Pływająca podłoga - łatwy sposób na ułożenie nowej posadzki

Remont podłogi nie zawsze musi wiązać się z długotrwałym wyłączeniem pomieszczeń z eksploatacji. Jeśli prace remontowe nie wymagają naprawy podłoża, na istniejącym pokryciu można niekiedy ułożyć nową posadzkę, gotową do użytkowania w ciągu jednego dnia. Umożliwia to montaż tzw. podłogi pływającej niezwiązanej trwale z podkładem, w postaci paneli laminowanych, winylowych lub warstwowych, łączonych ze sobą zatrzaskowo i dostępnych w różnorodnych wzorach dekoracyjnych powierzchni użytkowej.

Pływająca podłoga - łatwy sposób na ułożenie nowej posadzki
Z artykułu dowiesz się:
  • Co to jest podłoga pływająca?
  • Jakie panele wybrać na podłogę pływającą?
  • Jak przygotować podłoże pod podłogę pływającą?
  • Jak rozplanować pokrycie i jaka technologię wybrać?

Co to jest podłoga pływająca?

Nazwa podłogi pływającej, a dokładniej pływającego pokrycia podłogowego, odnosi się posadzek, które nie są trwale połączone z podłożem poprzez np. klejenie, przybicie lub przykręcenie, co umożliwia ruchy pokrycia (tzw. „pływanie") po podkładzie, w wyniku zmian wilgotnościowych czy temperaturowych. Pokrycia takie układane są zawsze na warstwie poślizgowej w postaci folii czy innych podkładów i wymagają utworzenia szczelin dylatacyjnych p szerokości 5-10 mm względem stałych elementów budynku (ścian, kominów, filarów itp.) oraz na styku z innymi posadzkami np. w drzwiach.

Na dużych powierzchniach powyżej 50 m², niektóre panele wymagają również utworzenia dylatacji pośrednich przykrytych listwą maskującą. W przypadku paneli laminowanych i drewnianych nie można ich montować w pomieszczeniach gdzie wilgotność przekracza 65% lub narażonych na zalewanie np. w łazienkach, do których przeznaczone są panele winylowe.

Przekrój paneli drewnianych
Przekrój paneli drewnianych. Barlinek

Większość tych pokryć może być układana na ogrzewaniu podłogowym, jednak przy zachowaniu parametrów określonych przez producenta. Decydując się na ułożenie podłogi pływającej na starej posadce, musimy przede wszystkim brać pod uwagę podwyższenie poziomu podłogi (6-20 mm, zależnie od rodzaju paneli), co często wymaga podcięcia drzwi i utworzenia progu, jak też sprawdzenia czy istniejące podłoże jest dostatecznie równe i stabilne pod wybrany wariant paneli. 

Wybór paneli na podłogę pływającą 

Pokrycia podłogowe w formie paneli występują w trzech zasadniczych wariantach – jako panele laminowane, deski warstwowe bądź panele winylowe. Przy ich doborze trzeba brać pod uwagę nie tylko walory dekoracyjne, ale również warunki w jakich będą użytkowane, co zagwarantuje dostateczną trwałość pokrycia i utrzymanie estetycznego wyglądu. Panele łączone są miedzy sobą „ na sucho" (bez klejenia) za pomocą ukształtowanych złączy zatrzaskowych, przy czym sposób wykonywania łączenia może być nieco inny dla różnych rodzajów paneli.

Panele podłogowe laminowane należą do najczęściej montowanych pokryć dzięki dostępności w niezwykle różnorodnym wzornictwie, które można dostosować do pożądanego wystroju wnętrza, jak i stosunkowo niskiej cenie. Ich zasadnicza warstwa konstrukcyjna wykonana jest z płyty drewnopochodnej typu HDF, pokrytej drukowaną powłoką dekoracyjną i zabezpieczana twardym lakierem.

Panele te naśladują naturalny wygląd i strukturę licznych odmian drewna, jak też i innych materiałów np. pokryć z płyt kamiennych czy ceramicznych. Struktura powierzchni użytkowej może być gładka (matowa, satynowa lub błyszcząca), o fakturze naturalnego drewna lub synchroniczna dająca złudzenie trójwymiarowości słojów.

Panele laminowane
Panele laminowane to jedne z najpopularniejszych materiałów wybieranych w polskich domach. Fot. Baltic Wood

Krawędzie poszczególnych paneli mogą być proste lub dwustronnie, bądź czterostronnie fazowane, co oprócz ożywienia wyglądu chroni złącza przed efektem „puchnięcia", który pojawia się po pewnym czasie. Pod względem użytkowym pokrycia te klasyfikowane są do grupy AC 3 - AC 6, określającej ich odporność na ścieranie.

Do większości pomieszczeń mieszkalnych wystarczające są panele w klasie AC 4, a w sypialniach nawet AC 3, natomiast w miejscach o intensywnym użytkowaniu (korytarze, przedpokoje) układa się panele klasy AC 5, a nawet AC 6. Na trwałość pokrycia wpływa również grubość montowanych paneli, w standardowych warunkach przyjmuje się jako typowy wymiar 8 mm, ale dostępne są również cieńsze i tańsze (grubości 6-7 mm), jak i przeznaczone do dużych pomieszczeń o grubości 10-12mm.

Okres użytkowania paneli laminowanych określany jest na 15-30 lat, zależnie od ich rodzaju i warunków użytkowania. Najczęstszą przyczyną przedwczesnego niszczenia jest nadmierna wilgoć czy przypadkowe zalanie, co w wielu przypadkach może wymagać wymiany całego pokrycia. Również powierzchniowych uszkodzeń np. od foteli na kółkach, nie da się usunąć i miejsca takie powinny być wcześniej przykryte specjalną folią ochronną.

Deski warstwowe zwane też panelami drewnianymi, produkowane są z naturalnego drewna klejonego, a wierzchnią warstwą dekoracyjną tworzy pokrycie ze szlachetnych gatunków drzew europejskich lub egzotycznych.

Trójwarstwowa struktura tych paneli, sklejana z lameli o wzajemnie prostopadłym układzie włókien, zapewnia stabilność wymiarową w zmiennych warunkach wilgotności otoczenia, a wierzchnia warstwa użytkowa może być wielokrotnie poddawana renowacji i pokrywana powłoką ochronną poprzez lakierowanie lub olejowanie. Typowa grubość paneli warstwowych wynosi 14-15 mm, ale dostępne są tez wyroby cieńsze (nawet grubości 7 mm) jak i grube – do 20 mm.

Panele drewniane
Panele drewniane powinny być zabezpieczone lakierem lub olejowane. Fot. Barlinek

Panele winylowe oznaczane symbolem LVT (Luxury Vinyl Tiles) to stosunkowo niedawno upowszechniony produkt, z przeznaczeniem do układania zwłaszcza w pomieszczeniach narażonych na wilgoć (łazienki, kuchnie, przedpokoje). Warstwowa struktura tych paneli składa się z rdzenia PVC, z naniesioną metodą fotograficzną powłoką dekoracyjną i osłoniętą warstwą ochronną. Ze względu na niewielką grubość (4,5-5,0 mm) ich ułożenie nie tworzy wyraźnego progu i konieczności modyfikacji drzwi.

Panele winylowe
Panele winylowe dostępne są w bardzo wielu wzorach i można je stosować we wszystkich pomieszczeniach. Fot. czasnawnetrze.pl

Panele układa się na specjalnym podkładzie w postaci rolowanej folii, a podłoże powinno być szczególnie równe i jednolite. Trwałość paneli przy intensywnym użytkowaniu szacowana jest na ok. 15-20 lat. Odmianą paneli winylowych są produkty składające się z rdzenia HDF i pokrycia PVC o całkowitej grubości 8-10 mm i podobnym zastosowaniu jak panele laminowane.

Rodzaj i przygotowanie podłoża

Podłożem pod panele mogą być niemal wszystkie rodzaje pokryć podłogowych, pod warunkiem, że są dostatecznie równe i stabilne. Do bezpośredniego układania nadają się więc stare, zniszczone posadzki pokryte płytkami, bądź wykładziną PCV, deskami, parkietem czy betonową szlichtą. Surowe podłoża betonowe trzeba zagruntować, aby uniknąć pylenia podkładu i przenikania kurzu do pomieszczenia, a w przypadku podkładu z desek na legarach, należy zaplanować prostopadły do nich układ paneli, co usztywni pokrycie.

Nierówności podkładu nie mogą przekraczać 2 mm, na długości jednometrowej łaty przykładanej w wielu miejscach. Większe wgłębienia trzeba wyrównać materiałem odpowiednim dla rodzaju podłoża (zaprawą wyrównującą, szpachlówką do drewna), a miejscowe wypukłości zeszlifować.

Właściwą izolację zapewni folia
Właściwą izolację zapewni folia. Fot. Weninger

Panele z materiałów drewnopochodnych nie mogą być narażone na zawilgocenie spowodowane kondensacją pary wodnej na chłodnym podłożu i przy podłogach nad piwnicami czy na gruncie, trzeba zapewnić paroszczelną izolację w postaci folii sklejanej na złączach.

Kolejny etap to rozłożenie warstwy podkładowej, dostosowanej do wymagań ochrony akustycznej czy przewodności cieplnej, przy ogrzewaniu podłogowym. Do dyspozycji są standardowe podkłady piankowe, płyty komorowe czy tektura falista. Przy znacznych nierównościach układa się płyty z włókien drzewnych, a akustykę poprawia podkład z korka naturalnego.

Materiał podkładowy musi tworzyć równą powierzchnię ze złączeniami na styk, które przed przesuwaniem zabezpiecza się taśmą klejącą. Pod panele winylowe układane są podkłady systemowe zalecane przez producenta.

Rozplanowanie pokrycia i technologia montażu

Przy układaniu paneli podłogowych z reguły powstaje niewiele odpadów, ale przy zakupie trzeba uwzględnić ok. 5% nadwyżkę, ponad zmierzoną powierzchnię. Zasadniczo panele powinny być układane prostopadle do ściany okiennej, dzięki czemu mniej widoczne będą połączenia kolejnych pasów pokrycia.

Nie jest to jednak wymóg bezwzględny i można kłaść je w innym kierunku, jak też i skośnie w stosunku do ścian pomieszczenia. Podstawowe zasady układania podłóg panelowych, niezależnie od ich rodzaju są takie same, a ewentualne różnice mogą wynikać z odmiennych sposobów wykonywania złączy paneli pochodzących od poszczególnych producentów.

Do połączeń wzdłużnych niekiedy konieczne jest użycie specjalnego przyrządu
Do połączeń wzdłużnych niekiedy konieczne jest użycie specjalnego przyrządu. Fot. Wolfcraft

Zakupione panele przed ułożeniem powinniśmy składować przez co najmniej 2 dni w pomieszczeniu, gdzie będą kładzione, przy temperaturze co najmniej 15° C. Jest to szczególnie ważne w okresie zimowym, gdy zmrożony materiał trafia do ogrzewanego pomieszczenia i chłonie wilgoć z otoczenia.

Po rozpakowaniu każdy panel trzeba dokładnie obejrzeć czy nie ma uszkodzeń, przebarwień czy wad powłoki. Na wstępie, zależnie od szerokości pomieszczenia, należy dopasować wymiar paneli w pierwszym, startowym rzędzie dzieląc ten wymiar przez szerokość panelu. Pozostała z obliczeń reszta nie może być mniejsza niż 6 cm - jeśli jest inaczej dodajemy tę wartość do szerokości panelu i dzielimy przez dwa, ustalając w ten sposób zwężonych paneli startowych.

Przed ułożeniem paneli, należy je dokładnie obejrzeć i wyeliminować wadliwe egzemplarze. Fot. Wineo

Trzeba też ustalić ich długość - ostatni odcinek nie powinien być krótszy niż 30-40 cm i w razie potrzeby skracamy też pierwszy, układany panel. Wstępnie przygotowany pierwszy rząd należy oddylatować o ok. 1 cm od ściany, rozmieszczając kliny dystansowe wyregulowane do pozycji pozwalającej na uzyskanie prostoliniowego ustawienia paneli.

Sposób łączenia paneli zależy od konkretnych konstrukcji zamków, a jego opis powinien być zamieszczony w instrukcji montażowej opracowanej przez producenta. Łączenie poprzeczne paneli jest najczęściej takie same (po odchyleniu o 15-20°) i zahaczeniu zamków, wystarczy opuścić panel jednocześnie go dociskając.

Po zatrzaśnięciu zamka złącze powinno utworzyć równą i gładką powierzchnię bez widocznej szczeliny. Różne są natomiast sposoby wykonania połączeń wzdłużnych i trzeba dokładnie przeanalizować technologię opracowaną przez producenta. Niekiedy do ich wykonania potrzebne będą narzędzia – gumowy młotek czy specjalny dobijak.

Autor: Cezary Jankowski

Opracowanie: Klaudia Tomaszewska

Zdjęcie otwierające: Paroc

Komentarze

FILMY OSTATNIO DODANE
Copyright © AVT 2020 Sklep AVT