Emaliowanie zbiorników CWU. Jak powstaje trwałe zabezpieczenie antykorozyjne?

Dobry ogrzewacz wody i wymiennik ciepłej wody użytkowej CWU powinien cechować się przede wszystkim długowiecznością, którą zapewnia wysoka jakość wykonania oraz skuteczne zabezpieczenie antykorozyjne. Kluczową rolę w tym zakresie odgrywa proces emaliowania ceramiką EXTRA GLASS®, który wyróżnia produkty firmy Galmet.

Emaliowanie zbiorników CWU. Jak powstaje trwałe zabezpieczenie antykorozyjne?

Co to jest emaliowanie „na mokro”?

Proces emaliowania „na mokro” zapewnia nie tylko trwałość, ale również higieniczne użytkowanie wymienników c.w.u. Jest on regulowany normą DIN 4753-3:2013-02, która określa szczegółowe wymagania dotyczące konstrukcji, jakości oraz metod testowania emaliowanych ogrzewaczy ciepłej wody użytkowej.

Norma ta jest uznawana przez największych producentów zbiorników w Europie, w tym również przez firmę Galmet. Dzięki jej stosowaniu, produkty spełniają najwyższe standardy techniczne, gwarantując trwałość i bezpieczeństwo użytkowania.

Dlaczego emaliowanie „na mokro” to dobry wybór?

Metoda emaliowania „na mokro” jest obecnie najskuteczniejszym sposobem zabezpieczenia antykorozyjnego zbiorników c.w.u. Proces ten opiera się na zastosowaniu ceramicznej emalii EXTRA GLASS®, a jego jakość jest kontrolowana na każdym etapie produkcji.

Zaawansowane urządzenia i nowoczesna linia technologiczna pozwalają na precyzyjne wykonanie zbiorników, które wyróżniają się wyjątkową trwałością oraz niezawodnością.

Jeśli zależy Ci na inwestycji w ogrzewacz wody lub wymiennik c.w.u. najwyższej klasy, postaw na produkty emaliowane „na mokro” – to rozwiązanie, które gwarantuje niezawodność przez wiele lat.

Emaliowane zbiorniki CWU marki Galmet.

Etapy procesu przygotowania i emaliowania

Faza 1: Wyżarzanie odprężające

Pierwszym etapem jest termiczne oczyszczanie powierzchni, które poprzedza nałożenie emalii. W tym procesie zbiorniki są wypalane w specjalistycznym piecu emalierskim w temperaturze 680–700°C.

Dzięki temu eliminowane są naprężenia spawalnicze powstałe podczas spawania oraz zmiany w strukturze materiału wywołane wysoką temperaturą. Wyżarzanie odprężające usuwa również wszelkie zanieczyszczenia z powierzchni zbiornika, przygotowując go do kolejnych etapów.

Faza 2: Wytrawianie

Kolejny krok to chemiczne oczyszczanie powierzchni, które odbywa się w trzech etapach:

  • Kąpiel w kwasie solnym – usuwa pozostałości po wyżarzaniu oraz przygotowuje powierzchnię do emaliowania.
  • Płukanie wodą – dokładne usuwanie resztek kwasu solnego.
  • Pasywacja – proces wzmacniający powierzchnię metalu poprzez utworzenie ochronnej warstwy, która zabezpiecza zbiornik przed korozją.

Dzięki tym działaniom powierzchnia zbiornika jest idealnie przygotowana do nałożenia emalii.

Faza 3: Emaliowanie

Na tym etapie płynna emalia jest aplikowana wewnątrz zbiornika wypełnionego w 70% swojej pojemności. Obracanie zbiornika za pomocą specjalnych obrotników pozwala na równomierne rozprowadzenie emalii po jego wewnętrznych powierzchniach oraz wężownicach.

Proces emaliowania zapewnia precyzyjne pokrycie zbiorników o różnych kształtach, pojemnościach i poziomie skomplikowania konstrukcji, w tym:

  • wyposażonych w jedną, dwie lub trzy spiralne wężownice,
  • z wężownicami typu Maxi („wężownica w wężownicy”).

Po aplikacji emalii następuje jej suszenie, które trwa aż do całkowitego wyschnięcia powłoki.

Faza 4: Wypalanie

Ostatni etap to wypalanie emalii w piecu emalierskim w temperaturze 850°C. Proces trwa do 40 minut, w zależności od wielkości zbiornika.

Po wypaleniu każdy zbiornik przechodzi szczegółową kontrolę techniczną, ze szczególnym uwzględnieniem jakości powłoki antykorozyjnej. Dzięki temu zbiorniki osiągają najwyższe standardy trwałości i odporności na korozję.

Dlaczego emaliowanie „na sucho” nie jest zalecana?

Emaliowanie zbiorników metodą proszkową („na sucho”) jest rozwiązaniem szybszym od metody „na mokro”, jednak ustępuje jej pod względem skuteczności i trwałości.

Kluczowe wady technologii „na sucho” to brak odpowiedniego oczyszczenia powierzchni zbiorników oraz pominięcie zaawansowanych etapów przygotowania materiału, które są standardem w procesie emaliowania „na mokro”.

Ograniczenia emaliowania „na sucho”

Trudny dostęp do wewnętrznych powierzchni - metoda „na sucho” nie radzi sobie dobrze z pokrywaniem trudno dostępnych miejsc, takich jak przestrzenie między spiralnymi wężownicami.

Małe odstępy między zwojami rur prowadzą do powstawania tzw. powierzchni zacienionych oraz zjawiska klatek Faradaya, co skutkuje nierównomiernym pokryciem emalią.

Zmniejszenie efektywności wężownic - aby częściowo rozwiązać problem zacienionych obszarów, odstępy między zwojami wężownic można zwiększyć. Niestety, takie rozwiązanie ogranicza powierzchnię wymiany ciepła, zmniejszając tym samym moc wężownicy.

Dlaczego warto wybrać emaliowanie „na mokro”?

Najlepsi producenci, w tym firma Galmet – lider polskiego rynku ogrzewaczy wody – stosują technologię emaliowania „na mokro”. Proces ten zapewnia:

  • Trwałość – precyzyjne i równomierne pokrycie całej powierzchni zbiornika, w tym trudno dostępnych miejsc.
  • Higieniczne użytkowanie – zgodność z najwyższymi normami jakości, dzięki dokładnemu oczyszczeniu i przygotowaniu powierzchni.

Wybór emaliowania „na mokro” to gwarancja długowieczności oraz niezawodności użytkowania zbiorników, co czyni tę technologię preferowanym rozwiązaniem na rynku.


Źródło i zdjęcia: Galmet

Komentarze

FILMY PRZESŁANE PRZEZ FIRMĘ
FILMY OSTATNIO DODANE
Copyright © AVT 2020 Sklep AVT