2022-04-10 17:41:42 
Zwijane zadaszenie
Zamontowanie zwijanego zadaszenia w postaci barwnej markizy zapewni zacienione miejsce do letniego wypoczynku na tarasie. Oferowane przez producentów markizy dostępne są w wielu kolorach, a tekstylne pokrycie jest wytrzymałe i odporne na promieniowanie słoneczne.
Długość takiego zadaszenia sięga 6 m, a jego wysięg dochodzi do 3,5 m, zatem pojedyncza markiza może osłonić niemal całą powierzchnię sporego tarasu. Dodatkową zaletą jej zamontowania będzie zacienienie okna i ochrona wnętrza przed nadmiernym nagrzewaniem , co jest szczególnie pożądane , gdy korzystamy z klimatyzacji.
Typowe jej zamocowanie wykonuje się do ściany domu, ale można też zamontować ją do powierzchni poziomej, np. stropu loggii czy spodu balkonu, zwłaszcza, gdy grube ocieplenia muru nie gwarantuje stabilnego osadzenia uchwytów.
Rozkładanie i składanie markizy następuje w wyniku ruchu mechanizmu nożycowego łączącego belkę przyścienną i czołową, który dzięki wbudowanym sprężynom utrzymuje napięcie powłoki.
Nawijanie lub rozwijanie powłoki na powierzchni obracającego się wału następuje w wyniku napędu przenoszonego przez samohamowną przekładnię ślimakową uruchamianą korbą lub silnikiem elektrycznym sterowany przyciskami bądź pilotem.
W stanie zwiniętym powłoka może być osłonięta tylko od góry bądź w całości chować się do zamkniętej kasety, co chroni ją przed wpływem warunków atmosferycznych. Jako dodatkowe wyposażenie instalowane są czujniki słońca i deszczu, które sterują samoczynnym rozkładaniem markizy gdy wzrośnie nasłonecznie lub pojawią się opady, oczywiście przy współpracy z napędem elektrycznym.
W stanie rozłożonym można regulować kąt nachylenia markizy dostosowując w ten sposób zacienienie zależnie od kąta padania promieni słonecznych.
Ze względu na dużą powierzchnię pokrycia istotne jest zabezpieczenie markizy przed zniszczeniem przez porywisty wiatr - wspornikowe jednostronne zamocowanie nie chroni bowiem przed poderwaniem i deformacją konstrukcji czy wyrwaniem z muru.
Przed takim zagrożeniem zabezpiecza czujnik wiatru reagujący na drgania belki czołowej bądź pomiar prędkości podmuchów wiatru, a jego zadziałanie powoduje automatyczne złożenie się markizy. Innym rozwiązanie choć mniej skutecznym przy silnym wietrze, są podpory teleskopowe utwierdzające belkę czołową do podłoża.
Rozwiązanie takie jest również zalecane przy znacznym wysięgu markizy, gdyż znacząco zmniejszają obciążenie przenoszone na zamocowanie do ściany domu, które musi być bardzo wytrzymałe.
Pewność zamocowania zależy bowiem od materiału z jakiego postawiono ścianę jak i grubości warstwy ociepleniowej, która przeszkadza w montażu uchwytów.
W praktyce stosuje się różne sposoby osadzenia wsporników w ocieplonej ścianie z użyciem elementów dystansowych chroniących warstwę ociepleniową przed wgnieceniem.
Do mocowania używa się z reguły tzw. kotew chemicznych i prętów gwintowanych, a oparcie dla uchwytów uzyskuje się dzięki tulejom dystansowym, podkładkom i nakrętkom.
W ścianach o małej wytrzymałości np. z betonu komórkowego może być konieczne mocowanie przelotowe, z płytą oporową wewnątrz domu.
Użyteczna pergola
Stabilniejsze zadaszenie tarasu można utworzyć z wykorzystaniem systemowej pergoli w formie gotowego zestawu elementów do samodzielnego zmontowania konstrukcji.
Tworzona jest przez szkielet z połączonych słupków i poprzeczek i trwale zamocowana do podłoża, choć na zimę można ja zdemontować. Konstrukcja taka umożliwia również utworzenie osłon bocznych z wykorzystaniem np. podnoszonych powłok materiałowych lub przezroczystych.
Pokrycie są odpornej na promieniowanie UV i z reguły łatwe do zdjęcia po odblokowaniu zaczepów ustalających ich pozycję bądź rozwijają się z bębna ciągnięte przez listwę czołową połączoną z cięgnami napędowymi.
Inny rodzaj osłon przystosowanych do zamontowania na dowolnej pergoli składa się z dwóch lub większej liczby prowadnic z umieszczonymi w nich cięgnami, które przesuwając się rozsuwają lub składają złożoną w harmonijkę powłokę tekstylną.
Dzięki usztywniającym listwom poprzecznym pokrycie nie trzepocze nawet przy silnym wietrze. Nieznacznie poprzeczne pochylenie pokrycia ułatwia spływ wody na boki pergoli.
Rozwiązanie takie stosowane jest również jako osłona przeciwsłoneczna z użyciem lekkich tkanin pod stałym, przezroczystym zadaszeniem np. płyt poliwęglanowych.
Lekka zabudowa
Utworzenie zadaszenia w formie trwałej konstrukcji pokrytej sztywnym materiałem przezroczystym lub barwnym można zmontować samodzielnie z wykorzystaniem przeznaczonych do tego profili aluminiowych lub użyć elementów tworzących drewnianą konstrukcję.
Niezależnie od tego oparciem dla takiego dachu powinny być „cztery nogi” - samodzielne podpory stojące na podłożu. Dzięki temu nie musimy ingerować ścianę mocując oparcie dla zadaszenia, a jedyne połączenie to uszczelnienie styku dachu z elewacją domu.
Podpory metalowe można osadzić bezpośrednio na podłodze wykorzystując standardowe kołki rozporowe, a w przypadku słupów drewnianych ich końce powinny być odizolowane od podłoża np. poprzez uniesienie kotew mocujących.
Zależnie od rozległości konstrukcji i przewidzianego do zamontowania wyposażenia poprzeczki między podporami mogą wymagać wstawienia dodatkowych wzmocnień w formie narożnych zastrzałów stabilizujących cała konstrukcję.
W przypadku szkieletu drewnianego trzeba też zadbać o odpowiednie zabezpieczenie elementów preparatami impregnacyjnymi i pokrycie powierzchni powłokami dekoracyjnymi.
Obrys dachu powinien sięgać poza powierzchnie tarasu, aby ściekająca woda nie spływała bezpośrednio na jego podłogę. Jeśli zadaszenie będzie skromniejsze, jego krawędzie od strony spływu powinny być orynnowane, a wylot z rur spustowych wyprowadzony poza jego powierzchnię.
Nachylenie dachu przyjmujecie w granicach 10-15 % , co zapewni dostatecznie szybki spływ wody opadowej i samooczyszczanie, i nie ograniczy wysokości użytkowej na tarasie. Jako materiał pokryciowy na dachu wykorzystuje się płyty przezroczyste lub półprzezroczyste z poliwęglanu, poliestru lub nieprzezroczystego PVC w formie płaskiej, falistej bądź trapezowej. Względnie tanie, trwałe i łatwe w montażu zapewniania pokrycie z falistych płyt poliwęglanowych.
Płyty faliste mocuje się do listew montażowych specjalnymi wkrętami z podkładka uszczelniającą i kapturkiem osadzonymi na wierzchu fali. Ze względu na znaczne ruchy termiczne pokryć dachowych z tworzyw sztucznych, w płytach wykonuje się większe otwory pod wkręty, co ogranicza wywołane zmianami temperatury naprężenia.
Zakłady poprzeczne na złączach płyt muszą obejmować przynajmniej 1 pełną falę (grzbiet na grzbiecie), a wzdłużne o szerokości nie mniejszej niż 20 cm.
Komorowe płyty poliwęglanowe charakteryzujące się dużą sztywnością i dobrymi własnościami termoizolacyjnymi wymagają specjalnej technologii montażowej z wykorzystaniem listew profilowych z uszczelkami, które pełnią jednocześnie rolę łączników poprzecznych, ale można też przeprowadzić montaż z użyciem wkrętów ze specjalną podkładką grzybkową.
W płytach komorowych konieczne jest również zamknięcie przepływu z kanałach od strony ściany i w okapie.
Do tego celu wykorzystuje się specjalne profile aluminiowe oraz taśmy ochronne - paroszczelną przyklejaną od strony muru, a paroprzepuszczalną w okapie.
Do ściany domu z przylegającym zadaszeniem tarasu trzeba zamocować fartuch ochronny np. z blachy chroniący mur przed zachlapaniem i podciekaniem wody pod pokrycie.
Podczas montażu należy zwrócić uwagę na oznaczenia na folii ochronnej określające stronę z powłoką odporna na UV - powinna znaleźć się na zewnątrz - a po zamocowaniu płyt pamiętać o zerwaniu tej folii, aby trwale nie skleiła się z podłożem.
Autor: Cezary Jankowski
Opracowanie: Aleksander Rembisz
Zdjęcia: Gutta, Jagram-Pro S.A, markilux, Rolco
Komentarze