Okna - szklenie i profile

Szklenie

W oknach stosuje się tzw. szyby zespolone - złożone z dwóch lub trzech tafli szkła, między nimi umieszczone są ramki dystansowe (standardowe - aluminiowe lub ciepłe - np. z kompozytu z włóknem węglowym). W przestrzeni między szybami utworzone są hermetyczne komory, wypełnione gazem szlachetnym (np. argonem, kryptonem, ksenonem) lub powietrzem.

Gazy szlachetne, ze względu na wysoką gęstość, w większym stopniu ograniczają ucieczkę ciepła niż powietrze. O grubości i liczbie szyb, szerokości komory (lub komór) między nimi oraz o rodzaju wykorzystywanego gazu informuje oznaczenie kodowe na dokumentacji.

Przykładowo kod 4-16-4 argon oznacza układ: szyba grub. 4 mm - przestrzeń komorowa szer. 16 mm - szyba grub. 4 mm, wypełnienie argonem. Współczynnik przenikania ciepła szyby jest prawie dwukrotnie mniejszy w pakietach trzyszybowych z przestrzenią międzyszybową wypełnioną argonem, niż w przypadku pakietu dwuszybowego wypełnionego powietrzem. Obecnie obowiązującym standardem jest wypełnienie ciężkim gazem.

Zestaw trzyszybowy z wkładką termiczną (fot. Schüco).

Profile:

Z PVC. Są 30-50% tańsze od okien drewnianych o porównywalnych parametrach i nie wymagają konserwacji. Cechuje je wyższy (niż w przypadku okien drewnianych) współczynnik rozszerzalności cieplnej, dlatego w miejscach silnie nasłonecznionych lepiej zdecydować się na ramy drewniane.

Profile okienne dzieli się na 3 klasy (A, B, C) w zależności od grubości ich ścianek. Różnice pomiędzy klasami A i B są niewielkie i mogą faktycznie wynosić np. 0,1 mm, natomiast w klasie C, grubość dowolnie ustala producent. Jednak wbrew dość rozpowszechnionej opinii o wytrzymałości profili okiennych nie decyduje grubość PVC lecz stalowych wkładek wzmacniających. A na ich grubości niektórzy producenci oszczędzają. Niestety nie ma prostego sposobu sprawdzenia na ile solidne są profile. Pozostaje zawierzyć producentowi, że dobrał je prawidłowo do wielkości i masy okna.

Szeroki profil ośmiokomorowy dla okien trzyszybowych (fot. Krispol)

Dość powszechne jest przekonanie o lepszej ciepłochronności profili o większej liczbie komór. Jest ono jednak nieprawdziwe. Największy wpływ na ciepłochronność profili ma ich głębokość, np. pięciokomorowy profil o głębokości 73 mm będzie miał lepsze parametry cieplne niż sześciokomorowy 65 mm. Niektóre komory mogą być wyposażone dodatkowo we wkładki termiczne, poprawiające wartość współczynnika przenikalności cieplnej ramy.

Uwaga! Zdarza się, że niektórzy wytwórcy sztucznie dzielą profil o standardowej szerokości, co nie poprawia jego właściwości termicznych, a może obniżać wytrzymałość. Dlatego wzrost liczby komór musi wiązać się ze zmianą wymiarów kształtownika, a w szczególności jego głębokości. Przed decyzją o zakupie okna, warto obejrzeć jego profil (modele okien w przekroju zazwyczaj dostępne są w salonach sprzedaży), sprawdzając liczbę komór, ich zawartość oraz grubość ścianek.

Drewniane. Drewno jest trwałym, lekkim i wytrzymałym mechanicznie materiałem konstrukcyjnym. Ponadto cechuje je mały współczynnik rozszerzalności cieplnej, niska przewodność cieplna, a także łatwość obróbki. Ponieważ ramy drewniane są sztywniejsze niż PVC, dobrze sprawdzą się w przypadku drzwi tarasowych czy dużych okien bez podziałów. Drewno używane do produkcji okien jest odpowiednio sortowane, impregnowane i suszone, a następnie klejone w trzech warstwach.

Trój- lub czterowarstwowa powłoka farby chroni okna przed promieniami słonecznymi i wilgocią. Ramy drewniane wymagają konserwacji i malowania. Drobne uszkodzenia można łatwo naprawić. Na parametry cieplne ram drewnianych wpływ ma przede wszystkim ich głębokość, czyli grubość profili. Standardowo, okna drewniane mają ramy o głębokości 68-100 mm, a modele o szczególnie wysokich wymaganiach cieplnych nawet 120 mm. Głębsze ramy pozwalają na zamontowanie grubszych pakietów oszklenia.

Duże znaczenie ma także rodzaj użytego do ich produkcji drewna: dąb ma najgorszy współczynnik przenikania ciepła, lepsze wartości uzyskuje się przy profilach sosnowych, a najlepsze - tych z drewna meranti.

Aluminiowo-drewniane. Łączą walory naturalnego materiału z ochronnymi cechami aluminium. Oferowane są w dwóch wersjach. Rama skrzydła i ościeżnica wykonane są z drewna i tylko z zewnątrz osłonięte aluminiowym profilem (rodzaj nakładki) lub też skrzydło i ościeżnica zbudowane są z dwóch różnych profili: zewnętrznego - aluminiowego i wewnętrznego - drewnianego (drewno klejone trójwarstwowo). Zewnętrzna aluminiowa osłona skrzydła i ościeżnicy chroni okna przed szkodliwym działaniem czynników atmosferycznych.

Zewnętrzny profil aluminiowy jest fabrycznie malowany proszkowo lub anodowany na wybrany kolor. Istnieje też możliwość pokrycia okładzin aluminiowych foliami, które przypominają kolor i strukturę drewna. Takie okna charakteryzują się dużą sztywnością, dlatego najczęściej wybierane są na duże przeszklenia okien tarasowych, również w systemach przesuwnych. Niestety, są o 30-40% droższe od drewnianych.

Emilia Rosłaniec