2023-06-18 13:24:02 
Jakich formalności wymaga budowa tarasu?
Budowa tarasu przy budynku jednorodzinnym w zasadzie nie wymaga podjęcia żadnych działań formalnych, jeśli będzie to taras naziemny o powierzchni do 35 m2, ale przy większej powierzchni konieczne będzie zgłoszenie w starostwie zamiaru jego budowy.
Jednak może pojawić się problem interpretacyjny w kwestii doprecyzowania pojęcia „taras ziemny” zwłaszcza, gdy będzie on znacznie wyniesiony ponad powierzchnię terenu, gdyż potraktowanie go jako „nie ziemny” skutkuje koniecznością uzyskania pozwolenia na budowę.
Pewne ograniczenia wprowadzają również przepisy o warunkach zabudowy, które dopuszczają lokalizację takiego obiektu w odległości nie mniejszej niż 1,5 m od granicy działki, a także trzeba sprawdzić lokalne unormowania w zakresie zabudowy określone np. w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP), wydanych warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (WZiZT) dla tej posesji oraz w innych aktach prawa miejscowego.
Postawienie tarasu niezgodnie z powyższymi przepisami może skończyć się wydaniem nakazu jego rozbiórki, nawet, jeśli taka budowla nie wymaga zgłoszenia.
Wybieramy konstrukcję
Konstrukcja nośna tarasu, a zwłaszcza jej posadowienie na gruncie zależeć będzie od wysokości tarasu nad otaczającym dom terenem. Poziom tarasu powinien znaleźć się przynajmniej 5-8 cm poniżej progu do podłogi w przylegającym do niego pomieszczeniu.
W typowych warunkach posadowienia domów jednorodzinnych znajduje się na wysokości 50-70 cm ponad poziomem otaczającego terenu, co wymagać będzie utworzenia - w przypadku lekkiej konstrukcji drewnianej - odpowiednio rozmieszczonego rusztu nośnego opartego na podporach o wymaganej wysokości.
Do jego budowy wykorzystuje się najczęściej belki drewniane w układzie krzyżowym spoczywające na betonowych lub drewnianych słupkach, a na pokrycie wykorzystujecie deski s drewna krajowego lub w wersji luksusowej, z różnych gatunków drewna egzotycznego.
Alternatywnie konstrukcję nośną można utworzyć z profili stalowych i drewnianego płatowania, a na pokrycie wykorzystać deski kompozytowe układane z użyciem systemowych połączeń i akcesoriów.
Przygotowanie terenu pod zabudowę
Na obszarze, na którym będziemy budować taras trzeba usunąć warstwę ziemi uprawnej oraz wyznaczyć charakterystyczne punkty jego konstrukcji. Zależnie od rodzaju gruntu i wybranego sposobu posadowienia słupków zdejmujemy warstwę gruntu na głębokość 15-30 cm, ale na podłożu piaszczystym grubość tej warstwy może być nawet mniejsza.
Na tak przygotowanym terenie musimy wyznaczyć miejsca osadzenia słupków i trzeba to zrobić z dużą dokładnością liniowego ich ustawienia. Już na tym etapie powinniśmy zdecydować o kierunku układania pokrycia ze względu na ułatwieniu spływu wody po powierzchni tarasu i ochrony przed tworzeniem się kałuż przy ścianie domu.
Typowy układ tworzą belki biegnące prostopadle do ściany domu niekiedy z niewielkim nachyleniem i taki sam kierunek ułożenia będą miały deski pokrycia, co ułatwi powierzchniowy odpływ wody, jak i przez szczeliny między nimi.
Do wyznaczenia linii ustawienia słupków konieczne będzie rozmieszczenie palików wzdłuż ściany domu i przy krawędzi tarasu, które później posłużą do zamocowania sznurów wyznaczających osie stawianych słupków.
Standardowo przyjmuje się rozstawienie słupków w rzędzie co 1,0-1,2 m, a poszczególne rzędy ustawia się w podobnej odległości. Wstępnie lokalizacje poszczególnych słupków zaznaczamy np. wbiciem palika, a precyzyjne ich ustawienie skorygujemy podczas montażu.
Utworzenie słupków i ich wypoziomowanie
Pierwszą czynnością będzie wstępne określenie wysokości słupków, w taki sposób, aby powierzchnia docelowej podłogi tarasu znalazła się dostatecznie nisko względem progu wejściowego (5-8 cm). Musimy więc ustalić grubości poszczególnych warstw konstrukcyjnych oraz pokrycia i zsumować c te wartości.
Przykładowo przyjmując przekrój belek nośnych b × h jak 8 × 10 cm, a łat montażowych 5 × 7 cm m oraz poszycia grubości 3,2 cm wysokość takiej konstrukcji wyniesie więc ok. 20 cm (10 cm + 7 cm + 3,2 cm) zatem wierzch słupków do oparcia belek nośnych powinien znaleźć się przynajmniej 25 cm poniżej progu w wyjściu na taras.
Taką rzędną należy zaznaczyć na ścianie domu i przyjąć ją jako wartość bazową do wyznaczenia poziomu wszystkich słupków. Przy takich pomiarach nieocenioną pomocą będzie użycie poziomnicy laserowej, dzięki której - zwłaszcza w warunkach słabego oświetlenia - możemy „przenieść” poziom na znaczne odległości. W tradycyjny sposób można to zrobić korzystając z pomiarowego węża wodnego lub mnij dokładnie, za pomocą długiej łaty i poziomnicy.
Słupki nośne zależnie od ich wysokości wykonuje się jak betonowe na całej długości lub jako drewniane oparte na betonowym fundamencie. Betonową cześć fundamentową trzeba osadzić na głębokość ok. 30 cm na gruntach piaszczystych lub 60 cm na glinach. Wykopy najłatwiej zrobić przy użyciu świdra do gruntu o średnicy ok. 25 cm.
Wypełnione betonem dołki przykrywamy wypoziomowanymi bloczkami np. fundamentowym, gdy mocowane będą słupki drewniane albo ustawiamy odpowiedni przyciętą rurę szalunkową o średnicy 20 cm i wypełniamy ją betonem równo z jej wierzchem.
Słupki drewniane wymagają zamocowania na betonowym podłożu z wykorzystaniem łączników stalowych przykręconych do bloczków przy użyciu łączników kątowych o kołków rozporowych. Pod uchwytem należy podłożyć paski papy, co uchroni drewno przed wchłanianiem wilgoci z gruntu.
Na słupkach betonowych koniecznych do wykonania zwłaszcza przy dużej wysokości wyniesienia tarasu, kotwy do zamocowania belek nośnych można będzie osadzić podczas ich układania, zalewając zaprawa montażową trzpienie uchwytów.
Grunt pod tarasem wypełnia się kruszywem utrudniającym wzrost roślin np. grubym piaskiem czy pospółką i przykrywa geowłókniną, która pozwala na odprowadzenie wody opadowej przenikającej przez pokrycie.
Montaż rusztu krzyżowego
Montaż rusztu krzyżowego na słupkach rozpoczynamy od rozstawienia belek nośnych i zamocowaniu ich do słupków tworząc niekiedy nachylenie ok. 1%. Przy słupkach drewnianych koryguje się odpowiednio ich wysokość, przycinając lub dodając podkładki i łączy z belkami przykręcając kątowe złącza.
W przypadku słupków betonowych w ustalonym miejscu wierci się duży otwór, do którego wprowadza się trzpień chwytu mocującego belkę. Otwór wypełnia się rzadką zaprawą montażową, a belkę opuszcza ją do oparcia się na podporach montażowych, ustalonych przy osadzaniu belki „na sucho”
Kolejny etap to zamocowanie legarów montażowych w rozstawieniu co ok. 50 cm przy użyciu długich wkrętów ciesielskich i/bądź złączy kątowych.
Montaż odeskowania
Deski tarasowe mocuje się do legarów za pomocą wkrętów przechodzących przez wierzch pokrycia lub spinkami, gdy montujemy deski kompozytowe. Do mocowania wkrętami należy użyć wyrobów ze stali nierdzewnej lub mosiądzu, gdyż zwykłe ocynkowane szybko pokryją się rdzą, a przy kontakcie z drewnem egzotycznym wokół nich mogą pojawić się nieestetyczne plamy, przebarwienia.
Deski mocuje się w dwóch miejscach do każdego legara w odległości, co najmniej 1,5 cm od krawędzi deski i po uprzednim jej nawierceniu. Desek nie układa się na styk, lecz pozostawia 3-5 mm szczelinę, co zapobiegnie deformacji pokrycia na skutek pęcznienia i kurczenia się drewna. Wykorzystując pokrycie z paneli kompozytowych osadzonych na systemowym stelażu sposób montażu przeprowadzamy zgodnie z zaleceniami producenta.
Forma wykończenia krawędzi tarasu zależeć będzie od jego wysokości ponad terenem oraz rodzaju pokrycia. Przy nieznacznym wyniesieniu nad gruntem, obramowanie utworzą pionowo przykręcone deski do brzegów pokrycia, a przy profilach kompozytowych systemowe zaślepki i listwy brzegowe. Trzeba pamiętać o zapewnieniu przewietrzania przestrzeni podtarasowej, a także dostępu do niej.
Autor: Cezary Jankowski
Opracowanie: Aleksander Rembisz
Zdjęcie główne: T. Rybarczyk
Komentarze