2020-09-24 06:00:00 
Wybór podłogi
Rodzaj posadzki musimy dostosować do przeznaczenia i sposobu użytkowania pomieszczenia, kierując się nie tylko względami estetycznymi, ale również walorami użytkowymi - trwałością, łatwością utrzymania w czystości, ochroną przed poślizgiem.
Ze względu na użyty do ich produkcji surowiec, a także zakres zastosowania pokrycia, posadzki można podzielić na trzy grupy:
- podłogi ceramiczne i kamienne,
- drewniane i drewnopochodne,
- z tworzyw sztucznych.
W zależności od tego stosujemy różne technologie ich układania.
Posadzki ceramiczne i kamienne są odporne nawet na długotrwałe zawilgocenie, środki chemiczne, łatwe do utrzymania w czystości. Odbierane są jako "zimne", gdyż łatwo odprowadzają ciepło, gdy staniemy na nich bosą stopą. Układamy je głównie w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności i podatnych na zabrudzenie - łazienkach, kuchniach, przedpokojach, ale mogą być również kładzione w pokojach dziennych.
Są też materiałem pierwszego wyboru w przypadku pokrywania powierzchni z ogrzewaniem podłogowym, zapewniają bowiem najlepszą efektywność przekazywania ciepła i odporność na zmienne temperatury.
Posadzki z drewna i materiałów drewnopochodnych mają dość zróżnicowane właściwości zależnie od odmiany drewna, kompozycji składu i technologii produkcji. Generalnie nie mogą być narażone na długotrwałe zawilgocenia, a ich powierzchnia powinna być zabezpieczona przed zabrudzeniem powłoką lakierniczą, woskiem czy olejem schnącym.
W czasie użytkowania dość często pojawiają się uszkodzenia pokrycia związane z wrażliwością materiału drzewnego na wahania wilgotności - pod wpływem tych zmian kurczą się i rozszerzają. Te pokrycia są odbierane jako "ciepłe". Drewno jest złym przewodnikiem ciepła, a przy prawidłowej ochronie powierzchni utrzymanie czystości nie sprawia kłopotów. Podłogi drewniane i drewnopochodne układamy głównie w pokojach dziennych, sypialniach, gabinetach, ale niektóre gatunki drewna można też kłaść w łazience czy kuchni.
Posadzki z tworzyw sztucznych występują w różnych wariantach o zupełnie odmiennym zastosowaniu. Wykładziny dywanowe (w tym również z naturalnej wełny) przeznaczone są przede wszystkim do pomieszczeń, gdzie wchodzi się bez butów (głównie sypialnie), gdyż nawet krótkowłose wykładziny typu biurowego trudno utrzymać w czystości. Są bardzo ciepłe w dotyku i pozwalają na bezspoinowe pokrycie podłogi.
Zupełnie inne własności mają wykładziny z PCW lub wracające do łask linoleum. Nadają się do pomieszczeń wilgotnych, a przy bezspoinowym ułożeniu zapewniają również izolację przeciwwodną. Z powodzeniem można je układać w kuchni, łazience, przedpokoju czy pomieszczeniach gospodarczych. Łatwo utrzymać je w czystości i są dość ciepłe w dotyku.
Sposoby układania posadzki i wymagana jakość podłoża
Stosownie do rodzaju pokrycia podłogowego i struktury podłoża, posadzki montowane są głównie metodą klejenia bądź luźnego mocowania w formie „pływającej podłogi”, ale niektóre materiały mogą być mocowane mechanicznie (przybijane, przykręcane), napinane na specjalnej konstrukcji i układane w postaci jednolitej, wylewanej warstwy użytkowej.
Niezależnie od rodzaju i metody układanej posadzki podłoże zawsze musi być stabilne bez wyczuwalnych ugięć pod obciążeniem, odpowiednio suche i niepylące, a jego równość i gładkość musi zapewniać uniknięcie widocznych pofalowań na powierzchni wykończonej posadzki.
W nowych budynkach podłożem dla podłóg jest najczęściej jastrych betonowy lub anhydrytowy, na którym można układać dowolne pokrycia podłogowe metodą klejenia i jako "pływająca podłoga".
Przed przystąpieniem do ułożenia posadzki podłoże musi być wysezonowane i dostatecznie suche - zwłaszcza przy planowanym ułożeniu podłogi z materiałów drewnianych lub drewnopochodnych. Przyjmuje się, że wilgotność jastrychu betonowego nie powinna być większa niż 3%, a anhydrytowego nawet poniżej 0,5%.
Podkłady na ogrzewaniu podłogowym muszą być wygrzane przez przynajmniej 14 dni, a przed ułożeniem pokrycia nie można dopuścić do wtórnego ich zawilgocenia, np. w wyniku braku ogrzewania w sezonie zimowym czy równoczesnego prowadzenia robót tynkarskich. Prawidłowo wykonane jastrychy - zwłaszcza samorozlewne, anhydrytowe - zapewniają wystarczającą równość podłoża pod praktycznie wszystkie rodzaje posadzek.
Jednak w przypadku wad wykonawczych, gdy nierówności przekraczają 2 mm na odcinku 2 m (po przyłożeniu łaty kontrolnej w różnych miejscach i kierunkach), konieczne może być wykonanie warstwy wyrównującej, zwłaszcza pod cienkie materiały wykładzinowe.
Do tego celu nie można wykorzystać zwykłych zapraw budowlanych, np. cementowa musiałaby mieć grubość ok. 3 cm i konieczne będzie użycie specjalistycznych jastrychów samorozlewnych, tworzących warstwę, np. 2-10 mm.
Grubość dodatkowej warstwy trzeba uwzględnić przy ustalaniu poziomów w pomieszczeniach i prześwitu pod drzwiami. Alternatywnym rozwiązaniem będzie zeszlifowanie jastrychu na równo przy użyciu specjalistycznych maszyn.
W przypadku układania pokrycia klejonego przy pomocy klejów dyspersyjnych lub polimerowych konieczne będzie zagruntowanie podłoża preparatem wnikającym w jego strukturę i zapewniającym wysoką przyczepność.
W pomieszczeniach, w których może okresowo występować zalewanie podłogi pokrytej płytkami ceramicznym (łazienka, pralnia, sauna) na podkładzie powinna być utworzona warstwa wodoszczelna - najczęściej nakładana z tzw. płynnej folii, która umożliwia bezpośrednie przyklejanie pokrycia.
Podłogi pływające montowane z paneli laminowanych lub winylowych, desek warstwowych czy niektórych odmian wykładzin wymagają ułożenia pod nimi warstwy podkładowej, która pełni rolę wyrównania podłoża i izolacji akustycznej. Jako podkłady wykorzystuje się folie lub płyty z tworzywa, tekturę falistą, korek, miękkie materiały pilśniowe.
Nowe pokrycie podłogowe nas starym podłożu
Roboty podłogowe należą do jednych z najbardziej uciążliwych. Z remontowanego pomieszczenia powinniśmy usunąć wszystkie meble i stojące na podłodze przedmioty, a prace - zależnie od ich zakresu - mogą potrwać od jednego dnia do ponad miesiąca. Decydując się na remont podłogi, musimy przede wszystkim ustalić, jaką chcemy ułożyć posadzkę i czy istniejące pokrycie można pozostawić jako podkład. Należy również uwzględnić to, jak zmieni się poziom podłogi, czy i o ile można będzie podciąć drzwi i czy między pomieszczeniami powstanie uskok.
Ponieważ konfiguracja układu „stara-nowa posadzka” może występować w wielu wariantach, podajemy najczęściej występujące konfiguracje pozwalające na bezpośrednie przykrycie istniejącej podłogi:
| Stara posadzka | Nowa posadzka |
| Deski, parkiet, mozaika | Panele, parkiet, wykładzina dywanowa, płytki ceramiczne (warunkowo) |
| Płytki ceramiczne | Panele, parkiet, płytki ceramiczne |
| Wykładzina PCW | Panele, wykładzina dywanowa lub PCW |
Oczywiście takie możliwości występują jedynie w sytuacji, gdy stara posadzka jest równa, stabilna, niezniszczona przez grzyby i pleśnie oraz dobrze trzyma się podłoża. W przeciwnym razie konieczne będzie jej zerwanie lub wyrównanie powierzchni w sposób odpowiedni dla określonego rodzaju podłogi.
Podłoga z desek, parkiet - wyrównanie powierzchni uzyskamy przez cyklinowanie, które jednocześnie usunie warstwę farby bądź lakieru, pasty do podłóg. Większe zagłębienia wyrównujemy szpachlówką do drewna.
Podłoga z płytek ceramicznych - do jej wyrównania używa się cienkowarstwowych zapraw samorozlewnych, a w przypadku pojedynczych zagłębień czy wybrzuszeń szpachluje zaprawą wyrównującą lub przez szlifowanie. Odstające pojedyncze płytki można odkuć, a zagłębienie wyrównać zaprawą. Na tak przygotowanym podłożu można kłaść wszystkie rodzaje materiałów podłogowych.
Podłogi z PCW - przyklejone płytki lub wykładzina rulonowa nie stanowią przeszkody do bezpośredniego ułożenia tzw. pływającej podłogi lub wykładziny. Jedynie w przypadku wyjątkowo „garbatej” powierzchni konieczne może być zeszlifowanie wzniesień.
Autor: Redakcja BudownicwaB2B
Opracowanie: Klaudia Tomaszewska
Zdjęcie otwierające: Baltic Wood
Komentarze