Wybór mniejszej pompy (35-3), oprócz nieznacznego zmniejszenia ciśnienia po stronie tłocznej daje wymierne korzyści:
- niską cenę zakupu,
- moc pobieraną przez silnik pompy równą 1,4 kW,
- niskie koszty eksploatacji (opłaty za energię elektryczną).
Wybór pompy większej (35-4) zabezpiecza wyższe ciśnienie, ale pociąga za sobą większe koszty:
- wyższy koszt zakupu w porównaniu z pompą mniejszą o ok. 6%,
- moc pobierana przez silnik wynosi 1,8 kW, co powoduje wzrost kosztów eksploatacji o ok. 30%,
- większe zużycie energii spowoduje wzrost emisji zanieczyszczeń emitowanych przez elektrownię, a tym samym zwiększy zanieczyszczenie środowiska naturalnego.
Ostateczną decyzję użytkownik musi podjąć sam; logiczny jednak jest wybór pompy mniejszej i tańszej. Jeśli rozbiór wody (wydajność) będzie stały, należy wybrać taką pompę, dla której punkt pracy znajduje się najbliżej maksymalnej sprawności silnika pompy.
Może się zdarzyć, że podczas eksploatacji studni ciśnienie w pompie będzie niższe od ciśnienia nasycenia pompowanej cieczy; wówczas wystąpi zjawisko kawitacji (zrywania słupa wody). Powstająca "próżnia" powoduje pękanie pęcherzyków gazu, co jest bardzo niebezpieczne dla pompy. Następuje "wyrywanie" cząsteczek materiału wewnętrznej części pompy; szczególnie narażone są wirniki i korpus.
Zerwanie słupa wody powoduje suchobieg; pompa głośno pracuje, a uszczelnienie mechaniczne wału przestaje być smarowane. Taka sytuacja może spowodować trwałe uszkodzenie uszczelnienia i konieczność jego wymiany. Aby zabezpieczyć się przed zerwaniem słupa wody, należy upewnić się, czy na pewno napływ wody do źródła (studni) jest większy niż maksymalny pobór. Jeśli tak nie jest, należy ograniczyć wydatek pompy (np. zaworem po stronie tłocznej) lub zamienić pompę na mniejszą.
Jeśli ograniczenie wydatku jest nie do przyjęcia, wówczas pozostaje wykonanie nowego ujęcia wody.
źródło i zdjęcia: Belsan
Komentarze