Zabudowa kominka - instrukcja krok po kroku

1. Konstrukcja z profili

Podstawą zabudowy jest konstrukcja wykonana z profili ULTRASTIL lub RIGISTIL. Do niej przytwierdzamy zarówno wełnę mineralną, jak i płyty gipsowo-kartonowe. Stelaż buduje się na takich samych zasadach, jak w przypadku realizacji ściany działowej – rozpoczynając od montażu profili poziomych na podłodze, które łączymy z profilami pionowymi.

Czasami, ze względu na specyficzną budowę kominka, kolejność i charakter poszczególnych etapów może mieć nieco inną formę.

2. Montaż płyty kominkowej z wełny

Płyta z wełny mineralnej ISOVER musi być skierowana ekranem w stronę kominka. To pozwoli nie tylko uniknąć niepotrzebnego nagrzewania zabudowy, ale także spowoduje, że źródło ogrzewania jest efektywniejsze i generowane ciepło będzie kierowane w odpowiednich kierunkach do wnętrza domu.

3. Łączenie płyt

Płyty kominkowe muszą szczelnie przylegać do siebie, a miejsca łączeń należy zakleić taśmą aluminiową dedykowaną do zabudowy kominkowej. Zwiększymy w ten sposób termoizolacyjność konstrukcji i zapobiegniemy przenikaniu ciepła w głąb zabudowy.

Taśma świetnie sprawdzi się również w sytuacji, gdy podczas prac uszkodzimy fragment ekranu. Wystarczy zakleić naruszone miejsce, by płyta w dalszym ciągu mogła spełniać swoje zadanie.

4. Odstęp między wkładem a płytą

Zabudowa nie może przylegać do wkładu kominkowego. Między ekranem płyty a urządzeniem powinien zostać zachowany odstęp minimum 10 cm. Wartości te mogą się jednak różnić w zależności od wymagań postawionych przez producenta.

5. Montaż płyt gipsowo-kartonowych

Wełnę mineralną montujemy od wewnętrznej strony stelaża, a następnie pokrywamy konstrukcję od zewnątrz płytami gipsowo-kartonowymi. Łączenia płyt warto zabezpieczyć taśmą spoinową, a krawędzie zabezpieczyć specjalną taśmą narożnikową np. RIGIPS Habito® No-Coat®, które wstawiamy na etapie szpachlowania.

Płyty kominkowe muszą szczelnie przylegać do siebie, a miejsca łączeń należy zakleić taśmą aluminiową.

6. Komora dekompresyjna

W przypadku zabudowy, która ma sięgać aż do sufitu, należy wykonać komorę dekompresyjną. Jej rolą jest zabezpieczenie stropu przed oddziaływaniem wysokiej temperatury. By ją wykonać, należy wstawić do wnętrza zabudowy – pomiędzy wkładem a sufitem – poziomo ustawioną płytę kominkową ISOVER z wełny skalnej.

Koniecznie należy umożliwić wymianę powietrza w komorze dekompresyjnej. W tym celu w ścianę zabudowy wstawiamy jedną lub dwie kratki wentylacyjne.

7. Szpachlowanie płyt g-k

Opłytowaną konstrukcję szpachlujemy masą konstrukcyjną np. RIGIPS VARIO lub RIGIPS Q1 Zaczyna. Po wyschnięciu szlifujemy nierówności oraz wykonujemy szpachlowanie masą finiszową, dzięki której osiągniemy gładkie i estetycznie wykończone powierzchnie. Tak przygotowana konstrukcja jest już gotowa do malowania.

8. Otwory wentylacyjne

Zabudowa nie może blokować wymiany powietrza wokół kominka. Dlatego należy wykonać otwory wentylacyjne – poniżej oraz powyżej wkładu. Otwory nie powinny znajdować się na krawędziach dwóch i więcej płyt gipsowo-kartonowych, a ich krawędzie warto wzmocnić narożnikami aluminiowymi.

Ważne jest, by kratki wentylacyjne, które umieścimy wewnątrz, były wykonane z niepalnego materiału, jak stal, mosiądz czy aluminium.

źródło i zdjęcia: ISOVER

fot. otwierająca: M. Szymanik