2023-05-15 10:24:56 
W domach podpiwniczonych, zabezpieczenie przed napływem wody wymaga zbadania warunków gruntowo - wodnych na działce i dostosowana do nich często kosztownych metod zabezpieczenia. Roboty te powinny być przeprowadzone już na etapie fundamentowania domu.
Niezależnie od sposobu posadowienia budynku jego elementy konstrukcyjne mające kontakt z gruntem (ściany fundamentowe i piwniczne oraz podłogi) muszą być zabezpieczone przed przenikaniem wilgoci w wyniku podciągania kapilarnego wody z gruntu. W przypadku pomieszczeń zagłębionych również przed napływem wody gruntowej, często oddziałującej pod naporem hydrostatycznym.
W obiektach z pomieszczeniami całkowicie wyniesionymi ponad powierzchnię terenu ciągłość ochrony przed wilgocią zapewnia połączenie poziomej izolacji przeciwwilgociowej ułożonej na ścianach fundamentowych z powłoką wodochronną rozłożona na betonowym podkładzie stabilizującym - tzw. chudziaku – podłoże podłogi parteru.
Alternatywnie stosowane są tez podkłady z kruszywa keramzytowego, które pełnia również rolę ochrony przeciwwilgociowej jak i wstępnego ocieplenia.
W przypadku domów podpiwniczonych zabezpieczenie przeciwwilgociowe tworzy się na dwóch poziomach ścian piwnicznych - na ławach fundamentowych układana jest hydroizolacja pozioma połączona z odpowiednio dostosowaną do warunków wodnych izolacją podpodłogową piwnicy.
Dodatkowo na ścianach ponad poziomem gruntu układa się drugą izolację poziomą chroniącą przed przemieszczaniem się wilgoci do murów nad ziemia ze ścian zagłębionych w gruncie.
Hydroizolacja podłogi parteru
W większości domów jednorodzinnych poziom podłogi parteru wyniesiony jest przynajmniej 40 – 60 cm ponad otaczający teren, zatem napływ do wnętrza domu „żywej” wody raczej nie grozi, chyba, że w wyniku katastrofalnej powodzi.
Dlatego hydroizolację podłogi na gruncie można ograniczyć do utworzenia zabezpieczenia przed wilgocią kapilarną, przenikającą z mokrego gruntu w wyniku podciągania przez porowatą strukturę betonu podkładowego.
Standardową ochronę przed wnikaniem wilgoci w kolejne warstwy podłogowe zapewnia rozłożenie foli izolacyjnej z wywinięciem jej na ściany parteru. Stosowane są głównie folie polietylenowe typu LDPE o grubości 0,3 – 0,5 mm dostępne w formie składanej i zrolowanej płachty o szerokościach do 6 m o długościach 25 – 30 m. Jest to materiał skuteczny i tani i z reguły nie ma potrzeby zastępować go np. papą termozgrzewalną.
Połączenia wzdłużne wykonuje się na zakład ok. 10 cm i ewentualnie uszczelniane taśmą klejącą o szerokości 5 cm. Taśmę tą wykorzystuje się również do napraw miejscowych uszkodzeń. Grubość folii dobiera się w zależności od jej przeznaczenia i narażenia na ewentualne uszkodzenia.
W typowych warunkach jako izolacje przeciwwilgociową na betonowym podłożu układa się folie grubości 0,4 – 0,5 mm, przy czym powierzchnia powinna być względnie równa, bez wystających ostrych krawędzi.
Przy rozkładaniu folii istotne jest wywiniecie jej na ok 30 cm na ściany (bez jakiegokolwiek mocowania) przykrywając jednocześnie wystający pas izolacji poziomej muru. Luźne połączenie zapewnia ochronę przed uszkodzenie w przypadku osiadania ścian, gdyż wywinięta folia będzie ślizgać się po murze utrzymując szczelność przed przenikaniem wilgoci.
Na takiej izolacji przeciwwilgociowej układana jest ocieplenie z płyt styropianowych EPS lub polistyrenu ekstrudowanego XPS, który również przykrywa się folia, ale jej zadaniem jest głównie ochrona przed wnikaniem wylewki jastrychu podłogowego w szczeliny między płytami.
Hydroizolacja podłogi w piwnicy
W obiektach podpiwniczonych trzeba zapewnić skuteczną ochronę przed wnikaniem wilgoci przez wszelkie przegrody znajdujące się w podziemnej części domu, a sposób izolacji zależy od lokalnych warunków gruntowych. Umownie przyjęto zastosowanie hydroizolacji na trzech poziomach ochrony zależnie od miejscowych warunków wodno-gruntowych.
W każdym przypadku ochrona taka musi być kompleksowa, tworząca ciągłą hydroizolację na ścianach i podłodze uzupełnioną niekiedy przez utworzenie drenażu obwodowego, który ograniczy napór hydrostatyczny na izolowane powierzchnie.
Ramowy schemat izolacji przeciwwodnej podłóg w budynkach podpiwniczonych - zależnie od warunków miejscowych i zagrożenia wnikaniem wody - przedstawia się następująco:
- na gruntach przepuszczalnych, gdy poziom wód gruntowych znajduje znacznie poniżej stóp fundamentowych, podstawowe zabezpieczenie ścian podziemia tworzone jest z powłok bitumicznych nakładanych na zimno, a podłogę na gruncie izoluje się w podobny sposób jak w przypadku podłóg parteru w budynkach bez piwnicy, przy czym jako powłokę hydroizolacyjną należy wykorzystać grube odmiany folii, gdy będzie bezpośrednio pokrywana jastrychem.
- na gruntach o słabej przepuszczalności, w których długotrwale może zalegać tzw. woda zawieszona pochodzące z opadów lub topniejącego śniegu, podstawowe zabezpieczenie w ścian piwnicy zapewnia izolacja z papy podkładowej bądź powłoki z modyfikowanych mas bitumicznych np. typu KMB. W takich warunkach podobny rodzaj hydroizolacji układa się na podkładzie podłogowym przykrym jastrychem, a niekiedy warto w dogodnym miejscu wykonać studzienkę odwadniającą, a na hydroizolacji ułożyć folię tłoczoną (kubełkową), która umożliw odprowadzenie wody z ewentualnych przecieków.
- na gruntach nawodnionych ochrona przed wnikaniem wody musi przebiegać wielotorowo. Na ścianach piwnicy układana jest np. dwuwarstwowa hydroizolacja osłonięta folią tłoczoną, co umożliwi spływ wody do instalacji drenażowej.
W takich warunkach skuteczną hydroizolację podłogi - zwłaszcza przy dużej powierzchni piwnicy - zapewni wykonanie fundamentu płytowego z izolacją papową bądź bentonitową na całej jej powierzchni. Materiały te wymagają dociśnięcia masywną płytą, którą można utworzyć jako dwuwarstwową z wkładką drenującą z folii kubełkowej.
Autor: Cezary Jankowski
Opracowanie: Sebastian Malinowski
Zdjęcie otwierające: Gutta
Komentarze