2020-07-09 06:30:45 
Gdzie zamontować grzejniki?
Przy wyborze lokalizacji grzejnika należy kierować się zasadą montowania go w pobliżu miejsca, gdzie powstają największe straty ciepła - z reguły umieszczamy je pod oknami. Jeśli będzie ustawiony z dala od okien, uzyskamy znaczne różnice temperatury w poszczególnych częściach pomieszczenia, odczuwalne szczególnie w mroźne dni.
Również na komfort cieplny pomieszczeń wpływa sposób przekazywania ciepła przez grzejnik - zależnie od jego rodzaju, dominujące może być przekazywanie ciepła przez promieniowanie lub przez konwekcję (unoszenie).
Z reguły korzystniejsze jest montowanie grzejników o dużym udziale ciepła oddawanego przez promieniowanie, gdyż konwekcja powoduje tworzenie się "poduszki" ciepłego powietrza pod sufitem, a jednocześnie utrzymywanie dość niskiej temperatury przy podłodze.
Zmniejszenie tego efektu można uzyskać przez przykrycie grzejnika parapetem, który odchyla strumień ogrzanego powietrza do wnętrza pomieszczenia.
Nie może on jednak utrudniać cyrkulacji powietrza i trzeba zachować przynajmniej 15 cm odstęp miedzy parapetem, a wierzchem grzejnika. Przykrycie przyda się również nad grzejnikiem wewnętrznym, ograniczając powstawanie smug na ścianie z osiadającego kurzu.
Jaka moc grzejna?
Wielkość grzejników dobierana jest z uwzględnieniem strat cieplnych pomieszczenia oraz parametrów pracy instalacji grzewczej. Straty cieplne poszczególnych pomieszczeń określone są najczęściej w projekcie domu, a jeśli takich informacji nie ma to można zlecić ich wyliczenie lub przyjąć wskaźnikową wartość, która dla większości pomieszczeń spełniających aktualne normy ciepłochronności wynosi 40-60 W/m².
W instalacjach remontowanych można posłużyć się analogią do wielkości starego grzejnika, jeśli nie zmieniło się zapotrzebowanie na ciepło np. poprzez wymianę okien czy ocieplenie ścian. Faktyczna moc grzejnika nie jest wielkością stałą i zależy od wielu czynników - temperatury wody zasilającej i powrotnej, temperatury otoczenia, lokalizacji, przeszkód na drodze oraz rozchodzenia się ciepła.
Potrzebna do ogrzania pomieszczenia, moc grzejnika zmienia się też w zależności od warunków atmosferycznych i przy projektowaniu obliczana, dla najniższych temperatur występujących w tym regionie - od minus 10º C do minus 20º C.
Przy doborze grzejnika korzystamy z tzw. mocy nominalnej podawanej przez producenta dla określonych parametrów pracy instalacji grzewczej.
W starych systemach ogrzewania przyjmowano parametry pracy dla wartości 90/70/20, co oznaczało, że założoną moc grzewczą, grzejnik uzyskiwał gdy temperatura wody zasilającej wynosiła 90º C, wody na powrocie 70º C i przy temperaturze pomieszczenia 20º C, ale obecnie nominalna moc grzewcza podawana jest najczęściej dla parametrów 70/60/20.
Jednak większość nowych instalacji pracuje na niższych parametrach - zależnie od rodzaju kotła, ekonomiczne temperatury zasilania wynoszą 50-65º C, a wody na powrocie 40-60º C, zatem do przekazania takiej samej ilości ciepła grzejnik powinien być odpowiednio większy.
Ich producenci dysponują tabelami przeliczeniowymi na podstawie, których można dokonać korekty wielkości grzejnika do innych niż standardowe parametry pracy instalacji. Przykładowo grzejnik, który przy parametrach nominalnych 70/60/20 uzyskuje moc 1000 W, w instalacji pracującej w reżimie 50/40/20 uzyska moc jedynie ok. 350 W.
Jaki grzejnik wybrać w modernizowanej instalacji c.o.?
Wybierając rodzaj grzejnika musimy uwzględnić wymagania, jakie stawia cały system ogrzewania, jak też możliwości jego zamontowania. W rozbudowywanych instalacjach lub poddawanych remontowi łącznie z wymianą rur, najczęściej montowane są grzejniki płytowe o gładkiej powierzchni czołowej, dostępne w bogatym asortymencie wymiarów i typów.
Płaska konstrukcja nie zajmuje wiele miejsca i ułatwia utrzymanie grzejnika w czystości. Zależnie od typu, mogą to być konstrukcje jedno-, dwu - lub trzypłytowe, wyposażone w wewnętrzny radiator oraz przystosowane do podłączenia w tradycyjny sposób lub od podłogi, co zapewnia całkowite ukrycie elementów przyłączeniowych.
Ze względu na ograniczoną odporność korozyjną blachy stalowej, z jakiej są wykonane, powinny być instalowane w zamkniętych obiegach grzewczych i z obiegiem pompowym. Przy pracach remontowych ograniczonych do wymiany jedynie samych grzejników, często montowane są grzejniki członowe, złożone z połączonych ze sobą żeberek aluminiowych, tworzących zestawy o wymaganej mocy grzewczej.
Wykończone lakierem lub pasywowane powierzchnie nie wymagają już malowania, a ukształtowane w nich kanały cyrkulacyjne zapewniają odpowiednie ukierunkowanie strumienia ciepłego powietrza.
Nadają się szczególnie do montażu w starych instalacjach grzewczych, gdyż duże przekroje wewnętrzne nie ograniczają zbytnio przepływu w obiegach grawitacyjnych, a taki sam sposób podłączenia ułatwia zastąpienie starych grzejników żeliwnych.
Jako uzupełnienie w instalacji grzewczej instalowane są grzejniki łazienkowe, najczęściej w formie drabinki umożliwiającej np. suszenie ręczników. Dostosowane są również do zamontowania w nich grzałki elektrycznej, dzięki czemu poza sezonem grzewczym uzyskamy niezależne źródło ciepła w łazience.
Uwaga na błędy
Przy remoncie lub modernizacji domowej instalacji grzewczej trzeba uwzględnić szereg czynników wpływających na prawidłowe funkcjonowanie ogrzewania, zwracając uwagę zwłaszcza na najczęściej popełniane błędy. Oto one:
- Przy doborze mocy grzejnika, lepiej zamontować urządzenie grzewcze o nieco większej wydajności cieplnej. Pozwoli to na wydajną pracę instalacji przy niższej temperaturze wody zasilającej, co korzystnie wpływa na sprawność urządzeń grzewczych. Poprzez dławienie przepływu zaworem ręcznym lub termostatycznym bez problemu dostosujemy wtedy rzeczywistą moc grzejną, do aktualnych potrzeb.
- Doprowadzenie rur do grzejnika nie może powodować zasyfonowania obiegu instalacji, np. poprzez umieszczenie grzejnika poniżej rury zasilającej, gdyż prowadzi to do powstania korka powietrznego i zaniku przepływu wody. Jeśli zajdzie taka konieczność w najwyższym punkcie doprowadzenia, należy zamontować odpowietrznik samoczynny.
- Zamontowanie grzejnika naściennego wymaga stabilnego osadzenia wsporników w murze, gdyż może on ważyć nawet kilkadziesiąt kilogramów. Problem ten występuje zwłaszcza przy mocowaniu grzejników na ścianach utworzonych z płyt gipsowo-kartonowych. Przy dużych grzejnikach należy oprzeć je na odpowiednio dostosowanych do niego podporach, które przeniosą jego ciężar na podłogę.
- Jeśli w instalacji centralnego ogrzewania, wykonanej z rur miedzianych instalujemy grzejniki aluminiowe, do wody grzewczej powinien być dodany preparat (inhibitor korozji) chroniący przed szkodliwymi dla trwałości jej elementów procesami elektrochemicznymi. Instalacja taka musi pracować w obiegu zamkniętym, gdyż częste uzupełnianie wody znacząco zmniejsza skuteczność środka antykorozyjnego.
- Grzejniki łączymy z instalacją zawsze za pośrednictwem dwóch zaworów, umieszczając na zasilaniu zawór regulacyjny, a na powrocie zawór odcinający. Pozwoli to na ewentualne zdjęcie grzejnika bez konieczności spuszczania wody z całej instalacji. Zawór regulacyjny przystosowany do założenia głowicy termostatycznej montujemy w takim położeniu, aby głowica leżała w pozycji poziomej.
Auto: Redakcja BudownicwaB2B
Opracowanie: Klaudia Tomaszewska
Zdjęcie otwierające: PURMO
Komentarze