Specjalne rodzaje tynków

Tynki do zadań specjalnych 

Tynki termoizolacyjne – gipsowe lub cementowo-wapienne mieszanki o szczególnie korzystnych właściwościach izolacyjnych, o maksymalnej przewodności cieplnej 0,2 W/(m·K). Wykonywane na bazie spoiw mineralnych, przy użyciu organicznych i/lub nieorganicznych lekkich wypełniaczy. Tynki termoizolacyjne są stosowane dla poprawienia izolacyjności termicznej starych i nowych ścian (także lekkich ścian murowanych oraz ścian betonowych), jak również jako izolacja wewnętrzna ścian w obiektach zabytkowych (np. zbudowanych w technologii muru pruskiego). Zawierają perlit lub granulat styropianowy. Te z granulatem styropianowym przeznaczone są do nakładania maszynowego.

Z uwagi na powierzchnię wrażliwą na uszkodzenia mechaniczne, tynki termoizolacyjne wymagają warstwy ochronnej. Z tego powodu system zwany tynkiem termoizolacyjnym składa się ze spodniej warstwy tynku o wysokiej izolacyjności termicznej oraz wierzchniej warstwy tynku ochronnego, odpornego na działanie wody. Obydwie warstwy są wykonywane z gotowych mieszanek, czyli suchych zapraw, produkowanych zgodnie z wymaganiami normowymi. Cementowo-wapienne tynki ciepłochronne stosuje się jako tynki podkładowe. Gipsowe można wykańczać gładzią lub od razu malować.

Tynki lekkie – głównie tynki gipsowe, wzbogacone dodatkiem perlitu, czyli kruszywa pochodzenia wulkanicznego albo otrzymanego sztucznie. Mają mniejszą gęstość objętościową (ok. 1,2 g/cm3) oraz lepszą izolacyjność termiczną. Są łatwe w obróbce i dobrze nadają się do wykańczania podłoży słabych. Nie gwarantują ładnej, gładkiej powierzchni, więc stosuje się je jako tynki podkładowe. Tynki lekkie nie są tynkami termoizolacyjnymi. Preferuje się je jednak przy tynkowaniu ścian o wysokiej izolacyjności cieplnej (np. z porowatej cegły). Mogą też być z powodzeniem nakładane na podłoża trudne, np. o niewielkiej spoistości, albo wykonane z różnych materiałów (np. mury z kamienia łamanego). Ewentualnie stosuje się wtedy zbrojenie tynku. Cechy tynków lekkich to wysoka elastyczność i niewielka wytrzymałość na ściskanie, przez co są mniej podatne na powstawanie pęknięć.

Tynki wyciszające – mają porowatą strukturę i chropowatą powierzchnię. Potrafią pochłaniać tak zwane dźwięki powietrzne, więc tłumią hałas wewnątrz pomieszczeń. Można je malować tylko farbami matowymi.

Tynki renowacyjne – również tynki o porowatej strukturze, produkowane na bazie cementu. Przyśpieszają wysychanie zawilgoconych murów i zdolne są do magazynowania w sobie soli, które wydostają się ze ścian podczas odparowywania wody.

Tynki oczyszczające powietrze – specjalne tynki, które pod wpływem światła dziennego lub sztucznego (o widmie światła dziennego), wykorzystując reakcję fotokatalityczną, usuwają z powietrza substancje szkodliwe (np. formaldehydy, związki amoniaku, butanol, acetaldehyd) oraz uciążliwe zapachy (np. dymu tytoniowego, gotowania, czosnku, cebuli, zwierzęce itp.) i przekształcają je w dwutlenek węgla i parę wodną. Dodatkowo, z powierzchni tych tynków usuwane są też zabrudzenia niektórymi substancjami organicznymi, np. dymem tytoniowym. Sam tynk nie wchodzi w reakcję z wyżej wskazanymi substancjami – pełni wyłącznie rolę katalizatora. Jego właściwości oczyszczające nie zmieniają się w czasie.

oprac. Agnieszka Zygmunt
autor: Marek Radosławski
zdjęcie: Arsanit, Baumit, Lafarge