2014-12-15 10:29:34 
Nieprawidłowa naprawa zagłębień muru
W przypadku występowania znacznych nierówności ścian, najpierw wypełnia się tynkiem większe zagłębienia. Po stwardnieniu zaprawy, na całą powierzchnię nanosi się warstwę tynku o w miarę jednolitej grubości. Zapobiegnie to powstawaniu naprężeń skurczowych i pęknięć oraz ułatwi wyrównywanie i zacieranie powierzchni.
Niezastosowanie gruntu przed położeniem tynku
Gruntowanie podłoża przed nałożeniem tynku (fot. Knauf)
Może to doprowadzić do odspajania się tynku, ze względu na słabą jego przyczepność lub zbyt szybkie odciągnięcie tzw. wody zarobowej (jest niezbędna do utwardzenia zaprawy).
Nakładanie tynku na zbyt wilgotne podłoże
Zaprawę można aplikować jedynie na ściany i sufity, które dostatecznie wyschły. W przeciwnym razie - nie przyssie się ona do muru podczas nakładania lub jej przyczepność nie będzie wystarczająca po wyschnięciu.
Niewłaściwe warunki schnięcia tynku
Aby wysychanie było równomierne, temperatura w pomieszczeniu nie powinna być niższa niż 5°C. Do ogrzewania wnętrza nie wolno jednak stosować urządzeń gazowych bez odprowadzenia spalin, gdyż zawarta w nich para uniemożliwia wysychanie zaprawy (zwłaszcza gipsowej). Dla procesu wysychania ważne jest też zapewnienie łagodnej wentylacji, ale nie należy nadmiernie przesuszać powietrza, używając do tego np. dmuchawy.
Modyfikowanie składu gotowych zapraw tynkarskich
Należy je mieszać z wodą (zgodnie z zaleceniami producenta), ale nie wolno dosypywać żadnych składników, które rzekomo poprawiają ich właściwości. Przykładowo dodanie do zaprawy gipsowej wyrobów zawierających cement spowoduje pęcznienie i odpadanie tynku.
Niezastosowanie profili krawędziowych
Profil krawędziowy do zabezpieczania narożników ścian (fot. Metpol)
Wszelkie załamania płaszczyzny ściany (wokół okien, drzwi, w narożnikach) powinny być zabezpieczone profilami krawędziowymi, dostosowanymi do rodzaju tynku. Oprócz tego, że niwelują ryzyko uszkodzeń narożników (np. przy drzwiach), umożliwiają uzyskanie równych krawędzi i ułatwiają ich wykończenie.
Nanoszenie farby na wilgotne podłoże
Grozi to pojawieniem się na powierzchni warstwy farby pęcherzyków.
Zastosowanie farby strukturalnej w miejscach narażonych na zabrudzenie
Na fakturowanych powierzchniach łatwiej, niż na gładkich, gromadzi się kurz i trudniej go usunąć. Lepiej więc unikać takiego wykończenia w pobliżu kominka czy grzejników.
Użycie rozcieńczonej farby jako gruntu
Farba ma inne właściwości niż grunt i nie wnika dostatecznie w podłoże. Gruntować należy przeznaczonym do tego preparatem.
Zbyt szybkie stwardnienie zaprawy klejowej
W przypadku montażu płyt gipsowo-kartonowych na placki kleju, jednorazowo należy przygotowywać taką ilość zaprawy, którą można zużyć w ciągu 30 minut. Na przyklejenie i skorygowanie ustawienia płyty jest natomiast 10-15 minut od nałożenia na nią masy.
Niewłaściwe wykończenie łączeń płyt g-k.
Jeśli okładzina klejona jest do podłoża (mocowana na sztywno), wszelkie ruchy ściany przenoszone są na płyty, co sprzyja pękaniu zaprawy stosowanej na styku płyt. Jej pękaniu zapobiegnie spoinowanie z użyciem wzmocnionej, perforowanej taśmy papierowej lub siatki z włókna szklanego.
Nakładanie kleju na spodnią stronę płyty gipsowo-kartonowej (fot. Cekol) | 
Wykańczanie styków płyt g-k za pomocą masy szpachlowej i taśmy z włókna szklanego (fot. Ceresit) |
Malowanie wałkiem niektórych podłoży
Ścianę z grubą warstwą starej farby albo tynk cienkowarstwowy na gładkim podłożu, lepiej malować pędzlem, niż wałkiem. Zastosowanie tego drugiego wiąże się z ryzykiem nawijania fragmentów farby albo tynku na wałek (gęsta farba powoduje zwiększony opór przetaczania wałka).
Malowanie płyt g-k bez gruntowania
Płyty g-k zwykle trzeba zagruntować (chyba że producent zaznaczył w warunkach użytkowania, że produkt został wstępnie zagruntowany).
Małgorzata Kolmus
Komentarze