej

Z kolei mozaikę podłogową tworzą pojedyncze cienkie listewki - lamele, składane w kaseton połączony warstwą papieru lub siatką. Grubość mozaiki to z reguły 8 mm, a dowolne zestawienie kasetonów pozwala na tworzenie różnorodnych wzorów dekoracyjnych nie tylko pod względem układ, ale również kolorystyki, jeśli ułożone będą z różnych gatunków drewna.

Drewniana mozaika podłogowa we wzorze w gwiazdkę

Kiedy układać drewnianą podłogę?

Układanie podłóg drewnianych jest jednym z ostatnich etapów prac wykończeniowych. Do robót parkieciarskich można więc przystąpić po nałożeniu tynków, malowaniu ścian i sufitów oraz wykonaniu stabilnego podkładu podłogowego. W budynku powinna już funkcjonować instalacja grzewcza, umożliwiająca utrzymanie optymalnej temperatury niezależnie od warunków zewnętrznych.

Układanie posadzki drewnianej można prowadzić w pomieszczeniach, gdzie utrzymywana jest temperatura w granicach 18 - 20^oC, przy wilgotności względnej 40 - 65%. Materiał drzewny powinien być przez kilka dni składowany w podobnych warunkach, a jego wilgotność musi zawierać się w granicach 7 - 11%.

Jak przygotować podłoże pod drewnianą podłogę?

Podkładem pod posadzkę jest najczęściej jastrych cementowy czy anhydrytowy, który musi być równy, wolny od tłustych czy bitumicznych zanieczyszczeń, a także niepylący. Dopuszczalne nierówności podłoża nie mogą przekraczać 2 mm po przyłożeniu dwumetrowej łaty. Jeśli nierówności są większe, to sposób wyrównania zależeć będzie od ich rodzaju i wielkości.

Miejscowe wgłębienia wyrównuje się przy użyciu zapraw renowacyjnych, a punktowe wypukłości zeszlifowuje ręcznie. Przy pofalowaniu występującym na dużej powierzchni podłogi, wykonuje się wylewkę z cienkowarstwowych zapraw samorozlewnych.

Na starych podłogach po zerwaniu zniszczonej posadzki drewnianej lub innego pokrycia z reguły zachodzi konieczność przeszlifowania podłoża specjalistyczną maszyną na całej powierzchni. Zabieg ten nie tylko wyrówna podłoże, ale przede wszystkim usunie poprzednie warstwy klejące (lepik smołowy czy asfaltowy, klej lateksowy), na których nie można kleić posadzki drewnianej przy pomocy obecnie wykorzystywanych klejów.

Jak sprawdzić wilgotność podkładu podłogowego?

Przed przystąpieniem do robót posadzkarskich bardzo ważne jest sprawdzenie wilgotności podłoża, gdyż zbyt wilgotne spowoduje powstanie szczelin na złączach, a nawet miejscowe odspojenie się pokrycia. Przyjmuje się, że na podłożach z wylewek cementowych wilgotność nie może przekraczać 2 % natomiast w przypadku jastrychów anhydrytowych - 0,5 %.

W nowych budynkach, wysychanie świeżego jastrychu może trwać nawet do kilku miesięcy zależnie od naturalnych warunków cieplno-wilgotnościowych w pomieszczeniu. Proces wysychania można przyspieszyć ustawiając w pomieszczeniach osuszacze powietrza, a także zapewniając intensywną wentylację.

Jeśli w podłodze zamontowane jest ogrzewanie podłogowe, konieczne będzie przeprowadzenie procesu wygrzewania w ciągu przynajmniej 4 tygodni, przy czym przyrosty temperatury podłoża nie mogą być większe niż 0,5^oC na dobę. Bardzo dokładnym, ale ze względu na czasochłonność rzadko stosowanym sposobem pomiaru wilgotności jest metoda suszarkowa.

Pobraną próbkę waży się, a następnie umieszcza w suszarce w temperaturze 105^oC i przetrzymuje aż do czasu stwierdzenia braku spadku masy co świadczy o odparowaniu całej wody. Szybszą metodą pomiaru wilgotności jest tzw, metoda karbidowa CM bazująca na reakcji karbidu z zawartą w próbce wodą i wywołaniu ciśnienia wytworzonego w ten sposób acetylenu.

Obecnie coraz częściej do pomiaru wilgotności używa się wilgotnościomierzy elektronicznych wykorzystujących do pomiarów zjawisko zmiany rezystancji badanego materiału zależnie od jego wilgotności lub zmiany pojemności elektrycznej. W praktyce mierniki elektroniczne wykorzystuje się do wstępnej oceny wilgotności podłoża oraz wytypowania miejsc, gdzie wskazania są najwyższe. Natomiast ostateczny pomiar przeprowadza się w wytypowanym miejscu metodą CM lub suszarkową.

Jak układać posadzki drewniane?

Przygotowany i skontrolowany pod względem równości i wilgotności podkład musi być dokładnie odkurzony, a następnie zagruntowany preparatem odpowiednim do rodzaju używanego kleju. Grunt nanosi się wałkiem jedno- lub dwukrotnie zależnie od chłonności podłoża.

Po wyschnięciu warstwy gruntującej można przystąpić do przyklejania posadzki. Klej rozprowadza się równomierną warstwą za pomocą pacy zębatej. Poszczególne deszczułki powinny być dosuwane po powierzchni kleju, jednak bez zagarnięcia jego nadmiaru w połączenie pióro-wpust. Powierzchnia przyklejenia powinna wynosić przynajmniej 70% powierzchni deszczułki.

Wzdłuż stałych elementów pomieszczenia musi być pozostawiona szczelina dylatacyjna o szerokości 10 - 15 mm. Szlifowanie posadzki można rozpocząć dopiero po związaniu kleju co w zależności od zaleceń producenta trwa od 7 do 14 dni.

Po wyrównaniu posadzki można przejść do wypełnienia szczelin i ubytków przeprowadzając tzw. żelowanie. Żel szpachlowy po wymieszaniu z pyłem drzewnym rozprowadza się równomiernie na powierzchni podłogi, a następnie ponownie szlifuje przy użyciu tarcz o uziarnieniu 100 - 120.

Zależnie od gatunku drewna i użytego lakieru, pierwszą warstwę lakierniczą nakłada się z podkładu zapobiegającego ciemnieniu drewna lub lakieru nawierzchniowego. Ostateczną powłokę lakierniczą nakłada się po zmatowieniu warstwy podkładowej za pomocą polerki do podłóg. Polerkę wykorzystuje się również w przypadku wykańczania powierzchni posadzki woskiem lub przez olejowanie.

autor: Redakcja BudownicwaB2B
oprac.: Maja Wychowaniec
zdjęcie otwierające: Złoty Sęk
zdjęcie w tekście: Andrewpol, Budomax Parkiety