Co decyduje o zakresie remontu dachu?
Nieszczelności pokrycia dachowego sygnalizowane pojawieniem się mokrych plam na suficie najwyższej kondygnacji i ścianach czy wręcz skapywaniem wody przy intensywnych opadach, wymagać będą przede wszystkim ustalenia miejsca uszkodzenia pokrycia dachowego, które - zwłaszcza na dachach spadzistych - może występować w zupełnie innym miejscu niż dostrzegalne od wewnątrz przecieki.
Przy braku wyraźnych śladów uszkodzenia pokrycia papowego, podejrzanym miejscem są najczęściej obróbki blacharskie np. wokół komina, a woda może ściekać wzdłuż pasa pod pokryciem w stronę okapu.
Znacznie trudniej zlokalizować przecieki występujące w dachach ocieplonych, gdyż folia paroizolacyjna (jeśli była ułożona) ogranicza przecieki, ale utrzymuje zawilgocenie termoizolacji.
Ponieważ konstrukcje dachowe mogą występować w różnych wariantach, zakres i sposób przeprowadzenia renowacji trzeba dostosować do konkretnych technologii i rozwiązań materiałowych.
Podstawowe rodzaje dachów pokrytych powłokami papowymi to dachy płaskie lub o niewielkim nachyleniu, na których podłożem pod pokrycie może być pełne deskowanie lub warstwa betonowa w postaci monolitycznej wylewki, płyt kanałowych lub korytkowych, a ocieplenie (jeśli jest) umieszczano pod warstwą stanowiącą podłoże dla papy.
Natomiast pokrycie papowe na dachach spadzistych układane było na pełnym deskowaniu, a prawidłowo ułożone ocieplenie powinno być przykryte folią paroprzepuszczalną i utworzono pustkę wentylacyjną.
W takich warunkach racjonalnym rozwiązaniem będzie utworzenie nowego pokrycia np., z blachodachówki lub gontów bitumicznych na istniejącym pokryciu papowym, potraktowanym jako warstwa podkładowa.
Oczywiście istotny będzie stan konstrukcji dachowej i deskowania oraz sprawdzenie czy nie nastąpiło jej uszkodzenie na skutek butwienia drewna, zniszczenia przez owady czy też nadmiernych odkształceń.
Renowacja na dachach płaskich
Czynnikiem decydującym w znacznym stopniu o skuteczności i trwałości prac modernizacyjnych na dachu będą warunki pogodowe panujące w okresie prowadzenia robót pokryciowych. Przede wszystkim w tym czasie nie mogą wystąpić opady deszczu, a temperatura powinna przekraczać 15°C.
Zawilgocone podłoże uniemozliwia skuteczne zamocowanie pokrycia, a także odparowanie wilgoci zmagazynowanej w podłożu. Z kolei niskie temperatury utrudniają rozłożenie papy jak również jej sklejanie na gorąco jak i na zimno - gęsty bitum trudno jest równomiernie rozprowadzić.
Na bardzo starych pokryciach należy sprawdzić rodzaj stosowanego dotychczas lepiku, gdyż istniejące powłoki smołowe nie mogą być pokrywane używanymi obecnie produktami asfaltowymi.
Ocena rodzaju użytego materiały jest dość łatwa gdyż wyroby smołowe podczas topienia czy spalania wydzielają charakterystyczny zapach, który łatwo odróżnić od wydzielanego przez asfalt. Papy smołowane zależnie od dalszych zabiegów powinny być więc usunięte lub przykryte np. folią izolującą.
Podstawowy zabieg renowacyjny powłok z pap asfaltowych to odtworzenie powierzchniowej warstwy bitumicznej, która ulega wyjałowieniu oraz eliminacja drobnych uszkodzeń.
Do tego celu wykorzystuje się lepiki asfaltowe do nakładania na zimno, ale są to preparaty rozpuszczalnikowe, więc trzeba zwrócić uwagę, czy nie uszkodzą innych materiałów np. w wyniku kontaktu ze styropianem. W takich sytuacjach należy użyć mniej wygodnego w użyciu lepiku na gorąco, ale nie np. do bezpośredniego przyklejania styropianu.
Dodatkowe zwiększenie trwałości odnowionego pokrycia uzyskamy nanosząc posypkę mineralną przed całkowitym stwardnienie warstwy renowacyjnej.
Znacznie bardziej kłopotliwe będzie odnowienie pokrycia które uległo rozszczelnieniu lub na powierzchni pojawiły się charakterystyczne purchle. Wybrzuszenie powłoki wywołuje parcie odparowującej z podłoża wody, która może również pochodzić z wnętrza wody jako efekt kondensacji pary wodnej w zimnym stropie bez paraizolacji.
Standardowa renowacja takiego pokrycia i naprawa miejscowych uszkodzeń nie zapewni trwałego zabezpieczenia dachu na dłużej i w takich sytuacjach konieczne będzie nałożenie nowego pokrycia np. z papy termozgrzewalne, a także umożliwienie odparowania nagromadzonej w konstrukcji stropowej wilgoci.
Szczególnie dużo wody gromadzi się w popularnych niegdyś ociepleniach dachu z użyciem szlaki (spieczonych popiołów) chłonącej wilgoć z najmniejszych przecieków jak i kondensującą z wnętrza domu.
Przed nałożeniem warstwy renowacyjnej stare pokrycie papowe powinno być dokładnie oczyszczone z zanieczyszczeń - nawet metodą spłukiwania pod wysokim ciśnieniem - a wszelkie dostrzegalne uszkodzenia naprawione poprzez wklejenie łat z kawałków papy.
W przypadku pęcherzy miejsca te trzeba naciąć, wyrównać i zakleić, ale liczne wypukłości wskazują na zawilgocenie podłoża i konieczne będzie utworzenie warstwy wentylacyjnej pod nowym pokryciem papowym.
Umożliwienie odparowania wymaga ułożenia powłoki z papy wentylacyjnej (z dużymi otworami) oraz wstawienie w wierzchnie pokrycie specjalnych kominków w ilości 1 sztuki na ok. 40 m2 dachu. Trzeba też zadbać o niezwykle staranne osadzenie ich w pokryciu a zakłady papy termozgrzewalnej należy przy przyklejaniu dociskać rolką.
Renowacja z ociepleniem
Dach płaski jeśli bezpośrednio przykrywa pomieszczenia ogrzewalne powinien być ocieplony i nawet w przypadku istniejącej już - z reguły mało efektywnej termoizolacji - warto poprawić skuteczność ochrony cieplnej przy okazji prowadzenia renowacji dachu.
Możemy to zrobić na kilka sposobów - układając styropapę, tworząc tzw. dach odwrócony lub ocieplony dach spadzisty. Najłatwiejsze i najtańsze będzie pokrycie dachu płytami styropapy i nową papą, a optymalne ze względów użytkowych rozwiązanie np. w formie zielonego dachu wymaga przeprowadzenia dość istotnych przeróbek wewnątrz i na zewnątrz domu.
Z kolei dobudowanie dachu spadzistego to dość kosztowna inwestycja i wymaga podjęcia również formalnych działań (zgłoszenia i zgodności z MPZP).
Docieplenie dachu z użyciem styropapy - twardych płyt styropianowych pokrytych jedno - lub dwustronnie warstwą papy - to popularny sposób na poprawienie termoizolacji stropodachu. Grubość tak utworzonej termoizolacji wynosi 5-20 cm, co pozwala osiągnąć nawet ponadnormatywną ciepłochronność.
Wzdłuż dwóch prostopadłych krawędzi tego materiału, papa wystaje poza płytę styropianową, co pozwala na utworzenie szczelnych zakładów na styku płyt. Istniejące pokrycie papowe można traktować jako podkład i dodatkowa izolacje wodochronną, a podstawowy zakres prac obejmuje ułożenie i zamocowanie płyt ze styropapy, obramowanie krawędzi dachu drewnianymi belkami, ułożenie papy termozgrzewalnej wierzchniego krycia, wykonanie obróbek kominów oraz zamontowanie nowego orynnowania.
Na oczyszczonym i naprawionym starym pokryciu płyty ze styropapy klejone są do podłoża i mocowane mechanicznie przy użyciu specjalnych kotew, w liczbie 4 szt./m2 i z zagęszczeniem wzdłuż krawędzi dachu, a grzybki kołków dodatkowo uszczelnia się poprzez wklejenie kawałków papy.
Mechanicznie zamocowane do podłoża drewniane belki krawędziowe powinny być wysuszone i dokładnie zaimpregnowane, i posłużą jako oparcie dla styropapy, umożliwią szczelnie zakończenie powłoki z papy termozgrzewalnej oraz zamocowanie obróbek blacharskich, orynnowania.
Alternatywnie ocieplenie dachu płaskiego
Alternatywnie ocieplenie dachu płaskiego można przeprowadzić przy użyciu płyt z twardych odmian wełny mineralnej montując je podobnie jak pokrycia ze styropapy.
Ponieważ wełna jest odporna na chemikalia i wysoką temperaturę, przy mocowaniu można wykorzystać np. lepiki na zimno, a sklejanie papy termozgrzewalnej montowanej w dwóch warstwach - podkładowej i nawierzchniowej - nie grozi nadtopieniem ocieplenia.
autor: Redakcja BudownicwaB2B
opracowanie: Aleksander Rembisz
zdjęcia: Fol-Tech, Izolacja-Jarocin, Isover, Ultrament, forum.budujemydom.pl (@Puchus_Kubatek)
Komentarze