Przygotowanie ścian wewnętrznych przed remontem

Poprawienie estetyki wnętrz bądź zmiana ich wystroju, wymaga najczęściej przeprowadzenia gruntownej renowacji powierzchni ścian w poszczególnych pomieszczeniach bądź w całym domu. Prace można ograniczyć jedynie do odnowienia powierzchni poprzez malowanie lub zmienić sposób ich wykończenia i utworzenie np. bardzo gładkiego, dekoracyjnego pokrycia, ułożenie tapet, boazerii czy paneli ściennych, a nawet okładzin ceglanych lub płytek ceramicznych. Zależnie od rodzaju pokrycia, powierzchnie ścian muszą być odpowiednio przygotowane, a utworzone dla nich podłoże spełniać określone wymagania.

Przygotowanie ścian wewnętrznych przed remontem

Podstawowe podłoża ścian pod nowe powłoki i pokrycia

Sposób, w jaki chcemy wykończyć powierzchnie murów zależeć będzie od rodzaju pomieszczenia, a główne kryterium wyboru - oprócz walorów dekoracyjnych – powinno uwzględniać wymaganą odporność na zabrudzenia, uszkodzenia mechaniczne oraz długotrwałe zawilgocenie. Stosownie do planowanego rodzaju pokrycia ścian, musimy ocenić istniejący stan podłoża oraz zapewnić odpowiednie jego przygotowania.

Ramowe warunki i wymagania dla podłoży pod różne pokrycia

Rodzaj planowanego pokrycia

Pożądany stan podłoża

Końcowe przygotowanie podłoża

Malowanie

 

Gładka i równa powierzchnia o dobrej przyczepności dla farby. Przy malowaniu farbami strukturalnymi dopuszczalna szorstkość powierzchni. Niedopuszczalne wykwity i tłuste plamy.

Zagruntowany tynk, płyta g-k lub naciągnięta gładź. Stare powłoki malarskie zmyte wodą z dodatkiem detergentu

Tapetowanie

Powierzchnia równa, o stopniu gładkości dostosowanym do rodzaju kładzionych tapet. Nośne dostatecznie przyczepne podłoże - dopuszczalne pozostawienie spodniej warstwy starych tapet.

Odkurzenie i zagruntowanie klejem do tapet

Płytki ceramiczne

Podłoże nośne i sztywne (tynk, cegła, płyta OSB, g-k) tworzące równą powierzchnię, dopuszczalne stare okładziny ceramiczne. Izolacja przeciwwilgociowa w strefie narażonej na zamakanie

Dostosowanie rodzaju zaprawy klejowej do własności podłoża, korekta równości z użyciem zaprawy wyrównującej.

Boazerie i panele ścienne

Względnie równa powierzchnia do ewentualnego skorygowana stelażem (uzyskanie pionowej, równej płaszczyzny), dopuszczalny surowy mur

Impregnacja podłoża chroniąca przed pyleniem, ruszt mocowany odpowiednio dobranymi kołkami

Sprawdzamy stan remontowanych powierzchni

Ściany wewnętrzne najczęściej pokrywane są warstwą tynku, a ocena ich stanu jest dość łatwa , gdyż wszelkie niedoskonałości powierzchni dostrzeżemy gołym okiem. Do ich usunięcie r reguły wystarczy miejscowe uzupełnienie ubytków czy pęknięć oraz naciągnięcie warstwy wygładzającej. Trudniejsze do usunięcia będą wady strukturalne tynku, objawiające się jego kruszeniem się i odspajaniem od podłoża, co wymaga skucia uszkodzonych fragmentów i nałożenia nowej warstwy wyprawy.

Problemem będą też znaczne nierówności powierzchni czy odchylenia od pionu, co niekiedy wymaga prawidłowego wyprowadzenia płaszczyzny np. poprzez przyklejenie płyt gipsowo-kartonowych. Przyczepność tynku w podejrzanych miejscach sprawdzamy metoda opukiwania - głuchy odgłos świadczy o jego odspojeniu się, a równość powierzchni ocenimy przy pomocy długiej łaty, lasera czy napiętego sznura. Dopuszczalne odchyłki zależeć będą od planowanego rodzaju pokrycia - pod doborowe malowanie i tapety nie powinny przekraczać 2 mm na odcinkach długości 2 m, sprawdzanych w wielu miejscach i w różnych kierunkach.

Jak przygotować podłoże?

Najbardziej pracochłonne może być przygotowanie podłoży pod malowanie, jeśli ściany były wielokrotnie odnawiane przy użyciu różnych rodzajów farb, tworzących grubą powłokę. Z reguły trzeba będzie je usunąć do surowego podłoża, co najczęściej powoduje również liczne uszkodzenia tynku, które trzeba naprawić wyrównując ściany gładzią.

Nakładanie gładzi. fot. Baumit
Nakładanie gładzi. fot. Baumit

Mniej rygorystyczne wymagania stawiane są podłożom przeznaczonym do pokrycia okładzinami, gdyż niedoskonałości podłoża można łatwo zniwelować poprzez miejscowe nałożenie warstw wyrównujących czy zamocowanie przy użyciu odpowiednich klejów mocujących. Np. stare okładziny z glazury, można niekiedy pozostawić na ścianie, jeśli mocno trzymają się one podłoża.

Sposoby usuwania starej powłoki malarskiej

Sposób postępowania zależeć będzie od rodzaju farby i wymaganej jakości podłoża. Farby mineralne (wapienne, klejowe) dość łatwo usuwa się po namoczeniu, zeskrobując je szpachelką.. Niekiedy namaczanie powtarzamy, gdy farba zdąży przeschnąć lub nałożona była grubą warstwą. Trudniejsze będzie zeskrobanie wielowarstwowych farb emulsyjnych, gdy słabo trzymają się podłoża. Niska nasiąkliwość powłoki malarskiej utrudnia namoczenie i nie rozpuszcza styku farba-tynk.

Mechaniczne usunięcie można przeprowadzić przy użyciu papieru ściernego i szlifierki. Podobny problem stwarzają farby olejne często wykorzystywane do malowania tzw. lamperii. Jeśli tworzą gładką, mocno przylegającą powłokę wystarczy powierzchnię przeszlifować papierem ściernym i nałożyć gładź akrylową, a pod okładziny klejone naciąć powłokę „w kratkę”, co ok. 3 cm zapewniając dobrą przyczepność zaprawy klejowej do odsłoniętego podłoża. W przypadku łuszczenia się farby olejnej, konieczne będzie całkowite jej usunięcie np. przy pomocy preparatów ługujących lub rozpuszczalnikowych.

Jak usunąć stare tapety?

Tapety mocowane na wodorozcieńczalnych klejach dość łatwo można zerwać, po uprzednim ich namoczeniu. Pracę ułatwi np. użycie żelazka z funkcją wyrzutu pary. Są też rodzaje tapet, które umożliwiają rozdzielenie warstwy wierzchniej od mocującej i wtedy wystarczy zerwanie powłoki dekoracyjnej, pozostawiając podkład pod nowe pokrycie.

Usuwanie starej powłoki w celu ponownego tynkowania i malowania ściany. fot. RAFIL
Usuwanie starej powłoki (tapety) w celu ponownego tynkowania i malowania ściany. fot. RAFIL

Tapety papierowe łatwo przepuszczają wodę czy parę, ale w przypadku tapet winylowych z wodoszczelną powłoką, do ich nawilżeniem musimy naciąć powierzchnię. Do tego celu wykorzystuje się wałek kolczasty, przeciągany w różnych kierunkach po powierzchni ściany.

Likwidacja pęknięć i przebarwień tynku

Przed naprawą większych pęknięć w tynku, szczelinę musimy poszerzyć i pogłębić, co zapewni dobre zakotwienie masy wypełniającej. Do szpachlowania można użyć zaprawy gipsowej z drobnym kruszywem nakładanej na zwilżone podłoże. Miejsce naprawy może być widoczne, jeśli tynk ma ziarnistą strukturę. Problem oczywiście zniknie gdy na całą powierzchnię naciągniemy gładź tynkarską.

Pęknięcia na łączeniach płyt gipsowo-kartonowych pojawiają się w przypadku słabego zbrojenia spoin lub na skutek niestabilności podłoża. Doraźną naprawę można wykonać przy użyciu akrylu wciśniętego w pękniecie - niekiedy wystarcza to na długo. Fachowa naprawa wymaga wzmocnienia miejsca łączenia poprzez umocowanie nowej taśmy zbrojącej.

Farba akrylowa do ścian i sufitów ZACIEKI-PLAMY. fot. Śnieżka
Farba akrylowa do ścian i sufitów ZACIEKI-PLAMY. fot. Śnieżka

Do maskowania trudnych do usunięcia rdzawych zacieków, plam po sadzy czy nikotynie wykorzystywane są specjalne farby izolujące, bo w takich miejscach nawet po wielokrotnym malowaniu zwykłą farbą widoczne będą przebarwienia. Są to farby o matowe, które po wyschnięciu można malować zwykłymi farbami ściennymi uzyskując jednolitą barwę całej powierzchni. Farby tej można także użyć jako powłoki ostatecznej (dekoracyjnej) w miejscach narażonych na zabrudzenia i wilgoć .

Wygładzenie tynku przed malowaniem

Do wygładzenia powierzchni tynku i przykrycia drobnych wykorzystywane są gipsowe lub akrylowe masy wygładzające. Zabieg ten jest niezbędny, gdy planujemy doborowe malowanie, a także przewidując ułożenie cienkich tapet np. w postaci fototapety.

Gładzie gipsowe przeznaczone są głównie do nakładania na surowych, niemalowanych podłożach np. na tynku cementowo-wapiennym lub gipsowym i zapewniają bardzo gładką jego powierzchnię przygotowana do malowania. Jednak gładzi gipsowej nie należy używać do wyrównywania powierzchni, gdy odchylenia od płaszczyzny przekraczają 5 mm. W takich miejscach najpierw nakładamy gipsową masę szpachlową, a następnie na całą powierzchnię naciągamy gładź.

Szlifowanie gotowej masy szpachlowej Rigips ProMix Finish Plus. fot. Rigips
Szlifowanie gotowej masy szpachlowej Rigips ProMix Finish Plus. fot. Rigips

W przypadku ścian malowanych już farbami emulsyjnymi, olejnymi należy użyć gładzi akrylowej, która wysycha nieco dłużej, ale lepiej przylega do podłoża i dostarczana w stanie gotowym do użycia. Z reguły ściany po wstępnym wygładzeniu wymagają przeszlifowania, co wiąże się z dużym zapyleniem i przy większym zakresie tych robót najlepiej wykorzystywać specjalistyczny sprzęt np. szlifierkę typu „żyrafa” połączoną z odkurzaczem przemysłowym.

autor: Cezary Jankowski

opracowanie: Aleksander Rembisz

zdjęcia: Knauf, Baumit, Śnieżka, Rafil, Rigips

Film: TV Budujemy Dom dla Śnieżka, Acryl Putz

Komentarze

FILMY OSTATNIO DODANE
Copyright © AVT 2020 Sklep AVT