Jak samodzielnie docieplić poddasze?

Na rynku dostępnych jest bardzo wiele rozwiązań, różniących się podstawowymi parametrami - najważniejsze są właściwości termoizolacyjne produktu. Przewodność cieplną oznacza się za pomocą symbolu λ (lambda) - im niższa wartość parametru, tym cieńsza warstwa materiału spełni swoją funkcję.

Przy zakupie należy zwrócić także uwagę na odporność izolacji na wilgoć. Poddasze to miejsce szczególnie narażone na kontakt z wodą: o ile budując nowy dom zakładamy, że pokrycie dachowe jest szczelne, przy domu już stojącym nie można wykluczyć ewentualnych błędów wykonawczych, czy też uszkodzeń powstałych w trakcie eksploatacji.

Izolacja przylega bezpośrednio do konstrukcji dachowej, musi więc cechować się niską absorbcją wody - w innym przypadku możliwe jest powstawanie pleśni i grzybów na konstrukcji drewnianej.

Kolejnym istotnym parametrem przy wyborze izolacji na poddasze jest odporność na ogień - bezpieczeństwo zapewnić może produkt niepalny. Pomocna jest w tym przypadku klasa reakcji na ogień, wyrażona w postaci tzw. Euroklasy, od A1 do F. A1 oznacza materiał niepalny, klasa F odpowiada materiałom niesklasyfikowanym.

Aby samodzielnie docieplić poddasze:

• Dokonujemy dokładnego pomiaru rozstawu pomiędzy krokwiami.
• Jako ocieplenie pomiędzy krokwiami używamy wełny w rolce, np. TOPROCK. W tym celu rozwijamy zrolowaną płytę izolacji i odmierzamy odcinki. Powinny być one dłuższe o ok. 2cm od rozstawu w świetle miedzy krokwiami. Docięcie płyt z odpowiednim naddatkiem powoduje, że nie ma konieczności stosowania dodatkowego mocowania materiału za pomocą sznurków, bowiem swobodnie utrzymuje się on pomiędzy krokwiami. W ten sposób zmniejszamy także ilość odpadów materiałowych.
• Następnie przystępujemy do starannego ułożenia odcinków pierwszej warstwy ocieplenia pomiędzy krokwiami. Jeżeli w konstrukcji dachowej występuje połać dachowa typu szczelnego dla pary wodnej, (np. pełne deskowanie z papą), należy zastosować szczelinę wentylowaną grubości 3-6cm oraz zapewnić otwory wlotowe pod okapem oraz wylotowe w kalenicy dachu bądź też ścianach szczytowych. Docięte z 2cm naddatkiem płyty układamy miedzy krokwiami - stroną oznaczoną do wewnątrz pomieszczenia. Pierwszą warstwę ocieplenia układamy starannie, zwracając szczególną uwagę na szczelne przyleganie płyt ocieplenia do siebie i do elementów konstrukcji poddasza (krokwie, jętki, kleszcze).
• Kolejny etap to montaż stalowego rusztu pod okładziny połaci i stropu pod poddaszem. Ruszt składa się z wieszaków dystansowych (np. typu U) i profili nośnych okładzin (np. typu C). Standardowy rozstaw wieszaków wzdłuż krokwi wynosi 40cm. Według zaleceń producentów okładzin, np. gipsowo-kartonowych, stosuje się też inne rozstawy wieszaków - w zależności od rodzaju, grubości i ilości okładzin. Wysuniecie wieszaków ponad płaszczyznę czołową krokwi umożliwia zamontowanie pod krokwiami (jętkami lub kleszczami) drugiej warstwy ocieplenia o dobranej wcześniej grubości. Do wieszaków przykręcamy lub wkładamy na wcisk profile nośne. Montujemy je prostopadle do krokwi. Zalecamy, aby profile nośne przed montażem wypełniać od wewnątrz paskami z wełny, co polepsza izolacyjność termiczną poddasza.
• Przystępujemy do układania drugiej warstwy ocieplenia: pod krokwiami, jętkami czy kleszczami, między profilami nośnymi okładzin. Odpowiednim produktem będzie w tym przypadku płyta ROCKWOOL SUPERROCK. W tej warstwie możemy rozprowadzić zabezpieczone przewody instalacji elektrycznej.
• W pomieszczeniach wilgotnych o ciśnieniu pary wodnej powyżej 13hPa (łazienka, kuchnia, WC), do profili nośnych okładzin montujemy dodatkowo paroizolację. Układamy ją na zakład i sklejamy ze sobą taśmą dwustronnie klejącą. Montujemy ją od strony wewnętrznej poddasza - pod ociepleniem lub stalową konstrukcją okładzin - i mocujemy taśmą dwustronnie klejącą do spodu stalowych profili nośnych.
• Ostatnim etapem samodzielnego docieplania poddasza jest przykręcenie okładzin połaci i stropu nad poddaszem. Okładziny poddasza przykręcamy wkrętami do profili nośnych. Rozstaw wkrętów podają producenci okładzin (najczęściej nie powinien być większy niż 25-35cm). Okładziny montujemy w taki sposób, aby ich dłuższe krawędzie były prostopadłe do rusztu. Połączenia okładzin wzdłuż krótszych boków przesuwamy w sąsiednich rzędach okładzin o minimum jedną odległość miedzy profilami pionowymi. Połączenia poprzeczne wykonujemy zawsze na profilach typu C. Takie rozplanowanie ułożenia płyt eliminuje powstawanie połączeń krzyżowych (miejsce styku 4 okładzin) i zapewnia zwiększenie sztywności zabudowy poddasza.

Zdjęcie: Rockwool