Jak uniknąć błędów przy układaniu brukowanej nawierzchni?

Bogaty wybór faktur, kształtów i kolorów sprawia, że wyłożone przy pomocy kostki brukowej ścieżki pasują niemal do każdej aranżacji. To materiał, który w porównaniu z innymi tworzywami nawierzchniowymi ma bardzo uniwersalny charakter i jest stosunkowo prosty w ułożeniu.

Dodatkowo, sprawdza się niemal w każdych warunkach, zarówno na suchym, piaszczystym lub żwirowym podłożu, jak również na gruntach gliniastych i wilgotnych. By jednak wybrukowana nawierzchnia była atrakcyjna wizualnie, trwała i wytrzymała przez wiele lat należy dużą wagę przyłożyć do wyboru właściwego rodzaju kostki, a przede wszystkim odpowiedniego przygotowania podłoża i precyzyjnego ułożenia poszczególnych elementów. Choć jest to relatywnie łatwy proces, nie brakuje w nim etapów, w trakcie, których nie trudno o popełnienie szeregu błędów mających wpływ na późniejszą trwałość całej nawierzchni.

Etapy układania nawierzchni z kostki brukowej

Brukarskie problemy

Najwięcej zagrożeń pojawia się już na samym początku prac, a wynikać może między innymi z nieodpowiednio wyprofilowanego koryta. W miejscu, w którym układana będzie nawierzchnia powinno powstać koryto na głębokość kostki i podbudowy, a powierzchnia gruntu powinna być dokładnie zniwelowana. Pamiętać należy, by już na tym etapie ukształtować poziom przebiegu ścieżek i wykonać potrzebne spadki, zwłaszcza te, które pozwolą uniknąć tworzenia się kałuż.

Jedne z najczęściej występujących błędów wykonawczych przy układaniu brukowanej nawierzchni dotyczą przygotowania podbudowy niedopasowanej do rodzaju gruntu, co w konsekwencji może spowodować miejscowe zapadanie się nawierzchni. Na podbudowę, czyli jedną z najważniejszych warstw odpowiadającą między innymi za równomierne przenoszenie obciążeń, należy poświęcić odpowiednią ilość czasu.{logo}

Do jej wykonania trzeba użyć twardego, niespoistego kruszywa, jak żwir, tłuczeń czy żużel, który układa się na uprzednio wyrównanym i ubitym gruncie. To co niezwykle ważne, to dostosowanie jej grubości do przewidywanych obciążeń nawierzchni - w przypadku podjazdu powinna być ona grubsza (20 - 40 cm), natomiast na ciągach komunikacyjnych dla pieszych może być ona cieńsza (10 - 20 cm). Problematyczne mogą być zwłaszcza grunty podmokłe i gliniaste, w przypadku których często zapomina się o zastosowaniu dodatkowej warstwy odsączającej o grubości od 20 do 60 cm.

Kolejną czynnością na drodze do perfekcyjnej nawierzchni jest wykonanie podsypki, jednak i tu mogą pojawić się ewentualne trudności. Zbyt cienka warstwa wyrównująca z piasku (optymalna grubość 3-5 cm)lub zbyt mocno ubita, utrudni bowiem osadzanie kostek.

Po tak przygotowanej podbudowie przystąpić można do układania kostki brukowej, jednak i ten z pozoru prosty proces może nieść za sobą ryzyko błędów. Jednym z poważniejszych jest niedopasowanie grubości poszczególnych elementów do realnego obciążenia nawierzchni.

Na ścieżki powinno wykorzystywać się kostki o grubości 6-8 cm, natomiast na podjazdy do garażu i miejsca przeznaczone dla ruchu kołowego 8-10 cm. Zbyt cienkie elementy poddawane intensywnej eksploatacji mogą bowiem popękać. Ryzyko przedwczesnego zniszczenia się nawierzchni wynika również ze zbyt ciasnego lub zbyt luźnego ułożenia poszczególnych kostek. Zalecane odstępy, to ok. 3-5 mm.

Niektóre dostępne na rynku kostki brukowe, w tym wszystkie kolekcje firmy Polbruk, mają fabrycznie wykonane specjalne wypusty, pozwalające w prosty sposób zachować wymagane spoiny równe ok. 3 mm.

By nawierzchnia wyłożona kostką brukową była elegancką ozdobą posesji, musi być wykonana z wielka dokładnością. Tylko w ten sposób będzie stanowiła trwałe podłoże niepodatne na użytkowanie i upływ czasu.