Wymiana okien - uwaga na błędy

Wymiana okien na szczelne - bez nawiewników

Brak nawiewników w oknach bardzo często jest przyczyną niewystarczającej wentylacji w pomieszczeniach, zawilgocenia ścian, a nawet pojawienia się na nich grzybów (fot. MS więcej niż OKNA)

To bardzo częsty błąd, popełniany podczas modernizacji starych domów z wentylacją grawitacyjną.

W starych, nieszczelnych oknach, nawiewniki nie były potrzebne, ale nowoczesna stolarka okienna jest szczelna, więc jeśli nie ma w niej (ani w ścianach) nawiewników, wentylacja w zmodernizowanym domu niemal całkowicie zamiera i pojawiają się charakterystyczne problemy: zaduch, wyłączanie się automatycznych gazowych podgrzewaczy wody, zaparowane szyby okienne, niewysychające ręczniki, rozwój pleśni itp.

Montaż okien bez użycia taśm uszczelniających

Niezabezpieczenie kołnierza z pianki montażowej taśmą paroszczelną od wewnątrz i paroprzepuszczalną od zewnątrz może skutkować zawilgoceniem styku okna ze ścianą i powstanie w tych miejscach mostków termicznych, przez które będzie uciekać ciepło. Ponadto zawilgocenie tych miejsc może powodować rozwój pleśni i grzybów.

Brak odpowiednich luzów dylatacyjnych

Szczelina dylatacyjna (fot. MS więcej niż OKNA)

Między oknem a ścianą powinny być zachowane szczeliny o szerokości, która po zamontowaniu okien umożliwi ich rozszerzanie pod wpływem wilgoci i temperatury, a także właściwe uszczelnienie połączenia okna ze ścianą. Zalecane optymalne luzy montażowe dla okien o wymiarach 1,5-4,5 m wynoszą:

• PVC białe - 10-25 mm;
• PVC ciemne - 15-30 mm;
• drewniane - 10 mm;
• aluminium/tworzywo - 10-20 mm.

Zbyt wąska szczelina uniemożliwi prawidłowe wykonanie uszczelnienia okna z murem, natomiast zbyt szeroka utrudni solidne zakotwienie okna w ścianie oraz utrudni uszczelnienie.

Wbudowywanie za dużych okien

Skutkuje to brakiem koniecznych luzów dylatacyjnych. Często konsekwencją tej wady jest też brak możliwości prawidłowego zamontowania parapetów. Otwór zbyt mały dla okna to dodatkowo brak miejsca w ościeżu na kompensację naprężeń, wynikających z rozszerzalności termicznej kształtowników okiennych pod wpływem wysokiej temperatury zewnętrznej, powodujący zakleszczanie i wyginanie ram ościeżnic i skrzydeł.

Przy braku izolacji, w okresie chłodów, na ościeżach przy ramach okien może być widoczne skraplanie wilgoci wewnętrznej (pary wodnej), latem będą natomiast występowały trudności z otwieraniem i zamykaniem okien na skutek zakleszczenia ram skrzydeł nagrzanych przez słońce.

Wbudowywanie zbyt małych okien

Skutkuje to brakiem możliwości wykonania prawidłowych połączeń okna ze ścianą oraz wadliwe uszczelnienie. Zbyt małe w stosunku do wymiaru ościeży okna to również zmniejszenie światła okna, czyli mniej naturalnego światła w pomieszczeniach.

Ustawienie okna na styk z węgarkiem

Takie ustawienie powoduje brak możliwości wykonania uszczelnienia pomiędzy licem profilu ramy ościeżnicy okna a istniejącym węgarkiem muru lub przyszłym węgarkiem, powstającym po dociepleniu budynku. Pozostawioną szczeliną wnika od zewnątrz woda opadowa i zimne powietrze zewnętrzne. Niska izolacyjność termiczna niedostatecznie izolowanego styku powoduje wychładzanie ściany w obrębie szczeliny i skraplanie wilgoci oraz powstawanie mostków termicznych.

Montowanie okien na nierównych i nieczyszczonych podłożach

Pozostawione zanieczyszczenia będą wchłaniać wilgoć z powietrza i z przecieków wody opadowej. Pianka montażowa nie zespoli się z litym materiałem, na skutek czego styk spoin ulegnie szybkiemu rozszczelnieniu, a w szczelinach pomiędzy oknem a murem powstaną mostki termiczne. Konsekwencją tej wady montażu jest pojawienie się pod oknami, na ościeżach i w nadprożu zawilgoceń muru, powiększających się znacznie z upływem czasu. W czasie opadów deszczu, możliwe będzie wyciekanie wody opadowej spod parapetów i powstawanie zacieków na podłodze. Prawdopodobne będą wyczuwalne przedmuchy powietrza przy ramie.

Montaż bez klocków podporowych

Okno prawidłowo osadzone na ciepłym parapecie (fot. Cz. Dąbrowski)

Zamontowanie okna bez odpowiedniej ilości klocków podporowych, a także osadzenie okna bezpośrednio ramą okna na podłożu, może być przyczyną pionowych ruchów okna, odkształcenia ram i skrzydeł, oraz pękania tynku. Przez szczeliny powstałe w tynku rozpocznie się wnikanie wilgoci w styk okna z murem. Wyczuwalne będą również przedmuchy powietrza.

Zamontowanie okna bezpośrednio na podłożu ponadto uniemożliwi wykonanie uszczelnienia pod ramą i wypoziomowanie okna oraz ułożenia tzw. ciepłego parapetu, jako podparcia dla skrzydła i dodatkowej izolacji termicznej.

Brak listew progowych

Przy braku listew progowych w dolnej części okna nie ma możliwości wykonania trwałego uszczelnienia styku okna z parapetem. Zamontowanie okna bez listwy progowej powoduje, że parapet zewnętrzny mocowany jest do ramy lub wkładany pod okno bez jakiegokolwiek mocowania. Montowanie parapetu zewnętrznego do ramy okna, w krótkim czasie spowoduje przecieki wody opadowej pod ramę okna, a następnie do pomieszczenia. Mur podokienny będzie namakał oraz nastąpi rozszczelnienie złącza. Zawilgocone mury będą przemarzały w okresie zimowym. Nie do uniknięcia będą przedmuchy powietrza przez rozszczelnione złącze, powodujące korozję dybli lub kotew montażowych.

Mocowanie skrzydła okiennego na kotwy przykręcane do ościeża (fot. Aluplast)

Zbyt mała liczba kotew mocujących

Przytwierdzenie skrzydła okiennego do muru za pomocą zbyt małej liczby kotew nie zagwarantuje sztywnego i trwałego osadzenia okna.

Niedokładne wypełnienie pianą styku okna z murem.

Piana powinna być aplikowana bardzo starannie, by szczelnie wypełniała całą przestrzeń między skrzydłem okna a ościeżem. Jeśli tak nie będzie, powstaną tam mostki cieplne, które będą skutkowały przemarzaniem połączenia i nawiewaniem do domu zimnego powietrza z zewnątrz.

Joanna Dąbrowska