2021-07-28 16:44:54 
Zweryfikujmy planowany poziom podłogi parteru
Zanim przystąpimy do robót fundamentowych należy zorientować się jak faktycznie wysoko poziom przyszłej podłogi parteru należy wynieść ponad otaczający teren. Jest to szczególnie istotne na działkach zlokalizowanych w jeszcze niezagospodarowanym rejonie, bez utwardzonych dróg, sieci instalacji podziemnych, trzeba bowiem liczyć się z tym, że z czasem poziom gruntów w otoczeniu z pewnością ulegnie podwyższeniu.
Nie można więc dopuścić, aby nasz dom znalazł się w zagłębieniu terenu, co może spowodować tworzenie się zastoin wody spływającej np. z drogi czy sąsiednich działek. Takie zagrożenie występuje przede wszystkim w okresie wiosennych roztopów gdy jeszcze zmrożony grunt nie wchłania wody z topniejącego śniegu, czy w wyniku ulewnych deszczy, co może doprowadzić nawet do zalewania pomieszczeń.
Szczególną uwagę należy poświęcić rozpoznaniu warunków wodnych na terenach w pobliżu nawet niewielkich rzeczek, a także sąsiadujących z dużymi obszarami pól uprawnych czy łąk. W takich miejscach przy intensywnych długotrwałych opadach może dochodzić do lokalnych podtopień w wyniku wylewu rzeki czy spływu dużej masy wody z pól, gdy grunt nie jest w stanie szybko jej wchłonąć.
Oczywiście trudno jednoznacznie określić jak wysoko powinien być wyniesiony poziom zerowy podłogi, gdyż zależy to przede wszystkim o konfiguracji terenu. Jednak jako pewną wskazówkę można przyjąć, że do budynku wchodzimy po przynajmniej trzech schodkach, czyli na wysokość 50-60 cm w stosunku do najniższego miejsca w sąsiedztwie domu.
Podniesienie poziomu podłogi parteru może niekorzystnie wpłynąć na architektoniczne proporcje bryły budynku, ale fundament wyprowadzony na pożądaną wysokość, łatwo optycznie obniżyć tworząc później wokół domu łagodną skarpę ziemną, co jednocześnie ułatwi rozprowadzenie wody wypływającej z systemu rynnowego.
Pamiętajmy o instalacjach układanych w podłodze parteru
Na różnych etapach prac konstrukcyjnych należy stworzyć warunki ułatwiające późniejsze przeprowadzenie prac instalacyjnych czy montażowych, co wymaga koordynacji pracy różnych ekip. W domach bez piwnic instalację kanalizacyjną będziemy musieli ukryć pod podłogą parteru, zatem konieczne będzie wcześniejsze rozplanowania miejsc do podłączenia urządzeń sanitarnych.
Również pod podłogą znajdą się doprowadzenia przyłączy z innych instalacji - wodociągowej, elektrycznej - a także wyprowadzenie rur do podlewania ogrodu czy przewodów do sterowania bramą i furtką. Dlatego już na etapie budowy fundamentów powinniśmy pozostawić otwory w ścianach fundamentowych, przez które później bez problemu przejdą rury planowanych instalacji.
W ustaleniu lokalizacji otworów pod przejścia poszczególnych instalacji pomocne będą projekty instalacji wewnętrznych budynku oraz plan lokalizacji poszczególnych przyłączy. Korzystając z takiej dokumentacji, w tych miejscach wstawimy odcinki rur osłonowych o średnicy o kilka centymetrów większej niż mieć będzie przewidywane przyłącze.
Do tego celu doskonale nadają się rury kanalizacyjne z PCW o średnicach 50 - 160 mm pocięte na odcinki nieco dłuższe niż grubość ściany fundamentowej. Miejsca przejść warto zaznaczyć na murze, gdyż w razie przypadkowego przysypania łatwo można będzie je odnaleźć. Niekiedy wykonawcy proponują wmurowanie „na sztywno” odcinków orurowania już przy stawianiu fundamentów, co nie jest dobrym rozwiązaniem .
Nieobciążony fundament będzie bowiem osiadał i może doprowadzić do odkształcenia, a nawet zniszczenia fragmentu instalacji. Przejścia te uszczelniane są dopiero po zakończeniu budowy przynajmniej w stanie surowym z użyciem materiałów elastycznych.
Ze względu na duże średnice rur oraz konieczność zachowania spadku w kierunku odpływu, rury instalacji kanalizacyjnej musimy z reguły ułożyć pod warstwą stabilizującą podłogę na gruncie. Stabilizację podłoża warstwą betonową co wymaga już na tym etapie robót ułożenia rury instalacji kanalizacyjnej w warstwie podsypki piaskowej.
Główny kolektor odprowadzający montowany jest z rur o średnicy 160 mm, a ewentualne odnogi z rur fi 110 mm, przy czym należy użyć produktów przeznaczone do układania w gruncie (rury w kolorze pomarańczowym). Rury te należy doprowadzić w pobliże planowanych miejsc zamontowania sedesów oraz pionów przechodzących na wyższe kondygnacje zachowując przy tym nachylenie przynajmniej 3 % w kierunku odpływu.
Jeśli przybory sanitarne podłączane będą rurami o średnicy 50 mm (umywalki, wanny, brodziki) i zlokalizowane w odległości większej niż 3 m od głównych rur odprowadzających ścieki, to w miejscach podłączenia należy umieścić trójniki redukcyjne, aby nie pojawiły sie problemy z uzyskaniem wymaganego spadku na tych odgałęzieniach. Wszystkie wloty do instalacji kanalizacyjnej należy zamknąć odpowiednimi zaślepkami, a także zabezpieczyć przed przypadkowym uszkodzeniem w trakcie prowadzenia innych robót.
Przy budowie fundamentów nie można również zapomnieć o ułożeniu uziemienia fundamentowego. Układane jest ono z ławie fundamentowej w postaci taśmy ze stali ocynkowanej tzw. bednarki i połączone ze zbrojeniem ławy. Jego wyprowadzenie powinno znajdować się w pobliżu przyszłej rozdzielnicy elektrycznej, a także w miejscach podłączenia zwodów, gdy dom wyposażony będzie w instalacje odgromową.
Modyfikacja wysokości pomieszczeń
Standardowa, przyjmowana w projektach budowlanych wysokość netto pomieszczeń wynosi 2,6-2,7 m, ale utrzymanie takich wymiarów dotyczy ujętego w projekcie sposobu wykończenia wnętrza czy rodzaju instalacji grzewczej. Jeśli planujemy ułożenie ogrzewania podłogowego lub sufitów podwieszanych, już przy tworzeniu stanu surowego musimy odpowiednio skorygować wysokość ścian nośnych i nadproży.
Jeśli nie uwzględnimy odpowiednio wcześnie tych wymagań to nie tylko uzyskamy niższe pomieszczenia, ale pojawią się problemy z dopasowaniem wysokości drzwi czy osadzeniem okien. Dlatego przewidując zainstalowanie ogrzewania podłogowego musimy jednoznacznie określić wysokość poziomu "0" dla wykończonej podłogi i od niego rozmierzać wysokość ścian oraz nadproży okiennych i drzwiowych.
Natomiast w przypadku instalowania sufitu podwieszanego powinniśmy uwzględnić obniżenie sufitu o co najmniej 10-15 cm i odpowiednio zwiększyć wysokość na jakiej będzie ułożony strop.
Tworzenie podłóg bez progów
W poszczególnych pomieszczeniach decydujemy się zazwyczaj na ułożenie różnych posadzek - paneli, parkietu, wykładzin podłogowych czy płytek ceramicznych. Materiały te mają różną grubość, zatem przed ich ułożeniem powinniśmy zróżnicować również poziomy podłoża na którym będą kładzione, aby uniknąć progów. Jedynie w łazience zalecane jest niewielkie obniżenie podłogi w stosunku do pozostałych pomieszczeń, ze względu na ochronę przed ewentualnym zalaniem w przypadku przelania się wanny czy awarii instalacji.
Różnice w grubościach różnych materiałów podłogowych w większości przypadków nie są duże i łącznie z grubością warstw montażowych zawierają się w granicach 10-15 mm, co z reguły nie wymaga specjalnego przygotowania podłoża. Jedynie duża różnica w grubości występuje w zestawieniu wykładzin podłogowych z PCW i dywanowych z parkietem lub deskami podłogowymi. Wykładziny maja bowiem grubość 3-6 mm natomiast posadzki drewniane 22-25 mm.
Ponieważ późniejsza korekta poziomu podłogi jest dość kłopotliwa i kosztowna, gdyż można to zrobić jedynie przy użyciu cienkowarstwowych, samorozlewnych zapraw podłogowych, to warto już przy wykonywaniu jastrychów bazowych w tych pomieszczeniach odpowiednio dostosować ich poziomy.
Trzeba też pamiętać, że standardowych jastrychów podłogowych (cementowych lub anhydrytowych) nie można zbytnio " odchudzić" i przyjmuje się, że minimalna ich grubość powinna wynosić 4 cm. Utrzymanie takie grubości może niekiedy wymagać ułożenia w pozostałych pomieszczeniach odpowiednio grubszej warstwy podkładową lub modyfikacji grubości ocieplenia.
autor: Redakcja BudownicwaB2B
opracowanie: Aleksander Rembisz
zdjęcia: Andrzej Papliński, TV Budujemy Dom, Siniat, KAN-Therm, FS ARBET
Komentarze