Pomieszczenia sanitarne w hotelach i pensjonatach

Podstawowe wymagania wyposażenia łazienki

Warunki techniczne oraz wyposażenie łazienek w tych obiektach określają liczne rozporządzenia i normy uwzględniające również ich kategorię, a we wszystkich nowo budowanych bądź modernizowanych budynkach muszą być zaprojektowane indywidualne węzły higieniczno-sanitarne.

Łazienki te muszą spełniać ogólne wymagania dla takich pomieszczeń, a w szczególności:

• drzwi do łazienki powinny otwierać się na zewnątrz lub można stosować drzwi przesuwne (wówczas skrzydło musi być od zewnętrznej strony lub chować się w grubości ściany),
• szerokość wejścia "w świetle" musi mieć min. 80 cm,
• każda łazienka nieposiadająca otwieranego okna musi mieć wentylację grawitacyjną - jeśli ciąg w przekroju kanału wentylacji grawitacyjnej nie zapewnia wymiany powietrza określonej przepisami szczegółowymi, należy zapewnić wentylację mechaniczną,
• łazienka o kubaturze poniżej 6,5 m³ musi mieć wentylację mechaniczną.

Antypoślizgowa niecka brodzika prysznica. fot. Roca

Natomiast ich podstawowe wyposażenie stałe powinno składać się z natrysku lub wanny z zabezpieczeniem antypoślizgowym, umywalki z blatem lub półką, miski ustępowej, lustro z górnym lub bocznym oświetleniem, uniwersalnego gniazdka elektrycznego.

Oczywiście wyposażenie to może być rozszerzone przez dodatkowe elementy zależnie od klasy kategoryzacji i standardów ustalonych przez zarządcę obiektu.

Cisza jako wyznacznik komfortu w pensjonatach

Jedną z istotnych cech wpływających na komfort pobytu jest ochrona przed hałasem zewnętrznym jak i wewnętrznym. Skuteczną izolację akustyczną od dźwięków zewnętrznych powinna zapewniać odpowiednia konstrukcja ścian i okien uwzględniająca lokalizację obiektu, natomiast wyciszenie hałasów wewnętrznych, których częstym źródłem są piony i pomieszczenia sanitarne, wymaga nie tylko dobrej izolacji akustycznej przegród, ale również niskoszumnych przyborów i rur kanalizacyjnych.

Wymagania i warunki, jakie powinny spełniać przegrody budowlane pod względem ochrony przed hałasem, zawarte są odpowiednich normach, a średni poziom hałasu dla pomieszczeń mieszkalnych nie powinien przekraczać 30 dB w dzień i 25 dB w nocy, zgodnie z treścią PN-B-02151-2:2018-01 - Akustyka budowlana.

Również instalacje hydrauliczne w łazience muszą spełniać wymagania nie tylko estetyczne i higieniczne, ale również i akustyczne. Występujący najczęściej korytarzowy układ pomieszczeń hotelowych sprawia, że łazienki sąsiednich pokoi przylegają do siebie, co z jednej strony ułatwia prowadzenie instalacji wodno-kanalizacyjnej, ale sprzyja też wzajemnemu przenikaniu hałasów eksploatacyjnych.

Ich źródłem są przede wszystkim spłuczki i odprowadzane z nich ścieki, jak też „bębnienia” kropel wody podczas kąpieli spadających na misę brodzika czy przy napełnianiu wanny. Dość powszechne wykorzystywanie ścianek szkieletowych do wydzielenia poszczególnych jednostek mieszkaniowych nie zapewnia z reguły wystarczającej izolacyjności akustycznej.

Prowadzone wewnątrz nich instalacje - nawet przy grubościach stelaża 100 mm - nie są dobrze wyciszone, a przenikanie hałasu potęgują jeszcze nieszczelności w pokryciach i przejściach rur. Natomiast zadowalającą izolacyjność akustyczną - a przy tym stabilne podłoże do mocowania wyposażenia - zapewniają ścianki murowane z pełnej cegły ceramicznej bądź silikatowej o grubości przynajmniej 12 cm.

Gwarantują one tłumienie dźwięków na poziomie 45 dB, co w połączeniu z izolowanymi ściankami montażowymi po obu stronach pozwala na uzyskanie izolacyjności powyżej 50 dB. Konieczne jest również zapewnienie ochrony przed bocznym przenikanie hałasu na połączeniu ściany oddzielającej pokój od łazienki. Jeśli montaż przyborów tego nie wymaga, to można ją postawić jako szkieletową, ale z podwójnym opłytowaniem po obu stronach.

Istotna jest również lokalizacja pionów instalacyjnych. Powinny być one umieszczone od strony korytarza z ewentualnym dostępem właśnie z tamtej strony.

W kanalizacji pojawiają się trzy rodzaje dźwięków, które powodują hałasu przy przepływie ścieków postaci odgłosu opadania w pionowym odcinku rurociągu, odgłosu odbicia przy przejściu z poziomu do pionu (kolanko, trójnik) i odgłosu przepływu w poziomym odcinku rurociągu.

Prowadzenie rur przez szachty instalacyjne również może zwiększyć poziom hałasu - twarde ściany i brak wykładzin absorbujących powodują zwiększenie drgań materiałowych, a nawet rezonans płytowego pokrycia.

Niskoszumowa kanalizacja wewnętrzna Master 3 Plus. fot. Pipelife

Zdecydowane obniżenie poziomu hałasu spowodowanego spływem ścieków zapewniają rury kanalizacyjne od podwyższonym tłumieniu akustycznym. Obecnie na rynku znajduje się kilka rodzajów materiałów, z których wykonuje się systemy kanalizacji niskoszumowej.

Najczęściej wykorzystywany jest polipropylen PP o specjalnej strukturze wzmacniany odpowiednio dobranymi minerałami i formie wielowarstwowe, ale wyroby te powstają również na bazie modyfikowanego polietylenu PE-S2 oraz polichlorku winylu PVC.

Tworzywa te zapewniają dobre własności mechaniczne, a przepływ ścieków wywołuje powstawanie mniejszych drgań w ściankach rury.

Ważnym elementem w tłumieniu drgań instalacji są mufy nasadowe, będące elementem łączącym rury bezkielichowe montowane na pionach kanalizacyjnych. Ten sposób połączenia skutecznie zapobiega przenoszeniu drgań z rury na rurę, co dodatkowo podnosi izolacyjność akustyczną całego układu kanalizacyjnego.

Jak zadbać o higienę i bezpieczeństwo w łazience?

Specyficzny sposób użytkowania łazienek hotelowych wymaga zapewnienia niemal sterylnej czystości, jak też musi uwzględniać odbiegające często od normy zachowania gości hotelowych.

Wykończenie i rozmieszczenie wyposażenia powinno z jednej strony zapewniać wygodę użytkowania i jednocześnie ułatwiać sprzątanie. Regułą jest montowanie sedesów podwieszanych ze spłuczką ukrytą w ściance montażowej.

Podłoga nie może być zbyt śliska na mokro, a hydroizolację podpodłogową należy wyprowadzić na ściany do wysokości co najmniej 20 cm. Izolacji przeciwwilgociowej wymagają również ściany przylegające bezpośrednio do otwartej kabiny natryskowej czy wanny. Gość hotelowy nie zawsze jest w stanie od razu zorientować się w funkcjonowaniu wyposażenia łazienki.

Wszelkie urządzenia regulacyjne niewykorzystywane do bieżących potrzeb powinny być niedostępne dla gości. Warto też zadbać sposoby na uniknięcie przykrych niespodzianek poprzez:

• Ograniczenie temperatury c.w.u. do ok. 40°C. Można to uzyskać poprzez zamontowanie zaworów mieszających na pionie instalacyjnym;
• W podłodze należy zamontować wpust kanalizacyjny, co uchroni przed szkodami w przypadku niedokręcenia baterii, czy wręcz urwania podłączenia wody;
• Zabezpieczenia nadmiarowo-prądowe i przeciwporażeniowe instalacji elektrycznej powinny być dobierane indywidualne do każdej jednostki mieszkaniowej z uwzględnieniem selektywności wyłączeń w przypadku wystąpienia zwarcia;
• Gniazdka elektryczne należy osadzać na wkręty, a nie na zaczepy dzięki temu uniknie się ich wyrywania przy wyjmowaniu wtyczki;

Niewielka powierzchnia łazienki i bliskość pokoju sprawiają, że sprawna wentylacja łazienki ma istotny wpływ na samopoczucie gości hotelowych. Najlepszym rozwiązaniem jest wyposażenie obiektu w instalację nawiewno-wywiewną, przy czym nadmuch doprowadza się do pokoju, a wywiew w łazience.

Niezbędne rozwiązania do zapewnienia prawidłowej wentylacji w łazience - wentylacja mechaniczna i otwory w drzwiach. fot. PORTA

Można też instalować wentylację tylko wywiewną pod warunkiem zamontowania nawiewników okiennych. Przy takim rozwiązaniu nie jest wskazane montowanie wentylatora w łazience ze względu na wytwarzany dokuczliwy hałas. Lepiej zamontować wentylator kanałowy sterowany wyłącznikiem oświetlenia łazienki lub czujnikiem wilgotności powietrza.

Autor: Cezary Jankowski

Opracowanie: Aleksander Rembisz

Zdjęcie główne: FERRO