2022-08-16 16:37:24 
Istotne zasady
W domach, których poddasze nie jest wykorzystywane na cele mieszkalne izolację cieplną układamy bezpośrednio na stropie nad najwyższą kondygnacją.
Zależnie od nachylenia połaci dachowej, wysokości ścianki kolanowej oraz wielkości domu poddasze takie może wykorzystać, np. składzik rzadko używanych przedmiotów, suszarnię, ale przy bardzo niskim poddaszu przestrzeni tej praktycznie nie da się użytkować, a utrudniony dostęp do strychu lub nawet jego brak wymusza wykonanie ocieplenia przed ułożeniem pokrycia dachowego, choć niekiedy można to zrobić później przez tzw. otwory technologiczne metodą wdmuchiwania.
Nad ocieplonym stropem powinna być zapewniona dostateczna wentylacja strychu, co umożliwi odprowadzenie wilgoci powstającej w wyniku wykraplania się pary wodnej, np. na spodniej stronie poszycia i w przypadku wystąpienia drobnych nieszczelności, topnienia nawiewanego śniegu.
Przy pokryciach z dachówek czy blachodachówek mocowanych na łatach nośnych wystarczającą cyrkulację zapewnią szczeliny wentylacyjne w kalenicy. W przypadku pełnego pokrycia z papy lub gontów bitumicznych konieczne będzie wykonanie otworów wentylacyjnych, np. w ścianach szczytowych lub w połaci dachowej.
Przy dachach płaskich najczęściej stawianą konstrukcją są stropodachy, które muszą charakteryzować się całkowitą paroszczelnością. Ich termoizolację z reguły wykonuje się po stronie zewnętrznej - na istniejącym pokryciu, np. papowym lub po przebudowie warstw pokryciowych dachu, ale możliwe jest to również od środka, montując termoizolowany sufit podwieszany.
Termoizolacja na stropie drewnianym
Konstrukcja stropu drewnianego może być oparta na belkach o dużym przekroju i rozstawie co 90-120 cm albo na żebrach o przekroju 4-5 x 15 cm i rozstawie co 50-60 cm.
W obu przypadkach sposób ocieplenia takiego stropu i ułożenie podłogi umożliwiającej gospodarcze wykorzystanie strychu będzie podobne - a jedyne różnice to użyte przekroje i odległości między legarami podtrzymującymi poszycie podłogowe na poddaszu.
Ze względu na pożądaną grubość ocieplenia - przynajmniej 25 cm (co spełnia obecne wymagania projektowe - U < 0,15 W/m2 K dla przewodności termoizolacji λ = 0,035 W/m K) - trzeba przewidzieć odpowiednie powiększenie wysokości stropu, zależnie od wymiarów elementów nośnych poprzez przez obniżenie pokrycia sufitu lub podwyższenie podłogi od strony strychu.
Zależeć to będzie głównie od planowanego sposobu wykończenia sufitu. Przy pokryciu z płyt gipsowo-kartonowych decydujemy się najczęściej na zamocowanie rusztu na wieszakach, co jednocześnie zwiększa grubość "dyspozycyjną" stropu o co najmniej 5-10 cm i powinno wystarczać do ułożenia dodatkowej warstwy izolacji cieplnej.
Natomiast przy pokryciu stropu boazerią lub panelami, ruszt nośny mocujemy bezpośrednio do belek lub żeber, a podwyższenie stropu uzyskamy przez zamontowanie wyższych legarów na strychu.
Do ocieplenia stropów drewnianych wykorzystujemy przede wszystkim lekkie odmiany wełny mineralnej o masie objętościowej do 20 kg/m3. Dzięki dużej sprężystości łatwo dopasować ją do nawet niezbyt równo zmontowanej konstrukcji stropu, a niewielki ciężar nie powoduje nacisku na pokrycie sufitu.
Zależnie od rozstawu i wysokości konstrukcji stropowej stosujemy maty rolowane układane jedno- lub dwuwarstwowo. Ponieważ wełna mineralna ma bardzo wysoką paroprzepuszczalność, konieczne jest jej zabezpieczenie przed kondensacją pary wodnej poprzez ułożenie od środka pomieszczenia skutecznej izolacji paroszczelnej. Powinna ona znaleźć się bezpośrednio nad pokryciem sufitu, a więc pod płytami g-k lub boazerią. Natomiast od strony zewnętrznej (na strychu) wełna mineralna powinna być zabezpieczona folią paroprzepuszczalną tzw. wiatroizolacją o wysokiej przepuszczalności - nie miej niż 3000 g/m2 24 h. Jej ułożenie chroni przede wszystkim przed zawilgoceniem wełny, jeśli wystąpią jakieś przecieki z dachu, a także zapobiega pyleniu i umożliwia odparowanie wilgoci.
Jak to zrobić?
Ocieplenie stropu drewnianego (po dostosowaniu jego konstrukcji) rozpoczynamy od ułożenia wełny mineralnej między belkami lub żebrami. Jeśli w projekcie stropu przewidziano ułożenie spodniego poszycia z płyty OSB lub listew usztywniających, uzyskamy dzięki temu oparcie dla warstwy ociepleniowej.
W innych przypadku warto od dołu konstrukcji stropowej zamocować zygzakami mocno naciągnięty sznurek, co ułatwi ułożenie izolacji cieplnej i zapobiegnie jej wypadaniu.
Można też układać ocieplenie po zamontowaniu rusztu, gdy sufit będzie pokryty płytami gipsowo-kartonowymi. Pasy izolacji przycinamy na szerokość ok. 2 cm większą niż rozstaw elementów konstrukcyjnych, dzięki czemu szczelnie wypełni ona wszystkie zakamarki nie będzie się samoczynnie wysuwać. Gdy pokrycie sufitu jest mocowane na wieszakach i ruszcie metalowym, ocieplenie układamy dwuwarstwowo - najpierw do poziomu dolnych powierzchni belek, a następnie drugą warstwę między nimi.
Kolejny etap prac przy ociepleniu stropu drewnianego to ułożenie wiatroizolacji oraz pokrycia podłogowego. Jeśli cała grubość ocieplenia zmieściła się w przekroju stropu, folię paroprzepuszczalną (wiatroizolację) możemy przymocować bezpośrednio do belek stropowych. Folia powinna być dobrze naprężona, a najwygodniej zamocujemy ją za pomocą zszywacza tapicerskiego. Po jej ułożeniu musimy utworzyć pustkę powietrzną pod pokryciem podłogowym, która powstanie dzięki listwom o grubości 2-3 cm przybitym wzdłuż belek stropowych.
Jeśli ich rozstaw nie przekracza 60-70 cm, pokrycie podłogowe możemy mocować bezpośrednio na tych listwach, ale przy większych odległościach konieczne będzie ustawienia prostopadłych do belek legarów.
Takie rozwiązanie stosujemy również wtedy, gdy warstwa ocieplenia byłaby zbyt cienka między belkami i musimy w ten sposób zwiększyć grubość stropu.
Na legary możemy użyć desek o grubości 4-5 cm i szerokości do 10 cm postawionych „na sztorc”, a mocowanie wykonać przy użyciu stalowych łączników ciesielskich przybijanych przemiennie z jednej i drugiej strony. Rozstaw legarów nie powinien przekraczać 60 cm, dzięki czemu będziemy mogli ułożyć pokrycie podłogowe z cieńszych desek czy płyt OSB.
Na zamocowanych legarach układamy folię paroprzepuszczalną, a na niej listwy dystansowe, podobnie jak przy mocowaniu bezpośrednio do belek. Jako poszycie podłogowe możemy użyć desek łączonych na pióro i wpust o grubości ok. 25 mm lub też płyty OSB o grubości 18-20 mm.
Ocieplenie stropu żelbetowego
Strop żelbetowy ma z reguły znacznie większą nośność niż strop drewniany, nie trzeba więc przy jego ociepleniu obawiać się przeciążenia jego konstrukcji. Ponieważ tworzy on jednolitą płytę, izolację cieplna można ułożyć tylko na jego powierzchni, co spowoduje dość znaczne obniżenie wysokości strychu o 25-30 cm.
Surową powierzchnię stropu przed ociepleniem należy z grubsza wyrównać, skuwając wystające nawisy betonu i wypełniając większe zagłębienia. Przy izolacji z wełny konieczne będzie przykrycie jego powierzchni folią paraizolacyjną, co nie zaszkodzi również przy termoizolacji styropianem.
W najprostszy sposób strop betonowy ocieplimy, układając na nim w dwóch warstwach płyty ciepłochronne, ale jeśli chcemy wykorzystać strych na cele gospodarcze ocieplenie, powinniśmy przykryć podłogą, która może być drewniana lub betonowa.
Do ocieplenia stropu pod podłogą drewnianą używamy wełny mineralnej o małej lub średniej gęstości. Pod ociepleniem konieczne jest ułożenie folii paraizolacyjnej, która musi szczelnie przykrywać strop, a połączenia poszczególnych pasów powinny zachodzić ok. 10 cm na siebie.
Ponieważ na wełnie nie można ułożyć bezpośrednio drewnianej podłogi, konieczne jest umocowanie legarów o wysokości odpowiadającej grubości ocieplenia (ok. 25 cm). Ich stabilne zamocowanie do niezbyt równego stropu może być trudne, dlatego lepiej zastosować krzyżowy układ legarów złożony z desek grubości 4-5 cm i o szerokości ok. 12-13 cm.
Pierwszą warstwę mocujemy pionowo kątownikami do stropu na kołki rozporowe, wstępnie ją poziomując. W miejscach większych prześwitów podbijamy kliny, a szczeliny wypełniamy pianką montażową. Drugą warstwę montujemy prostopadle, korygując ewentualnie poziom przez podkładki lub zestruganie w miejscach połączeń.
Zamocowane legary powinny tworzyć kratownicę o bokach ok. 60-70 cm. Po ułożeniu ocieplenia na wierzchu legarów układamy folię paroprzepuszczalną, a następnie łaty dystansowe. Na tak przygotowanym podłożu można już mocować pokrycie podłogowe z desek lub płyt OSB.
Podłogę na strychu możemy też wykonać jako wylewkę betonową. W takim przypadku do ocieplenia użyjemy płyt styropianowych odmiany EPS 100, ułożonych w dwóch warstwach z przesunięciem styków.
Betonowy jastrych powinien mieć grubość co najmniej 4 cm i warto zazbroić go siatką przeciwprężną zapobiegającą pęknięciom lub wzmocnić dodatkiem tzw. zbrojenia rozproszonego. Zatarty na gładko jastrych powinniśmy przynajmniej pomalować farbą do betonu, co zapobiegnie jego pyleniu.
Autor: Cezary Jankowski
Opracowanie: Aleksander Rembisz
Zdjęcia: Paroc, budujemydom.pl, ISOVER, Rigips, Rockwool
Komentarze