2022-05-08 15:24:27 
Konieczne ustalenia przed przystąpieniem do osadzenia wanny
Wannę w podłodze należy traktować jako urządzenie do rekreacji, a nie wykorzystywane do codziennej higieny. Wynika to przede wszystkim z utrudnionego wejścia do takiej wanny - dla starszych osób może być to wręcz niemożliwe - jak też kłopotliwego utrzymania jej w czystości.
Przy wchodzeniu trudno bowiem utrzymać równowagę - różnica poziomów między dnem wanny, a podłoga przekracza niekiedy 50 cm i bezpieczne wejście możliwe jest właściwie jedynie z pozycji siedzącej na podłodze lub po zamontowaniu wysokich poręczy.
Ze względu na brak osłon praktycznie nie można korzystać z prysznica, a jeśli już będziemy go używać, musimy liczyć się z koniecznością odwodnienia dużej powierzchni podłogi. Nie łatwo też oczyścić wnętrze wanny, gdyż można to zrobić, jedynie klęcząc na podłodze.
Biorąc pod uwagę powyższe ograniczenia, powinniśmy zdecydować się więc raczej na dużą wannę z przeznaczeniem do relaksującego odpoczynku połączonego, np. z hydromasażem.
Ze względu na wymagania montażowe najistotniejsza jest głębokość osadzenia takiej wanny, czyli odległość od górnej krawędzi do podstawy, na której będzie się ona opierać.
Nie jest to wiec jedynie głębokość samej misy, ale również dodatkowe miejsce na zamontowanie syfonu, podpór montażowych elementów dysz wodnych i powietrznych.
Zależnie od wielkości i typu wanny, głębokość osadzenia wynosi najczęściej 60-80 cm, które musi zapewniać stabilne oparcie, co w przypadku łazienki zlokalizowanej na gruncie nie sprawia problemów.
Jeśli jednak chcemy umieścić ją w stropie, np. nad piwnicą, konieczne będzie przystosowanie konstrukcji stropu uwzględniającej otwór do wpuszczenia wanny, jak też zaprojektowanie w odpowiednio rozmieszczonych i wytrzymałych zawiesi, na których zawiśnie wanna.
Ze względu na bezpieczeństwo, jak i kłopotliwą konserwację wanny, nie warto montować na poziomie podłogi. Znacznie lepszym rozwiązaniem będzie osadzenie jej w podeście o wysokości 20 - 30 cm, który wokół wanny powinien mieć szerokość przynajmniej 60 cm.
Pod podestem z łatwością umieścimy aparaturę do hydromasażu, a także zapewnimy łatwy dostęp do całego osprzętu znajdującego się pod wanną.
Osadzenie wanny w podłodze na gruncie
Jeśli planujemy ustawienie takiej wanny na parterze domu niepodpiwniczonego, to trzeba pod nią uformować w podłożu betonową nieckę.
Wielkość niecki powinna umożliwiać nie tylko wstawienie niezbędnego wyposażenia, ale również jego montaż i konserwację urządzeń, co w praktyce wymaga utworzenia przestrzeni o szerokości przynajmniej 50 cm.
Musimy też zadbać o dobrą izolację cieplną takiego podłoża i całą jej powierzchnię dobrze zabezpieczyć izolacją przeciwwilgociową, np. w postaci pokrycia z zaprawy wodoszczelnej lub powłoki z płynnej folii.
Wstawiona w nieckę wanna może stać na standardowych nóżkach i wtedy jej brzeg powinien wystawać do poziomu przyszłej obudowy.
Ponieważ syfon wanny będzie najniższym otwartym punktem instalacji kanalizacyjnej, a ścieki muszą samoczynnie spływać do pionu i rury odpływowej. Podejście do wanny o średnicy 50 mm musi mieć spadek 2-3%, co przy znacznej odległości do pionu może sprawiać problem z utrzymaniem wysokości podłączenia do odprowadzenia ścieków z budynku.
Potencjalnie istnieje tez zagrożenie cofaniem się ścieków, np. z przepełnionego szamba lub na skutek zapchania na podłączeniu do zewnętrznej instalacji kanalizacyjnej.
Ochronę przed takim zagrożeniem zapewni zawór - klapa zwrotna umieszczona na podłączeniu odpływu z wanny do pionu czy rury odprowadzającej ścieki.
Alternatywnym rozwiązaniem może być również zainstalowanie urządzenia przepompowującego-kompaktowej pompy ściekowej, która przetłoczy odprowadzaną wodę na bezpieczną wysokość rurą o średnicy 30-40 mm wprowadzoną w dowolnym miejscu do instalacji kanalizacyjnej.
Umieszczenie wanny w stropie
Na etapie budowy stropu konieczne będzie jego przeprojektowanie i ułożenia dodatkowego zbrojenia, aby utrzymał on ciężar napełnionej wanny na osłabionej otworem konstrukcji.
Wysokość konstrukcyjna stropów wynosi najczęściej 25-30 cm, zatem głębsze wanny będą "wystawać" poza płaszczyznę sufitu na niższej kondygnacji.
Najczęściej wannę osadza się w stropie nad piwnicą, co nie wymaga specjalnych osłon dekoracyjnych od spodu, ale w przypadku pomieszczeń użytkowych można osłonić ją sufitem podwieszanym najlepiej w formie kasetonów, co zapewni wygodny dostęp do podłączeń kanalizacyjnych i wodnych.
Niemniej pod otworem w stropie warto ułożyć wodoszczelną osłonę, aby zabezpieczyć się przed mikro przeciekami, jakie czasem zdarzają się na połączeniach instalacji lub powstają w wyniku nieszczelności w obudowie wokół wanny.
Idealnym zabezpieczeniem w takim przypadku będzie zamontowanie od spodu misy osłaniającej cały otwór w stropie wykonanej z kompozytu epoksydowo-szklanego, który pod wymiar można zamówić w wyspecjalizowanej firmie.
Przyłącza wodno-kanalizacyjne
Wanny montowane w podłodze powinny być wyposażone w syfony rozbierane od środka, dzięki czemu łatwo można je udrożnić bez konieczności demontażu obudowy wanny.
Rurę kanalizacyjną trzeba tak umocować, aby podczas montowania syfonu nie nastąpiło jej przesunięcie.
Należy unikać połączeń rurą elastyczną, gdyż jest ona mniej trwała od rur sztywnych i łatwiej ulega zapchaniu, a ewentualna wymiana może być bardzo kłopotliwa ze względu na utrudniony dostęp.
Jeśli przewidujemy zamontowanie wpustu podłogowego (ułatwia sprzątanie i odprowadzenie rozlanej wody), to podłączenie z odpływem od wanny powinno znajdować się w odległości przynajmniej 1 m od syfonu wannowego. Na całym odcinku oprowadzenia rura kanalizacyjna powinna mieć spadek przynajmniej 3%.
Sposób podłączenia baterii wannowej zależeć będzie od jej rodzaju i miejsca zamontowania. Najczęściej baterie łączy się z instalacją elastycznymi wężykami, przy czym ich długość (w przypadku braku dostępu w inny sposób) powinna umożliwiać ich wymianę po uniesieniu wanny.
Zawory odcinające z filtrem można montować tylko w miejscach gdzie zapewniony będzie wygodny dostęp.
Obudowa wanny
Klasyczna obudowa wokół wanny z płytek ceramicznych, w przypadku wanien wpuszczonych w podłogę, nie jest dobrym rozwiązaniem. Płytki wymagają bowiem sztywnego podłoża i praktycznie uniemożliwiają dostęp do osłoniętych nimi przestrzeni.
Jednak przy niewielkich powierzchniach można ułożyć je w postaci demontowanych paneli z pokryciem ceramicznym klejonym do płyty cementowo-włóknowej o odpowiedniej grubości.
Panel mocowany jest do stelaża w postaci podłogi podniesionej ozdobnymi wkrętami lub na zaczepy, a połączenie ze stałymi elementami obudowy uszczelnia się elastyczną uszczelką lub łatwo usuwalnym silikonem.
Bardzo dobrym rozwiązaniem będzie wykonanie obudowy z drewna egzotycznego odpornego na wilgoć. Takim drewnem można obudować podest, opierając panele wykonane z klejonych desek na stelażu, jak też osłonić otoczenie wanny na większym obszarze.
Obudowę z drewna łatwo się demontuje, a uszczelnienia, np. wargowe w miejscach połączenia chronią przed przedostawaniem się wody pod pokrycie.
Przestrzeń podwannowa powinna być wentylowana w celu odparowania wilgoci powstające w wyniku kondensacji, przecieków czy rozchlapywania wody.
Dostateczny przewiew z reguły zapewniają kratki wentylacyjne wstawione w pionowe elementy obudowy ze szczelinami ustawionymi skośnie co ograniczy wnikanie spływającej po powierzchni wody.
Intensywność wentylacji można zdecydowanie zwiększyć, umieszczając pod wanną wentylator załączany ręcznie lub samoczynnie przez czujnik wilgoci czy zegar.
Autor: Cezary Jankowski
Opracowanie: Aleksander Rembisz
Zdjęcia: KOŁO, Sundance.pl, Sched-Pol, Ultrament
Komentarze