2022-04-04 08:27:37 
W nowo budowanym domu ustalenie docelowego poziomu podłogi parteru, grubości i układu warstw podpodłogowych należy przeprowadzić już na etapie robót ziemnych i fundamentowych. Można wtedy łatwo dostosować podłoże z uwzględnieniem pożądanej ciepłochronności podkładu i ochrony przed wilgocią zależnie od konkretnych warunków gruntowych.
W praktyce przy nieznacznym (20-25 cm) wyniesieniu docelowego poziomu „0” ponad otaczający teren zagłębienie w grunt pod podłogą wyniesie nie mniej niż ok. 0,4 m, co umożliwi stabilizację podłoża, zabezpieczenie przed wilgocią, termoizolację dostosowaną również do ogrzewania podłogowego i utworzenie podkładu pod dowolną posadzkę.
W celu zapewnienia ciągłości ochrony przeciwwilgociowej ułożonej na ścianach nośnych i podpodłogowej oraz połączenia ich na zakład, pozioma izolacja murów powinna być układana nieznacznie powyżej poziomu gruntu w postaci papowej membrany, której szerokość wychodzi 15-20 cm poza grubość fundamentu.
Pozwoli to na połączenie z izolacją podpodłogową, nawet wtedy, gdy znajdzie się na innym poziomie (niżej lub wyżej). Szczególną uwagę na prawidłowe zaizolowanie należy zwrócić w przypadku, gdy powyżej izolacji fundamentowej umieszczone zostaną warstwy podpodłogowe o zdolności podciągania kapilarnego (np. piasek, beton), które muszą być odizolowane przeciwwilgociowo również od ścian poprzez wywinięcie i złączenie izolacji ściana - podłoga.
Warstwy podpodłogowe
Rodzaj i grubość materiałów tworzących warstwy podpodłogowe dostosowujemy do warunków gruntowych. Na twardym i suchym podłożu wystarczy 10-15 cm podsypka z piasku lub pospółki i po zagęszczeniu wibratorem wzmocniona ok. 10 cm warstwą tzw. chudego betonu klasy C 8/10.
Na gruntach o małej zwięzłości i potencjalnie zagrożonych okresowym nawodnieniem w wykopie należy ułożyć geowłókninę chroniącą przed mieszaniem się gruntu z podsypem, a jego grubość zwiększa się do 20-25 cm.
Alternatywnie, w celu uzyskania lepszej izolacyjności cieplnej podsypkę zastępuje się keramzytem, który jednocześnie ogranicza zdolność podkładu do podciągania kapilarnego wilgoci. Ze względów technologicznych jego powierzchnia powinna być utwardzona warstwą betonu, co pozwoli, np. na oparcie podpór przy wykonywaniu stropu czy umożliwi transport. Na tym etapie budowy przerywa się prace związane z podłogą na gruncie i kontynuuje podczas robót instalacyjnych i wykończeniowych.
Drugi etap rozpoczyna ułożenie na podkładzie betonowym izolacji przeciwwilgociowej z grubszych odmian folii budowlanej z wywinięciem na ściany. Trzeba jednocześnie wyznaczyć przebieg stawianych później ścianek działowych i umieścić wzdłuż ich przebiegu odpowiednio szerokie pasy z papy, dodatkowo chroniące przed wilgocią.
Ciężkie ścianki działowe stawiane na podłożu „startują” z elementów o dobrej ciepłochronności, np. betonu komórkowego, co ograniczy ucieczkę ciepła do gruntu tą drogą. Kolejny krok to rozłożenie płyt izolacji cieplnej z twardych odmian styropianu, np. EPS 100 czy EPS 150 hydro albo polistyrenu ekstrudowanego XPS, co jest szczególnie zalecane przy zagrożeniu zamoknięciem.
Grubość termoizolacji spełniająca wymagania normatywne wynosi 12-15 cm. Natomiast w praktyce przyjmuje się przynajmniej 20, a w przypadku instalacji ogrzewania podłogowego nawet 25 cm. Ponieważ w podłodze na gruncie prowadzone są instalacje sanitarne i grzewcze ocieplenie układa się jako dwuwarstwowe, co jednocześnie zapewnia możliwość utworzenia izolacji cieplnej rur od strony gruntu i pomieszczenia.
Kolejną warstwą ochronną będzie folia izolacyjna przykrywająca płyty ociepleniowe, która zapobiega m.in. wnikaniu ciekłego jastrychu w szczeliny połączeń. Na obwodzie całej podłogi (wzdłuż ścian zewnętrznych i wewnętrznych) układana jest taśma dylatacyjna oddzielająca jastrych podłogowy od tych przegród.
Jeśli na podłodze przewidziano ułożenie ogrzewania, to stosownie do projektu takiej instalacji rozkładane są rury grzewcze po ewentualnym rozwinięciu folii z rastrem ułatwiającym równomierne ich rozmieszczenie.
Jastrych podłogowy o grubości 5-6 cm wykonuje się jako cementowy lub anhydrytowy, który stanie się podłożem pod ostateczny materiał pokrywający podłogę. Podkład podłogowy powinien wysychać przynajmniej miesiąc aż wilgotność podłoża spadnie poniżej 3% (jastrych cementowy) lub 0,5% (jastrych anhydrytowy).
Jest to szczególnie ważne, gdy planujemy wykonanie posadzki z drewna lub materiałów drewnopochodnych (parkiet, mozaika, panele podłogowe), gdyż wilgoć zawarta w podłożu doprowadzi do uszkodzeń warstwy nawierzchniowej.
Wymiana starej podłogi na gruncie
Konieczność przeprowadzenia poważnego remontu podłogi na gruncie wynika najczęściej z braku lub niedostatecznej izolacji cieplnej bądź przenikania wilgoci gruntowej. Poprawienie izolacyjności cieplnej podłogi wiąże się zawsze z koniecznością znacznego podwyższenia jej poziomu dodatkową warstwą podłogową o grubości przynajmniej 15-20 cm, zatem nie można tylko dołożyć ocieplenia, gdyż spowoduje to obniżenie pomieszczenia, konieczność przebudowy drzwi, instalacji grzewczej itp.
Dlatego konieczne będzie usunięcie wszystkich istniejących warstw podpodłogowych, a niekiedy nawet zagłębienie się w gruncie. W starych domach podłogi parteru układane były często na belkach i legarach opartych na murowanych lub betonowych słupkach zafundamentowanych w gruncie. Przestrzeń podpodłogowa była wentylowana przez otwory umieszczone w cokole domu, dzięki czemu nie gromadziła się tam wilgoć sprzyjająca niszczeniu drewnianych elementów.
Usunięcie takiego starego podłoża nie sprawia większych kłopotów, a odległość do gruntu powinna wystarczyć na ułożenie niezbędnych warstw podpodłogowych, jeśli wynosi przynajmniej 20-25 cm.
Kłopotliwe natomiast będzie ocieplenie podłogi na betonowym podkładzie - to często spotykany wariant przygotowania podłoża pod legary, na których przybijano podłogę z desek. Stosunkowo niewielka grubość łatwych do usunięcia elementów drewnianych sprawia, że trzeba skuć beton na całej powierzchni i pogłębić podłoże.
Przy tej operacji trzeba zwrócić uwagę na zapewnienie dostatecznego oparcia dla ścianek działowych, które z reguły stawiano bezpośrednio na podkładzie betonowym. Jego usunięcie i pogłębienie poziomu oparcia dla podłogi może spowodować zawalenie się takiej ścianki, dlatego trzeba przeprowadzić usuwanie betonu w jej sąsiedztwie odcinkami długości nie większej niż 1 m i jednocześnie utworzyć pod nimi betonowe oparcie na ławie sięgającej do poziomu warstwy stabilizującej grunt.
Na podmurówce - ławie układa się izolację przeciwwilgociową z dwóch warstw papy podkładowej sklejonej lepikiem na zimno, chroniącej przed podciąganiem kapilarnym wilgoci z gruntu. Niezależnie od rodzaju usuniętych warstw podłogowych, podłoże gruntowe powinno być wyrównane, a następnie utwardzone przynajmniej 10 cm warstwą chudego betonu zatartego na gładko.
Na tym podkładzie układamy izolacje przeciwwilgociową, która powinna sięgać aż do poziomu izolacji poziomej na ścianach fundamentowych. Do tego celu możemy użyć grubszej folii budowlanej lub papy podkładowej, na której kładziemy płyty ociepleniowe grubości 15-20 cm ze styropianu odmiany EPS 100 lub droższego, ale o lepszej ciepłochronności i wytrzymałości z polistyrenu ekstrudowanego XPS.
Dalsze prace remontowe przebiegają tak samo jak przy tworzeniu podłogi w nowym domu. Remont podłogi w użytkowanym domu prowadzony według powyższej technologii jest uciążliwy i na długi czas wyłącza pomieszczenia z użytkowania.
Dlatego technologię mokrą, połączoną z układaniem jastrychu cementowego, można zastąpić technologią suchą z użyciem płyt gipsowo-włóknowych. Przygotowanie podłoża gruntowego, ułożenie izolacji przeciwwilgociowej i ocieplenia wykonuje się w taki sam sposób jak przy podkładzie z ciekłego jastrychu. Z tym, że do ocieplenia należy użyć płyt z polistyrenu ekstrudowanego XPS, charakteryzujących się znacznie mniejszym ugięciem pod obciążeniem.
Autor: Redakcja BudownicwaB2B
Zdjęcie otwierające: Pfleiderer
Zdjęcia w tekście: Archiwum BD, Cz. Dąbrowski, Termo Organika, fermacell
Film: TV Budujemy Dom dla Wido
Gość fahofiec
30 Gru 2021, 04:36
Styropian na papę. Brawo!!!