Układanie płytek ceramicznych i zabudowa wanny

Krok pierwszy: zaplanowanie powierzchni pod okładzinę ceramiczną

Właściwą czynnością bezpośrednio poprzedzającą klejenie płytek jest ich optymalne rozplanowanie na danej powierzchni. Harmonijny wygląd osiągniemy wtedy, gdy płytki ułożymy na niej symetrycznie. Aby po obu stronach ściany uzyskać całe bądź równo docięte płytki, na początek powinniśmy wyznaczyć pionową linię biegnącą dokładnie na środku danej powierzchni. Od tej linii rozpoczynamy układanie płytek. Elementy ucięte po obu stronach powinny być wówczas większe, niż połowa szerokości płytki.

W przypadku ścian, naroży zewnętrznych, słupków lub wystających krawędzi muru, zawsze rozpoczynamy całą płytką, zostawiając ewentualne elementy cięte przy kątach wewnętrznych. Jeżeli dwie stykające się płaszczyzny pionowe mają być różnej wysokości, należy rozpocząć od rozplanowania w dolnej części ściany całej płytki i zakończyć w górnej części również całą płytką. Po oznaczeniu wysokości zaczynamy od góry całą płytką - cięta płytka znajdzie się w najniższym rzędzie. We wnękach, np. przeznaczonych na grzejnik, powierzchnię ściany dzielimy tak, aby przycięta płytka znalazła się na środku lub przycięte na taką samą szerokość elementy umieszczamy po obu stronach wnęki.

W przypadku okładzin na posadzce również wykorzystujemy oś układu płytek - powinna ona biec równolegle do dłuższej ściany. Od wyznaczonej linii rozpoczynamy układanie spoiną lub od środka całej płytki. W przejściach prowadzących do sąsiadujących ze sobą pomieszczeń, układ płytek na podłodze powinien uwzględniać niezaburzony przebieg fug. Spoiny dylatacyjne i docinane płytki układamy pod skrzydłem drzwiowym.

Krok drugi: przygotowanie płytek

Kiedy plan rozłożenia płytek zostanie już ustalony, przystępujemy do ich docinania wedle wymiarów. Przecinarkę do płytek ustawiamy na żądany wymiar, a następnie układamy płytkę na ograniczniku, lekko ją dociskając i wyznaczając krawędź przecięcia. Docinane elementy zawsze powinny być co najmniej połową wielkości płytki.

Przykładamy płytkę wzdłuż zarysowania i dociskamy dźwignię lub korzystamy ze szczypców bądź obcęgów "papużek", by przełamać materiał. Boczne docięcia wymierzamy i zaznaczamy na płytce, a następnie wycinamy szlifierką kątową. Ewentualne otwory, np. pod przyłącza armatury, wycinamy szlifierką z okrągłą nakładką diamentową. W przypadku bardzo twardych płytek ceramicznych należy zrezygnować z przecinarki i zaznaczyć rylcem linię cięcia, a następnie, ostrożnie opukując młotkiem drugą stronę płytki wzdłuż wyznaczonej linii, usunąć zbędny fragment. Ostre krawędzie szlifujemy nakładką diamentową lub szlifierką.

Krok trzeci: klejenie płytek ceramicznych na ścianie

Adekwatnie do materiału okładzinowego (jego formatu, koloru, stopnia odkształcalności) oraz warunków na budowie i oczekiwań inwestora, należy dobrać odpowiednią zaprawę klejową. Dla późniejszych użytkowników istotne kryterium stanowić mogą również kwestie ekologii, takie jak niska emisyjność substancji lotnych. W wyborze odpowiedniej zaprawy pomaga firma Sopro, która oferuje cały szereg funkcjonalnych produktów o niskiej zawartości chromianów, zgodnie z Rozporządzeniem (WE) Nr 1907/2006, załącznik XVII.

Jeśli wymagany jest szybki postęp prac, należy wybrać kleje szybkowiążące, takie jak wysokoelastyczna, wielofunkcyjna zaprawa klejowa szybkowiążąca Sopro No. 1 (404), która świetnie nadaje się do układania okładzin ceramicznych oraz płytek i płyt, także konglomeratów czy płytek na ogrzewaniu podłogowym. Dzięki szybkiemu wiązaniu kolejne etapy prac, takie jak fugowanie, można rozpocząć znacznie wcześniej. W przypadku jasnych okładzin z kamienia naturalnego, mozaiki szklanej oraz płytek ceramicznych właściwym rozwiązaniem będzie biała, elastyczna zaprawa klejowa Sopro FF 455. Z wielkoformatowymi gresami na ścianach doskonale poradzi sobie zaś wyjątkowo wydajna, o zredukowanym pyleniu, wysokoelastyczna, super lekka zaprawa klejowa Sopro FKM® XL 444.

Przygotowanie zaprawy zaczynamy od nalania czystej wody do naczynia i dozowania suchej zaprawy klejowej. Mieszamy mechanicznie, aż do uzyskania jednolitej, pozbawionej grudek konsystencji. Następnie pozostawiamy na 3-5 minut i mieszamy ponownie. Listwę wykańczającą ustawiamy na wymaganej wysokości jako górną krawędź okładziny z płytek. Gładką stroną kielni, silnie dociskając do podłoża, nakładamy cienką warstwę kontaktową kleju, a następnie kielnią zębatą wykonujemy warstwę grzebieniową. Płytkę nakładamy na świeżo rozprowadzoną warstwę grzebieniową, lekko przesuwamy po ukosie i powracamy do ostatecznego położenia. Następną płytkę przykładamy do krawędzi poprzedniej, dociskamy i przesuwamy, powracamy do ostatecznej pozycji. W ten sposób eliminujemy gromadzenie zaprawy klejowej w spoinie.

Przy układaniu mozaiki szklanej docięty "plaster" mozaiki należy ułożyć na świeżej warstwie kleju, a następnie docisnąć równomiernie do podłoża pacą gumową. W obszarach uszczelnianych płytki klei się bezpośrednio do maty uszczelniającej Sopro AEB lub wyschniętej powłoki uszczelniającej Sopro DSF® 523 lub tzw. folii w płynie - Sopro FDF 525.

Krok czwarty: układanie płytek ceramicznych na podłodze

Do układania płytek na podłodze przystępujemy po zakończeniu montażu okładzin ściennych i wcześniejszym uszczelnieniu oraz rozmierzeniu układu płytek. By przyspieszyć prace, można zdecydować się użycie zapraw klejowych szybkowiążących. Na podłoże nakładamy warstwę kontaktową, a następnie wykonujemy warstwę grzebieniową. Specjaliści zalecają klejenie okładzin na wszystkich posadzkach metodą kombinowaną - zaprawę klejową nanosimy więc na spód płytki, dzięki czemu unikamy pustek powietrznych pod okładzinami. Płytkę przykładamy do poprzedniej, przesuwamy, powracamy do żądanego położenia i dociskamy - dokładnie jak w przypadku okładzin ściennych. W narożach, płytki wsuwamy pod płytki ścienne. Równość ułożenia kontrolujemy poziomnicą, a ewentualne zabrudzenia z kleju usuwamy na bieżąco, przed stwardnieniem zaprawy. Aby przy układaniu mozaiki uzyskać równą powierzchnię, należy docisnąć ją gumową packą, pamiętając o zachowaniu wcześniej wykonanych spadków w narożu prysznicowym.

Krok piąty: zabudowa wanny

W zależności od wielkości pomieszczenia, indywidualnych preferencji inwestora oraz oczekiwanego efektu końcowego, do dyspozycji mamy szeroką paletę barw, form i materiałów wykończeniowych. Jednym z zauważalnych trendów ostatnich lat są wolnostojące urządzenia sanitarne, w mniejszych pomieszczeniach popularność zyskują zaś rozwiązania oszczędzające miejsce. Wyposażenie łazienki zostaje wkomponowane w całość poprzez obłożenie płytkami. Aby obudować wannę, musi najpierw powstać konstrukcja, na której będzie można położyć płytki. Można ją wykonać z bloczków z betonu komórkowego, alternatywnie można użyć dostępnych na rynku łatwych w obróbce płyt.

Prace zaczynamy od wymierzenia dokładnej powierzchni zabudowy, po czym przycinamy płyty na żądany wymiar i mocujemy klejem. Aby zamocować płytę, klej należy nałożyć zarówno w miejscu jej połączenia z wanną, jak i na podłoże oraz na styczne krawędzi płyt. Płytę osadzamy i kontrolujemy jej położenie za pomocą poziomnicy, nadmiar kleju usuwając kielnią lub gąbką. Po związaniu kleju można zacząć układać płytki bezpośrednio na obudowę wykonaną z płyt budowlanych. W zależności od chłonności użytych płyt budowlanych, należy zastosować odpowiedni preparat gruntujący.

Realizacja nowoczesnego i profesjonalnie wykonanego salonu kąpielowego to zadanie składające się z wielu etapów. Kiedy zamocowana zostanie ostatnia płytka, pozostaje wykończenie - czyli spoinowanie. Podłoże przygotowane, elektryczne ogrzewanie podłogowe zainstalowane, uszczelnienie powierzchni wykonane - to znak, że pora na montaż płytek ceramicznych.