Jak zlikwidować wilgoć w piwnicy?

Skuteczna ochrona przed zawilgoceniem piwnicy powinna być przewidziana już na etapie budowy fundamentów i dostosowana do lokalnych warunków wodno-gruntowych, gdyż późniejsze modyfikacje czy zabezpieczenia mogą okazać się nieskuteczne. Oczywiście można pod względem technicznym zawsze zapewnić szczelność podziemnych części domu, ale wymaga to z reguły poniesienia znacznych wydatków i inwestorzy decydują się raczej na doraźne działania umożliwiające ograniczenie destrukcyjnego oddziaływania wilgoci. Dlatego zakres wykonywanych robót hydroizolacyjnych dostosowuje się do stanu i przyczyn zawilgocenia uwzględniając jednocześnie spodziewane efekty na określonym poziomie nakładów finansowych.

Jak zlikwidować wilgoć w piwnicy?

Ustalenie przyczyn i zasięgu zawilgocenia

Zawilgocenie ścian przyziemia czy piwnic może być spowodowane nadzwyczajnymi zjawiskami naturalnymi (powódź, lokalne podtopienia, znaczne podniesie się poziomu wód gruntowych) jak i z powodu elementarnych wad wykonawczych lub zniszczenia hydroizolacji podziemnej części budynku, co najczęściej ujawnia się w starych obiektach i skutkuje kapilarnym podciąganiem wilgoci z gruntu.

Zawilgocenie piwnicy może objawiać się miejscowymi niewielkimi przeciekami, zalaniem całej podłogi lub mokrymi ścianami z zawilgoceniem równomiernie sięgającym określonego poziomu albo miejscowymi plamami.

Zawilgocenie ścian i podłogi w piwnicy. fot. budujemydom.pl
Zawilgocenie ścian i podłogi w piwnicy. fot. budujemydom.pl

Istotne jest również powiązanie rodzaju, umiejscowienia i intensywności zawilgocenia z warunkami pogodowymi czy porą roku, a także sprawdzenie i wyeliminowanie ewentualnych awarii technicznych - przecieków z instalacji wodno-kanalizacyjnej czy orynnowania - które mogą powodować przenikanie wody do piwnicy.

Przecieki „żywej” wody są oczywiste do zlokalizowania i mogą pojawiać się na ścianach jak i na podłodze, w najczęściej spowodowane są podniesieniem się poziomu wód gruntowych lub granicznym nasiąknięciem otaczającego terenu np. w wyniku wiosennych roztopów lub ulewnych opadów.

Istotny wpływ na wilgotność piwnicy ma stopień ich nasycenia wodą, spowodowany długotrwale utrzymującą się wysoką wilgotnością powietrza lub w wyniku przenikania wilgoci z gruntu przy niedostatecznej hydroizolacji poziomej i pionowej.

Wilgotność przegród budowlanych w normalnych warunkach użytkowania odpowiada tzw. wilgotności równoważnej, czyli zależnej od przeciętnej wilgotności otaczającego powietrza. Zależnie od przeznaczenia pomieszczeń i rodzaju materiału przegród zawiera się najczęściej w granicach 3-5% (w stosunku wagowym do materiału).

Ponieważ na ściany fundamentowe wykorzystywany jest głównie beton, a w starych budynkach pełna cegła ceramiczna , ich zawilgocenie przy pełnym nasyceniu może sięgać 10% dla betonu i 25% dla cegły.

Przed podjęciem decyzji o osuszaniu podłoża trzeba zawsze określić rzeczywistą wilgotność przegrody przez pobranie próbek w różnych miejscach oraz na różnych głębokościach. Pomiary wykonuje się metodą karbidową CM lub wagowo-suszarkową.

Mniej dokładne wartości uzyskuje się przy pomiarach miernikami elektronicznymi. Uzyskane wyniki pozwalają m.in. na dobranie optymalnej metody osuszenia jak i ocenę tempa i skuteczności tych działań.

Po stwierdzeniu zawilgocenia konieczne jest określenie przyczyny takiego stanu, gdyż oprócz oczywistych powodów (powódź, zalanie) woda może wnikać w przegrodę niekiedy z błahych powodów np. z nieszczelnej rynny czy obróbki tarasu.

Jednak w starych budynkach, wilgoć w ścianach piwnicy czy w cokołowej części domu, wynika z reguły z braku izolacji poziomej i pionowej murów i ich osuszenie trzeba poprzedzić zabiegami chroniącymi przed ponownym zawilgoceniem.

Kompleksowa renowacja hydroizolacji

Utworzenie skutecznej ochrony piwnicy przed wilgocią z uwzględnieniem najszerszego zakresu robót dostosowanych do niekorzystnych warunków w wodno-gruntowych wymagać będzie odsłonięcia fundamentów, ułożenia pionowej powłoki hydroizolacyjnej, a w razie potrzeby również poziomej pod ścianami i drenażu opaskowego, wykonania szczelnej izolacji podpodłogowej oraz osuszenie ścian.

Odsłonięcie fundamentów, a więc i roboty hydroizolacyjne muszą być prowadzone odcinkami, aby nie naruszyć stabilności posadowienia budynku. a warunkiem skuteczności izolacji będzie zapewnienie jej ciągłości i szczelności na całej powierzchni oddzielającej część użytkową od gruntu.

Po oczyszczeniu ścian fundamentowych, w celu zmniejszenia nasiąkliwości i ochrony przed korozyjnym oddziaływaniem związków chemicznych zawartych w wilgotnym gruncie, ściany fundamentowe impregnuje się - standardowo wodorozcieńczalną emulsją asfaltowo-kauczukową.

Przed jej nałożeniem ściany murowane mogą wymagać uzupełnienia ubytków i nałożenia obrzutki wyrównującej z zaprawy cementowej z plastyfikatorem, a powierzchnie betonowe trzeba wyrównać ścinając nadlewy i wypełniając wykruszenia.

weber.tec Superflex 10 - Elastyczna, modyfikowana polimerami, grubowarstwowa masa uszczelniająca (masa KMB). fot. weber
weber.tec Superflex 10 - Elastyczna, modyfikowana polimerami, grubowarstwowa masa uszczelniająca (masa KMB). fot. weber

Do izolacji przeciwwodnej podziemnej części budynku wykorzystuje się głównie materiały bitumiczne (emulsje, lepiki, papy), folie PCW oraz polimerowe zaprawy wodoszczelne.

Dobór i konfiguracja powłok hydroizolacyjnych zależą od zagrożenia wnikaniem wody, wynikających z warunków wodno-gruntowych. Stosownie do tego układa się izolacje typu lekkiego (ochrona przed wilgocią gruntową), średniego (chroni przed wnikaniem wody zawieszonej) lub ciężkiego (przy wysokim poziomie wód gruntowych i ich naporem hydrostatycznym).

Podziemna część fundamentu zabezpieczona folia kubełkową. fot. Gutta Polska
Podziemna część fundamentu zabezpieczona folia kubełkową. fot. Gutta Polska

Typowy układ warstw w gruntach o zmiennym poziomie wód gruntowych to hydroizolacja papowa ułożona na powłoce bitumicznej i osłonięta tzw. folią kubełkową pełniąca rolę warstwy drenażowej umożliwiającej spływ wody.

Przy możliwości odprowadzenia wody poza otoczenie budynku do sieci melioracyjnej czy kanalizacyjnej lub studni chłonnej, układany jest drenaż opaskowy z naturalnym bądź pompowym jej odpływem.

W przypadku konieczności utworzenia nowej izolacji poziomej ścian piwnicy jedna z metod będzie podcięcie murów i wstawienie w utworzoną szczelinę materiału hydroizolacyjnego.

Odtwarzanie izolacji poziomej ścian piwnic. fot. Prinz dla budujemydom.pl
Odtwarzanie izolacji poziomej ścian piwnic. fot. Prinz dla budujemydom.pl

Odcinkową izolację murów z użyciem tworzywowych materiałów hydroizolacyjnych układa się po przecięciu ściany maszyną wyposażoną w piłę łańcuchową z zębami widiowymi (w przypadku ścian ceglanych ) lub przecinarką linową z nasypem diamentowym, gdy przecinane będą przegrody betonowe. Izolację poziomą układa się na zakład, klinuje, a szczelinę wypełnia pod ciśnieniem zaprawą cementową.

W murach ceglanych skuteczną izolację zapewni też wciśnięcie blachy w spoiny między cegłami. Blachę ze stali chromoniklowej i grubości 1,5 mm o pofalowanym przekroju wbija się w spoiny maszyną wyposażoną w młot pneumatyczny. Szerokość pojedynczych blach wynosi ok. 35 cm, a pofalowanie zapewnia utworzenie szczelnego połączenia na zakład.

Uszczelnienie ścian piwnic od strony wewnętrznej

Materiały hydroizolacyjne układane są z reguły od strony napływu wody, co z jednej strony zapewnia ich dociskanie do podłoża a jednocześnie chroni konstrukcje przed zawilgoceniem. Jednak niekiedy - głównie przy pracach remontowych czy modernizacjach - powłoki wodoszczelne nakładane są od środka, co pozwala na uniknięcie odkopywania budynku po jego zewnętrznym obwodzie.

Wybrane produkty z oferty Schomburg do uszczelnienia ścian piwnic od wewnątrz. fot. Schomburg Polska
Wybrane produkty z oferty Schomburg do uszczelnienia ścian piwnic od wewnątrz. fot. Schomburg Polska

Do tego celu wykorzystywane są zaprawy wodoszczelne oferowane są w dwóch wersjach, jako jedno - lub dwuskładnikowe.

Zaprawy dwuskładnikowe uznawane są za bardziej uniwersalne charakteryzujące się większą zdolnością krycia rys na niestabilnym podłożu, zwłaszcza, gdy zawierają zbrojenie w postaci włókien rozproszonych.

Główny obszar wykorzystania tych zapraw to m. in. do uszczelniania ścian piwnic przy występowaniu parcia negatywnego wody, czyli wywieranego od zewnątrz i dążącego do oderwania powłoki.

Osuszenie piwnicy

Po ułożeniu powłok hydroizolacyjnych z z murów piwnicy trzeba usunąć nadmiar wilgoci, a wybranie metody zależeć będzie od możliwości technicznych i stopnia nawodnienia podłoża.Przy nieznacznym zawilgoceniu i możliwości zapewnienia intensywnego przepływu powietrza osuszanie można przeprowadzić w sposób naturalny, ale może to trwać dość długo.

Znacznie szybciej zmniejszenie zawilgocenia zapewni wstawienie profesjonalnych osuszaczy, które działają na zasadzie kondensacji pary wodnej zawartej w cyrkulującym powietrzu.

Niekiedy wykorzystuje się też metodę osuszania mikrofalowego działającego na zasadzie wgłębnego podgrzewania wody zawartej w murze, co powoduje jej odparowanie i dyfuzję w kierunku powierzchni, gdzie miesza się z powietrzem wentylacyjnym.

Alternatywnymi metodami rozwiązania problemu osuszenia ścian podziemia jest połączenie odprowadzenia wilgoci z utworzeniem w murze przepony hydroizolacyjnej. Technologie te wymagają z reguły wywiercenia rzędu otworów, które pozwolą na osuszenie izolowanego przekroju i wprowadzenie środka uszczelniającego.

Aplikacja płynu iniekcyjnego Suchy Mur. fot. Ultrament
Aplikacja płynu iniekcyjnego Suchy Mur. fot. Ultrament

Termoiniekcja to metoda polegająca na ogrzaniu otworów i po obniżeniu wilgotności, wprowadzeniu do ich wnętrza żywicy lub parafiny jako uszczelniacza. Nagrzewanie może być prowadzone za pomocą dmuchaw, grzałek czy też aparatury mikrofalowej, a środki hydrofobizujące wprowadzane grawitacyjnie lub pod ciśnieniem.

Aplikacja kremu iniekcyjnego weber.tec 946. fot. WEBER
Aplikacja kremu iniekcyjnego weber.tec 946. fot. weber

Iniekcja krystaliczna tworzy we wstępnie osuszonym murze jedynie strukturę ograniczająca przemieszczanie się wilgoci. Może być stosowana również na wilgotne podłoże, a wprowadzana w otwory zaprawy cementowej z aktywatorem krzemianowym utworzy z czasem wodoszczelną barierę.

Elektroosmoza wywołująca cofnięcie wody kapilarnej w stronę gruntu (w przeciwną stronę do naturalnego pociągania kapilarnego) w wyniku ukierunkowania dipoli cząsteczek wody pod wpływem prądu elektrycznego.

Pierwotnie przepływ prądu w murze uzyskiwano dzięki wprowadzonym elektrodom, ale obecnie wystarczy ustawiony w pobliżu aparat wysyłający fale elektromagnetyczne - na efekty jego działania trzeba jedna poczekać przynajmniej kilka miesięcy, a później musi pracować stale.

Autor: Cezary Jankowski

Opracowanie: Aleksander Rembisz

Zdjęcia: weber, Ultrament, Schombur Polska, Gutta Polska, Prinz dla budujemydom.pl, budujemydom.pl

Komentarze

FILMY OSTATNIO DODANE
Copyright © AVT 2020 Sklep AVT