Ogrzewanie podłogowe i przeciwoblodzeniowe

2010-06-29 11:50:12

W pomieszczeniach, w których jest zainstalowane ogrzewanie podłogowe ciepło przekazywane jest równomiernie przez całą płaszczyznę podłogi - rozchodzi się ono od podłogi ku sufitowi. Najcieplej jest więc przy podłodze, a chłodniej pod sufitem.

Zatem rozkład temperatury jest zbliżony do idealnego, dlatego z punktu widzenia dobrego samopoczucia tego typu rozwiązanie jest wskazane i odczuwane jako komfortowe.

Ogrzewanie podłogowe

Ogrzewanie podłogowe jest ogrzewaniem niskotemperaturowym (temperatura podłogi nie przekracza 26°C w pomieszczeniach mieszkalnych i 35°C w łazienkach i przedpokojach). Dlatego może pełnić rolę ogrzewania podstawowego tylko w budynkach z bardzo dobrą izolacją termiczną.

Na podstawie dokładnego obliczenia zapotrzebowania na ciepło dla całego budynku i jego poszczególnych pomieszczeń dobiera się precyzyjnie wszystkie parametry ogrzewania podłogowego. Wykonanie instalacji musi być zawsze poprzedzone zrobieniem szczegółowego projektu instalacyjnego.

Ogrzewanie podłogowe może być także traktowane jako ogrzewanie wspomagające. Ciepło jest przekazywane otoczeniu drogą promieniowania. Najwyższa temperatura występuje przy podłodze, a najniższa - pod sufitem.

Ogrzewanie podłogowe elektryczne

Składa się z elementów grzejnych tj. kabli, mat lub folii, które pod wpływem przepływającego przez nie prądu nagrzewają się i przekazują ciepło przez powierzchnię podłogi do pomieszczenia. Taśmy, listwy, siatki, klej to elementy montażowe ułatwiające zamontowanie elementów grzejnych do podłoża.

Ostatni element systemu, czyli termoregulatory, współpracują z czujnikiem powietrznym lub podłogowym, umożliwiając ustawienie żądanej temperatury w pomieszczeniu.

Kable grzewcze ułożone w betonowej podłodze

Kable mogą być jedno- lub dwużyłowe. Sprzedawane są w zestawach od kilku- do kilkudziesięciu metrów. Moc cieplna zestawu zależy od długości i mocy jednostkowej. Montaż polega na wykonaniu izolacji cieplnej, którą przykrywa się cienką warstwą betonu grubości 2,0-3,5 cm, na którą po wyschnięciu układa się kable. Są one następnie przykrywane warstwą betonu grubości 3-4 cm.
Maty grzejne to siatki z tworzywa sztucznego z wplecionym w nią cienkim przewodem grzejnym. Kupuje się je w zestawach o różnej powierzchni i mocy grzejnej. Najczęściej grubość maty wynosi 3 mm, dlatego chętnie jest stosowana w pomieszczeniach remontowanych, gdyż jej ułożenie nie powoduje podwyższenia poziomu podłogi
Folie grzejne wykonuje się z płaskich drutów aluminiowych zatopionych w folii poliestrowej. Ich grubość wynosi zaledwie 0,2 mm.

Ogrzewanie podłogowe wodne

W skład systemu wchodzą: rury grzewcze ułożone na izolacji termicznej i przeciwwilgociowej oraz rozdzielacze. Ciepła woda krążąca w rurach przekazuje ciepło do wylewki - jastrychu, który stanowi podkład pod podłogę.

Do jastrychu dodaje się specjalne środki uplastyczniające, dzięki czemu jest on bardziej zagęszczony, wytrzymały oraz ma lepszą przewodność cieplną. Aby zapobiec pękaniu płyty wylewki, należy wzdłuż ścian ułożyć taśmy dylatacyjne.

Ogrzewanie podłogowe wykonane metodą mokrą

Izolacja termiczna - najczęściej stosuje się warstwę styropianu odpowiedniej gęstości i grubości, który układany jest bezpośrednio na stropie. Zabezpiecza ona przed przenikaniem ciepła w dół. Warstwę izolacji pokrywa się folią polietylenową lub aluminiową, aby nie dostała się do niej wilgoć z jastrychu.
Rury grzewcze - zwykle stosuje się rury miedziane, z tworzyw sztucznych z barierą antydyfuzyjną, wielowarstwowe z wkładką aluminiową; pętle grzewcze układa się w formie meandra lub spirali. Mocuje się je do izolacji za pomocą specjalnych klipsów lub listew.
Rozdzielacze - umieszcza się je na ścianie w metalowej szafce natynkowej lub podtynkowej i podłącza do nich rury poszczególnych obiegów grzewczych.

Ogrzewanie podłogowe powietrzne

Ogrzewanie podłogowe powietrzne instaluje się w stropie lub płycie fundamentowej. Źródłem ciepła jest ogrzane powietrze krążące w rurach. Rury grzewcze z ocynkowanej stali umieszcza się w płycie żelbetowej, między jej dolnym i górnym zbrojeniem. Powietrze jest ogrzewane nagrzewnicą, której moc jest dostosowana do zapotrzebowania na ciepło dla budynku.

W nowych budynkach ogrzewanie podłogowe instaluje się już podczas budowy. Ma to istotne znaczenie ze względu na wysokość pomieszczeń. Przy ogrzewaniu podłogowym stropy mają bowiem większą grubość, należy więc inaczej rozplanować odległości między stropami, jeżeli chcemy otrzymać niezmienioną wysokość pomieszczeń.

Ogrzewanie podłogowe możemy też zainstalować w budynkach już istniejących. Wysokość pomieszczeń ulega wtedy obniżeniu. W przypadku stosowania mat i folii grzewczych grubość stropu może być mniejsza. Są one jednak droższe. Ich stosowanie jest szczególnie celowe przy instalacji ogrzewania podłogowego w obiektach już istniejących; można wtedy uniknąć zbyt dużego podniesienia poziomu podłogi.

Ciepło jest magazynowane w płycie betonowej (stropowej lub fundamentowej), skąd jest przekazywane do pomieszczeń. Temperatura w pomieszczeniach jest regulowana za pomocą termostatów. Projekt ogrzewania musi być wykonany łącznie z projektem budynku.

Instalacja ogrzewania podłogowego

Izolowanie powierzchni pod ogrzewanie podłogowe. Właściwe przygotowanie stropu jest bardzo istotnym elementem. Układ warstw podłogowych na stropie, na którym przewidujemy ogrzewanie podłogowe powinien być taki, aby zapewniony był właściwy kierunek przepływu ciepła, to znaczy do góry. Ilość ciepła przekazywanego w dół nie może przekraczać 10% całkowitej ilości ciepła. Bezpośrednio na stropie układa się izolację cieplną ze styropianu, płyt z twardej wełny mineralnej lub z polistyrenu.

Izolacja cieplna musi mieć dostateczną gęstość i wytrzymałość na obciążenia tak, aby zapewnić odpowiednią sztywność, zapobiegającą przesuwaniu się rur grzejnych i zmianie ich położenia. Przy przewidywanych większych obciążeniach można zastosować zbrojenie siatką stalową. Grubość warstwy izolacji zależy od tego, czy pomieszczenie znajdujące się niżej jest ogrzewane. Pomieszczenia nad piwnicami, bramami lub podłogi na gruncie wymagają grubszej warstwy izolacji. Izolację cieplną należy też ułożyć wzdłuż ścian. W przypadku podłogi na gruncie powinno się też wykonać pionową izolację fundamentu.

Jaka posadzka?

Posadzka zastosowana w pomieszczeniu z ogrzewaniem podłogowym musi charakteryzować się dobrą przewodnością cieplną, nie może ona bowiem pełnić roli izolacji. Najlepiej do tego celu nadają się posadzki ceramiczne lub kamienne (terakota, gres, marmur, granit). Dywany i wykładziny nadające się do stosowania przy ogrzewaniu podłogowym mają specjalne symbole.

Należy je układać szczególnie starannie, aby uniknąć tworzenia się szczelin powietrznych między wykładziną i warstwą gładzi cementowej, które działałyby jak dodatkowa izolacja cieplna. Wykładziny najlepiej jest przyklejać na całej powierzchni. Do przyklejania wykładzin należy stosować specjalne kleje, odporne na działanie temperatury do 50°C. Zastosowanie nieodpowiedniego kleju może spowodować wydzielanie się pod wpływem ogrzewania szkodliwych dla zdrowia substancji.

Drewno jest dość dobrym izolatorem, dlatego posadzka drewniana nie może być zbyt gruba (od 8 do 10 mm); najczęściej stosuje się mozaikę drewnianą. Wilgotność drewna nie może być większa niż kilka procent; w przeciwnym wypadku działanie wysokiej temperatury może doprowadzić do odkształceń podłogi wskutek wysychania.

Rury ogrzewania wodnego mocuje się do izolacji cieplnej za pomocą uchwytów utrzymujących je w stałym położeniu, a następnie zalewa gładzią cementową. Rury grzewcze z miedzi układa się czasami w izolacji termicznej (w odpowiednio wyprofilowanych kanałach) i przykrywa płytami prefabrykowanymi. Na rynku dostępne są maty ze styropianu lub pianki z naklejoną folią aluminiową lub specjalnym tworzywem z nadrukowaną na wierzchniej powłoce siatką, ułatwiającą układanie przewodów (rurę grzewczą rozwija się od razu wzdłuż nadrukowanego rastera - siatki). Przed zalaniem rur gładzią cementową przeprowadza się próbę ciśnieniową (przy ciśnieniu 10 barów, przez 24 godziny), poprzedzoną odpowietrzeniem instalacji.
Kable elektryczne można układać na siatce. Przewody przymocowuje się do siatki metalowej miękkim drutem lub opaskami zaciskowymi i zalewa zaprawą cementową. Maty grzewcze układa się na powierzchni warstwy gładzi cementowej. Bezpośrednio na nich układa się posadzkę. Maty grzewcze można też układać na warstwie zaprawy klejowej (2-3 mm) rozprowadzonej na starej podłodze z płytek lub na podłożu z płyt wiórowo-cementowych. Po rozłożeniu maty pokrywa się ją kolejną warstwą kleju (5-6 mm), do której przykleja się płytki podłogowe (poziom podłogi podnosi się w tym przypadku tylko o 2 cm). Folie grzewcze można układać na gładzi cementowej. Podłoże nie może przewodzić prądu. Folie przykleja się klejem lub taśmą. Podłączenie ogrzewania podłogowego elektrycznego dokonuje się za pośrednictwem przewodów przyłączeniowych dł. 2-5 m.

Na co warto zwrócić uwagę wybierając ogrzewanie podłogowe?

trwałość systemu ogrzewania podłogowego jest dwu-, trzykrotnie większa niż tradycyjnego ogrzewania grzejnikowego
pozwala na swobodną aranżację wnętrza - brak grzejników umożliwia dowolne ustawianie mebli przy ścianach
duży komfort użytkowania - cała obsługa sprowadza się do ustawienia wymaganej temperatury na termostacie

Ogrzewanie przeciwoblodzeniowe

Zimowa eksploatacja nawierzchni użytkowanych przez pieszych i pojazdy kołowe związana jest z koniecznością zabezpieczenia ich przed zaleganiem śniegu i oblodzeniem. Tradycyjne czynności po wystąpieniu opadów śniegu ograniczają się do odśnieżania, posypywania solą i usuwania oblodzenia. Wykonane mało efektywnie mogą prowadzić do uszkodzenia nawierzchni i krytycznych sytuacji.

Zastosowanie systemów przeciwoblodzeniowych jest o wiele bardziej efektywne, zapewnia bezpieczeństwo użytkowania, obniża zdecydowanie koszty eksploatacji i konserwacji zabezpieczanych nawierzchni i elementów. Ogrzewanie przeciwoblodzeniowe zapobiega gromadzeniu się śniegu i oblodzeniu ścieżek, chodników, podjazdów, schodów. Zapewnia drożność rynien i rur spustowych, nie dopuszczając do powstawania sopli i uszkodzenia elewacji i konstrukcji dachów spowodowanego niekontrolowanym spływaniem wody.

Składa się z systemu elektrycznych kabli grzejnych zasilanych prądem jedno- lub trójfazowym, którym steruje regulator temperatury z czujnikiem temperatury lub kontroler współpracujący z zestawem czujników temperatury i wilgoci. System automatycznie dostosowuje się do istniejących warunków atmosferycznych, włączając się i wyłączając zależnie od temperatury powietrza i zawilgocenia chronionej powierzchni.

Stosowane są przewody zasilane jednostronnie lub dwustronnie oraz maty grzewcze. System zabezpieczeń zapewnia ochronę przed porażeniem prądem elektrycznym. Systemy przeciwoblodzeniowe mogą być instalowane w każdym rodzaju nawierzchni: betonie, asfalcie, kostce brukowej. Pod asfaltem lub chodnikiem kable układa się na siatce zbrojeniowej lub mocuje specjalną taśmą montażową.

Moc jednostkową instalacji grzewczej określa się w W/m² i zależna jest ona między innymi od takich czynników jak: strefa klimatyczna, usytuowanie względem obiektów sąsiadujących oraz wymagań projektowych. Moc instalacji powinna wynosić od 250 do 400 W/m². W schodach zewnętrznych kable grzejne należy układać równolegle do dłuższej krawędzi stopni.

Skrajne odcinki kabla grzejnego należy układać jak najbliżej krawędzi stopni, by zapewnić równomierne ogrzewanie całej powierzchni schodów. Nadmiar kabla może posłużyć do ogrzania powierzchni przed schodami (np. wycieraczki). Instalację przeciwoblodzeniową najlepiej planować na etapie projektowania budynku, gdyż można ją ułożyć wraz z wylewaniem schodów.

Jeżeli istniejące schody będą modyfikowane, należy wykuć bruzdy i w nich prowadzić kable. Całość przykrywa się wylewką betonową i układa np. płytki antypoślizgowe. Systemy przeciwoblodzeniowe można również stosować na dachach. Rozwiązanie to zapewnia drożność systemów rynnowych i kontrolowany spływ wody z powierzchni dachu, eliminuje obciążenie systemów rynnowych, zapobiega uszkodzeniom elewacji budynku i konstrukcji dachu.

Na dachach o dużym nachyleniu, z uwagi na bariery przeciwśnieżne, należy stosować ogrzewanie dolnej części dachu. Maksymalna moc jednostkowa zależy do wielu czynników: materiału z jakiego wykonana jest rynna (większa moc dla rynien metalowych i mniejsza dla plastikowych), konstrukcji dachu, izolacji dachu (większa moc jednostkowa dla dachów z warstwą izolacji pod pokryciem), strefy klimatycznej.

Szacunkowo można przyjąć, że moc instalacji grzewczej powinna wynosić od 30-50 W/mb rynny lub rury spustowej. W rynnach i rurach spustowych kable mocuje się za pomocą uchwytów lub taśmą. Instalację, podłączenie i uruchomienie systemu najlepiej powierzyć specjaliście, który wybierze kable grzejne, kontrolery, czujniki, regulatory temperatury.

opr.: Redakcja
film w tekście: Demoprojekt

Komentarze