2019-03-27 09:44:37 
Zakres i możliwości modyfikacji pokrycia podłogowego
W starych budynkach remont podłóg nie ogranicza się z reguły do wymiany jedynie samej posadzki, ale wymaga również modyfikacji warstw podkładowych. Jednocześnie można więc nie tylko zmienić pokrycie podłogowe jak i poprawić parametry akustyczne czy ciepłochronne stropu.
Planując technologię, remontu takiej podłogi trzeba brać pod uwagę dwa najistotniejsze ograniczenia – zachowanie dopuszczalnych obciążeń stałych dla konkretnej konstrukcji i stanu stropu oraz zachowanie pierwotnego poziomu wierzchniego pokrycia podłogowego.
Określenie wytrzymałości stropu może niekiedy wymagać przeprowadzenia ekspertyzy technicznej, gdy planuje się zwiększenie obciążeń ponad uprzednio występujące lub konstrukcja wykazuje objawy uszkodzeń (np. ugięcie, pęknięcia).
Zachowanie starego poziomu podłogi wynika z wymogu utrzymania jednolitości wysokości powierzchni podłogowej, bez tworzenia utrudniających komunikacje progów, a także uniknięcia konieczności dopasowania wysokości drzwi.
Stropy w budynkach, których wiek przekracza 50 lat to najczęściej konstrukcje żebrowe oparte na belkach stalowych bądź drewnianych. W jeszcze starszych rozwiązaniach spotyka się też stropy łukowe budowane głównie jako przykrycie piwnic. W większości przypadków, warstwy nośne pod posadzki układane były na drewnianych legarach z pokryciem deskami „na gotowo” lub jako podłoże pod np. parkiet.
Przestrzeń pomiędzy legarami wypełniana była często np. odpadami budowlanymi, gruzem, co w praktyce stanowiło bezużyteczne, a nawet szkodliwe obciążenie stropu i podczas prowadzenia prac remontowych powinno być usunięte.
Dzięki układaniu pokryć podłogowych na legarach po ich usunięciu uzyskuje się znaczne obniżenie poziomu podłogi (niekiedy powyżej 10 cm) co pozwala na modyfikacje podkładu poprzez ułożenie skutecznej np. izolacji cieplnej lub akustycznej.
Podkładowe warstwy wyrównujące
Żebrowe konstrukcje stropowe jak i wersje łukowe charakteryzują się głęboko profilowaną powierzchnią od strony podłogi, co wymaga wstępnego wyrównania koniecznego do ułożenia kolejnych warstw podłogowych.
Zdjęcie dolne: Warstwa wyrównująca między belkami stalowymi na płycie Klein/WPS, wykonana z kruszywa Leca® KERAMZYT, fot. Leca® (artykuł sponsorowany na portalu budujemydom.pl)
Strop na belkach stalowych - budowany był z belek o przekroju dwuteowym w rozstawieniu 90-120 cm, pomiędzy którymi wypełnienie wykonywano w formie płyty Kleina (cegły ze zbrojeniem bednarką), żelbetowej wylewki lub przy użyciu prefabrykowanych płyt WPS.
Przystosowanie takiego stropu do ułożenia betonowego podkładu wymaga wyrównania powierzchni stropu, co można osiągnąć wypełniając przestrzenie międzybelkowe np. podsypką z kruszywa keramzytowego, pokrycie płytkami z betonu komórkowego na zaprawie lub przez ułożenie płyt styropianowych odmiany EPS 100.
Stabilność kruszywa keramzytowego można osiągnąć mieszając je z zaczynem cementowym, który spoi ziarna tworząc zwartą, porowatą strukturę, po której można chodzić.
Tak utworzona warstwa wyrównująca powinna sięgać do wierzchu belek stalowych, lub nawet powyżej jeśli trzeba podnieść poziom podkładu. W podobny sposób wypełnia się zagłębienia w stropie łukowym wyrównując powierzchnię do szczytu łuku.
Na stropach drewnianych konieczne będzie odtworzenie w pewnym stopniu poprzedniej konstrukcji podkładu używając jednak innych materiałów. Typowa konstrukcja starego stropu drewnianego składała się z belek nośnych i prostopadle przybitych listew - legarów, na których spoczywały deski podłogowe.
Jeśli pokrycie jest w dobrym stanie technicznym może pozostać jako podkład pod nową posadzkę jeśli nie zmieni się przeznaczenie pomieszczenia lub nie przewiduje się poprawy akustyki stropu.
System suchych podkładów podłogowych
Wyeliminowanie mokrych robót przy wymianie podkładów podłogowych ogranicza wprowadzanie wilgoci technologicznej do pomieszczeń, a do następnych etapów prac można przystąpić niemal natychmiast bez oczekiwanie na stwardnienie, jak w przypadku jastrychu cementowego czy anhydrytowego.
Płyty przeznaczone do tworzenia suchego podkładu pod posadzkę dostępne są w dwóch formach materiałowych - jako gipsowo-włóknowe oraz cementowo-włóknowe.
Płyty wytwarzane na bazie gipsu przeznaczone są w zasadzie po układania w pomieszczeniach suchych, nie narażonych na trwałe zawilgocenie natomiast płyty cementowo-włóknowe można stosować w pomieszczeniach mokrych np. łazienkach, pralniach.
W skład systemu tzw. suchego jastrychu wchodzą też materiały wyrównujące podłoże w postaci samozagęszczającej się podsypki z kruszywa lekkiego (granulat betonu komórkowego) oraz podkład stabilizowany cementem przeznaczony do wypełniania nierówności nawet o grubości do ponad 20 cm. Płyt mają wymiary - 500x1500 mm (płyta g-w) lub 500x1250 mm (płyta c-w) co ułatwia transport, a grubość warstwy nośnej wynosi 20 mm lub 25 mm.
Płyty mogą być konfigurowane w różnych zestawienia - jako „surowe” lub zintegrowanym z płytą izolacyjną (styropian, wełna mineralna, miękka płyta wiórowa).
Jako wierzchnie ich pokrycie można wykorzystać praktycznie wszystkie rodzaje posadzek układanych jako pływające np. panele, lub związane z podłożem (parkiet, płytki ceramiczne), a montaż płyt podkładowych przebiega niemal bezodpadowo.
Konfiguracja warstw podłogowych pod suchy jastrych
Zależnie od wymagań stawianych nowemu podkładowi podłogowemu jak i dyspozycyjnej grubości warstw podłogowych, płyty do suchej zabudowy układane są bezpośrednio na wyrównanym podłożu bądź na warstwie izolacji termicznej albo akustycznej.
Jako kontaktową warstwę pod płyty kładzione na wstępnie wyrównanym pokryciu stropu żebrowego, łukowego czy deskowaniu wykorzystuje się najczęściej cienką podsypkę z kruszywa lekkiego o grubości przynajmniej 1 cm, która zapewni równomierne rozłożenie obciążenia na powierzchni.
W przypadku układania jej na deskowaniu, należy podłoże zabezpieczyć folią - podkładem uszczelniającym. Dodatkowe wyciszenie lub ochronę przed stratami ciepła umożliwi rozłożenie pod płytami twardej wełny mineralnej, styropianu lub użycie integrowanych z tymi materiałami płyt z systemu suchego jastrychu.
Wyciszenie od dźwięków uderzeniowych Δ Lw n, - zależnie od konfiguracji warstw podłogowych - może wynosić od ok. 11 dB do nawet 27dB, w przypadku zastosowania na stropie drewnianym podkładu w formie „plaster miodu” z wypełnieniem ciężkim kruszywem.
Jak układać suchy jastrych ?
Technologia układania pokrycia jest dość prosta i sprowadza się - po wstępnym wyrównaniu podłoża i rozłożeniu samodzielnych płyt z wełny lub styropianu - do ułożenia płyt, skręcenia i sklejenia ich na złączach, przy czym jest identyczna dla płyt gipsowo-włóknowych, jak i cementowo-włóknowych.
Płyty produkowane są jako dwuwarstwowe, fabrycznie sklejone z wzajemnym przesunięciem obu warstw. Dzięki temu utworzone są zakłady umożliwiające sztywne połączenie klejonych płyt przy minimalnej ilości odpadów. Płyty układa się rzędami łącząc je kolejno przez naniesienie kleju na zakładkę i skręcenie wkrętami.
Złącza w kolejnych rzędach powinny być przesunięte o ok. połowę długości płyty. Wzdłuż ścian należy utrzymać odstęp dylatacyjny o szerokości ok. 0,5 cm.
Do przecinania płyt wykorzystuje się pilarkę tarczową wyposażoną w podłączenie do odsysania pyłu. Tak wykonany podkład jest gotowy już następnego dnia do ułożenia dowolnej posadzki.
Autor: Cezary Jankowski
Opracowanie: Aleksander Rembisz
Zdjęcie otwierające: Fermacell
Zdjęcia w tekście: Knauf, Fermacell, Leca
Komentarze