Powłoki ochronne i dekoracyjne na betonie

Beton, choć uznawany jest za materiał odporny na warunki atmosferyczne, a także długowieczny - normatywna trwałość betonu to co najmniej 50 lat. W praktyce, zależnie od miejsca jego wbudowania oraz składu mieszanki betonowej podczas tworzenia konstrukcji może wymagać dodatkowego zabezpieczenia powierzchniowego. Ochrona taka powinna - zależnie od wymagań - zmniejszać jego nasiąkliwość, utwardzać powierzchnię i zwiększać odporność na ścieranie, a także ograniczać pylenie na skutek wietrzenia.

Powłoki ochronne i dekoracyjne na betonie

Korozja powierzchniowa i wgłębna betonu

Konstrukcje betonowe narażone na oddziaływanie zmiennych warunków atmosferycznych z czasem ulegają uszkodzeniom na skutek karbonizacji spoiwa, czyli cementu w wyniku reakcji chemicznej z dwutlenkiem węgla CO2 zawartym w powietrzu i cyklicznym nawilżaniu powierzchni na skutek opadów.

W efekcie w wierzchniej warstwie tworzy się węglan wapnia CaCO3, który obniża odczyn alkaliczny chroniący stalowe zbrojenie przed korozją, a początkowymi objawami tego zjawiska jest pylenie betonowej powierzchni.

Korozja odsłoniętego fragmentu zbrojenia w elemencie żelbetonowym. fot. weber
Korozja odsłoniętego fragmentu zbrojenia w elemencie żelbetonowym. fot. weber

Przy stosunkowo cienkiej otulinie zbrojenia może dochodzić - zwłaszcza w warunkach trwałego zawilgocenia - do korozji stali, a powstająca rdza zwiększając swoją objętość rozsadza beton odkrywając zbrojenie.

Podobne skutki powoduje korozja chlorkowa pojawiająca się głównie w konstrukcjach narażonych na oddziaływanie soli - chlorku sodu i chlorku wapnia wykorzystywanych m. in. do odladzania nawierzchni drogowych.

W szczególnych warunkach użytkowania konstrukcji betonowych narażonych na oddziaływanie związków siarki zawartych np. w wodach gruntowych oraz w razie przygotowania mieszanek betonowych z użyciem kruszyw alkalicznych pojawia się korozja międzykrystaliczna niszcząca strukturę betonu.

Ochrona powierzchniowa betonów podatnych na korozję polega na zastosowaniu powłoki ochronnej dostosowane do warunków użytkowania, przy czym dla elementów podlegających zakryciu standardowo wykorzystuje się materiały bitumiczne, a na powierzchniach odkrytych farby i impregnaty zapewniające również efekt dekoracyjny.

Strukturalne zabezpieczenie betonu

Decydujący wpływ na własności użytkowe betonu ma odpowiednie zestawienie składników mieszanki betonowej dostosowane nie tylko do wymagań wytrzymałościowych, ale również warunków eksploatacji. Zastosowana receptura powinna zawierać właściwy rodzaj cementu, kruszywa i dodatków, a także wskaźnik w/c.

Przykładowo do konstrukcji betonowych narażonych na korozję chemiczną związaną np. z obecnością agresywnych wód gruntowych dobrą ochronę zapewnia użycie cementu hutniczego, natomiast wysoka mrozoodporność gwarantuje użycie dodatków napowietrzających oraz plastyfikatorów.

Napowietrzenie powoduje powstanie w stwardniałej mieszance dużych porów powietrza, które przerywają zdolność betonu do podciągania kapilarnego, a jednocześnie umożliwiają swobodne rozszerzanie się zawartej w nim wody w przypadku zamarzania.

Plastyfikatory umożliwiają zmniejszenie ilości wody zarobowej i utworzenie szczelniejszej struktury betonu, ale oba dodatki powinny być domieszane w określonych w recepturze proporcjach. Poprawę szczelności i mrozoodporności betonu zapewnia też odpowiednie jego zagęszczenie oraz pielęgnacja podczas twardnienia.

W praktyce na budowach indywidualnych własności zamawianych mieszanek betonowych nie zawsze spełniają dodatkowe wymagania użytkowe i jedynie w wyrobach prefabrykowanych można spodziewać się deklarowanych własności takich jak mrozoodporność, wytrzymałość na ścieranie czy brak skłonności do wykwitów solnych.

Pokrycia na powierzchnie betonowe

Betonowe powierzchnie, które nie są wykorzystywane jako np. podłogi czy nawierzchnie drogowe można dość skutecznie ochronić przed wpływem warunków atmosferycznych pokrywając je odpowiednią farbą.

Betonowa nawierzchnia tarasu zabezpieczona dedykowaną farbą. fot Polifarb Łódź
Betonowa nawierzchnia tarasu zabezpieczona dedykowaną farbą. fot Polifarb Łódź

W ofercie producentów chemii budowlanej znajduje się kilka rodzajów pokryć malarskich przeznaczonych do stosowania wewnątrz, jak i na zewnątrz. Produkty te mogą być wytwarzane na bazie spoiwa akrylowego, poliuretanowego i innych polimerów lub chlorokauczukowego, tworzące trwałą i elastyczną powłokę.

Inną formą zabezpieczenia jest impregnacja betonu, która polega na nasyceniu powierzchni preparatem uszczelniającym. Materiał ten wnika w strukturę i może być nakładany zarówno na powierzchnie nie narażone na ścieranie np. okładziny cokołu jak i podłoża użytkowe np. kostkę betonową podjazdów.

Dzięki impregnacji betonowa powierzchnia uzyskuje żywszą barwę i mniej jest narażona na trwałe zabrudzenie.

Betonowe podłogi wewnątrz domu zabezpieczane są przede wszystkim przed ich pyleniem powierzchni, a także w celu uzyskania estetycznego wyglądu i ochrony przed zanieczyszczeniem.

Najprostszym sposobem na uzyskanie takiego efektu będzie pomalowanie podłoża odpowiednią farba, choć trwałość pokrycia zależeć będzie przede wszystkim od intensywności użytkowania.

Do podłóg wykorzystywane są różne rodzaje farb jedno- i dwuskładnikowe, wodne i rozpuszczalnikowe, przy czym przy ich wyborze należy zwrócić uwagę na deklarowaną odporność na ścieranie.

Uzyskanie zadowalających efektów estetycznych wymaga przeszlifowania podłoża, a także zapewnienia izolacji przeciwwilgociowej od gruntu w przypadku nakładania powłok paroszczelnych np. z farb epoksydowych. Jej brak spowoduje w krótkim czasie puchnięcie i złuszczanie się pokrycia w wyniku parcia odparowującej z podłoża wody.

Większą trwałość a jednocześnie atrakcyjny wygląd zapewniają wielowarstwowe powłoki chemoutwardzalne z żywicy epoksydowej lub poliestrowej. Można je tworzyć wewnątrz domu jak i na tarasie lub balkonie.

Cienkowarstwowy, zacierany beton (o grubości 10 mm) pokryto krzemianowo-litowym preparatem nabłyszczającym. fot. Lilianna Jampolska dla budujemydom.pl
Cienkowarstwowy, zacierany beton (o grubości 10 mm) pokryto krzemianowo-litowym preparatem nabłyszczającym. fot. Lilianna Jampolska dla budujemydom.pl

Przy renowacji starego betonu do utwardzenia powierzchni używa się preparatów krzemianowych wcieranych mopem w podłoże do uzyskania pełnego nasycenia powierzchni, a następnie przeprowadza się szlifowanie tarczą o drobnym uziarnieniu.

 Do nakładania powłokowych pokryć podłogowych można przystąpić, gdy wilgotność betonowego podłoża nie przekracza 3 % i po dokładnym okurzeniu powierzchni.

Zależnie od grubości nakładanej warstwy powłokowej stosowane są różne techniki aplikacji

Przy pokryciach cienkowarstwowych dobrym materiałem są farby dwuskładnikowe, wodorozcieńczalne. Można je na zakładać wałkiem nawet na wilgotny podkład, a malowanie wykonuje się przynajmniej jako dwuwarstwowe.

Większą trwałość nawierzchni zapewniają powłoki grubsze (1-5 mm), przy czym umożliwiają one tworzenia dekoracyjnych pokryć wielobarwnych. Z reguły wymagane jest nałożenie 3 warstw żywicy, przy czym w przypadku tworzenia pokrycia wielokolorowego ostatnia warstwę wykonuje się z żywicy bezbarwnej.

Inny sposób na dekoracje takiej podłogi to rozsypywanie płatków lub włókien na powierzchni nieutwardzonej jeszcze powłoki.

Autor: Redakcja BudownicwaB2B

Opracowanie: Aleksander Rembisz

Zdjęcia: www.mynaplespainter.blogspot.com (zdjęcie główne), Polifarb Łódź, Lilianna Jampolska dla budujemydom.pl, weber

Komentarze

FILMY OSTATNIO DODANE
Copyright © AVT 2020 Sklep AVT