2020-10-12 05:48:40 
Poddasze w starym domu
W domach stawianych w okresie PRL, jak i w przedwojennym, stropy na najwyższej kondygnacji domów jednorodzinnych (oprócz konstrukcji drewnianych) wykonywane były głównie na belkach stalowych tzw. tregrach oraz jako konstrukcje żelbetowe, monolityczne lub gęstożebrowe typu Ackermana.
Stropy na belkach stalowych budowano z wypełnieniem w formie płyty Kleina (cegły ze zbrojeniem bednarką), żelbetowej wylewki w deskowaniu podwieszanym lub przy użyciu prefabrykowanych płyt międzybelkowych WPS. Podłogową warstwę wyrównującą wykonywano w formie polepy (sieczka lub wióry zmieszane z wapnem i gliną), bądź cienkiej wylewki betonowej przykrywającej ocieplenie z żużla albo układano deski na legarach.
Przed wykonaniem nowej podłogi wszystkie warstwy niekonstrukcyjne ułożone na stropie powinniśmy usunąć, co pozwoli na jego odciążenie, jak też umożliwi optymalny dobór warstw podpodłogowych.
Strop między piętrem, a użytkowym poddaszem nie wymaga ocieplenia, ale warto zadbać o dobre jego wyciszenie, a w przypadku umieszczenia tam łazienki, również o ułożenie izolacji przeciwwodnej.
Jak przygotować podłoże?
Strop na belkach stalowych charakteryzuje się wystającymi żebrami belek jak również cegieł układanych w tzw. półciężkim wariancie płyty Kleina. Jego powierzchnia będzie więc wymagać wyrównania (przynajmniej do wysokości belek stalowych) lekkim materiałem wypełniającym. Do tego celu doskonale nadaje się kruszywo keramzytowe, jak też płytki z betonu komórkowego.
Keramzyt warto przed rozsypaniem zmieszać z cementem (ok 5 kg na 40 l keramzytu) i lekko zwilżyć wodą, dzięki czemu uzyskamy porowaty i lekki, ale stabilny podkład ułatwiający ułożenie następnych warstw. Keramzytową warstwę wyrównującą (do wysokości wierzchu belek) można ułożyć na każdym rodzaju stropu belkowego, gdyż sypki materiał wypełni wszelkie nierówności.
Natomiast wyrównanie przy użyciu bloczków z betonu komórkowego można wykonywać jedynie wtedy, gdy płyty między belkami są w miarę równe (wylewane bądź ułożone z prefabrykatów WPS). Grubość bloczków należy dostosować do wysokości wystawania belek stalowych (zwykle 6-10 cm) z uwzględnieniem grubości 2-3 cm zaprawy, użytej do ich ułożenia.
Na odkurzonych i zwilżonych płytach rozkłada się zaprawę murarską, a następnie układa bloczki zwracając uwagę na utrzymanie równej powierzchni wypełnienia. Na tak wstępnie wyrównany strop wylewamy jastrych betonowy o grubości co najmniej 3,5 cm lub układamy na sucho płyty gipsowo-włóknowe.
Stropy żelbetowe monolityczne lub Ackermana mają stosunkowo równą powierzchnię, która nie wymaga układania grubej warstwy wyrównującej. Jednak w przypadku, gdy stary strop nie gwarantuje dostatecznej nośności konieczne będzie jego wzmocnienie w postaci żelbetowej płyty wylanej na jego powierzchni.
Grubość betonu jak i rozmieszczenie zbrojenia powinien określić projektant na podstawie ekspertyzy. W takich sytuacjach stary strop pełnić będzie role szalunku i w razie potrzeby wymagać podparcia na czas betonowania. Przy wylewaniu betonu warto zadbać o dokładne wyrównanie warstwy wzmacniającej, dzięki czemu unikniemy kłopotliwego wygładzania podkładu podłogowego.
Łatwo to uzyskać jeśli co ok. 2 m rozmieścimy wypoziomowane listwy - prowadnice, po których za pomocą łaty można będzie ściągnąć wylewany beton. Po jego lekkim stwardnieniu listwy wyjmujemy, a szczeliny wypełniamy zaprawa cementową.
Jeśli strop ma dostateczną wytrzymałość i nie wymaga wzmocnienia, a jedynie wyrównania powierzchni możemy to zrobić w dwojaki sposób - wylewając jastrych o grubości przynajmniej 3 cm lub na drobnoziarnistej podsypce kruszywa z betonu komórkowego ułożyć płyty gipsowo-włóknowe.
Cieńsze warstwy wyrównujące wykonuje się z gotowych jastrychów (również samopoziomujących) – mieszanek cementowych zapewniających dużą wytrzymałość i przyczepność. Natomiast dobre wyciszenie podłogi uzyskamy układając na stropie płyty ze styropianu "akustycznego" EPS -T grubości 3-4 cm lub płyty z twardej wełny mineralnej. Taką izolacje akustyczną pokrywamy jastrychem o grubości co najmniej 4 cm.
Przygotowanie podkładu podłogowego
Sposób przygotowania stropu do ułożenia podłogi zależeć będzie od tego, czy zamierzamy ułożyć deski na legarach, czy też klejony do podłoża parkiet lub "pływające" pokrycie z paneli. Przy układaniu podłogi na legarach podłoże nie musi być idealne równe, ale jego płaska powierzchnia znacznie ułatwi ich wypoziomowanie.
Jeśli decydujemy się na punktowe oparcie legarów na główkach tregier (bez betonowej warstwy wyrównującej), to przy dużym rozstawieniu belek przekrój legarów powinien być określony na podstawie wyliczeń uwzględniających dopuszczalne ugięcie, pod przewidywanymi obciążeniami.
W celu stłumienia dźwięków uderzeniowych, w miejscach oparcia legarów umieszcza się podkładki z filcu lub gumy porowatej, a tłumienie dźwięków powietrznych poprawi wypełnienie przestrzeni między nimi wełną mineralną, którą przykrywa się tekturą falistą lub lepiej – folią paroprzepuszczalną, co zapobiega pyleniu wełny w czasie użytkowania.
Jako przykrycia nie można użyć zwykłej folii budowlanej, gdyż w razie zamoknięcia wełny, uniemożliwi jej wyschniecie. Podłogę na legarach układaną na pełnym podkładzie betonowym, montujemy używając krawędziaków z drewna impregnowanego o przekroju 4x6 cm, ułożonych w rozstawie 50-60 cm.
Poziomowanie legarów wymaga niekiedy wyrównania podłoża wzdłuż linii ich przebiegu, co można osiągnąć przez miejscowe zeszlifowanie lub nałożenie warstwy zaprawy wyrównującej.
Pod legarami warto umieścić pasy z filcu - doskonale do tego celu nadają się pocięte wstęgi wykładziny dywanowe o krótkim runie. Kolejny etap to umieszczenie wełny mineralnej między legarami i przybicie zszywkami folii paroprzepuszczalnej, ułożonej właściwą stroną - napisami do góry.
Na tak przygotowanym podłożu można (po wstępnym zaklinowaniu legarów przy ścianie) przystąpić do przybijania desek podłogowych. Deski przybijamy najczęściej na tzw. kryty gwóźdź wbijany skośnie we wpust.
Pokrycia na równe podłoża
Podkładem pod parkiet może być jastrych cementowy lub płyty gipsowo-włóknowe. W obu przypadkach nierówności nie mogą przekraczać 2 mm przy sprawdzaniu łatą o długości 2 m. Wilgotność podłoża nie może przekraczać 3% i przed przyklejeniem deszczułek, konieczne jest jego zagruntowanie preparatem odpowiednim do zastosowanego kleju.
Dalsze prace podłogowe polegać będą na ułożeniu i przyklejeniu parkietu, wstępnym oszlifowaniu i zaszpachlowaniu ewentualnych szczelin, szlifowaniu końcowym i pokryciu powierzchni lakierem, olejem lub woskiem. Podłoże pod panele podłogowe może mieć nieco większe nierówności, które zniwelujemy używając odpowiednich podkładów wyrównujących w postaci gąbki, mat lub płyt z wełny drzewnej.
Przed ułożeniem warstwy podkładowej należy rozłożyć na podłożu folię przeciwwilgociową, zapobiegającą przenikaniu wilgoci ze stropu. W podobny sposób przygotowuje się podłoże pod deski warstwowe układane w postaci podłogi pływającej. Oba te pokrycia wymagają zachowania szczelin dylatacyjnych od stałych elementów budynku.
Pokrycie płytek ceramicznych (np. gresu) układane w łazience wymaga zapewnienia ochrony przed wnikaniem wody, co zapewni hydroizolacja podpłytowa nałożona w postaci tzw. płynnej folii i taśmy wodoszczelnej ułożonej na styku ze ścianami. Jeśli zdecydujemy się na położenie w sypialni wykładziny dywanowej, to betonowe podłoże trzeba dokładnie zagruntować, aby uniknąć wykruszania się ziaren piasku podczas użytkowania.
Autor: Cezary Jankowski
Opracowanie: Klaudia Tomaszewska
Zdjęcie otwierające: urban.one
Komentarze