2023-08-31 17:21:36 
Wymagania przy układaniu ogrzewania na stropie drewnianym
Stropy drewniane ze względu na swoją ograniczoną nośność nie są z reguły dostosowane do utworzenia na nich przynajmniej 5-6 centymetrowego warstwy betonu otaczającego rury w systemie ogrzewania wodnego i na takich konstrukcjach stropowych konieczne jest utworzenie innych warstw.
Oczywiście będą one inaczej wpływać na sposób przekazywania ciepła, zwłaszcza pod względem zdolności do jego akumulacji - ciężkie jastrychy długo utrzymują nagromadzone ciepło, ale również wolno reagują na zmiany temperatury w pomieszczeniu, co jest zjawiskiem pozytywnym jak i niekorzystnym - zależnie od potrzeb i warunków otoczenia.
Natomiast ułożenia ogrzewania elektrycznego w postaci mat czy folii grzewczych nie wpłynie zasadniczo na zmianę sposobu ich zainstalowania, w porównaniu ze rozłożeniem na stropie np. żelbetowym.
W praktyce o wyborze systemu często decydują jednak koszty eksploatacyjne - grzanie prądem jest zdecydowanie droższe niż z zasilane z innego źródła, choć przy korzystaniu z fotowoltaiki mogą zostać znacząco zredukowane.
Niezależnie od przyjętego systemu ogrzewania warstwy podłogowe muszą spełniać określone wymagania. Stropy drewniane ze względu na zachowanie równomierności i efektywności funkcjonowania, które jako przegroda między kondygnacjami powinny być izolowania cieplnie.
Przyjmuje się, że opór cieplny dla warstw umieszczonych powyżej elementów grzejnych powinien być przynajmniej pięciokrotnie mniejszy niż w stronę niższego pomieszczenia.
Oczywiście konieczne będzie również zapewnienie dostatecznej sztywności warstw podłogowych, a także - zależnie od sposobu wykończenia posadzki - odpowiedniej ochrony przeciwwilgociowej i akustycznej.
Dostosowanie stropów drewnianych do ułożenia ogrzewania podłogowego
W nowobudowanych domach w systemie szkieletowym o planowaniu ułożenia ogrzewania podłogowego należy zdecydować na dostatecznie wczesnym etapie budowy z uwzględnieniem zwłaszcza wysokości pomieszczeń, natomiast w budynkach remontowanych bądź przy adaptacji poddasza należy dokładnie przeanalizować aktualny stan pokryć podłogowych i odpowiednio do tego dostosować system ogrzewania.
Typowe konstrukcje stropów w domach szkieletowych budowane są w postaci gęsto rozstawionych (co 40-50 cm) cienkościennych belek o wysokości ok. 15 cm, na których ułożona płyta OSB lub sklejka o grubości 18-22 mm, która usztywnia konstrukcję i tworzy podłoże na kolejnych warstw podłogowych.
Od strony niżej położonego pomieszczenia - sufit to najczęściej konstrukcja podwieszanej z płyt g-k, a przestrzeń między belkami wypełnia wełna mineralna jako izolacja cieplna i akustyczna.
Natomiast w użytkowanych już budynkach budowa stropu drewnianego może mieć różną konfigurację warstw, a w przypadku np. obecności polepy (sieczki zmieszanej z wapnem) należy ją usunąć, zastępując wypełnienie przestrzeni między belkami wełną mineralną, a podłoże ustabilizować gęsto rozmieszczonymi niskimi legarami zamocowanymi prostopadle do belek z pokryciem płytą OSB.
Trzeba też zwróć uwagę na grubość układanych warw podłogowych, aby nie spowodowały kolizji wysokości z innym elementami pomieszczenia - zwłaszcza z drzwiami i ustalić lokalizację stawianego na podłodze wyposażenia (szaf, regałów, niskich łóżek, sprzętów kuchennych i łazienkowych) gdyż pod nimi nie należy instalować ogrzewania podłogowego.
Wodne ogrzewanie podłogowe
Pod względem funkcjonowania i użytych materiałów instalacyjnych ułożenie takiego systemu na stropie drewnianym zasadniczo nie różni się od standardowych rozwiązań, ale wymaga odpowiedniego przygotowania podłoża do ułożenia rur grzewczych, a podkład pod użytkowe pokrycie podłogowe musi zapewniać sztywność przy możliwie niewielkiej jego grubości - najczęściej będzie to łącznie ok. 5 cm podwyższenia.
Przy ogrzewaniu wodnym ciepło w znacznym stopniu przekazywane jest przez promieniowania, a intensyfikację emisji zapewnia folia aluminiowa umieszczona pod rurami. Gotowe panele montażowe o takim zastosowaniu oferowane są przez producentów w różnych wariantach - standardowo tworzone są na styropianie odmiany EPS30 z rowkami pod rury o średnicy 15 mm i w rozstawieniu co 15 cm, a całą powierzchnię pokrywa cienka, błyszcząca folia aluminiowa.
Przy ich wykorzystaniu orientacyjna moc grzewcza podłogi ułożonej na takim systemie i przykryta płyty OSB grubości 15 mm, podkładem pod posadzkę z paneli HDF lub winylu, nie powinna być mniejsza niż 50 W z metra kwadratowego powierzchni grzewczej nawet przy niskiej temperaturze zasilania.
W budynkach modernizowanych o dość słabej izolacyjności cieplnej, gdy wymaga to zwiększenia mocy grzejnej, można ją uzyskać poprzez zagęszczenie rozstawienia rur, układając je bezpośrednio na podkładzie z blachy aluminiowej grubości np. 0,5 mm i utworzenie meandrów zmniejszających wzajemne odległości ich rozmieszczenia, a przestrzenie między nimi wypełnia się przyciętymi odpowiednio pasami z twardego styropianu o grubości pozwalającej na przykrycie rur płytą podłogową z ok. 1 cm odstępem.
Elektryczne ogrzewanie podłogowe
Wygodnym sposobem utworzenia ogrzewania podłogowego niemal w każdych warunkach będzie użycie mat lub folii grzewczych zasilanych prądem elektrycznym. Praktycznie ogrzewanie takie można kłaść bezpośrednio pod pokryciem podłogowym z drewna, ceramiki czy PVC zapewniając oczywiście dostateczna izolacyjność cieplną stropu.
Wymaga to niekiedy dysponowanie zasilana domu odpowiednio dużym przydziałem mocy elektrycznej, bo zainstalowana moc elementów grzewczych wynosi 100-150 W/m2 i w przypadku jednoczesnego załączenia się wszystkich obwodów na dużej powierzchni (np. przy powierzchni 50 m2 będzie sięgać 7,5 kW) może doprowadzić do zadziałania układów zabezpieczenia.
Oczywiście ogrzewanie z taką mocą nie pracuje w trybie ciągłym, a wysoka moc potrzeba jest tylko do szybkiego nagrzania pomieszczenia i załącza się tylko cyklicznie, co pewien czas. W szczególnych warunkach - jako zabezpieczenie przed przeciążeniem -stosowane są ograniczniki poboru prądu wyłączające czasowo wybrane obwody elektryczne.
Bazowe podłoże pod ogrzewanie elektryczne powinno spełniać podobne wymagania jak dla systemu wodnego, w postaci utworzenia równej powierzchnia płytowej o dostatecznej sztywności.
Pod pokrycia podłogowe z materiałów drewnopochodnych wykorzystywane są głównie folie grzewcze dostępne często w kompletach zawierających wszelkie potrzebne materiały do ich ułożenia.
Folie te o niewielkiej grubości (do 0,5 mm) i standardowej szerokości 1 m dostarczane są w zwojach, a potrzebną długość można odcinać w wyznaczonych miejscach np. co 25 cm, co umożliwia dopasowanie do wymiarów i kształtu powierzchni grzejnej.
Poszczególne sekcje łączy się z przewodami zasilającymi specjalnymi złączkami zaciskowymi izolowanymi taśmą samowulkanizującą, a kable doprowadza się do termostatu sterującego praca systemu.
Montaż systemu polega na rozłożeniu maty podkładowej, pasów folii grzewczej i po dokonaniu połączeń elektrycznych rozwinięciu folii paroizolacyjne pod np. panele podłogowe.
Maty grzejne stosowane są głównie pod pokrycia z ceramicznych płytek podłogowych łazience czy kuchni i wymagają nieco innej technologii układania. W przypadku podłoży z płyty OSB są one przyklejanie do podłoża klejem do płytek, a niekiedy dodatkowo zbrojonego wtopioną siatką.
Oczywiście, przed układaniem pokrycia podłogowego konieczne będzie utworzenie warstwy izolującej przed wilgocią w postaci np., płynnej folii i odpowiednich taśm do izolacji krawędziowej.
Autor: Redakcja BudownicwaB2B
Opracowanie: Aleksander Rembisz
Zdjęcie: KAN
Komentarze