Farby do ścian i elewacji

Farby emulsyjne (dyspersyjne)

Spoiwem farb emulsyjnych jest dyspersja wodna żywicy akrylowej (farby akrylowe), winylowej (polioctanu winylu lub polichlorku winylu - farby winylowe) albo kauczuku (farby lateksowe). Spotyka się też farby mieszane, np. lateksowo-akrylowe, winylowo-akrylowe.

Farby emulsyjne mają dobrą przyczepność do podłoża, są elastyczne, trwałe i odporne na ścieranie oraz inne uszkodzenia mechaniczne. Przepuszczają w różnym stopniu parę wodną (najsłabiej - farby winylowe), dzięki czemu ściana "oddycha". Są odporne na wilgoć. Tworzą gładką i jednolitą powłokę, którą można zmywać wodą z dodatkiem detergentów.

Szczególną odpornością na wilgoć, zmywanie i ścieranie odznaczają się farby lateksowe i farby akrylowo-lateksowe, dlatego nadają się do malowania ścian w łazienkach i kuchniach.

Farby emulsyjne stosuje się na wszystkie rodzaje podłoży:

• beton zwykły i porowaty;
• tynki (cementowe, cementowo-wapienne, żywiczne, gipsowe);
• mur z cegły ceramicznej i silikatowej;
• płyty gipsowo-kartonowe;
• płyty cementowo-włóknowe;
• drewno i płyty z materiałów drewnopochodnych;
• tapety papierowe;
• z włókien szklanych;
• tworzywa sztuczne;
• metale - po uprzednim zagruntowaniu.

Najczęściej są stosowane we wnętrzach (do malowania ścian, sufitów), ale nadają się też do malowania elewacji.

Farby emulsyjne kupuje się w postaci gotowej do użycia; należy je tylko dokładnie wymieszać. Są najczęściej dostępne w kilku standardowych kolorach.

Do barwienia na kolory niestandardowe można stosować pigmenty. Wielu producentów oferuje komputerowe systemy mieszania farb polegające na odpowiednim dozowaniu pigmentów (system taki nazywa się tintingiem), które dają możliwość otrzymania ogromnej liczby odcieni (ponad 2000) - pod warunkiem, że w sklepie znajduje się mieszalnik producenta.

Klient może wybrać interesujący go kolor z dostępnego w sklepie wzornika (karty NCS lub RA L). Numer wybranej próbki podaje się sprzedawcy, który sporządza w mieszalniku farbę zgodnie z recepturą.

Zaletą tego systemu jest, że w każdej chwili można powtórzyć identyczny kolor (w przypadku, gdy zabraknie farby do malowania). Oprócz barwy możemy też wybrać stopień połysku farby (mat, półmat, półpołysk, połysk, połysk jedwabisty).

Tinting - system komputerowego mieszania farb w mieszalniku producenta (przez sterowanie dozowaniem pigmentu), pozwalający na uzyskanie około 2000 różnych barw; umożliwia uzyskanie powtarzalności koloru.

Farby wapienne

Spoiwem w farbach wapiennych jest ciasto wapienne rozrzedzone wodą. Farba łączy się z podłożem w procesie wiązania węglowego, podczas którego z muru są wyciągane związki wapna, wskutek czego tworzy się powłoka pylista (pylistość farby jest sprawdzianem jej autentyczności - niektórzy producenci sprzedają syntetyczne farby emulsyjne jako wapienne - farby takie nie mają jednak odpowiednich cech właściwych prawdziwym farbom wapiennym, np. dostatecznej paroprzepuszczalności).

Farby wapienne są tanie, ale nietrwałe. Dla zwiększenia trwałości dodaje się do nich domieszki innych spoiw wodorozcieńczalnych (klejów, dyspersji polioctanu winylu).

Do barwienia farb wapiennych stosuje się pigmenty, których zawartość, ze względu na proces twardnienia (karbonizacji) nie może przekroczyć 10% w stosunku do masy spoiwa. Dlatego farby wapienne mają tylko jasne, pastelowe kolory.

Farby wapienne mogą być stosowane tylko na podłoża mineralne. Nadają się szczególnie dobrze do malowania świeżych podłoży betonowych, tynków wapiennych i cementowo-wapiennych lub ścian malowanych uprzednio farbami wapiennymi (łatwiej łączą się z podłożem ze względu na jego odczyn alkaliczny). Nie nadają się na podłoża gipsowe (tynki i gładzie gipsowe, płyty gipsowo-kartonowe).

Farby wapienne wykorzystuje się do malowania ścian i sufitów wewnątrz budynku, nie nadają się natomiast do malowania elewacji ze względu na niską odporność na zabrudzenia. Ponieważ wysoki współczynnik pH (8-10) hamuje rozwój bakterii, korzystne jest malowanie farbami wapiennymi pomieszczeń, o wysokich wymaganiach higienicznych. Stosuje się je często w pomieszczeniach sanitarnych, magazynowych, gospodarczych.

Obecnie farby te stosowane są rzadko ze względu na niewielką ich trwałość, pylenie i pękanie kolejno nakładanych warstw renowacyjnych.

Farby klejowe

Spoiwem farb klejowych są kleje zwierzęce lub roślinne rozpuszczalne w wodzie. Farby klejowe są trwałe i przepuszczają powietrze, dzięki czemu pomalowana ściana "oddycha". Są mało odporne na zabrudzenia i nie można ich myć.

Wchłaniają wilgoć z otoczenia i są podatne na rozwój grzybów i pleśni, dlatego nie można ich stosować w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności powietrza, takich jak pralnie.

Farby klejowe nadają się przede wszystkim do malowania tynków wapiennych i cementowo-wapiennych. Są sprzedawane w postaci suchej mieszanki przeznaczonej do wymieszania z wodą. Można kupić farby białe lub kolorowe.

Farby białe można zabarwić samodzielnie przy pomocy pigmentów. Farbę można też samodzielnie przygotować (z kredy, kleju i wody), ale jest to dosyć uciążliwe. Do niedawna farby klejowe były niezmiernie popularne. Obecnie, wobec bogatej oferty innych farb, stopniowo wychodzą z użycia. Ich zaletą jest niska cena.

Farby krzemianowe (silikatowe)

Spoiwem farb krzemianowych jest szkło wodne potasowe. Powłoka malarska utwardza się pod wpływem dwutlenku węgla pobieranego z powietrza oraz wskutek odparowywania wody.

Powłoki z farb krzemianowych są trwałe, odporne na wilgoć i mają dużą odporność mechaniczną. Są całkowicie niepalne i odporne na rozwój mikroorganizmów. Przepuszczają parę wodną.

Farbami krzemianowymi można malować podłoża betonowe, ceglane i otynkowane, malowane uprzednio farbami mineralnymi i silikonowymi, a także drewno, kamień i szkło. Po zastosowaniu odpowiedniego środka gruntującego można je stosować także na podłoża gipsowe i płyty gipsowo-kartonowe.

Farby krzemieniowe (silikonowe) nie nadają się do pokrywania ścian pomalowanych uprzednio farbami olejnymi (mogą powodować zmydlanie powłok olejnych). Ze względu na swoje właściwości nadają się szczególnie dobrze do malowania elewacji i ścian w pomieszczeniach narażonych na zawilgocenie.

Farby krzemieniowe są najczęściej jednoskładnikowe, ale spotyka się też farby dwuskładnikowe (proszek i ciecz służąca do wymieszania) - stosowane przede wszystkim do malowania elewacji obiektów zabytkowych. Przy malowaniu negatywnie oddziałują na wyroby szklane (szyby okienne, płytki ceramiczne), dlatego podczas malowania tymi farbami trzeba je odpowiednio zabezpieczyć.

Farby silikonowe Farby silikonowe produkowane są na bazie żywicy silikonowej. Są bardzo trwałe, odporne na działanie czynników atmosferycznych, nie wchłaniają wilgoci, przepuszczają parę wodną, dlatego dobrze nadają się do malowania zarówno elewacji, jak i powierzchni wewnątrz budynku (szczególnie w wilgotnych pomieszczeniach).

Farbami silikonowymi można malować wszystkie podłoża mineralne:

• beton zwykły,
• gazobeton,
• stare i nowe tynki,
• mur z cegły,
• drewno i płyty drewnopochodne,
• stare powłoki z farb mineralnych.

Farby silikonowe są dostępne w wielu kolorach. Powłoka z tych farb wykazuje zdolność do samooczyszczania, dlatego szczególnie zalecane są do wymalowań elewacji w rejonach o dużym zanieczyszczeniu powietrza.