Na co zwracać uwagę przy wyborze stropu?

Wytrzymałość stropów

Wymagana wytrzymałość stropu rośnie proporcjonalnie do kwadratu jego rozpiętości, czyli odległości pomiędzy podporami - ścianami nośnymi lub podciągami. Dlatego tych elementów nie można dowolnie przesuwać, a przykrycie modnych od kilku lat dużych jednoprzestrzennych wnętrz jest kłopotliwe. Najczęściej rozpiętość stropów w domach jednorodzinnych nie przekracza 6 m, a taką może mieć strop o dowolnej konstrukcji. Zaś żelbetowe monolityczne oraz kanałowe miewają nawet ponad 12 m. Jak widać, do każdego przypadku da się dobrać odpowiednią konstrukcję.

Największym obciążeniem dla stropu są zwykle murowane ścianki działowe. Istotny jest materiał, z którego są wykonane i nie wolno go dowolnie zmieniać. Pełna cegła ceramiczna lub silikatowa ma gęstość 1600-1800 kg/m³, beton komórkowy zaś tylko 400-600 kg/m³. Nie mniej istotne jest ustawienie ścianek względem elementów nośnych, przeważnie belek. Ścianka biegnąca poprzecznie obciąża wiele z nich i jej ciężar się rozkłada. Specjalne wzmocnienia nie są najczęściej niezbędne. Zupełnie inaczej, gdy ścianka zostanie ustawiona wzdłużnie, jej masa obciąża wtedy 1-2 belki. Nierzadko potrzebne jest wówczas miejscowe wzmocnienie stropu, na ogół przez ułożenie obok siebie dwóch belek.

Płynie stąd zasadniczy wniosek, że umiejscowienia ścianek nie wolno dowolnie zmieniać. Musi się na to zgodzić konstruktor.

Dopuszczalne obciążenie użytkowe typowego stropu to zwykle ok. 1,5 kN/m², co odpowiada w przybliżeniu 150 kg/m². Możliwe obciążenie stropu bywa jednak znacznie większe (np. w stropach z płyt kanałowych lub stropach monolitycznych), co przydaje się wtedy, gdy chcemy zmienić położenie murowanych ścian działowych albo ustawić jakiś wyjątkowo ciężki sprzęt. Nie zapominajmy, że duża wanna może mieć nawet 400 litrów pojemności, a to oznacza masę ponad 400 kg, skupioną na małej powierzchni.

Dźwiękochłonność

Jeśli strop rozdziela kondygnacje mieszkalne, to powinien chronić przed przenoszeniem się hałasów. Sprzyja temu duża masa konstrukcji oraz użycie elastycznych materiałów, które tłumią drgania. Najlepsze efekty daje utworzenie tzw. podłogi pływającej. Na konstrukcji nośnej układa się cienką (ok. 3 cm) warstwę trwale elastycznego materiału: twardej wełny mineralnej lub specjalnego styropianu (tzw. akustycznego), na nim folię rozdzielającą, a następnie wylewkę (jastrych) o grubości ok. 5 cm. Płytę jastrychu trzeba oddzielić taśmą z pianki lub paskami elastycznego materiału tłumiącego od ścian, słupów i wszelkich innych elementów, które mogą przenosić drgania. W efekcie jastrych, spoczywając swobodnie na warstwie materiału elastycznego - pochłania drgania (czyli dźwięk), ale nie przekazuje go dalej.

Zasadniczo przygotowanie takiej podłogi pływającej jest możliwe na każdym rodzaju stropu, jednak z zastrzeżeniem, że wynikające stąd obciążenie nie przekroczy dopuszczalnego konstrukcyjnie (przewidzianego w projekcie). Na stropach drewnianych stosuje się je rzadko, bo mają one zwykle mniejszą wytrzymałość. Podobnym, choć mniej skutecznym rozwiązaniem, jest wykonanie tzw. posadzki pływającej. Najczęściej są to panele podłogowe ułożone na warstwie tworzywa piankowego lub miękkich płyt pilśniowych. Do płyt pilśniowych można również przykleić mozaikę lub klepkę podłogową.

Izolacyjność cieplna

Ochrona przed ucieczką ciepła jest ważna w przypadku stropów nad piwnicami oraz poniżej nieużytkowych strychów. Rozdzielają wówczas kondygnacje, na których utrzymujemy temperaturę ok. 20°C, od ogrzewanych znacznie słabiej lub wcale. Jeśli po obu stronach stropu panuje ta sama temperatura, to nie musi on stanowić bariery dla ruchu ciepła.

Najłatwiej dobrą termoizolacyjność osiągnąć w stropach drewnianych, bo wówczas izolacja - zwykle wełna mineralna - wypełnia ich przekrój, czyli przestrzeń pomiędzy belkami. Stąd ich popularność nad ostatnią kondygnacją mieszkalną w starszych budynkach. Ocieplenie innych rodzajów stropów oznacza ich pogrubienie o taką warstwę i ewentualnie spoczywającego na niej jastrychu. Najprościej ocieplić strop na nieużytkowym strychu, po którym nie zamierzamy chodzić. Na podłodze wystarczy rozścielić wełnę mineralną rozwiniętą z rolki i ewentualnie zabezpieczyć ją paroprzepuszczalną folią.

W przypadku piwnic, izolację należy ułożyć od dołu, tak aby znalazła się po chłodniejszej stronie. Dzięki temu konstrukcja stropu nie jest narażona na przemarzanie. Można zrobić sufit podwieszany, układając na nim izolację cieplną, albo umocować płyty wełny lub styropianu bezpośrednio do stropu, podobnie jak ociepla się elewacje. W analogiczny sposób (jak przy ścianach), daje się wykończyć jego powierzchnię - nałożyć tynk cienkowarstwowy na siatce.

Grubość

Inaczej jego wysokość konstrukcyjna wynosi od 12 do nawet 30 cm, zależnie od rodzaju. Duża wysokość stropu postrzegana jest najczęściej jako wada, bo np. oznacza konieczność utworzenia dodatkowego stopnia schodów. Jeśli strop rozdziela także wykusz na dolnej kondygnacji od tarasu na piętrze, to praktyczniejszy będzie grubszy strop, bo wówczas nad samym wykuszem można wykonać płytę grubości 12-15 cm, a pozostałą wysokość stropu wykorzystać do ułożenia niezbędnego ocieplenia.

Jarosław Antkiewicz
fot. Stalexport