2022-04-29 15:15:31 
Co decyduje o doborze tynku?
Tynkowanie to kolejny etap prac wykończeniowych przeprowadzany po ułożeniu wszystkich instalacji domowych.
Wybierając rodzaj pokrycia tynkarskiego ścian wewnętrznych musimy brać pod uwagę przeznaczenie pomieszczenia, ostateczny sposób ich wykończenia, rodzaj i stan surowego podłoża, a także dodatkowe wymagania stawiane pokryciom ścian wewnętrznych.
Zależnie od pożądanego rodzaju i standardu wykończenia, tynki mogą stanowić jedynie podkład pod inne okładziny bądź pozostać docelowym pokryciem przewidzianym do malowania lub tapetowania.
Produkowane obecnie zaprawy tynkarskie pozwalają na uzyskanie zadowalającej jakości powierzchni przy jednowarstwowym tynku, co ma istotny wpływ na koszty i czasochłonność tych robót.
Przy wyborze materiału tynkarskiego należy również uwzględnić warunki panujące w określonych pomieszczeniach - przede wszystkim wilgotność powietrza i możliwość występowania okresowego zamakania - a także wymagane dodatkowe funkcje w postaci np. ochrony przeciwpożarowej, wyciszenia akustycznego czy poprawy ciepłochronności.
Podstawowy asortyment materiałów tynkarskich obejmuje zaprawy tworzone na bazie spoiwa cementowego, wapiennego lub gipsowego w formie różnorodnie modyfikowanych mieszanek bądź wymagane efekty wykończenia powierzchni uzyskuje się dzięki tzw. suchym tynkom tworzonym z płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych.
Tynki na bazie spoiwa cementowego
Ten rodzaj tynku wykorzystywany jest najczęściej w formie zaprawy cementowo-wapiennej charakteryzującej się odpornością na zawilgocenie oraz wysoką i stabilną wytrzymałością.
Standardowo nakładany jest w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności, zwłaszcza jako podłoże pod okładziny ceramiczne lub po ewentualnym wygładzeniu powierzchni przeznaczony do malowania lub tapetowania niemal w każdych warunkach.
Tynki cementowo-wapienne nakładane są obecnie z gotowych mieszanek gwarantujących wysoką jakość pokrycia jak i możliwość doboru własności do konkretnych zastosowań.
Poszczególne odmiany zapraw cementowo-wapiennych różnią się granulacją i rodzajem kruszywa (np. piasek bądź perlit) oraz dodatkami poprawiającymi urabialność, przyczepność do podłoża.
Przy przeznaczeniu jako podłoże pod płytki ceramiczne nie powinny być zacierane na gładko - wystarczy wyrównanie powierzchni.
Stanowi również doskonały podkład pod bardziej wyrafinowane pokrycia dekoracyjne ścian - stiuki, tynki strukturalne, japońskie czy sztukaterie zapewniając wysoką przyczepność i odporność na uszkodzenia.
Ten rodzaj tynku można nakładać ręcznie bądź przy użyciu agregatu tynkarskiego, a zależnie od rodzaju i stanu podłoża, tynkowanie odbywa się w jednym lub dwóch cyklach technologicznych (cienka obrzutka i narzut).
Przeciętna grubość tynku wynosi 15-20 mm, przy czym w razie konieczności można nałożyć dodatkowa warstwę po związaniu poprzedniej.
Tynki na spoiwie gipsowym
Głównymi składnikami tynków gipsowych jest przede wszystkim wysokiej jakości gips, kruszywo kalibrowane i wiele uszlachetniających dodatków jak wapno, plastyfikatory, opóźniacze i inne.
Tynki gipsowe produkuje się w dwóch wersjach technologicznych - jako tynki maszynowe, do nakładania agregatem tynkarskim oraz jako tynki ręczne, przeznaczone do prac na niewielkich powierzchniach.
Dostępne odmiany różniących się masą objętościową (tynki lekkie, super lekkie) czy podwyższoną twardością powierzchniową czy odpornością biologiczną w postaci tynku gipsowo-wapiennego.
Jednak ich zastosowanie ograniczone jest do pomieszczeń suchych gdyż w warunkach zawilgocenia znacząco zmniejsza się ich twardość. Szybkie wysychanie jest ważną zaletą tego materiału.
Już po pierwszej fazie wysychania, uzyskuje wilgotność do 5,5% wagowo (inne tynki 9,5-15%).
Pełne wyschnięcie następuje po 10 do 14 dni i jest zależne od grubości warstwy tynku, temperatury i wilgotności w pomieszczeniu.
Suche tynki
To okładziny zastępujące tynk tworzone z płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych, są alternatywnym sposobem na wykończenie ścian wewnętrznych zapewniającym uzyskanie idealnej gładkości powierzchni, a jednocześnie umożliwiającym skrócenie prac wykończeniowych i ograniczenie robót mokrych co ma szczególne znaczenie przy pracach remontowych.
Służą też do pokrywania przegród stawianych w technologii lekkiej zabudowy pełniąc jednocześnie rolę konstrukcyjną i wykończeniową.
Pokrycia takie instalowane są w postaci przyklejanych do podłoża płyt lub mocowane na konstrukcji rusztowej, co pozwala na ułożenie pod suchym tynkiem dodatkowych warstw materiału np. ciepłochronnego lub do izolacji akustycznej, czy osłonięcia przewodów i rur instalacyjnych.
Dzięki suchym tynkom można łatwo skorygować błędy wykonawcze ścian (np. znaczne nierówności, brak pionu) czy zakryć trudne do odnowienia zniszczone powierzchnie.
Bazowe pokrycie z jednowarstwowe można wzmocnić mocując płyty w dwóch warstwach lub zastępując standardowe pokrycie z gips-kartonu płytami gipsowo-włóknowymi.
Błędy przy tynkowaniu
Jakość i trwałość tynków zależy nie tylko od rodzaju użytych materiałów, ale również od prawidłowego przygotowania podłoża, technologii i warunków wykonania. Najczęściej popełniane błędy to:
Brak gruntowania
Zagruntowania powierzchni zapewnia lepszą przyczepność tynku i ogranicza zbyt szybkie odciągnięcie wody zarobowej niezbędnej do jego utwardzenia.
Przed przystąpieniem do wykonania prac tynkarskich należy zatem odpowiednio przygotować podłoże zależnie od jego rodzaju:
- na gładkie podłoże betonowe - stosuje się gruntownik tzw. betonkontakt zapewniający odpowiednią przyczepność tynku. Nanosi się go pędzlem lub metodą natryskową;
- na podłoże z betonu komórkowego konieczne jest zastosowanie środka gruntującego zmniejszającego jego nasiąkliwość
- obszary graniczne o różnym podłożu, np. przejścia podłoża betonowego w ceramiczne (granice pomiędzy betonem a cegłą) - konieczne jest zastosowanie wzmocnienia podłoża odpowiednią siatką na szerokości około 10 cm z każdej strony granicy podłoża;
- przed przystąpieniem do tynkowania stropów betonowych - bardzo ważne i konieczne jest usunięcie resztek oleju szalunkowego z powierzchni betonu.
Brak powłoki antykorozyjnej
Gips oddziaływuje korozyjnie na stal, dlatego wszelkie stalowe elementy stykające się z tynkiem muszą być zabezpieczone galwaniczną powłoką ochronną lub np. farbą w spraju, a jej brak spowoduje z czasem pojawienie się brunatnych plam na powierzchni ściany.
Wilgotność podłoża
Tynki można nakładać tylko na ściany które dostatecznie wyschły. Zbyt wilgotne podłoże sprawi, że podczas nakładania tynk nie „przyssie się” do muru i będzie odpadał od razu lub jego przyczepność po wyschnięciu nie będzie zadowalająca.
Duże różnice w grubości tynku
Znaczne nierówności ścian powinny być niwelowane etapami tak aby najpierw wypełnić większe wgłębienia, a po stwardnieniu wyprowadzić płaszczyznę tynkiem o w miarę jednakowej grubości.
Zapobiega to powstawaniu naprężeń skurczowych i pęknięć oraz ułatwią wyrównywanie i zacieranie powierzchni.
Niewłaściwe warunki wysychania
Warunki otoczenia podczas twardnienia tynków powinny zapewniać możliwość równomiernego wysychania, a temperatura nie może spaść poniżej +5°C, przy łagodnej wentylacji pomieszczeń.
Do ogrzewania nie można wykorzystywać urządzeń gazowych bez odprowadzenia spalin, gdyż zawarta w spalinach para wodna uniemożliwia wysychanie tynków.
Niedostateczne oświetlenie
Perfekcyjne wykończenie tynku wymaga zapewnienia intensywnego oświetlenia podczas wygładzania, a strumień światła powinien padać równolegle do ściany.
Trzeba też liczyć się z pewnymi niedokładnościami które ujawnią się dopiero po pomalowaniu ściany, warto więc wstępnie pokryć ściany farbą gruntująca i dopiero po usunięciu widocznych wad powierzchni nałożyć ostateczną powłokę malarska.
Brak profili krawędziowych
We wszelkie wypukłe załamana płaszczyzny ściany (wokół okien, drzwi, w narożnikach) powinny być wstawione profile krawędziowe dostosowane do rodzaju tynku.
Umożliwiają one uzyskanie równych krawędzi i znacząco ułatwiają ich wykończenie. Zwiększają też odporność na uszkodzenia, na które narażone są zwłaszcza narożniki przy drzwiach i w korytarzach.
autor: Redakcja BudownicwaB2B
opracowanie: Aleksander Rembisz
zdjęcia: Dolina Nidy, Rigips, Frmacell, Knauf, Metpol
Komentarze